Rond 9 uur lagen we al in het zwembad, of beter gezegd een uitgerekte badkuip.

Ik ving al een glimp van kennelijk de badmeester op voor ik het zwembad betrad om om te kunnen kleden.

Hij was kennelijk wat kinderen les aan het geven.

Later kwam ik er achter dat hij ze voor hun diploma a liet zwemmen.

Zover ik weet waren ze allemaal geslaagd, want op het einde mochten ze allemaal even vliegen.

Wat in houd dat hij ze heen en weer zwiert en in het zwembad dropt.

Wat normaal heel crue zou zijn als je er bij na denkt, maar ze leken het echt leuk te vinden en ze konden nu zwemmen.

Dus was het waarschijnlijk een rush moment van adrenaline voor die kinderen.

Hij zag er van top tot teen leuk uit.

Zijn gezicht, haar, ogen, lichtjes gespierd.

Ik dacht eerst dat ie een felle sixpack had en ik schaamde mezelf er al voor dat ik blijkbaar daar op begin te vallen.

Maar ik kon opgelucht adem halen toen ik zag dat hij enkel een sportieve bouw heeft.

Bij hem zou ik me absoluut wel veilig voelen.

Ik hem niet pal langs hem gestaan en ook nog geen woord tegen hem gezegd maar hij leek me wel wat langer dan ik zelf.

En heb het idee dat ie ook wel is steelse blikken mijn kant op wierp.

Wat een geluk dat je dan met je beste vriendin en haar kind zwemt zodat je je kan focussen op hun.

Waardoor je meteen niet zo wanhopig over komt.

Ik heb geen idee of hij er vaker zal zijn, maar toen ik wilde gaan douchen vroeg hij net aan iemand of die er voor het eerst was.

Dus ik denk wel dat ie wel is vaker daar komt.

Hij zal misschien een van de badmeesters zijn.

Met het verstrijken van een aantal weken zal ik daar van zelf wel achter komen denk ik.

Maar ik had eerst heel streng zoiets van dit mag nog niet want ik heb die weddenschap met mezelf.

Mijn moeder vindt dat ik weer te streng voor mezelf ben.

Het klopt wel dat als ik eenmaal iets voor ogen heb qua doel, 

ik m'n tanden er inzet en niet meer los laat voor ik het gewenst doel heb bereikt.

Ik voel wel dat ik nog steeds een jongens gek ben, maar ik bekijk ze nu veel zorgvuldiger dan ervoor.

Ik verslind ze niet meer met mijn ogen om er constant iets leuks aan toe te voegen om ze er maar mee door te laten gaan.

Nee, ik bekijk ze en bedenk meteen erbij hoe hun karakter zou zijn.

Alsof ik veel beter probeer te selecteren. 

Alsof ik mijn kansen probeer in te schatten hoelang ik bij die kerel zou kunnen blijven zonder op hem uit gekeken te raken.

Want ook al ben ik heel blij met mijn vrijheid en heb ik nog heel wat plekken waar ik zou willen rond fladderen.

Qua relatie wil ik alleen nog maar iets serieus opbouwen.

Geen geflikflooi wat uiteindelijk alleen maar op seks zou uitdraaien, 

of terwijl enkel voldoening voor het oog en je libido gehalte te bevredigen.

Nee, ik wil me niet meer laten leiden door mijn lusten.

Dus stel er komt meer van die leuke badmeester, dan is het op een fatsoenlijke rustige manier.

Zonder meteen binnen enkele afspraakjes het bed in te duiken.

Want dan is het gedoemd om te mislukken.

Kan hij niet wachten tot ik me zeker genoeg voel om een stapje verder te zetten: is het zijn probleem, en niet de mijne.

Mijn moeder zei trouwens dat het al langer geleden is dan een jaar dat ik een relatie had.

Zei telt de avontuurtjes niet mee.

Geen idee meer hoe het Taoisme daar precies over dacht.

Maar stel ik zou het zekere voor het onzekere pakken dan zou ik na augustus safe zijn om opnieuw een relatie aan te gaan.

Maar dat is dan enkel qua het stukje over partner zijnde gedeelte.

Ik zou dit enkel toe laten als het van de jongen zijn kant zou komen, tot ik me wat zeker de voel.

Of nog een jaartje wacht na mijn weddenschap om echt zelf ook actie te durven onder nemen.

Ik zie wel hoe dingen lopen.

Als het de bedoeling is zal hij z'n mond wel open trekken toch ?

Maar aan de andere kant, jongens/ jonge mannen moeten zich ook over hun onzekerheid heen zetten, 

om te durven riskeren een blauwtje op te lopen.

Terwijl ik niet echt geloof dat hij snel een blauwtje op zou lopen.

Maar het kan dat hij ook al heel wat achter de rug heeft.

Ik wordt gewoon helemaal benieuwd.

Was niet heel erg ongemakkelijk, maar hield hem wel soms in de gaten wat gewoon zo stiekem voelde.

Alsof ik zijn privacy afnam of zo.

Daar krijg je zo'n meisjesachtige giechel bui van.

Maar ik vraag me af waarom ik hem leuk zou kunnen vinden.

Is het omdat ik nu mezelf weer afsluit van de buiten wereld ?

Of na ja afsluiten is een groot woord, ik trek me terug in mijn comfortabelste zones wanneer dat goed voelt.

En heb weer gebroken met overige contacten via internet, inclusief de ex waar ik mee zou wachten.

Nu ik de badmeester had gezien gaf het me de laatste aanmoediging om het gewoon te doen.

Dus heb het gewoon gedaan.

Zo redeneerde de vriend van de beste vriendin van mijn moeder ook:

Je kan beter eerst doen en daarna pas erover nadenken. (Geld alleen als dingen echt goed voelen, vanuit je hart. Niet je libido gehalte !)

Omdat je achteraf pas het fatsoenlijke overzicht kan creëren om alles te beredeneren.

Voor dat je een keuze maakt ontbreken er nog verschillende puzzelstukjes waar je constant naar mis grijpt.

Dit omwille van het feit dat je het nog niet eerder hebt mee gemaakt.

Bij andere gevallen krijg je al bepaald een voorgevoel, die zou je in overweging kunnen nemen.

Zolang het je natuurlijk niet belemmerd je gevoel te volgen.

Daarmee, als ik er wat mee zou doen is het eerst een beetje afwachten.

En daarna als hij bijvoorbeeld de eerste stap zou zetten, het luchtig houden en heel rustig opbouwen.

Zodat het vertrouwen de kans krijgt om te groeien.

Langs al dat gebeuren blijft de quote toch wel hangen van een 90's liedje :