Het was heel gezellig, de sfeer was ontspannen en hebben heel wat afgelachen.

Als ik niet beter zou weten dat we gewoon vrienden waren had dit zelfs op een date kunnen lijken.

We plaagde elkaar regelmatig en hij was veel mondiger en losser dan normaal.

Kan je dus werkelijk de nabije mensen rond om je met je mee veranderen als jezelf anders naar het leven kijkt ?

Ik begin stilaan te denken van wel.

Dit was hoe ik had durven dromen dat het contact zou zijn.

Geen druk op je schouders, gewoon een gezellig uitje, zonder verdere verplichtingen.

Het was een ware ontspanning, en dat terwijl ik met 2-3 verloren heb.

Het ging mij niet om het winnen natuurlijk, vooral om het bij praten van alles.

Achteraf toen ik terug thuis was, vroeg ik me af of hij als stille jongen het niet vervelend vond dat ik mijn kwek amper hield.

Bij hem breng ik het gesprek meestal op gang, maar hij reageert wel fatsoenlijk en ik denk dat ie zich ook vermaakt had.

Want hij betaalde de rekening en zei dat ik de volgende keer maar betaalde.

Daarna vulde die zich aan dat de volgende niet zou hoeven als ik met hem mee wilde naar de film.

Hij krijgt namelijk rond z'n verjaardag een gratis cinema ticket.

Ik voel me stiekem wel vereerd dat hij mij vroeg.

Hij had net zo goed gewoon met zijn vast clubje vrienden kunnen gaan en het bij deze keer afspreken weer kunnen laten.

Maar dat deed hij dus niet, en daar voelde ik me ergens goed gezind door.

Ik hou van de ontspannen sfeer die ik bij hem ervaar, alsof alles in balans is.

Ik denk dat dat is wat de rust bij mij geeft, de balans waar hij voor zorgt.

Klinkt waarschijnlijk absurd maar heb geen idee hoe ik het anders uit kan leggen.

We kunnen gewoon goed overweg, serieuze onderwerpen maar elkaar ook plagend.

En voor dat ik uitstapte zei hij nog dat we hopelijk sneller af zouden spreken dan de afgelopen 2 maanden.

Het is nu afwachten of ie me gaat contacteren om naar de film te gaan.

Het lijkt me fijn om hem regelmatiger te spreken, gewoon wat rond te hangen en zo.

Hij is een fijn gezelschap, niet enkel omdat hij goed kan luisteren.

Gewoon om hoe hij is.

Het enige wat ik niet met hem had besproken was het onderwerp rond het drama voorval met mijn ex.

De ex die ik travelbunny als bijnaam had gegeven.

Hij was de eerste waar ik helemaal hotel de botel verliefd op was geworden,

en nog steeds felle gevoelens voor ervaar.

Maar ik had besloten voor mezelf om skype definitief te verwijderen zodat ik hem niet telkens onder ogen hoefde te komen.

Of na ja, eerder zijn plaatje waar een online status symbooltje langs opblinkt terwijl hij niet reageert.

Ik weet dat het een druk bezet iemand is en een erge workaholic, maar wat verwacht ie dan ?

Hij heeft een vriendin, werkt heel veel, reist af en toe voor z'n werk en woont niet langs de deur.

Ik wil niet meer in het verleden blijven dobberen ook al voel ik nog steeds heel veel voor hem.

Door een bepaalde tekst wat ik laats in het boek: Hoe vang je een vent ?

heb gelezen begon ik terug te bruisen.

Het kwam er op neer dat het niet betekend als je van iemand hebt gehouden dat je dan niet van een ander mag gaan houden.

Het is niet dat je dan ontrouw bent aan een van de partijen, nee je gaat door met je leven.

En ik hoop gewoon dat ie weet dat hij altijd bij me terecht kan als er iets ergs zou gebeuren.

Ik geef hem tot volgende week om op heel mijn gedachten stroom te reageren, 

maar ik weet eigenlijk al dat ie er waarschijnlijk niet op zal reageren.

Want gisteravond en vandaag kon ik het niet laten om even te checken of ie iets had gestuurd.

Niks, na da, zelfs geen ik heb het druk, ik reageer later wel.

Enkel het bericht dat hij gefrustreerd was dat mijn plan was om skype definitief te verwijderen, 

en daarvoor dat hij niet eens de tijd had gehad om mijn vorige berichten te lezen. (Van een goeie week geleden.)

Het wordt tijd om met een opgeheven hoofd naar de toekomst te kijken.

Elke dag geeft je de kans om opnieuw te beginnen, om iets op een andere manier aan te pakken.

Maar daarvoor moet je natuurlijk bepaalde dingen eerst durven los te laten.

Anders laat je je tegen houden om bepaalde kansen aan te grijpen met beide handen.

Ik ben zo nieuwsgierig naar wat de toekomst me allemaal nog zou kunnen brengen,

dat ik me haast een klein opgewonden meisje voel, 

die voor het eerst naar een pretpark gaat en van de spanning die avond van te vore geen oog dicht kan doen. 

Enkel en alleen door het enthousiasme alleen al.

Kom maar op optimisme en naïviteit maar dit keer met een realistische toets !