Het begon allemaal in het 6de leerjaar, toen was ik een vrolijk kind zonder zorgen. Tot dat mijn ouders zo nodig moesten scheiden, ik heb enorm afgezien van die scheiding. Door al die pijn, was dat zorgeloos kind veranderd, in een kind die niks meer durfde te zeggen. Iemand die misschien zelfverzekerd overkomt, maar die dat totaal niet is.. Ik voel mij gewoon een klein meisje, die geen kans maakt tegen pesters, pesters zijn erge mensen, ze maken u gewoon helemaal sociaal kapot. Zonder reden, maken ze u uit voorwa ze maar kunnen vinden over u. Ik vind dit totaal oneerlijk, ik heb zelf ook gepest, maar dit was onder groepsdruk. Sommige mensen vinden mij een echte teef, maar ik ben totaal geen teef, als ge mij beter leert kennen. Zal iedereen mij wel anders beoordelen. Maar de mensen hebben tegewoordig van iedereen een vooroordeel. Ze zien een meisje, die er mooi uitziet, mooi gekleed is en make-up draagt, daar gaan ze over zeggen dat het een slet is. Omdat ze gewoon jaloers zijn, ik vind dat je altijd eerst het innerlijk moet leren kennen voor dat je echt gaat oordelen. Mijn zogenaamde "vrienden" kan ik niet vertrouwen. Ze zitten constant achter mijn rug te roddelen en te doen, dat doen ze bij iedereen, van omg, das zo een mannenwijf! Die doet niets goed, dit gaat over een meisje uit mijn klas. Ik zit al 3 jaar met haar in de klas en ik geef eerlijk toe, ze is niet altijd even plezant, maar ik ga haar niet voor alles zitten uitmaken wat ze maar vinden.
Dus voor mensen die roddelen achter andere mensen hun rug..... GA OP DE GROND LIGGEN WANT DAAR IS UW NIVEAU! :)
