|
26 augustus 2015
Dit was de bewuste dag waarop ik officieel ben begonnen met de weddenschap met mezelf.
Ik heb dankzij de film "28 Days" op het idee gekomen om het een eerlijke kans te geven.
Precies zoals in de film zal ik eerst een jaar lang een plant in leven proberen te houden.
Gevolgd door na dat jaar (als de plant nog leeft) een huisdier aan te schaffen.
Ik moed er zelf voor zorgen, als ik vals speel heb ik enkel me zelf ermee.
Na het verstrijken van de volle twee jaren zowel de plant als het huisdier nog levend zijn,
heb ik de weddenschap met mezelf succesvol weten door staan.
Hierbij komt een extra puntje waar eigenlijk heel de weddenschap op gebaseerd is in eerste instantie:
enkel vriendschappelijk contact te hebben met het geslacht waar je voor valt.
Geen date, geen handje vasthouden, geen kus en absoluut geen one night stands...
Dit zodat ik in de reine met mezelf kom en in de hoop dat ik hierdoor wat meer succes zal krijgen met relaties aan gaan.
Ik heb namelijk gemerkt dat ik helemaal nog niet klaar was om een serieuze relatie aan te gaan.
Maar heb de nadelen al volop beleefd van de avontuurlijke nachtjes waardoor je met een enorme kater lijkt op te staan.
Alsof je bent in gedommeld met een fles sterke drank langs je als troost middel, zonder dat je werkelijk een druppel hebt gedronken.
Ik ben een absolute jongensgek ook al zou je dat niet verwachten met wat er in m'n verleden is gebeurd.
Misschien heb ik dan wantrouwige gevoelens naar de mensheid, uiteindelijk zijn mijn verlangens het zelfde als eender wie.
Al je ervaringen te willen delen met een fatsoenlijke levenspartner.
Nu dat ik bijna de midden grens heb bereikt vond ik dat het tijd werd om er mee naar de buiten wereld te treden.
50% van zo'n weddenschap al voldaan te hebben is toch al een grote stap.
Zeker als je na gaat dat ik sinds dat ik mijn eerste relatie heb gehad, er maar maximaal 3 maanden tussen zat voordat ik een ander had.
Dus is alles voorbij de 3 maanden van single zijn al een grote prestatie.
Nu heb ik door allerlei boeken te lezen, er al achter gekomen dat je normaal na 1 jaar klaar zou zijn voor een eventuele nieuwe partner.
Dan zouden de ergste wonden geheeld moeten zijn.
Geloof me er is nog wel heel wat meer voor nodig dan alleen tijd,
om al de herinneringen met rust te kunnen laten,
en met een opgeheven hoofd oprecht in een nieuwe relatie te kunnen stappen. (Zonder in paniek te raken.)
Ik heb gemerkt dat ik last heb van bindingsangst in ergere maten dan ik me ooit had kunnen voorstellen.
Maar gelukkig heb ik nog meer dan een jaar de tijd om daar een oplossing voor te bedenken.
Door dat ik deze blog wil bijhouden, is het meteen een excuus om meer te gaan schrijven.
Schrijven was al mijn passie vanaf kleins af aan.
Maar ik liet me tegen houden door m'n grootste angsten.
Zo merk je maar dat je zelf je ergste vijand bent.
Door deze weddenschap zou ik niet enkel en alleen de sleur van de verkeerde relaties doorbreken,
maar ook meteen heel m'n leven overhoop gooien.
Niet meer toegeven aan mijn vluchtgedrag om te ontkomen van de problemen uit het verleden.
Nee, ik probeer mijn angsten te trotseren.
Of op z'n minst onder ogen te komen en te accepteren dat ik ze heb.
Zeg nu zelf, de eerste stap om in het reine komen met je zelf is te accepteren dat je jezelf moet reinigen.
Ik hoop niet dat ik je de verkeerde gedachten bij je op wek, dit is geen reinigingskeur van allerlei sappen.
Het is enkel mezelf confronteren met mezelf.
Om werkelijk te luisteren naar mezelf.
Om voor goed het verleden met een gerust hart achter me te laten.
Nu voel ik me net een oude zeur van minstens boven de 50 jaar oud.
Ik ben dan misschien officieel helemaal onafhankelijk verklaard en kan geen smoesjes meer bedenken om het te ontkennen.
Een korte schets over mezelf:
Ik ben dus 21 jaar oud. Geboren op woensdag 29 maart 1995.
(Om eventuele horoscoop liefhebbers de tijd te besparen: ik ben een ram, beter gezegd een dubbele ram als je de ascendant mee telt.
Als je het niet gelooft, kan je het na rekenen of het aan mijn moeder vragen. Die zal het met veel plezier willen bevestigen.)
Je zou zeggen een lente kindje, maar het sneeuwde op de ochtend voor ik geboren werd.
En ik ben nog altijd verslaafd aan het tafereel van de eerste sneeuw en de winter zelf ook kan ik echt wel haar schoonheid van inzien.
Ik ben van het vrouwelijk geslacht. (Sommige zullen dit vast al geraden hebben.)
Ik woon nog bij mijn ouders, vorig jaar had het niet veel gescheeld of ik had op mezelf gaan wonen maar er kwam iets tussen.
Wat trouwens alleen nog maar meer mijn leven voor goed heeft veranderd.
Ik ben een Nederlandse van nationaliteit maar woon nu al bijna 10 jaar in Belgisch Limburg.
Voor de rest van wie ik ben zal uiteindelijk wel aan de oppervlakte komen drijven.
Zolang je maar genoeg geduld kan blijven opbrengen om mijn blog te lezen.
Ik waarschuw je alvast voor het feit dat ik niet echt goed ben in mijn verhalen kort te houden,
maar dat is een punt waar ik absoluut mee aan de slag ga.
Ik gun je in ieder geval heel veel lees plezier.
Er mag over gelachen worden, ik zou me vereerd voelen.
Want ik schud m'n hoofd ook regelmatig als er een lekker ding langs loopt,
en ik mezelf weer streng moet toespreken om me te gedragen.
P.s. reacties zijn altijd welkom.
Hoe meer zielen, hoe meer vreugd.
|
