Alle rechten voorbehouden Een variant van deze blog is te vinden op seniorennet op het volgende adres: http://blog.seniorennet.be/tisallemaiet/
11-12-2020
Corona en 'Brave new world'
Corona
en 'Brave new world'
De
aankondiging van de minister van volksgezondheid Frank Vandenbroucke
dat de regering een flinke som heeft uitgetrokken voor hoogst nodig
geachte steun aan de geestelijke gezondheidszorg en dan vooral die
van de jongeren, is onrustbarend. Professor Verhaeghe van de
Universiteit Gent brak al een lans voor het behoud van de
psychotherapie omdat de hedendaagse psychiatrie nu definitief de
richting van de louter medicamenteuze behandeling lijkt ingeslagen
vanuit de overtuiging dat de geest slechts een epifenomeen is van het
fysieke brein waarmee wij uiteindelijk zouden samenvallen en dat
uitsluitend gestuurd zou worden door chemische processen en dus ook
beïnvloed kan worden door van buitenaf toegevoegde chemische
stoffen.
Zeg
maar drugs, voorgeschreven door de arts, waaraan jongeren binnen de
kortste keren verslaafd raken. En de achterliggende strategie is
zonder twijfel die van de totale controle. Want zeg nu zelf: het
volk, het werkvolk, heeft altijd al zijn toevlucht gezocht tot
enerzijds jenever en anderzijds de godsdienst, terwijl de elite
ongelovig was en echte opium rookte om zich te ontspannen, maar
jenever verdooft weliswaar doch heeft als bijwerking grote sociale en
gezondheidsproblemen, wat met pillen niet langer het geval zou zijn.
En als de pillen de plaats innemen van de alcohol van destijds, zal
de psychiatrie de integrale inkomsten van de horeca buit maken en dat
is een flinke som. Bovendien zal de medische sector zich kunnen
toe-eigenen wat nog rest van de kerk.
'Soma',
zo heet de drug in de roman van Aldous Huxley, komt dan bovenop de
reeds ingevoerde 'gelijkvormigheid' uit de brave new world welke
met het verbergen van alle gezichten achter mondmaskers ook in de
echte wereld een feit is geworden. Het is tevens de gelijkvormigheid
die de eerste autobouwer Henry Ford nastreefde met een massaproductie
waarmee hij vandaag naar de kroon gestoken werd door figuren zoals
Bill Gates. De mens, veranderd in een machine naar een vast model, de
pc, de avatar, de virtuele en geheel berekenbare doch gevoelloze
wereld. Het totale gebrek aan empathie voor de stervenden bij het
ziekenhuispersoneel in de roman van Huxley zette heel recent nog voet
aan wal in de echte wereld. Opstandelingen tegen de brave new
world eisen tenslotte het recht op zelfbeschikking op: zij wijzen
de opgedrongen veiligheid af en willen weer ziek en oud kunnen worden
zoals voorheen.
Ford
was tussen haakjes een tijdlang antisemiet die de joden ervan
verdacht te streven naar wereldmacht - of hoe de pot de ketel
verwijt. Niemand minder dan Adolf Hitler deelde de opvattingen van
deze industrieel wiens massaproductie hem op ideeën bracht, niet
alleen inzake auto's maar evenzeer inzake mensen. Massaproductie én
massavernietiging, Lebensborn en de kampen. Soma en de
uitroeiing van de menselijke geest. Als op voorhand bekokstoofde
oplossing voor enkele bijwerkingen van het corona-experiment.
(J.B.,
11 december 2020)
10-12-2020
Corona en corruptie
Corona
en corruptie
In
zijn eerder besproken (1) opiniestuk, getiteld: "Hoe
ga je in tegen iemand die overtuigd is dat de huidige situatie gelijk
is aan wat in het Derde Rijk gebeurde?", gaat
de Gentse filosofieprofessor Johan Braeckman tekeer tegen wie zich
kritisch uitlaten over de aanpak van de coronacrisis en zo verwijt
hij aan zijn tegenstanders onder meer dat zij zich bedienen van een
gevaarlijke wisseltruc. De betreffende passage luidt letterlijk als
volgt: "Verder
verwijst men binnen de kortste keren naar Galilei en de inquisitie,
alsof
het zeventiende-eeuwse religieuze ongeloof over de wetenschap gelijk
staat aan het huidige wetenschappelijk scepticisme over
complottheorieën en pseudowetenschap.
Hoe doorzichtig ook, de wisseltruc, uitgevoerd op meerdere fronten
tegelijk, slaat wel degelijk aan." (2)
Nu
kan het alleen de luie lezer ontgaan dat Braeckman hier zelf een
bedrieglijke wisseltruc toepast. Voor de slechte verstaander: de
verwijzing waarvan
sprake in het citaat heeft helemaal niet de door Braeckman geponeerde
analogie tot object, zijnde het religieuze ongeloof over de
wetenschap in evenredigheid met het wetenschappelijke scepticisme
jegens allerlei pseudowetenschap. Het object van de verwijzing is
daarentegen de analogie tussen enerzijds de strijd van de
middeleeuwse machteloze en veroordeelde wetenschappers tegen de toen
heersende religieuze opvattingen van de machtige kerk en anderzijds
de strijd van hedendaagse machteloze kritische geesten tegen het nu
heersende blinde geloof in autoritair optredende instellingen die
klakkeloos geassocieerd worden met de wetenschap en de techniek - een
onterechte associatie wegens besmetting door het kapitalisme, zoals
gesteld in De
ogen van de panda
van Etienne Vermeersch.
In
wat andere bewoordingen: het is helemaal niet zo dat wie vandaag
(bijvoorbeeld op grond de genoemde theorie over het WTK-bestel)
terechte vraagtekens plaatsen bij de aanpak van corona, vergeleken
zouden moeten worden met de machtige doch leugenachtige middeleeuwse
kerk terwijl in analogie daarmee de WHO
haar middeleeuwse evenknie zou vinden in machteloze doch
waarheidsgetrouwe figuren zoals Galileo Galilei of Giordano Bruno. De
analogie is een andere: waar de middeleeuwse leugenachtige
machthebber de kerk was, is dat vandaag een door het kapitalisme
besmette WHO
en de waarheidszoekende doch machteloze en veroordeelde sceptici uit
de middeleeuwen zoals Bruno en Galilei zijn de sceptici van vandaag.
Nog
anders uitgedrukt: mocht Bruno vandaag geleefd hebben, dan keerde hij
zich wellicht (mét Vermeersch, Boehm en Marcuse) tegen het machtige
en derhalve met het kapitalisme geïnfecteerde bastion van de WHO
zoals hij zich in de middeleeuwen keerde tegen het bastion van de
kerk.
Braeckmans
tegenstanders stellen dus helemaal niet dat de middeleeuwse kerk
Galilei afwees zoals vandaag de gevestigde wetenschap afwijzend staat
tegenover dat wat zij bestempelen als de 'pseudowetenschap': wat zij
wél stellen is dat zij in het spoor van Galilei's houding jegens de
kerk, de WHO
afwijzen en wel om de gelijkaardige reden dat zij autoritaire vormen
van gezag laken. Wetenschap moet overtuigen met bewijzen, niet met
beloften.
Misschien
zal het wantrouwen van de huidige sceptici uiteindelijk ongegrond
blijken maar voor hetzelfde geld kan men de pretenties van de WHO
roekeloos noemen: de medisch-wetenschappelijke deontologie gebiedt
dat mensen alleen op grond van vrijwilligheid aan experimenten mogen
deelnemen terwijl de WHO
nu in feite een gigantisch experiment uitvoert met de ganse
wereldbevolking als proefkonijn en alleen al dit gegeven
rechtvaardigt dat men het gadeslaat met argusogen. Andermaal:
wetenschap moet overtuigen met bewijzen, niet met beloften.
De
wisseltruc van Braeckman zal het intussen weliswaar doen in het
tijdperk van haast en spoed dat immers aan de zijde staat van wie het
oppervlakkig doet.
(J.B.,
10 december 2020)
Verwijzingen:
(1)
Zie het artikel: Corona
en de open debatcultuur:
"Een
lockdownfeestje verklikken: asociaal of burgerplicht? - onder die
titel schrijft Pieterjan Huyghebaert voor de vrt een
artikel waarin hij de Antwerpse socioloog Walter Weyns citeert: "maar
net als bij klokkenluiders loopt het meestal niet goed af."
De
vergelijking van klikspanen met klokkenluiders is een beetje
ongelukkig omdat er wel degelijk een onderscheid kan worden gemaakt
tussen enerzijds een klikspaan en anderzijds een integer mens die
weigert om met misdadigers samen te zweren. Maar het probleem zit hem
hierin dat daar waar misdaad geïnstitutionaliseerd werd, 'legale
criminaliteit' niet langer een contradictio in terminis is,
evenmin als het illegale (al dan niet vermeende) heldendom van een
Robin Hood of een klokkenluider - de burgerlijke ongehoorzaamheid
kent wel meer gestalten.
Volgens
de wet is van misdaad sprake waar de wet wordt overtreden maar binnen
het strikt wettelijke kader is een effectief protest tegen
'oneerlijk' geachte wetten vaak quasi onmogelijk. De term 'oneerlijk'
wordt hier aangehaald omdat het gehanteerde achterliggende criterium
voor de moreel geladen term in een niet-theocratische en
godsdienstvrije maatschappij geheel zwevende is.
In
vredestijd is moord misdadig maar ook eremoord, in oorlogstijd
plichtsverzuim maar gebeurlijk ook desertie op grond van
gewetensbezwaren: het geweten resulteert uit de interiorisering van
wetten die ook van ethische of van religieuze aard kunnen zijn
waarbij die laatste niet noodzakelijk accorderen met de wetten van de
staat. Waar de persoonlijke vrijheid zo hoog in het vaandel wordt
gedragen dat iedereen er omzeggens een eigen ethiek op nahoudt, kan
de onduidelijkheid alleen maar toenemen, wat dan uiteraard pleit voor
een rigoureuze handhaving van de wetten van de staat.
Maar
wat gezegd van bijvoorbeeld het op moreel, christelijk en goddelijk
gezag aanspraak makende Vaticaan als deze naar eigen zeggen door de
coronamaatregelen getroffen luxestaat bij een inmiddels hongerige jan
met de pet gaat bedelen voor de financiering van het onderhoud van
haar kunstschatten? Hoe vallen dit egocentrisme, deze selectieve
verontwaardiging en deze zorg voor wereldlijke rijkdom te rijmen met
gezag inzake de christelijke ethiek? Mag het dan nog een wonder heten
dat katholieken er de brui aan geven? En een analoog probleem doet
zich nu voor in alle staten die pretenderen wetten te handhaven in
functie van de vrijheid van allen maar die daarbij een gelijkaardige
selectieve verontwaardiging aan de dag leggen en een even ergerlijke
hypocrisie.
In de
Finse komische opera Covid fan tutte (op muziek van Mozarts
Cosi fan tutti en met een libretto van de hand van de Finse
journaliste en misdaadauteur Minna Lindgren)wordt de
hypocrisie aan de kaak gesteld waarbij onze weggegooide bejaarden
plotseling blijken te kunnen worden gebruikt in een toneel waarbij
zij worden opgevoerd als de te sparen zwakkeren omwille van wiens
welzijn een vreemde reeks autoritaire en onsamenhangende
volksgezondheidsmaatregelen opgelegd worden die in een mum van tijd
de wereldeconomie ondermijnen zoals geen enkele oorlog dat tot nog
toe vermocht te bewerken. Echter, de op het eerste gezicht
ontzagwekkende empathie met de ouderlingen staat in fel contrast met
de egoïstische samenleving die almaar driester de zwakkeren uitsluit
terwijl zij meedogenloos het recht van de sterkste huldigt.
Geconfronteerd met een dergelijk grotesk voorwendsel kan het gewoon
niet verwonderen dat het volk beweert wel degelijk gegronde redenen
te hebben om haar leiders te wantrouwen.
Dit
volstrekt gegronde wantrouwen gekoppeld aan de natuurlijke zelfzorg -
de verantwoordelijkheid voor zichzelf en voor de naaste medemensen -
ligt aan de basis van de algemene neiging tot ongehoorzaamheid aan
een gezag dat zich niet langer het algemeen welzijn behartigt maar
nog slechts de eigen macht welke met dwangmaatregelen wordt
uitgeoefend tot het zich voltrekken van een fascistisch regime.
De
afweging van klokkenluiders om misdaden tegen de mensheid gepleegd
door regeringen te openbaren aan het volk, grondt niet in het platte
egoïsme dat de huidige corrupte regeringen stuurt: klokkenluiders
beseffen dat zij met hun altruïstische acties het offer van hun
leven zelf moeten brengen; zij kunnen anticiperen op de
ondankbaarheid van de massa die zij een grote dienst pogen te
bewijzen en op de wraak van misdadige leiders want klokkenluiders
weigeren samen te zweren met de georganiseerde of de
geïnstitutionaliseerde misdaad. De klikspanen daarentegen bevinden
zich in het kamp van hen die de klokkenluiders het vuur aan de
schenen leggen en het is helemaal niet uitgesloten dat dit kamp
samenvalt met de betrokken staat.
De
vraag moet gesteld worden naar de criteria waarmee zogenaamde
schurkenstaten kunnen worden gedetecteerd en ontegenzeggelijk moet de
geschiedenis daarbij een doorslaggevende factor vormen. Is het aan
het licht brengen van het koloniaal verleden van welvarende landen en
van de werkelijke toedracht van allerlei hedendaagse wereldconflicten
dan een verwerpelijke activiteit omdat zekere potentaten dan in een
kwaad daglicht komen te staan? Mensen die hun leven wijden aan de
studie van de geschiedenis zijn geen klikspanen maar historici en
hopelijk kunnen zij in de toekomst hun werk naar behoren blijven
doen. Hetzelfde geldt voor allen die, hetzij met het woord, hetzij
met de daad, heel bewust de politieke activiteit voortdurend in vraag
durven te stellen. Zonder de kritische houding die het volk zich
verwierf sinds het einde van de slavernij, is een vrije samenleving
onmogelijk en een terugkeer naar de dictatuur onvermijdelijk.
(J.B., 9 december 2020)
08-12-2020
Corona en de open debatcultuur
Corona
en de open debatcultuur
Verder
dan scheldpartijen van beide zijden, komt het niet: enerzijds zij die
zich in het zog van Johan Braeckman met zijn jongste artikel voor de
VRT
(1) de volgelingen van de wetenschap achten en anderzijds zij die
kritiek leveren op het feit dat het trio Wetenschap, Technologie en
Kapitalisme samen een kind baren dat bijzonder zorgwekkend is met
betrekking tot het milieu en meer specifiek met betrekking tot de
volksgezondheid. En laat die laatste groep nu uitgerekend de theorie
onderschrijven welke verdedigd wordt in De
ogen van de panda
door Etienne Vermeersch.
Men
zou haast moeten geloven dat Braeckman het geschrift van zijn
promotor niet gelezen heeft, ware het niet dat sommigen de
mogelijkheid opperen dat Vermeerch het misschien zelf niet aandachtig
genoeg las. Immers, lang voor het verschijnen van Vermeersch' boekje
over het WTK-bestel
wijdde Rudolf Boehm een nummer van zijn filosofisch tijdschrift
Kritiek
aan deze theorie die naar zijn eigen zeggen afkomstig is van Herbert
Marcuse die geleefd heeft van 1898 tot 1979.
Het
geschrift van Braeckman negeert de door Marcuse ontwikkelde inhoud
van de discussie volledig en komt weg met het autoritair poneren van
zijn standpunt dat de katholieken naar de kroon steekt inzake het
blindelings toekennen van krediet aan het gezag: waar gelovigen hun
paus volgen, volgt Braeckman met nog meer ijver de vandaag meest
winstgevende industrie waarvan in het spoor van Karl Marx wordt
gewaarschuwd dat zij het middel met het doel verwisselt en daarom een
tentakel is van de mammon.
Rudolf
Boehm stelde heel terecht dat filosofie kritiek is (2) en terwijl er
voor wijsgeren nog zoveel werk aan de winkel blijkt,
verkwanselen beroepsfilosofen de tijd van miljoenen Vlaamse
televisiekijkers met het discrediteren van dit vak, waarvoor zij
zich alvast de vergoedingen toe-eigenen, door het voor te stellen als
kolder. Het lijkt er zelfs op dat zij Herman Brusselmans naar de
kroon willen steken waar zij bespreken hoe iemand zonder hem te
beledigen aan zijn verstand te brengen dat zijn adem stinkt. (3)
Trump
staat heus niet alleen in het (geheel ongewild) aan het licht brengen
van wat inzake onze cultuur verborgen moest blijven.
(3)
Zie het optreden van twee Vlaamse filosofieprofessoren in de VRT-
uitzendingen d.d. 7 december 2020.
07-12-2020
Verschijnt binnenkort: PANOPTICUM I & II
V e r s c h i j n t
b i n n e n
k o r t :
PANOPTICUM
I & II
Dit
boek bestaat uit vier delen:
1.
HET NARRENSCHIP
Over de waarschuwing van
Plato
2.
DE NIEUWE PEST
Over de intrede van de
chaos in de wereld
3.
HET PANOPTICUM
Over het einde van de
vrijheid
4.
HET TIJDPERK VAN DE LEUGENS
Over het lijden en de
waarheid
***
01-12-2020
Het 'knuffelcontact' voor de 'eenzamen'
Het
'knuffelcontact' voor de 'eenzamen'
Er
is een tijdje sprake geweest van het recht op seks en dan uiteraard
ook van het recht op financiële compensatie door het ziekenfonds
voor in dat kader geleverde prestaties. Zoals dat eveneens het geval
is bij abortus en bij euthanasie, blijkt ook hier dat rechten
problematisch kunnen worden omdat zij onvermijdelijk gepaard gaan met
plichten en dan wel vooral daar waar die rechten en plichten niet op
dezelfde persoon betrekking hebben. Als geoordeeld wordt dat mensen
recht hebben op gezondheid, onderwijs en informatie, dan moeten er
ook dokters zijn, leraren en journalisten. Als geoordeeld wordt dat
mensen recht hebben op abortus en op euthanasie maar ook op seks, dan
moeten mensen ook verplicht kunnen worden om de betrokken handelingen
die het genot van die rechten mogelijk maken, uit te voeren. Voor het
beoefenen van de geneeskunde, het onderwijs of de journalistiek zijn
er meestal genoeg kandidaten omdat er ook voldoende vorming is en in
de huidige constellatie volstaat het meestal ook om op dreigende
tekorten te anticiperen middels een aanpassing van het loon. Maar
voor abortus en voor euthanasie blijft naast de vorming ook nog het
probleem van het 'geweten': kan men het doden van ongeboren kinderen
aantrekkelijker maken met aangepaste financiële compensaties of kan
men de plicht tot medewerking aan het uitvoeren van euthanasie
dwingender maken door de bestraffing van 'dienstweigeraars'? Dat is
niet minder het geval inzake de verplichtingen die onvermijdelijk
gepaard gaan met het (al dan niet vermeende) recht op seks en daar is
bovendien van vorming al helemaal geen sprake. Maar men is hier dan
ook beland bij maatschappelijke problemen die een tikkeltje
gecompliceerder zijn dan deze die vandaag zonder veel omhaal door
politici geregeld kunnen worden, terwijl het daarentegen wel gaat om
dimensies van het bestaan waarvan alleen enkele louter technische
aspecten bekend zijn of tenminste berekenbaar. Over de ethische kant
van de zaak bestaat quasi geen kennis en dat is wellicht zo omdat
gebeurlijke kennis in die zaken niet zozeer betrokken is op feiten
maar veeleer op allerlei ongespecificeerde wensen, gevoelens en
fysieke maar ook psychosociale ongedefinieerde, ondergedefinieerde of
helemaal niet te definiëren 'werkingen'. Met zijn leven mag men niet
spelen en ook niet met dat van anderen maar seks heeft wel te maken
met het doen ontstaan van leven, wat het tot bittere ernst maakt,
terwijl tegelijk het spelelement daaruit niet kan geweerd worden
zonder de vruchtbaarheid in de weg te staan, tenzij men vrede neemt
met artificiële vormen van bevruchting of met de 'mensenmakerij' van
pakweg Hitlers Lebensborn. Stellen dat mensen die voor hun
huwelijk eensklaps zouden zien wat hen nog allemaal te wachten staat,
wellicht zouden weglopen uit de kerk, is misschien wat overdreven
maar de problemen die samenhangen met vormen van zelfverblinding
resulterend uit seks, zijn talloos en een mouw passen aan die zaken
kan in slechts een welbepaalde letterlijke betekenis.
Dit
alles om te zeggen dat de huidige getroffen maatregel in het kader
van de coronacrisis om aan eenzamen met de Kerst een knuffelcontact
toe te staan, andermaal zowel het onbegrip als het onvermogen
illustreert van politici om met menselijke problemen om te gaan: het
mens-zijn gaat aan het burgerschap vooraf terwijl potentaten het net
andersom wensen; wie geen papieren hebben, zijn voor hen geen mensen
want zij zijn geen burgers en straks wordt ook nog het papier van de
coronavaccinatie een vereist certificaat voor de toegang tot een
volwaardig burgerschap dat voortaan gedefinieerd wordt door enkele
superrijken die met mensenmassa's kunnen spelen en die dat ook doen
zonder het aan ons te vragen. Zij hebben uiteraard geen opleiding
daartoe genoten, laat staan een plicht die tegemoet zou komen aan
zekere rechten waarop wij aanspraak zouden maken. Wel andersom
schuiven zij ons de nood in de schoenen aan een specifieke
behandeling voor een virtuele kwaal waarmee zij ons eerst opzadelen
zoals men dat allang doet met de zogenaamde schijnbehoeften. Als
mensen komen leuren aan de deur met stofzuigers en met elektrische
tandenborstels en zij proberen die spullen dan te slijten middels het
ons aanjagen van smetvrees, volstaat het om hen met een vriendelijk
woord van dank de laan uit te sturen. Maar als via het medium bij
uitstek dat in het midden van al onze huiskamers prijkt,
superleurders binnenvallen die het onrecht dat zij plegen weten te
verkopen als hun plicht terwijl zij ons recht om dit te weigeren
gelijkstellen met plichtsverzuim, worden wij in de doeken gedaan
zoals boorlingen op schilderijen uit de middeleeuwen en kunnen wij
geen kant meer uit.
En
eenzamen, waarde minister in de pandemische kunsten, zijn geen mensen
die zich de eenzaamheid verworven hebben: de activiteit waaruit de
eenzaamheid resulteert, ligt niet bij hen en daarom moet men niet de
slachtoffers bestempelen doch de vereenzamers: degenen die de
eenzaamheid in het leven roepen bij anderen door hen uit hun midden
te stoten. Zogenaamde eenzamen verlaten overigens vaak uit eigen
beweging de groep waarvan zij deel uitmaakten omdat hun participatie
in werkelijkheid niet veel meer om het lijf had dan het geduld worden
door de anderen en daarom ook zeggen ouderlingen die voor
zorginstellingen kiezen vaak dat zij hun kinderen niet tot last
wilden zijn. Aan zogenaamde eenzamen het recht op gezelschap
toekennen is zoals vertellen aan de armen dat het hen niet verboden
is om op restaurant te gaan, om vliegreizen te maken of om zich in
limousines rond te laten rijden. Of eenzamen overigens nog verlangen
naar de aanwezigheid van derden is na de traumatiserende ervaringen
waarvan hun eenzaamheid getuigt ook zeer de vraag want niemand
streeft ernaar om het er slechter af te brengen dan de ezel die zich
immers geen twee keer aan dezelfde steen zal stoten. En voor de
slechte verstaander: aan eenzamen het recht toekennen op gezelschap
is met die mensen lachen, maar dat doen onze leiders al sinds jaar en
dag in koor, alleen realiseren zij zich blijkbaar niet dat dit gedrag
hen op een dag, zoals dat het geval was met de Tsaren, Mussolini,
Saddam Hussein, Pol Pot, Stalin, Ceaușescu
en nog vele andere volksverlakkers, ook letterlijk de kop zal kosten.
Corona
legt de wereld plat en nu de mooipraterij niets meer uithaalt, komen
ontegenhoudelijk allerlei zaken aan het licht. Bovenaan op het
lijstje van de weggemoffelde waarheden staat uiteraard de
geprogrammeerde burger en nu de winkels periodiek voor steeds langere
perioden dichtgaan, blijkt ook hoe diep die programmering met het
menselijk geluk en de gezondheid verweven is.
Toen
de slavernij werd afgeschaft die tot de Amerikaanse burgeroorlog
heeft geleid met bijna een miljoen doden, werden de slaven
onmiddellijk vervangen door loonslaven: middels allerlei
leugenachtige succesverhalen onder het motto van the American
dream werden onder meer vanuit China miljoenen immigranten naar
de VS gelokt om daar de met de kosten van hun overtocht
opgelopen schulden af te betalen en zo werd tegelijk met de
loonslavernij, de schuldslavernij geboren. Maar ook het Europese
continent en alras de ganse wereld deelde in de klappen welke door
die ontwikkelingen aan het mensdom werden toegebracht.
Na
de uitvinding van de locomotief werden de slaven sowieso vervangen
door machines die enkel door de rijken konden worden aangekocht en
zij stelden de ingevolge de massaproductie verarmde ambachtslieden in
hun fabrieken te werk voor een hongerloon. Kinderarbeid,
vrouwenarbeid en overuren met in hun zog long- en zenuwziekten,
ongeschooldheid, achterlijkheid, drankzucht en nog meer ellende voor
een klasse van mensen die strikt onderscheiden werden van een kaste
die geen vrede neemt met een Toyota Corolla.
Opstand
ontstond en de eerste sociale wetten ter bescherming van de arbeiders
tegen hun meedogenloos onverzadigbare uitbuiters. Onder meer
ingevolge het westerse parasitisme op kolonies of buitgemaakte
slavenlanden, ontstond een zekere welvaart welke toeliet dat de
werkende bevolking de door het overwerk opgelopen frustraties
enigszins kon afreageren door het loon te gaan besteden aan het
bevredigen van de hebzucht welke in het leven was geroepen door de
grootschalige roof op de tijd en de energie van de arbeiders.
Op
die manier werd de westerse bevolking geprogrammeerd in een immer
pendelend en aldus niet meer te stoppen mechanisme. De natuurlijke
beweging van werk en rust werd vervangen door die van overwerk en
'overrust', waarbij onder 'overrust' niet één maar twee zaken
verstaan moeten worden: vooreerst het uitrusten van de inspannende
arbeid maar vervolgens ook de compensatie van de door de arbeid
opgelopen frustraties.
Immers,
de ambachtslui van voorheen konden als machinisten in fabrieken geen
eer meer halen van wat zij maakten: zij vervreemdden van het werk van
hun handen dat nu andermans bezit was en waarvoor zij een vast loon
ontvingen dat hen alleen nog toeliet om door te gaan met werken. Om
de immense frustratie die zij aldus opliepen enigszins te kunnen
compenseren, werd de werktijd periodiek onderbroken met weekends en
vakanties, bedoeld om met het verdiende loon allerlei spullen te
kopen: levensnoodzakelijke producten maar ook en voor het overgrote
deel volstrekt overbodige en zelfs bijzonder schadelijke spullen.
Tot
die laatste soort behoren de auto die ons meer tijd kost dan dat hij
ons doet besparen en mét de auto alle andere oogverblindende en de
hemel belovende bedrogsartikelen op de markt. Van haardrogers tot
kruimeldieven maken arme mensen armer en rijke rijker omdat zij pas
winstgevend zijn voor mensen met een welbepaald inkomen, zoals Ivan
Illich reeds in de zeventiger jaren van de vorige eeuw heeft
aangetoond.
Kortom:
de huidige westerling is geprogrammeerd als producent-consument of
dus als bestolene (meer bepaald: als onderbetaalde arbeider) annex
'terugkopende'. Met die laatste term wordt de poging bedoeld welke de
gefrustreerde bestolene onderneemt om datgene wat hem is afgenomen,
terug te kopen met het loon dat zijn werk moest compenseren - een
onbegonnen zaak aangezien het uitbetaalde loon uiteraard slechts een
fractie is van de waarde van zijn werk dat quasi volledig buit
gemaakt wordt door de werkgever en door diegenen die nog boven hem
staan - zoals gezegd: de kaste die geen vrede neemt met een Toyota.
Corona,
en nu zijn we beland bij het onderwerp van dit gesprek, is de
toverstok die dit volledig verholen verhaal waarvan reeds algemeen
gezegd werd dat het een communistensprookje was, verteld door linkse
ratten, aan het licht brengt: nu de winkels alom ter wereld voor
langere perioden dicht moeten, hopen zich de frustraties op die
anders werden afgereageerd met koop- en hebzucht. Interfamiliaal
geweld neemt toe, wat inhoudt dat de zwaksten of de onderste rangen
in de pikorde het gelag opnieuw moeten betalen: het recht van de
sterkste, wat synoniem is voor de wetteloosheid, brengt de jungle aan
het licht die nooit is weggeweest. De beschaving kan niet langer
verbergen dat zij niet meer is dan een dun laagje vernis.
De
overbodigheid en de schadelijkheid van wat wij anders allemaal kopen,
wordt nu onafwendbaar klaar: wij worden ons bewust dat wij het met
veel minder kunnen stellen. Maar meer dan dat worden wij ons ook
bewust dat wij tot op heden het schoonste van ons leven aan het zuur
verdienen van volstrekt overbodig geld hebben uitgegeven. Eenmaal
onze elementaire behoeften zijn bevredigd, zo zien wij nu ineens,
kunnen wij met dat geld ons leven alleen nog vullen of veeleer
bevuilen met redundante en schadelijke spullen.
Zodanig
ver verdwaald zijn wij in de virtuele kosmos bekokstoofd door Bil
Gates en zijn trawanten dat wij het van lichtshows moeten hebben om
ons op te fleuren terwijl onze ogen blind werden voor de pracht van
de dagelijkse zonsondergang of voor het sprookje van de volle maan.
De echte schepping dreigen wij opnieuw te ontdekken en de valsheid
van de maaksels van de mammon, nu met het winkelverbod de zogenaamde
vrijheid ons ontnomen werd die nu de hoogste slavernij blijkt!
Er
is een kaste die het uiteraard niet graag ziet gebeuren dat het volk
de schellen van de ogen vallen en dat men er nu naar smacht om het
overwerk te staken omdat het dankzij dat overwerk is en dankzij alle
daarbij horende frustraties en ellende, dat die kaste grote sier kan
maken: danig blasé wordt zij dat zij vanop het preekgestoelte onder
het opschrift van Toppedagogie haar diepe minachting gaat uitbazuinen
voor de tot op heden doodbrave massa van toehoorders die allemaal
rijden in een Toyota Corolla.
(J.B.,
29 november 2020)
21-11-2020
Corona en de vrijheid - Aflevering 4: Bevrijding en tegendoelmatigheid
Corona
en de vrijheid
Aflevering
4: Bevrijding en tegendoelmatigheid
Vorig
jaar pleegden 2655 Belgen euthanasie en het lijkt erop dat dit cijfer
drastisch zal dalen omdat dit jaar al een zesvoud van een wellicht
vergelijkbare groep slachtoffers aan corona zijn bezweken. (1) Al
zou men uiteraard ook het omgekeerde kunnen stellen: hoe meer mensen
kiezen voor 'de goede dood', hoe geringer het aantal mensen zal zijn
dat geveld wordt in de nachtmerrie van het coronagebeuren. Toch
klinkt die stelling wat kort door de bocht, alleen al omdat zij dan
eveneens de praktijken van suïcide en abortus de hemel in moest
prijzen. De bijna tweeduizend jaarlijkse zelfmoorden in België (2)
maken zeker en vast een einde aan de lijdensweg van de direct
betrokken slachtoffers maar waar grofweg gezegd het motief niet de
eenzaamheid is (meer dan een derde van de gevallen (3))
vermenigvuldigen zelfmoordenaars het leed onder de achterblijvenden
omdat mensen in wezen knooppunten van relaties zijn. Zo ook zal het
aborteren van gehandicapten en andere 'ongewenste' kinderen (in
België ruim 17.000 per jaar (4)) weliswaar resulteren in een wereld
met relatief meer 'gezond of gewenst geachte' mensen maar dat is dan
meteen een wereld met meer moordenaars en als er nog zoiets bestaat
als een geweten, is dat dan andermaal een minder gelukkige wereld.
Wie
euthanasie beschouwen als remedie tegen corona (en tegen allerhande
andere gruwelijke en dodelijke ziekten), zien kennelijk over het
hoofd dat de maatstaven die zij hanteren ter beoordeling van de
waarde van een mensenleven niet zozeer gelinkt zijn aan geluk maar
veeleer aan nut. In weerwil van wat de huidige liberale
premier zei in zijn openingstoespraak (namelijk en letterlijk:
"zonder gezondheid geen geluk"), kunnen zieken en
gehandicapten even gelukkig zijn als gezonde mensen maar dat kunnen
moordenaars niet.
Onlangs
schreef Geert Van Istendael in MO*
een zeer lezenswaardig pleidooi voor menselijke waardigheid onder de
titel"U
bent niet nuttig. Ik ben niet nuttig. Mensen zijn niet nuttig" -
een verwijzing naar de colleges van de Leuvense wijsgeer André
Wylleman. (5)
De mens is geen verbruiksvoorwerp; door hem te herleiden tot zijn
nut, berooft men hem van zijn waardigheid. En deze diepe waarheid
lijkt hoe langer hoe minder vanzelfsprekend te worden in een tijd van
niets en niemand ontziend utilitarisme.
Het
nutscriterium blijkt zelfs en vooral daar waar men het niet zou
verwachten allesbeheersend en zo duikt het ook op in religies die
zichzelf christelijk achten. Het homohuwelijk wordt niet aanvaard
door de katholieken omdat, zo wordt gesteld, het de finaliteit mist
van de procreatie. Het nuttigheidsprincipe wordt hier weliswaar goed
verkapt maar het blijft onmiskenbaar aanwezig: homohuwelijken zijn
onvruchtbaar of dat wordt toch (verkeerdelijk) zo gesteld; zij
brengen geen kinderen voort en zijn derhalve niet nuttig en dus
waardeloos. Edoch, dit is exact dezelfde redenering waarmee Hitler
zijn euthanasieprogramma verdedigde: waarom zouden wij jonge en
gezonde mensen naar het front sturen om daar te sneuvelen teneinde de
nuttelozen
thuis in leven te houden? Ja, het kwaad van het fascisme schuilt daar
waar men het niet vermoedt.
Nu
kan men beweren dat bijvoorbeeld de maatschappelijke integratie van
oudere mensen die heden opgesloten zitten in gestichten - 'voor hun
eigen welzijn' uiteraard - de levenskwaliteit van de jongeren
aantast, precies zoals een virus de gezondheid ondermijnt. Of dat een
inclusieve samenleving - inclusief met betrekking tot gehandicapten -
het peil van de volksgezondheid naar beneden trekt. De huidige paus
bijvoorbeeld die een specialist blijkt in de natte vingerpolitiek,
komt terug op eerdere geruchten over zijn houding jegens het
homohuwelijk en stelt dat homo's geen recht hebben om een gezin met
kinderen te stichten maar dat ze voor zijn part wel (zoals hij stelt,
'om redenen van sociale zekerheid') mogen bestaan in een louter
contractueel samenlevingsverband; en laat nu uitgerekend de louter
zakelijke contractuele samenlevingsvorm de basis zijn van het door de
kerk zozeer verguisde communisme - voor homo's is dat blijkbaar goed
genoeg, alsof homo's geen volwaardige mensen waren. Ja, in al deze
gevallen speelt de afgod van het nutscriterium de hoofdrol en de mens
bestaat alleen nog als gebruiksvoorwerp.
En
daar rijst dan de zo belangrijke vraag naar de vrijheid die het
fundament vormt van de menselijke waardigheid: kunnen mensen vrij
zijn in een maatschappij die corona maar ook al het andere ongemak
en leed dat eigen is aan al het leven, te lijf gaat met euthanasie,
abortus en geïnstitutionaliseerde discriminatie? Want mensen
euthanaseren, aborteren en discrimineren paradoxaal genoeg omdat zij
geloven dat deze handelwijzen hun meer vrijheid zullen geven.
Catastrofen blijken nodig om de hoop te kunnen voeden op meer inzicht
en op grondige kenteringen in het beleid maar of deze pest zal
volstaan om de massa bewust te maken van een euvel waarvan de
tentakels zelfs uitmonden in heuse concentratiekampen, blijft
vooralsnog een onbeantwoorde vraag.
Corona en de vrijheid - Aflevering 3: Corona en die andere golven
Corona
en de vrijheid
Aflevering
3: Corona en die andere golven
In
vroeger tijden hoorde men de oude mensen geregeld waarschuwen: "Gooi
dat niet weg, ge zult blij zijn als ge het later vindt, als 't
slechten tijd is!"
Slechten
tijd, zij wisten dat hij komen zou, het zijn de magere jaren die de
vette aflossen zoals lopers doen in een estafette. De slechte tijd
volgt op de goede tijd zoals de nacht volgt op de dag: elke dag weer
worden wij 's avonds moe en moeten wij slapen en ook de
generatiewisseling volgt dat patroon: oud geworden, zijn wij
versleten, moe en ziek en tenslotte sterven wij, wij worden afgelost:
eentje komen, eentje gaan. Het zijn allemaal cycli, levenscycli,
zelfs de dode dingen kennen cycli, men zou alras denken dat ook zij
leven.
De
zon heeft een cyclus, de maan en wellicht ook alle andere dood
gewaande dingen in het heelal. Terloops gezegd: wat is het zogenaamd
wetenschappelijk wereldbeeld waard als het de zon onderbrengt bij de
dode dingen? Onze zogenaamd onwetenschappelijke voorouders die deze
bron van alle leven op aarde vereerden als de oppergod, wisten zoveel
beter: Surya in Indië, Sjamasj in Mesopotamië, Aton in Egypte, Sól
bij de Noormannen, Sunna bij de Germanen, Lugh bij de Kelten, Helios,
Apollo of Phoebus bij de Hellenen, Amaterasu in Japan, Xihe in China,
Tonatiuh bij de Azteken, Inti bij de Inca's, Akycha bij de Inuït.
(1)
Alle
dingen komen en gaan, alle dingen kennen cycli. Waarom zou de
menselijke activiteit op aarde dan aan die golfbeweging ontsnappen?
Alles fluctueert, oscilleert, trilt, gaat op en af: vrede en oorlog,
voorspoed en tegenspoed, actie en rust, ziekte en gezondheid. Ze
horen bij elkaar, het zijn de paren van tegengestelden over welke
reeds de eerste filosoof, Herakleitos, berichtte en hij ging zelfs zo
ver te beweren dat zij aan elkaar gelijk zijn:
De weg
naar boven is de weg naar beneden.
Alles
gebeurt op grond van tegenstelling.
Dionysos,
voor wie men raast en feestviert, is dezelfde als Hades.
Het
begrip recht zou niet bekend zijn als er geen onrecht was.
In een
cirkelomtrek zijn begin en einde gelijk.
Gezondheid
is alleen maar aangenaam en heerlijk door ziekte, verzadiging door
honger, rust door vermoeidheid. (2)
Ziekte
wordt welkom geheten eenmaal men weet dat zij in wezen het
genezingsproces zelf is: een ontsteking is de vorming van een dicht
bloedvatennetwerk rond een wonde, waardoor bouwstoffen in grotere
hoeveelheden kunnen worden aangevoerd om beschadigingen te herstellen
en koorts is een bijzonder welkom verweermiddel van ons immuunsysteem
bij de invasie van microben. Ziekte is genezing, of althans een
poging daartoe en dikwijls is de menselijke interventie in die
natuurlijke oscillaties desastreus: wij hebben geen geduld meer, we
kunnen niet meer wachten totdat de neerwaartse trend gekeerd is en
onze betweterige ondernemingen zijn niet zelden contraproductief. Het
gebruik van kunstmatige ziektebestrijders houdt het immuunsysteem van
mens, dier en plant, ongetraind en tegelijk versterkt het de
gevreesde vijanden: microben overwinnen de strafste antibiotica,
alsof zij beschikten over een eigen, voor ons niet zichtbare
farmaceutische industrie die, zoveel sneller en ook efficiënter dan
de onze, 'vaccins' ontwikkelt tegen de vergiften waarmee de mens hen
bestookt.
Het
is niet omdat we het niet zien, dat het er niet zou zijn. "There
are more things in heaven and earth, Horatio, than are dreamt of in
your philosophy", zo
schreef
Shakespeare. (3) "De
waarheid verbergt zich en de heer van Delphi spreekt in tekens",
aldus "de
duistere denker".
(4) De 'paren van tegengestelden' en de 'eenheid van tegendelen'
doordrenken de ganse natuurkunde en Werner Heisenberg en Karl Popper
verwijzen naar Herakleitos. Maar dezelfde grondgedachten zijn ook
aanwezig in de dialectiek in de filosofie van o.m. Hegel, Marx en
Nietzsche en in het procesdenken van Whitehead en ook Weil en
Heidegger eren Herakleitos. Het begrip van de opgang en de ondergang
van culturen staat centraal als historische analyse in Der
Untergang des Abendlandes
van Oswald Spengler die overigens in 1904 een doctoraat wijdde aan
Herakleitos' grondgedachten. (5)
In
twee woorden: alles wat bestaat, zijn trillingen, zoals de oudste
Sanskriet geschriften het leren. Alles bestaat uit golven en zo ook
dus de activiteit van het mensdom als zodanig die zich uitstrekt over
een cultuurgeschiedenis van vele duizenden jaren waarin tijdperken
van grote bloei en welvaart wisselen met perioden van verval, oorlog
en inactiviteit. Energetisch geladen fasen wisselen af met jaren van
een bijna doodse rust. Zoals het fabeldier uit de Griekse en de
Chinese mythologie, respectievelijk de Phoenix of de Feng, telkens
weer uit zijn eigen as verrijst, zo kent de geschiedenis tijden van
opgang en bloei, gevolgd door tijden van ondergang, telkens
veroorzaakt door uiteenlopende omstandigheden die meestal aan
toevalligheden te wijten zijn.
Oude
mensen sterven vandaag aan covid-19 omdat deze microbe een klein
beetje dodelijker is dan het jaarlijkse griepvirus, dat opnieuw de
eerste doodsoorzaak zal worden van zodra covid-19 weer is verdwenen:
de doodsoorzaak maar niet de oorzaak van de dood als zodanig. De
oorzaak van het levenseinde is immers geen ziekte, het is de
eindigheid zelf die eigen is aan alle dingen, want zoals een Duits
spreekwoord zegt, heeft alles een einde, behalve een worst, die heeft
er twee. En zoals vandaag mensen sterven aan covid-19, zo ook gaat de
fase van bloei waarin de menselijke cultuur heden tot dronkens toe
verzeild was, door deze pandemie over in een periode van rust.
Analoog
is het niet de pandemie die deze rustperiode als zodanig veroorzaakt:
het is eigen aan alle dingen dat zij trillen, oscilleren, golven,
bestaan uit tegengestelden, een opgang kennen en een ondergang, zoals
de allereerste filosoof en duistere dichter Herakleitos het ons zo
helder leerde. In die gang van de geschiedenis zitten wij ook
gevangen, ons tegenstribbelen zal niets uithalen en, zoals Ivan
Illich het in zijn Medical
Nemesis
heeft gezegd, zijn de rituelen van de wetenschap even vruchteloos als
die van de religie: als de tijd van de rust is aangebroken, moet men
zich neerleggen bij de gang van zaken. Achter de slingerbeweging zit
een kracht die niets of niemand vermag te stoppen. Deze kracht
beperkt ons leven en onze vrijheid maar maakt ze ook mogelijk, zoals
de rust dat doet, van de slaap en van de dood.
(2)
Het eerste citaat is afkomstig uit de colleges over Herakleitos van
Herman de Ley, Ugent, 1990-'94. De andere citaten zijn vertalingen
van Paul Claes uit zijn boek Herakleitos. Alle stroomt.
Fragmenten, Athenaeum-Polak en Van Gennep, Amsterdam 2014 (2011).
(3)
William Shakespeare, Hamlet, I-5.
(4)
Paul Claes, o.c., p. 10.
(5)
Zie: Paul Claes, o.c., p. 19-20.
18-11-2020
Corona en de vrijheid - Aflevering 2: Terug naar de slavernij
Corona
en de vrijheid
Aflevering
2: Terug naar de slavernij
De
achtergrond van de weerstand tegen de coronamaatregelen in de
samenleving kan niet gelinkt worden aan één bepaald ideologisch
segment: er waren aanvankelijk enerzijds tegenstanders vanuit een
(bijzonder kortzichtige) economische motivatie, zoals de winkeliers,
de horeca, de sector van het toerisme en van allerlei andere
luxeproducten en, anderzijds, zijn er ook diegenen die beweren dat
hun menselijke vrijheid en waardigheid in het gedrang komen door een
zich slinks doch gestaag ontvouwende en de hele wereld omspannende
dictatuur. Soms ook is de motivatie van de tweede groep gewoon een
schijnvertoning voor mensen die hun eigenlijke (economische)
motivatie verborgen willen houden. Maar voor een groot stuk is de
weerstand tegen de coronamaatregelen een opportunistische ingreep van
het populistische extreemrechts die dan alle mogelijke motivaties
te baat neemt en steunt om middels (selectieve) verontwaardiging
kiezers en politieke macht naar zich toe te trekken.
Deze
laatste groep verraadt zichzelf waar hij op het ogenblik van de
aankondiging van de vondsten van vaccins, althans in de lagere
echelons, ook de vaccinatiepolitiek verwerpt die dan toch bedoeld is
om uiteindelijk de maatregelen die zoveel schade toebrengen aan de
economie, te kunnen opheffen. Wie én de coronamaatregelen verwerpen
én de vaccinatiepolitiek die een eind moet maken aan het economische
debacle, houden ter verdediging van hun attitude uiteraard helemaal
geen argumenten meer over die nog hout kunnen snijden en via andere
kanalen komt synchroon met het wegsmelten van die pseudobeweging een
dieper verborgen politieke machtsstructuur aan het licht die als een
krokodil roerloos en nauwelijks zichtbaar in haar poel het ogenblik
afwacht om toe te happen: extreemrechts.
Het
gaat immers rommelen in Europa nu de feitelijke dictators in
Hongarije en in Polen zich in weerwil van de bevolking van de beide
landen vanuit zowel politiek als religieus fundamentalistische hoek
gaan verzetten tegen uiteenlopende standpunten in de schoot van de
Europese politiek. Zij doen dat nota bene niet vanuit een
volksbeweging doch onder druk van een zich verbergende bende van
potentaten die in alle opzichten doet denken aan de met mythen en
pseudowetenschappelijke theorieën omzwachtelde broeinesten van de
ideologen van het nazisme in het Duitsland van de jaren dertig van de
voorgaande eeuw. Een recente reportage van Pieter Stockmans voor MO*
(1) bevestigt eerdere rapporteringen over de internationale
vereniging met zetel nabij Rome die zich 'Gladiatoren voor het
Christendom' noemt (2) en waarin net zoals ten tijde van de nazi's
het fundamentalistisch katholicisme opereert in samenwerking met
extreemrechtse dictaturen die tot doel hebben om de groei van de
volkse bevrijdingsbewegingen te fnuiken. Paradoxaal genoeg blijkt
dezelfde beweging die jan met de pet leek aan te sporen om de
betuttelingen van hogerhand af te wijzen, in feite de gedurende lange
eeuwen en ten koste van veel bloed verworven vrijheid van het volk
aan banden te leggen en de middeleeuwse slavernij nieuw leven in te
blazen onder het motto: "De speeltijd is uit!"
(J.B.,
18 november 2020)
Verwijzingen:
(1)
Pieter Stockmans, De
Nationale Vrouwenstaking verdedigt Polen tegen Russische hybride
oorlogsvoering. Dit is oorlog: het internationale netwerk van
christelijke fundamentalisten achter het Poolse abortusverbod,
MO*
d.d. 14 november 2020. Zie:
(2)
Bram Vandeputte en Willem Van
Mullem, Op bezoek in het Italiaanse klooster
waar Steve Bannon "gladiatoren" wil opleiden om
joods-christelijke waarden te verdedigen,
d.d. 29 januari 2019. Zie:
Corona en de vrijheid - Aflevering 1: Vrijheid, waarheid en macht
Corona
en de vrijheid
Aflevering
1: Vrijheid,waarheid en macht
Vrijheid in
de zin van onbelemmerdheid, ook wel 'negatieve vrijheid' genoemd, is
de vrijheid om zijn zin te doen, de verabsolutering van een eigen
'willetje' dat bij nader toezien een onwil is om zekere van buiten
opgelegde beperkingen te aanvaarden teneinde de vrije teugel te
kunnen geven aan allerlei verzuchtingen of verslavingen en zo
resulteert deze vermeende vrijheid die in wezen wetteloosheid is,
regelrecht in slavernij. Waar de beperkingen opgelegd door wetten
ontbreken, ontstaat bandeloosheid: verslaving aan allerlei drugs,
luiheid, gulzigheid en noem maar op. Want wetten worden niet gemaakt
om onze vrijheid te beperken maar integendeel om die te
maximaliseren: het is dankzij het verbod op moord dat iedereen zich
vrij kan bewegen; recht sticht orde en orde brengt vrijheid. De
evolutie van het sociale leven is er een van de slavernij onder één
dictator die vrij is (of die zich vrij waant) naar een maatschappij
van burgers die allemaal vrij zijn (of die zich allemaal vrij wanen)
omdat zij allemaal een beetje dictator zijn. Hoe dan ook hebben
burgers hun vrijheid te danken aan hun gehoorzaamheid aan de wet.
Maar er
kunnen zich problemen voordoen en een van de meest prangende
problemen vandaag heeft te maken met de relatie tussen vrijheid en
waarheid. In twee woorden: burgers gehoorzamen vrij want vanuit
inzicht aan de wet zolang zij ook kunnen beamen dat de wet grondt in
de waarheid; waar echter ook maar een vermoeden bestaat dat wetten
(al dan niet ingevolge opzet) steunen op onwaarheden, ontkiemt
kritiek, protest en in geval het antwoord van de verantwoordelijke
regering uitblijft, komen er opstand en burgerlijke ongehoorzaamheid
en breken onlusten uit. Zo mag een regering mondmaskers verplichten
als het inderdaad waar is dat zij de burgers beschermen tegen ziekte;
doen zij dat niet, dan steunt deze plicht op onwaarheden en zal een
burger die deze plicht tegen beter weten in moet navolgen omdat hij
anders wordt gestraft, zich heel terecht door de regering opgelicht
weten.
Uiteraard
dringt zich hier een volgende belangrijke relatie op, namelijk die
tussen waarheid en macht: een machthebber die gelooft dat hij
beschikt over de macht om eigenhandig de waarheid te maken, is een
dictator. Van dictatuur is sprake waar men onderdanen verplicht om
tegen de waarheid in te handelen. Big Brother verbiedt zijn
onderdanen om te zeggen dat twee opgeteld bij twee gelijk is aan
vier. Edoch, waar wetten op leugens steunen, is niet alleen de
waarheid een leugen en de leugen waar maar worden alle waarden op hun
kop gezet: oorlog is vrede en vrede is oorlog; vrijheid is slavernij
en slavernij is vrijheid. Niemand bezit nog enige kennis van waarde
tenzij diegenen die deel uitmaken van de samenzwering en liegen in
koor.
De
bevolking van Afrika is arm en om zichzelf te beschermen, zorgen de
gezinnen ervoor dat zij kroostrijk zijn; er zijn geen sociale wetten,
de ouderen moeten het stellen zonder pensioen, hun kinderen zijn hun
enige steun en toeverlaat en zo hebben mensen ook geleefd van bij het
ontstaan van de mensheid totdat (althans in het westen) omstreeks
tweehonderd jaar geleden Napoleon een overlevingsbedrag toekende aan
weduwen van vissers en van mijnwerkers.
Aan arme
Afrikanen gaan vertellen dat zij om welke reden dan ook geen kinderen
meer mogen kopen, is hun beroven van hun toekomst. Doet men dat
bovendien met het argument van de ecologische voetafdruk, dan pleegt
men die roof met het laffe wapen van de leugen want de voetafdruk der
armen is negatief. Waar uitheemse machthebbers bovendien de bevolking
van arme landen onvruchtbaar maken buiten hun wil en soms zelfs
buiten hun eigen medeweten, is niet alleen sprake van plunderingen,
van leugens en van valse beschuldigingen maar tevens van genocide. In
dat geval verwisselen de machthebbers de waarheid voor een leugen met
het oog op moord en dat alles bovendien verkapt als een operatie voor
de redding van de mensheid en van het leven op aarde, gepleegd door
zogenaamde Malthusianisten.
Niemand kan
dit weerleggen: de internationale 'wetten' die de genoemde
volkerenmoorden vandaag gebieden, zijn van de hand van dezelfde
machthebbers die heden wereldwijd het coronagebeuren uitbaten.
(J.B.,
17 november 2020)
13-11-2020
---
-
Corona en de waarheid - Aflevering 21: Nikolai Berdyaev en de aap uit de mouw
Corona
en de waarheid
Aflevering
21: Nikolai Berdyaev en de aap uit de mouw
In
De
paradox van de leugen
(1) uit 1939 heeft de Russisch-orthodoxe filosoof Nikolai Berdyaev
het over een strijd van de waarheid met de leugen. Hij beschrijft hoe
die strijd parallel loopt met een strijd tussen het persoonlijke
geweten en datgene wat de wereld voorhoudt. Mensen liegen omdat ze
bang zijn en ze zich zo willen verdedigen: ze worden overrompeld door
collectieve leugens die net zoals de collectieve mythen voor
deugdzaam worden gehouden omdat ze elan geven aan het leven waar de
naakte waarheid al te moordend lijkt. Niet de waarheid maar de macht
wordt door de wereld gezocht en macht wordt veeleer verkregen door te
liegen, aldus Berdyaev. Er wordt een vijandbeeld geschapen, een
leugen die de wereld in twee kampen verdeelt en die het geweld van de
oorlog rechtvaardigt. De leugen kan de wereld organiseren maar zij is
in strijd met het persoonlijke geweten en daarom vernietigt zij de
persoon. Berdyaev verwijst naar de Grootinquisiteur
van Dostojevski waar de vraag rijst of de wereld dan gered mag worden
door de leugen of, anders gezegd, of het toegestaan is de waarheid na
te streven ten koste van de wereld. De wereld is verwikkeld in
leugens maar heeft behoefte aan de waarheid. Wetenschap dient de
waarheid maar het sciëntisme [de verabsolutering van de
wetenschappelijke waarheid] is een leugen. In de roman is het de
fictie die de waarheid onthult maar de hoogste creativiteit is
gecompromitteerd met een proces van dissociatie van de persoon, een
belangrijk thema in de literatuur. Vandaag is het persoonlijke
geweten verlamd door een leugenachtige collectieve werkelijkheid. Het
persoonlijke geweten wordt verstikt door een collectief bewustzijn
dat de mens dwingt tot liegen. Christus sprak met kracht vanuit de
zuivere waarheid maar een dictator spreekt vanuit de leugen. Toch is
de authentieke bevrijding een bevrijding van de leugen. Diplomatie is
de aanpassing van de geest aan de wereld terwijl de waarheid het
omgekeerde eist, wat pas mogelijk is door de macht van een waarheid
die boven de wereld verheven is en die wij alleen kennen met ons
persoonlijke geweten.
Berdyaev
gelooft dus dat er meer nodig is dan louter wetenschap en diplomatie
om waarachtigheid en bevrijding te kunnen bereiken. Als aanhanger van
het personalisme waarin de gewetensvrije persoon in verbinding staat
met het goddelijke, verzette hij zich tegen het communisme en het
collectivisme dat naar macht streeft en liegt.
De
wereldse machten bedienen zich van de leugen die via het
collectivisme invloed heeft en uiteraard geschiedt dit middels
groepsaffiliatie: het vraagt moed en een sterke persoonlijkheid om
daaraan weerstand te bieden en in die optiek wordt ook duidelijk
waarom het christendom stelt dat de waarheid pas verworven wordt via
het verzaken aan de wereld. Niemand kan twee heren dienen, niet God
en de mammon, niet de (in de wereld machteloze) waarheid en de (in de
wereld machtige) leugen. Bij het verzaken aan de leugen verliest men
zijn aanhang en zijn wereldse macht en de geïncarneerde Waarheid is
daarom ook de in de wereld machteloze, de dienaar der dienaren, het
Lam Gods.
Bij
alles wat met wereldse macht te maken heeft kan men zich grote vragen
stellen: machthebbers doen zich als weldoeners voor maar waar zij
zich veel te goed voelen om omzeggens in een Toyota rond te rijden,
blijken zij in de eerste plaats weldoeners voor zichzelf, terwijl het
persoonlijke geweten de goede herder dwingt om het eigen leven te
wagen in de zoektocht naar één verloren schaap. Bij weldaden
waarbij in de eerste plaats de weldoener wel vaart omdat hij daar
bijvoorbeeld grote winsten bij boekt, kan men de vraag stellen of zij
überhaupt ook nog eens het welzijn van anderen kunnen bevorderen.
Zoals Michel Foucault dat in zijn laatste colleges aantoonde wordt de
waarheid door de wereldse machten structureel verbannen (2) omdat ook
de geringsten beschikken over het vermogen om de waarheid te kennen:
de waarheid discrimineert de armen niet en zo kunnen potentaten zich
pas doen gelden middels de leugen en de samenzweringen die zich wars
van waarheid en recht voltrekken in de duisternis.
Het
leven is een goddelijke schepping maar volgens de Heilige Schrift
werd het leven gecorrumpeerd door het kwaad en zo kwam de
sterfelijkheid in de wereld en met haar de begrippen 'ziekte' en
'gezondheid': het leven kent een begin en een einde, een opgang en
een ondergang, een welbepaalde, altijd fluctuerende kwaliteit. Het
leven omvat zowel het absolute bestaan als het mankement dat het
uiteindelijk de das omdoet. Niemand dan god zelf beschikt in die mate
over het goede dat hij de macht heeft om leven te scheppen maar het
ligt principieel in ieders vermogen om het leven te dwarsbomen en zo
beperkt zich het goede bij de mens tot het verzaken aan het kwaad of
het beamen van het leven. Waar de volksgezondheid op de helling staat
ingevolge een of ander kwaad, botsen niet alleen het persoonlijke en
het collectieve maar evenzeer het absolute goed dat het leven is en
het marchanderen met machtsmiddelen die de levenskwaliteit kunnen
beïnvloeden. De ethische problemen die zich dan stellen hebben te
maken met keuzes tussen het individuele en het collectieve goed maar
ook met de verdeling van het kwaad onder de vele (machtige en
machteloze) individuen. Echte leiders verdienen pas die naam als zij,
zoals ouders jegens hun kinderen doen, de zwakkeren beschermen maar
in de praktijk blijkt het zich ontfermen over de zwakkeren vaker
slechts een verkapping van een daaraan geheel tegengestelde
bedrijvigheid, slechts gehoorzamend aan het devies van het recht van
de sterkste. We nemen coronamaatregelen om onze ouderen te
beschermen, zo scanderen onze leiders maar de aap komt uit de mouw op
het ogenblik dat de hoeveelheid vaccins die op de markt komt niet
volstaat om iedereen onmiddellijk te bedienen: we zijn er nog niet
uit of we wel voorrang moeten verlenen aan de ouderen, zo meesmuilt
dan het koor der leiders en gretig grijpen zij dan naar het argument
van wie ze er eerst om verguisden, namelijk de mening dat men niet
zozeer zoveel mogelijk levens moet proberen te redden maar wel zoveel
mogelijk levensjaren. Het geweer wordt van schouder gewisseld op het
kritieke moment en zo wordt de leugen apert.
(J.B.,
13 november 2020)
Verwijzingen:
(1) Nikalai
Berdyaev, The paradox of lie, 1939. (Naar het Engels vertaald
door Fr. S. Janos, 2000). Oorspronkelijk: Paradoks lzhi.
Sovremennye zapiski. Obschestvenno-politicheskii i literaturnyi
zhurnal, LXIX, Paris, 1939.
Corona en de waarheid - Aflevering 20: Kortetermijndenken en corona
Corona
en de waarheid
Aflevering
20: Kortetermijndenken en corona
Kortetermijndenken
is planning zonder rekening te houden met wat zich allemaal kan
afspelen op relatief langere termijn en omdat politici nu eenmaal
niet verkozen worden om heel lang te regeren, houden zij vaak
helemaal geen rekening met de gevolgen van hun beslissingen op
langere termijn: die zijn voor rekening van de legislatuur die na de
hunne komt - laat staan dat ze rekening zouden houden met de kiezers
van de volgende generaties. Maar niet alleen de politiek denkt op
louter korte termijn.
Het
korte termijndenken is eigen aan het kapitalisme zonder meer, omdat
daar het winstprincipe voorop staat, met in zijn zog de overproductie
en de wegwerpartikelen met ingebouwde slijtage: hoe rapper de
producten versleten zijn, des te meer worden ervan verkocht en des te
groter zijn de winsten. In het kapitalisme gaat het nu eenmaal om die
winsten terwijl de duurzaamheid van de producten niet alleen
veronachtzaamd wordt maar tevens taboe is: het langetermijndenken, de
grote duurzaamheid van de waren en hun uitmuntende kwaliteit zijn
eigenschappen die het winstprincipe in de weg staan en die derhalve
evenzeer gemeden worden.
Nu
zal de meest winstgevende sector binnen onze kapitalistische economie
hierop dus geen uitzondering kunnen zijn - het tegendeel zal het
geval zijn - en we hebben het over de meest winstgevende sector met
voorsprong: de farmaceutische industrie. Bij uitstek deze sector zal
onvermijdelijk delen in die klappen welke worden toegebracht aan de
degelijkheid van de producten en aan hun duurzaamheid en dat is er
bijgevolg ook aan te zien. Mensen die ziek zijn en van hun huisdokter
te horen krijgen dat ze minder moeten drinken, uit hun luie zetel
moeten komen, zich niet mogen bezondigen aan suiker, vetten en andere
lekkernijen, zullen alras uitkijken naar een andere
huisdokter, een dokter die hun deze pleziertjes niet verbiedt en die
de welvaartskwaaltjes oplost met een pil tegen de pijn, druppeltjes
tegen de vermoeidheid en een capsule ter bestrijding van de angst.
Pijnstillers worden dan ook in gigantische hoeveelheden geproduceerd,
voorgeschreven en genuttigd: een enorm percentage van de westerlingen
zijn eraan verslaafd.
Pijnstillers
zijn typisch voor het kortetermijndenken: zij genezen de kwaal niet
maar nemen de onaangename symptomen of dus de pijn weg; ze
verdoezelen de ziekte die intussen nog verergert en die, op langere
termijn, de gezondheid helemaal ondermijnt en een gewisse dood in het
vooruitzicht stelt. Pijnstillers of kortetermijnoplossingen blijken
alleen voordelig voor de farmareuzen - op korte én op langere
termijn; aan de patiënten verlenen zij kortstondig een illusie van
beterschap, alras gevolgd door ongeneeslijke kwalen en de dood.
De
corona-epidemie is nog geen jaar onder de mensen en er is reeds een
vaccin. Het werd uitgeprobeerd op duizenden testpersonen, blijkt
werkzaam in 90 percent van de gevallen en heeft geen noemenswaardige
bijwerkingen - aldus de koploper met ellenlange voorsprong in onze
kapitalistische economie, de farma-industrie. Het spreekt werkelijk
tot de verbeelding: vele duizenden proefpersonen, werkzaam in negen
van de tien gevallen en vrijwel zonder bijwerkingen. Maar men kan het
ook anders uitdrukken, anders en correcter dan de kapitalisten het
doen.
Om
te beginnen kan men zeggen dat het vaccin voor honderd gevaccineerden
op de duizend niet werkt. Als we weten dat hier te lande
momenteel één op duizend mensen ingevolge corona overleden zijn,
dan kan men zich de vraag stellen of die ongelukkigen misschien niet
zullen behoren tot de groep van die honderd op duizend voor wie het
vaccin niet werkt: een verminderde werkzaamheid van de gewone
griepvaccins gold immers ook al voor de ouderen en zwakkeren onder
ons. Maar er is nog een ander en ongetwijfeld veel ernstiger
probleem.
Het
vaccin werd weliswaar getest bij duizenden burgers, meestal studenten
of dus jonge en gezonde mensen, en men zegt dat de bijwerkingen
gering zijn. Maar als het virus nog geen jaar lang circuleert, dan
kan de testperiode ook bezwaarlijk langer zijn dan een jaar. Men moet
de reclame van de farmareuzen dus een beetje bijstellen en zeggen dat
de bijwerkingen op korte termijn verwaarloosbaar zijn.
Maar
nu weten wij allang dat de bijwerkingen van heel wat pillen, papjes
en capsules ons op korte termijn tevreden zullen stellen terwijl we
ook moeten erkennen dat hun werking of hun bijwerking - want men
noemt het zoals men wil - op wat langere termijn rampzalig zijn en
dat is trouwens eveneens het geval met al die lekkernijen waaraan wij
ons bezondigen eenmaal wij het langere termijndenken aan de wilgen
hebben gehangen: roken bezorgt ons helemaal geen klachten op een
termijn van één jaar en vele andere genotmiddelen doen dat evenmin,
maar van wie twintig jaar roken, zijn de longen flink beschadigd en
de kans op kanker neemt fors toe. Wat vaccins doen op een termijn
langer dan pakweg een jaar, is derhalve koffiedik kijken: wie zich
laten vaccineren worden er misschien wel van verzekerd dat duizenden
testpersonen daarvan maar weinig hinder ondervonden binnen het eerste
jaar na de toediening daarvan maar vanaf de dertiende maand zijn alle
gevaccineerden of dus de hele wereldbevolking proefpersoon. Ik
kan het ook niet helpen, maar dat staat hier nu zwart op wit.
(J.B.,
12 november 2020)
10-11-2020
Corona en de waarheid - Aflevering 19: Woonstbetreding tegen corona?
Corona
en de waarheid
Aflevering
19: Woonstbetreding tegen corona?
Intussen
al een aantal snel vliedende jaren geleden waarschuwde ons de Vlaamse
dramaturg Dirk Biddeloo dat met het systematisch weghalen van de
telefooncellen uit het straatbeeld, een nieuwe fase werd ingeluid in
de onderwerping van het volk. Dirk Biddeloo had er voelhorens voor,
hij stelde ons ook al de vraag of de president van Europa dan door
ons verkozen was. Maar de historie van de verdwijnende telefooncellen
is nog een ander paar mouwen. En nu zekere politici de kwestie van de
woonstbetreding bespreekbaar pogen te maken, kan men de bezorgdheid
van deze meester in de tragikomedie ineens veel beter begrijpen.
Als
men de openbare telefooncellen verwijdert, wordt iedereen die zich
nog enigszins veilig wil voelen, verplicht om een gsm - een
smartphone, zoals dat nu heet - aan te schaffen. Zo'n toestel draagt
men vanzelfsprekend altijd bij zich en op dat toestel kunnen allerlei
applicaties of apps geplaatst worden. Bijvoorbeeld een app die de
locatie van de bezitter van het toestel bepaalt en uiteraard ook
verraadt: aan de bezitter van het toestel maar ook aan
mogelijkerwijze volstrekt onbekenden die toegang hebben tot de
gegevens welke door de app worden verstrekt. Dat is inderdaad altijd
handig om een correct weerbericht te kunnen ontvangen of om zich over
het wegennet van punt A naar punt B te kunnen verplaatsen. Maar nu
blijkt zo'n app ook bijzonder handig om de nieuwe 'wet' omtrent
mogelijke samenscholingen te kunnen handhaven. Immers, er is de
kritiek dat de coronawet tegen samenscholing in feite een slag in het
water is zolang de wetgever wegens de privacywetten over geen
mogelijkheden beschikt om de naleving van deze coronawetten te
controleren. En daar verandert die app op de gsm wel wat aan:
principieel kan de overheid voortaan op ongeacht welk ogenblik
ongeacht welke smartphone(bezitter) lokaliseren, naar men zegt met
een nauwkeurigheid van enkele decimeter.
Alsof
het nog niet erg genoeg was dat de bezitters van een gsm - en dat
zijn heden vrijwel àlle burgers - in feite ononderbroken bezet
worden door al diegenen die hen kunnen opbellen: ze doen het niet
maar ze kunnen het doen op elk ogenblik van de dag en van de nacht en
zo is men nooit meer alleen en dit ononderbroken gebrek aan volledige
rust brengt op den duur een even fatale als miskende vorm van
uitputting teweeg.
De
corona-apps die de privacywetten omzeilen terwijl zij alsnog de
privacy schenden doordat zij samenscholing kunnen detecteren, doen
daar dus nog een schepje bovenop. Toch is het op deze wijze effectief
nagaan van iemands doen en laten alsnog fors in strijd met de
wetgeving omtrent de privacy welke immers aan elkeen het fundamenteel
recht toekent om met rust gelaten te worden en om niet gevolgd te
worden - ook niet door de overheid. Zelfs wanneer mogelijk terrorisme
in het spel is, kunnen de privacywetten het gerecht nog voor serieuze
problemen stellen maar of volksgezondheid en dan nog, meer specifiek,
preventieve volksgezondheid een opheffing van dit fundamentele
mensenrecht kan rechtvaardigen, is allerminst een
vanzelfsprekendheid. Temeer omdat ook het waarborgen van de privacy
een zaak is van gezondheid en dit keer gaat het niet om preventieve
gezondheid maar om het ingevolge privacyschending effectief induceren
van een gewis ziekteproces met mogelijkerwijze een dodelijke afloop.
Geestelijke
gezondheid is onmogelijk zonder recht op privacy en om die reden zijn
de privacywetten ook bijzonder streng. Gevangenen getuigen dat niet
het alleen-zijn het ergste is van de gevangenschap maar daarentegen
het niet meer alleen kunnen zijn, het niet meer
alleen-gelaten-worden. De nood om zich terug te kunnen trekken is
even noodzakelijk voor de gezondheid als de nood aan voedsel en de
nood aan slaap en wie een eigen kamer missen en in zalen moeten leven
zoals dat dikwijls het geval is met vluchtelingen of asielzoekers,
gaan reeds na zeer korte tijd grote psychische problemen ontwikkelen.
Maar wij zijn gewend geraakt aan privacy en daarom weten wij niet
meer hoe het voelt als we die moeten missen, zoals we er ook geen
idee meer van hebben wat honger met een mens doet, slaapdeprivatie of
een leven in voortdurende angst. Mensen die ten tijde van de tweede
wereldoorlog in bezet gebied de nachtelijke invallen van de Duitse
Gestapo hebben meegemaakt of de controle van de Roemeense Securitate,
zijn voor het leven getraumatiseerd. Mensen en vooral kinderen die
gepest worden, kampen in feite met een ernstige vorm van niet met
rust gelaten worden of van privacy-deprivatie ten gevolge waarvan zij
vaker suïcidaal gedrag ontwikkelen. Op plaatsen waar men weet dat
men voortdurend in de gaten gehouden wordt, kan men het maar een zeer
beperkte tijd volhouden en dan wordt men het moe en wil men daar weg
- naar een plek waarvan men weet dat men er alleen is en dan liefst
nog zonder dat ook maar iemand weet waar men is. Wie bekeken worden,
gaan acteren en acteren is een bijzonder vermoeiende bezigheid omdat
het gedrag van wie acteren niet het eigen gedrag is maar dat van een
niet bestaande figuur waarvan men de rol speelt - een rol die
consistent moet zijn als men niet door de mand wil vallen en niemand
houdt dat een etmaal vol. Hebben de controleurs bovendien bepaalde
verwachtingen, dan zullen wie gecontroleerd worden, spontaan aan die
verwachtingen tegemoet komen in een poging om aldus de bijzonder
vermoeiende aandacht van de ander waardoor men letterlijk bezet
wordt, te verzwakken. En uiteraard verliest men op die manier zijn
eigenheid: men doet voortaan wat de ander wil om de ogen van de ander
niet langer in zijn rug te voelen; men past zich aan, men geeft de
eigen activiteiten, gedachten en overtuigingen op; men geeft zichzelf
op teneinde aan een gewisse fysieke uitputting te kunnen ontkomen;
men leeft niet meer, men overleeft; men voelt zich zoals dieren op
wie gejaagd mag worden; men kan geen aanspraak maken op bescherming;
men mist het scherm dat de privacy of het met rust gelaten worden
waarborgt; het scherm zit vol met camera's die het in feite teniet
doen.
Om
geestelijk gezond te kunnen blijven, moet men zich kunnen onttrekken
aan de blikken van de ander en dat is zo omdat op de keper beschouwd
niemand een ander volledig vertrouwen kan: vertrouwen is een
bijzonder voorwaardelijke mogelijkheid en daarom ook een tijdelijk
vermogen jegens een selectief aantal subjecten. Vertrouwen vraagt
veel energie omdat het uiteindelijk onderdrukt wantrouwen is en muren
en een dak zijn even noodzakelijk als de aflossing van wacht: het
slot op de deur waakt in onze plaats voor de duur van de
sluitingstijd die ons de nodige rust moet verschaffen om te
herbronnen, om bij onszelf te kunnen zijn en te bestaan. Hoe
drukker iemands leven is, des te groter is zijn nood aan
terugtrekking in de woestijn; de meest sociaal geëngageerde mensen
hebben ook het meeste nood aan alleen-zijn.
Woonstbetreding
is een slecht idee; een idee dat getuigt van onverstand en van
onwetendheid met betrekking tot de dingen die er echt toe doen. Maakt
men de vergissing om het belang van de privacy te onderschatten, dan
richt men verwoestingen aan die niet meer goed te maken zijn. Elke
mens heeft het recht om zijn deur te sluiten voor ongewenst bezoek en
om zijn woning daartegen te beschermen, desnoods tot de dood, om de
eenvoudige reden dat woonstbetreding voor de betrokkenen even
moordend is als lichaamsbetreding of verkrachting. En die zijn zelfs
ergens verwant aan vaccinatie en medicatie in het algemeen: een vorm
van binnendringen in het lichaam zonder dat een overtuigd vertrouwen
daarvoor de toestemming heeft gegeven om de eenvoudige reden dat men
onwetend is omtrent de werking van de lichaamsvreemde stoffen die men
opgedrongen krijgt. Vaak wordt de werking van serums of van pillen
door geen mens gekend en is men zonder het te weten proefkonijn. En
naast lichaamsbetreding is er ook geestesbetreding: opvoeding en
informatie in het algemeen, kunnen immers evengoed desinformeren;
reclame en propaganda bekogelen ons voortdurend en repressie ligt
altijd op de loer.
Dwazen
aan de macht: het houdt een moordend gevaar in. Waar dwazen regeren,
mag gevreesd worden dat de waarborgen voor de handhaving van de
subtiele rechten waaraan wij ons mens-zijn danken, sneuvelen
ingevolge onwetendheid en onkunde. Het recht op privacy is een van de
belangrijkste van die subtiele rechten. Waar deze rechten onder de
hamer gaan, is de onafwendbare sociopolitieke consequentie daarvan:
burgeroorlog.
(J.B.,
10 november 2020)
09-11-2020
Intermezzo: Pinoccio keizer
-
Intermezzo:
Pinoccio keizer
"Amerika
first!" Het
zijn de woorden van George Washington, die de eerste president werd
van de
USA en
dat gebeurde op 30 april 1789, nadat op 4 maart de grondwet van
kracht was geworden. Vrijwel gelijktijdig (op 5 mei) brak in Europa
de Franse Revolutie uit: het volk dat zich bevrijdde van het juk van
adel en clerus. George Washington was afkomstig uit Virginia, een van
de zuidelijke staten van Amerika die zich later als de 'Confederatie'
wilden afscheuren omdat zij de slavernij wensten te behouden terwijl
die in de noordelijke staten werd afgeschaft. George Washington was
zelf een slavenhouder en in het testament dat hij tien jaar na zijn
aantreden zou schrijven, schonk hij aan zijn 123 slaven de vrijheid.
Met "Amerika
first!" wilde
de president zich uiteraard onttrekken aan de internationale
verwachting om stelling te nemen tegenover de Franse Revolutie (die
het westen verdeelde in pro's en contra's) omdat die vooral een
bevrijding van het volk betekende terwijl hij zelf slavenhouder was.
De opstand van de Amerikaanse verdrukten zou uiteraard alsnog
losbreken en resulteren in een burgeroorlog die vier jaar duurde
(1861-1865).
Donald
Trump ontleende zijn berucht devies aan de eerste president van de
Verenigde Staten om gelijkaardige redenen: de internationale
bemoeienissen van de Amerikanen die zogezegd de roeping hadden om de
wereld te gaan bevrijden van het juk der dictaturen, bleek hypocriet
en berokkende aan het land meer schade dan voordeel en in plaats van
applaus oogsten de Amerikanen steeds meer kritiek. Bovendien is de
periode van het kolonialisme en het neokolonialisme voorbij en de
uitbuiting gebeurt dezer dagen middels geheel verborgen vormen van
slavernij. Maar terwijl George Washington per testament in 1799 zijn
slaven uiteindelijk de vrijheid gaf, heeft Donald Trump de
Amerikaanse slavenhouders gefaciliteerd met de legale productie van
een gigantisch slavenleger en dit naar het voorbeeld van Europa.
Immers,
als slaven rechteloze arbeiders zijn, dan volstaat het een muur te
bouwen om hen in massa te produceren: zij passeren sowieso de muur,
zijn bijgevolg illegaal en dus rechteloos in het land aanwezig maar
zij hebben honger en zullen derhalve geheel rechteloos arbeiden of
dus slavenwerk verrichten.
Aldus
verhuizen de slaven momenteel van de derde naar de vierde wereld:
waar zij voorheen werkzaam waren in westerse fabrieken in hun
thuislanden (in Afrika, India, China, Vietnam, Cambodja, oude
Oostblok-staten...), worden ze nu geïmporteerd om ter plekke te
worden uitgebuit en wel op zo'n wijze dat ze op het ogenblik zelf van
hun entree, door de muur waar zij langsheen moeten, automatisch
illegaal worden en dus vanzelf veranderen in slaven.
Leugenachtige
televisiefeuilletons over families en buren die amper hoeven te
werken terwijl zij in paradijselijke villa's resideren, met
sportwagens rondrijden en hun tijd doden met feesten, moeten
wereldwijd de armen met hun laatste spaarcenten naar het westen
lokken waar zij, eenmaal gearriveerd, helaas te laat ontdekken dat
zij gelijk muizen in de val gelopen zijn. Reeds lang voor het bestaan
van de televisie en van Hollywood werden met soortgelijke
fantastische verhalen miljoenen Chinezen naar Amerika gelokt waar de
meesten onder hen zich letterlijk dood werkten om hun overtocht terug
te betalen. De hedendaagse mensenhandelaars gebruiken precies
dezelfde tactiek.
Het
begon ooit met de rondtrekkende moordenaarsbendes die niet alleen op
wilde dieren joegen maar die ook de eigen soortgenoten plunderden en
uitmoordden: De Hunnen, de Noormannen, de Ottomanen en noem maar op.
Om die plunderingen te kunnen blijven herhalen, gingen de
'veroveraars' in een volgend stadium hun 'prooien' behandelen zoals
de boer doet met zijn vee: de prooien werden gedomesticeerd en zo
ontstonden onder het juk van potentaten, uiteindelijk heuse staten
waarin burgers aan het werk werden gehouden en belast of uitgemolken.
Het Romeinse Rijk, het Rijk der Franken, het Duitse Keizerrijk en,
tussen haakjes: het onderworpen volk werd gechristianiseerd om de
vrede te waarborgen.
Na
de grote ontdekkingsreizen koloniseerde het westen vrijwel het ganse
continent Afrika en later ook Azië en Amerika. Omdat de autochtone
Amerikaanse bevolking vrijwel volledig bezweek aan geïmporteerde
ziekten van de Europese veroveraars, werden van de zestiende tot de
negentiende eeuw met enorme zeilschepen zo'n twaalf miljoen
Afrikaanse zwarten naar Amerika versast om daar als slaven te dienen
op de plantages van Europese grootgrondbezitters. De slaven werden
gekocht van Afrikaanse koningen die ze gingen vangen in hun
binnenland en ze naar de havens brachten en zij werden betaald met in
Europa geproduceerde geweren waarmee die Afrikaanse koningen dan
onderling oorlog voerden. De opbrengst van de Amerikaanse (vooral
thee- en katoen)plantages ging naar Europa. Toen de slavernij werd
afgeschaft, scheurde Noord-Amerika in twee stukken: de noordelijke
staten wilden geen slaven meer, de zuidelijke wilden haar slaven
behouden en dat resulteerde in de Amerikaanse burgeroorlog
(1861-1865) - een heruitgave van de Franse Revolutie met een
vertraging van tweeënzeventig jaar.
Zoals
gezegd kwam de slavernij intussen terug in de nieuwere en veel
moeilijk te bestrijden vormen van het zwartwerk door nieuwe 'zwarte'
mensen: de sans-papiers.
En in feite heeft deze hardnekkige terugkeer van de slavernij haar
bestaan te danken aan het ingeburgerd zijn van de leugen: het bedrog
is heden de feitelijke politiek en het politieke gebeuren dat zich
voor onze ogen ontvouwt, is slechts een rookgordijn. De dubbele
boekhouding is dermate ingeburgerd dat zowaar driekwart eeuw na de
bevrijding van de concentratiekampen, hetzelfde Europa dat deze
bevrijding viert en dat als aandenken en als uiting van
verontwaardiging, kunstwerken en monumenten subsidieert, er quasi
identieke concentratiekampen op nahoudt in de eigen niet te betreden
achtertuin met zowat zes miljoen slachtoffers, exact het aantal dat
in Hitlers kampen om het leven kwam. Men kan het zowaar anders
wensen,
maar het zijn de zogenaamd 'politiek correcte' mensen die het
allemaal zo willen.
(J.B.,
9 november 2020).
07-11-2020
Corona en de waarheid - Aflevering 18: Corona, een voorlopige synthese
-
Corona
en de waarheid
Aflevering
18: Corona, een voorlopige synthese
Ze
hebben er héél lang op gebroed en ze beschikten over alle nodige
ingrediënten toen ze er uiteindelijk mee gestart zijn. Intussen
exact zeventien jaar geleden waarschuwde de Amerikaanse geheime
dienst CIA ervoor dat de wetenschap vandaag dermate gevorderd
is dat het kinderspel is om een besmettelijke microbe samen te
stellen die een hele bevolking kan opzadelen met ernstige spier- en
zenuwziekten zodat binnen de kortste keren de hele economie instort,
de honger zijn intrede doet en het volk, dat zich vrijgevochten en
verlicht had gewaand, zich te vierklauw naar de kerk spoedt om aldaar
op de blote knieën te smeken om genezing en om brood.
En
dit is nota bene geen zottenpraat: wie dat wensen, kunnen hier
onmiddellijk het bewuste CIA-document van 3 november 2003,
getiteld: "The Darker Bioweapons Future",
rechtstreeks raadplegen:
Bij
het uitbreken van deze nieuwe SARS-epidemie (want het lijkt er
wel op alsof men de naam tracht te verdoezelen: de eerste S
staat voor Severe, de R staat voor Repiratory)
heeft de Nobelprijswinnaar voor de Geneeskunde in 2008, de nu
89-jarige professor van het in microbiologie gespecialiseerde en
volledig onafhankelijke Pasteurinstituut te Parijs in een
televisie-interview uitgelegd dat dit virus door mensen in elkaar
gestoken werd en dat het stukjes bevat van het hiv-virus dat hij
toentertijd persoonlijk geïdentificeerd heeft. Dit interview werd op
Youtube geplaatst, iedereen kan het hier opnieuw bekijken:
Covid-19
is een door mensenhanden gemaakt virus dat er net zo uitziet als in
2003 voorspeld door de CIA en dat ook exact de voorspelde
uitwerking heeft op de mens en op de economie. Het uiteindelijke
resultaat ervan zal niet lang meer op zich laten wachten, nu
duidelijk is geworden dat een tweede wereldwijde golf alvast in het
noordelijk halfrond de hele winter zal aanhouden en dat beoogde
resultaat is de honger in het zog van de instortende wereldhandel.
De
brieven van godsdienstwaanzinnige hoogwaardigheidsbekleders in de
katholieke kerk (die het hebben over een snood plan van de duivel
zelf - zie a.u.b. de voorgaande afleveringen in deze artikelenreeks) en de complottheorieën van extreemrechts kunnen ons wel laten
geloven dat hier een oorlog om de wereldmacht aan de gang is tussen
enerzijds de kerk en anderzijds een groep van verlichte potentaten
maar de geschiedenis heeft ons geleerd hoe deze ogenschijnlijke
oorlog de eigenlijke strijd verkapt die gevoerd wordt tussen klassen:
wij weten dat de wereldlijke en de religieuze macht twee handen op
één buik zijn, de buik van de (financieel) hogere klasse. De
eeuwige ruzie tussen gelovigen en ongelovigen is bijzonder
oppervlakkig en misleidend: zij laat de massa geloven dat zij
beschikt over keuzevrijheid, zij kan zich immers aansluiten bij deze
of gene groepering maar uiteindelijk wordt zij zand in de ogen
gestrooid. De waarheid luidt dat het volk zijn klasse niet kan
ontvluchten: het is gedoemd om onder het juk van de hogere klasse te
blijven waar zich zowel de edellieden als de geestelijken ophouden.
Want
in die hogere klasse spelen zowel generaals als kardinalen vanuit hun
eigen bunkers met het leven en met de gevoelens van de werkende
mensen die zij fokken zoals de industrie het vee fokt. Elk behandelen
zij een sector van de mensenteelt, zij verdelen de winsten onder
elkaar en zij overleggen over hun spelletjes aan rijkelijk met spijs
en drank gevulde tafels. Pottenkijkers worden uiteraard geweerd en de
hardnekkigen onder hen worden gewoon in stukjes gesneden en dan
opgelost in een of ander bijtend zuur.
(J.B.,
7 november 2020)
04-11-2020
Corona en de waarheid - Een intermezzo met Omsk Van Togenbirger
-
Corona
en de waarheid
Een
intermezzo met Omsk Van Togenbirger
- Omsk
Van Togenbirger (OVT), wat een toeval u hier op de parking van de
supermarkt tegen het lijf te lopen! Staat u mij toe dat ik u toch
even kort interpelleer? Het zit namelijk zo...
-
OVT: Als het niet te lang duurt! Als het niet te lang duurt! U weet
dat ze zeggen dat de Kerst niet zal doorgaan en dus stuurt mijn vrouw
mij nu reeds de baan op om het huishouden te voorzien van de
jaarlijkse attributen en zodoende ben ik op gang met een ijstaart,
begrijp je? Maar goed, wat is het probleem?
- Dank u
wel... Wel, ik las zopas op de webstek van een geleerde die zich voor
de problematiek interesseert, dat u in uw jongste brief aan onze
redactie de indruk zou gewekt hebben dat u Thomas Malthus bijtreedt
in zijn overtuiging dat de bevolkingsdruk moet verminderd worden om
catastrofen te voorkomen, terwijl u zich toch altijd een tegenstander
getoond hebt van de theorie dat er teveel mensen zijn? (*)
-
OVT: Ben ik nog! Uiteraard! Malthus was een onmens, dat zei ik toch
al? Hij wilde de wereldbevolking decimeren, te beginnen met de armen!
En weet je hoe hij dat aan boord zou leggen? Hij pleitte ervoor om de
armensteun af te schaffen! Hij wilde met andere woorden de hongerdood
voor de armen! Toentertijd heb ik hem geciteerd, dat zul je je toch
zeker nog herinneren? Van zijn tijdgenoot, de sociaal geëngageerde
schrijver Charles Dickens, kreeg hij trouwens een veeg uit de pan in
A Christmas Carol, die prachtige novelle waarvan nog
telkenjare een verfilming wereldwijd de ether in gaat, maar dat heb
ik allemaal al verteld en mijn ijstaart smelt! Die meneer
Attenborough praat hem trouwens na: Let them starve! - zo
blokten intussen al enkele jaren geleden de Britse kranten in een
interview met de dierenvriend en mensenvijand met zijn adellijke
titel. En ook professor Vermeersch sloot zich aan bij deze club: ter
gelegenheid van de aardverschuiving op Haïti stelde hij voor om de
vrouwen daar in ruil voor vijftig dollar te steriliseren: ze zullen
niet neen zeggen want hun kinderen lijden honger, zo argumenteerde de
geleerde! En nu weet toch iedereen dat de rijken hun luxeleven te
danken hebben aan het gigantische leger van de arme mensen: de
levensstandaard van één westerling wordt op peil gehouden door
gemiddeld veertig slaven in de derde en de vierde wereld! Het
elimineren van de armen in de context van een beteugeling van de
bevolkingsdruk verraadt niet slechts een volstrekte immoraliteit maar
is afgezien van alle morele oordelen ronduit een belachelijk idee!
-
Jazeker, maar ik vermoed dat de opmerking er kwam naar aanleiding van
uw vermoeden omtrent de oorzaak van de pandemie: u schreef dat het
misschien wel de beschadigde aarde is die reageert...
-
OVT: Uiteraard, maar wat heeft dat met Malthus te maken?
- De
geleerde stelt dat de ecologische aanvalsdreiging het product is van
de populatie en de ecologische voetafdruk.
-
OVT: Met alle respect maar dat is dan wel een bijzonder onnauwkeurige
formule van die geleerde!
- Hoezo?
-
OVT: Wel, het is uiteraard helemaal niet zo dat de populatie bestaat
uit individuen met allemaal dezelfde voetafdruk! Ik vertelde u
toentertijd toch ook dat de armen in feite een negatieve
voetafdruk hebben? Neem nu die arme kinderen op Haïti: weet u hoe
zij hun ouders aan de kost helpen komen? Ik zal het u vertellen,
luister. In Amerika en in Europa vieren de kinderen Kerstmis,
nietwaar? En Sinterklaas? Of Santaklos? Wel, die heiligen brengen
cadeautjes aan huis en dat zijn tegenwoordig ofwel smartphones ofwel
laptops, nietwaar? En wat doen de kinderen met die dingen als zij
versleten zijn, want ze verslijten vrijwel onmiddellijk na het
verstrijken van de wettelijke garantieperiode, dat weet u toch? En
dat is twee jaar. Juist, ze gooien die spullen weg. En weet u wat er
dan verder mee gebeurt? Ze worden op vrachtschepen geladen en
bijvoorbeeld op Haïti gedumpt. Jaja, zo gaat het, kijk het maar na!
Enorme bergen computerschroot, de armen bouwen er hun barakken rond!
De rijken die het land besturen krijgen er steekpenningen voor, mijn
beste! En wat doen de Haïtiaanse kinderen met die kapotte laptops,
denkt u? Spelen ze ermee? Wel neen, die dingen zijn kapot! Die
kinderen hebben honger, dus halen ze die laptops uit elkaar en ze
halen er allerlei herbruikbare onderdelen uit: zeldzame metalen,
vijsjes, ijzer, aluminium. En daar krijgen ze wel iets voor. U bent
niet arm maar ik druk u op het hart: als men arm is, kunnen alle
baten helpen. De armen produceren geen afval, zij recupereren afval,
ze vernietigen afval: ze hebben dus een negatieve voetafdruk,
ziet u? En zeg aan die geleerde dat zijn formule geen hout snijdt!
Formules, formules! De wereld gaat ten onder aan de simplificaties!
Maar... wat staat dat hondje hier aan mijn tas te likken!? Hemeltje,
hemeltje! Mijn taart!
Strijders voor eerlijke landbouw worden gecriminaliseerd terwijl aan het licht komt dat genetisch gemanipuleerde gewassen een gevaarlijk virus bevatten - zie:
