Ik ben Grace
Ik ben een vrouw en woon in (België) en mijn beroep is Student.
Ik ben geboren op 12/12/1984 en ben nu dus 40 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen, uitgaan, shoppen, ......
Scherp en mild, grof en fijn,
Vertrouwd en vreemd, smerig en rein,
Door wijzen en dwazen gezongen refrein:
Dit all
Wat doet een mens wanneer hij even geen zin heeft om verder te paperen? Juist, testjes !!! Bij deze verraad ik mijn echte leeftijd, namelijk 16 jaar! Dit even tussen door, de plicht roept !
Ik ben niets, kan niets, volg niets na. Ik draag mijn zijn, illusie, waar ik ga. Begrip begrijp ik niet, kan nergens lezen Of ik zal zijn, niets zijnd, wat ik zal wezen.
Hiernevens, wat niets is, onder 't azuur Der wijde hemel, wekt me in ijdel uur Een zuidenwind die siddert in het lover. Gelijk hebben, winnen, in liefde geloven
Zijn aan illusie's dode mast verstard. Dromen is niets, niet weten is onnut. Slaap in de schaduw, o onzeker hart.
In tijden van nood, neemt een mens soms toevlucht tot bepaalde middelen: sigaretten, drank, sex, drugs en rock 'n roll. Dit doen ze om de leegte van hun nutteloos bestaan op te vullen. En het werkt, voor héél even... . Tot de volgende ochtend en de leegte zoals nooit tevoren voelbaar is. Het is een vicieuze cirkel: "de cirkel der illusie".
Eenzaamheid/gemis
Het is gebroken tussen ons, ik had u zelfs niet meer verwacht en uw afwezigheid hield mij niet als vroeger wakker in de nacht Toch slaap ik niet. Ik kan het niet begrijpen waarom alleen de mens zon pijn lijdt bij het rijpen.
Hij bedriegt zichzelf waar hij bijstaat. Met open ogen kijk ik naar de zwarte muren van ons huis; dan sluit ik ze en beluister de geluiden op straat. Ik verlang naar uw stem in de stilte van mijn kluis.
Straks komt er een droomkaros, zo heeft men mij beloofd -iemand in de spiegel, die ik dadelijk heb geloofd om mij uit deze eenzaamheid te halen. Ieder kind gelooft gretig mooie verhalen
Gisteren met Eefje op stap geweest. De avond begonnen in ons stamcafeetje, waar we rustig wat hebben bij gepraat. Tot Eef een smsje kreeg van haar lief. Blijkbaar opende er ergens bij ons in de buurt een nieuw danscafé. Hij en zijn vrienden wouden daarna naartoe gaan en vroegen ons mee. Dat nieuw danscafé bleek gewoon de heropening van een beruchte discotheek onder een andere naam te zijn. Ik had me nochtans voor genomen om daar nooit een stap binnen te zetten, maar we waren nu al eenmaal daar en twas gratis inkom en voor de vrouwen een gratis cocktail, dus ... . Teleurstelling van de avond : "het niet willen draaien van "drop that beat", omdat volgens den dj hij dat daar niet mocht draaien . Akkoord, het paste misschien niet in het plaatje, maar het blijft een klassieker en die moet men eren. De vaststelling van de avond: t-shirts met zwart/witte horizontale strepen dé modetrend opt moment zijn voor jongens. Drie vierde van alle gasten daar droeg zo'n t-shirt en ik overdrijf niet. Besluit: een beetje afwisseling kan geen kwaad, maar als puntje bij paaltje komt, blijven de vaste stekjes toch nog het beste.
Met de nodige portie nostalgie, doet een mens de vreemdste dingen.
Ik herinner mij mijn eerste grote crush nog goed: R.J. Ik was twaalf en hij dertien. Het was liefde (verliefdheid) op het eerste gezicht. Niemand heeft me daarna ooit nog doen voelen wat ik voor hem voelde: kriebels in mijn buik, hartkloppingen, zelfs statische schokken wanneer hij mij toevallig aanraakte. En hoewel ik wist dat het wederzijds was, zijn we nooit een koppel geweest. Want ik wist toen al dat het nooit zou blijven duren. Ik bleef liever dromen en fantaseren over "mijn prins". Het was een prachtige tijd. We hebben één jaar samen in de klas gezeten, daarna is hij verhuisd en van school veranderd en heb ik hem nooit meer gezien. Ik heb eigenlijk sindsdien nooit meer veel aan hem gedacht tot ik onlangs met een goeie vriendin bezig was over "verliefdheid". Na dit gesprek vroeg ik mij af hoe het met hem was. Dus heb ik hem gegoogled. Hij woont nu in Zuid-Afrika en lijkt mij gelukkig. Dat maakt me blij. En weet je wat? Toen ik zijn foto zag, wist ik dat ik vandaag de dag nooit verliefd op hem zou kunnen worden. Maar ik zal hem nooit vergeten, want hij heeft me ooit heel gelukkig gemaakt.
. Akkoord, het paste misschien niet in het plaatje, maar het blijft een klassieker en die moet men eren. 
