HASSELT-20/11/2013-

Vorige week viel de les uit want onze docente was ziek. Begin januari krijgen we een inhaalsessie.

Als we in het leslokaal binnen komen brandt er op elke tafel een kaarsje. We zijn benieuwd wat Ingeborg nu weer voor ons in petto heeft. Ook horen we zachte muziek op de achtergrond. Gaan we mediteren? Nee, we moeten in het donker onze gedachten laten gaan over het thema NACHT.

Daarna mogen we onze associaties hiermee opschrijven. Daaruit kiezen we een woord of enkele woorden waarmee we weer nieuwe associaties vormen. We krijgen dan een half uur om ons verhaal op papier te zetten. Ik vertel over mijn nachtdienst in het ziekenhuis.

Intermezzo

Na de pauze konden we niet meteen verder met de les omdat de receptioniste vast hing in de lift.

Jeanne maakte hier melding van waarop Ingeborg en Hendrik mee naar de gang liepen. De vrouw had haar leesbril en mobieltje niet bij zich. Wij belden 112. De brandweer was onderweg.

Ondertussen kwamen in de klas de verhalen los over DE LIFT. Ik vertelde over mijn claustrofobie en dat ik nooit in een lift stap. Toen ik op de twaalfde verdieping woonde nam ik altijd de trap. De boodschappen zette ik erin en drukte vervolgens op knop 12 in de hoop dat ze hun bestemming zouden bereiken. Mijn conditie was indertijd top!

Opdracht

Haal thuis verf en kwast tevoorschijn en maak een schilderij waarop je de sfeer van je nachtverhaal uitdrukt.

21-11-2013 om 14:02 geschreven door RiCo  

JANUARI 1981

We wonen op de twaalfde etage van een flatgebouw. Het is winter. Bij elke windvlaag rammelt de ijzeren balustrade. De feestdagen zijn achter de rug. Twee dagen na de positieve zwangerschapstest begint de misselijkheid. Het braken beperkt zich niet tot de ochtend maar wordt steeds heviger en gaat dag en nacht door. Ik heb dorst. Zelfs een slok water kan ik nog niet binnen houden. Mijn slokdarm en keel staan in brand. Hier lig ik dan in bed, te ziek om eruit te komen. In de aanpalende woonkamer hoor ik de klok tikken. De uren kruipen voorbij. De wind en het getik zijn zenuwslopend en ik krijg barstende hoofdpijn.

Na een week komt de huisarts. Ik moet naar het ziekenhuis want ik ben uitgedroogd. Mijn man Bert helpt me aankleden. Hij ondersteunt me terwijl we naar de deur lopen. Eenmaal buiten op de galerij hoor ik een gesuis in mijn oren en zak ik door mijn knieën. Ik voel hoe ik naar de lift wordt gedragen en in de auto wordt gelegd. In het ziekenhuis beland ik in een rolstoel en kom ik terecht op de afdeling Gynaecologie en Obstetrie. Mijn gezicht heeft een asgrauwe kleur.

Ik lig alleen op een kamer. Elk uur brengt de verpleegster een medicijnpotje met 20 milliliter water . Vierentwintig uur per dag, zeven op zeven. Er mag niemand op bezoek komen, ook mijn man niet. De gordijnen zijn dicht en zullen pas na weken weer open gaan. Geen radio, geen TV, geen lectuur, geen bloemetje. Elke prikkel vermijden. Alleen nog sterven, denk ik.

Geleidelijk aan mag ik meer drinken. De aanhoudende dorst bezorgt me visioenen van geconserveerd fruit met veel sap dat ik gulzig opdrink. Dromen over ijsjes in allerlei kleuren en smaken dringen zich in me op om het brandende gevoel in mijn keel te blussen. Als ik wakker word voelt mijn voorhoofd warm aan. Mijn lippen zijn gesprongen. Ik neem nog maar eens een ijsklontje om op te zuigen. Eén gedachte tolt door mijn hoofd: waar ben ik aan begonnen?

Mijn bed wordt opgemaakt en ik moet op de weegschaal gaan staan. De wijzer blijft steken op tweeënveertig kilo, zes kilo minder dan toen ik trouwde. Bert mag officieel weer op bezoek komen. Het valt hem op dat ik mijn trouwring niet meer draag. Verschrikt kijk ik naar mijn rechterhand.We zoeken tussen de lakens, onder het bed en in het nachtkastje maar we vinden hem niet.

12-11-2013 om 00:00 geschreven door RiCo  

HASSELT-06/11/2013

In de vierde les mogen we in groepjes van vier onze brief voorlezen.De vrouwen zijn in de meerderheid. Per groep is er slechts één man.

Daarna krijgt iedereen een kopie van het schilderij 'Hoofdweg en zijwegen' van Paul Klee. Aan de hand daarvan mogen we onze eigen hoofdweg en zijwegen tekenen en inkleuren op een vel tekenpapier. Van te voren moesten we een opsomming maken van hoe die wegen eruit zagen en welke 'verkeersborden' we tegen kwamen. Zo creëerden we het landschap van ons leven.

Na de pauze beginnen we te schrijven over één van die wegen of een overzicht van allemaal. Daarbij moeten we zo beschrijvend mogelijk te werk gaan.Ieder leest na een kwartier zijn stukje tekst voor. Ik schrijf over mijn eerste kind. We mogen er thuis aan verder werken tot een lengte van een A4-tje. We mailen het dan naar onze docente ter correctie.

08-11-2013 om 11:28 geschreven door RiCo  

Wat ben ik blij dat je me na 37 jaar op Facebook hebt gevonden. Dank zij jou is het contact met onze vrienden in Brakel weer hersteld. Het voelt alsof ik mijn familie terug heb. Ik ben onbeschrijflijk gelukkig.

Toen ik de eerste keer na al die jaren bij jou op bezoek kwam raakten we niet uitgepraat. Er was ook zoveel gebeurd. Zo vertelde je dat je zelf ook onze vrienden uit het oog had verloren omdat je 12 kilometer verderop in Bad Driburg was gaan wonen. Je had een goede baan gekregen als huismeester in het kasteel van de graaf en de gravin von Oeyenhausen-Sierstorpff.

Je woonde bijna dertig jaar met je vrouw Silvia op het landgoed in een houten rentmeesterwoning en was zeven op zeven dag en nacht beschikbaar voor de adellijke familie. Er liepen reeën rond die jullie in de zomer op het terras bij het ontbijt kwamen begroeten. De honden van de graaf waren dol op jou en dat gold niet alleen voor hen. Ook bij de gravin kon je een potje breken. Je was haar vertrouwenspersoon. In het boek dat ze heeft geschreven, richtte ze in het voorwoord een speciaal dankwoord tot jou. Door jouw alertheid en ingrijpen is het kasteel van een uitslaande brand gespaard gebleven en heb je de familie in veiligheid kunnen brengen.

Koningin Beatrix en prins Claus kwamen regelmatig logeren omdat Beatrix een tante is. Haar moeder Juliana heette met haar meisjesnaam ook von Oeyenhausen. Je leerde het hoog bezoek van een andere kant kennen en maakte grapjes met prins Claus.

Jammer dat aan die mooie tijd een einde kwam doordat zoon Marcus het roer overnam. Hij trouwde als eerste met een burgermeisje, Annabelle Hünermann, ondanks de afkeuring van zijn ouders. Na de dood van de graaf en de gravin werden alle oudgedienden afgedankt, waaronder ook jij, en vervangen door jong personeel. Er waaide een nieuwe wind. De huidige familie is de zevende generatie die sinds 225 jaar op het landgoed woont. Het 60 hectare grote park is toegankelijk voor het publiek. Ze bezitten vier revalidatieklinieken, een luxehotel met wellness en een natuurlijke waterbron. Er is voor 25 miljoen euro gerenoveerd. Het betekende een nieuwe doorstart of het faillissement. Inmiddels heeft het paar drie kinderen die de traditie van kuuroord kunnen voortzetten.

Je keerde terug naar Brakel en betrok je voormalig ouderlijk huis. Ondertussen was ook jouw vader overleden en je hulpbehoevende moeder kwam onder de hoede van je zus Helga.

Toen je veertien jaar was wilde je een opleiding tot bakker volgen maar dat mocht niet van je vader. Je moest gaan werken omdat er acht kindermonden te voeden waren en je ouders het geld hard nodig hadden.

Ik bewonder je dat je het toch nog zo ver hebt geschopt, mede door je flair en omgangskunde. Al die mooie ervaringen kun je koesteren als je het prachtig geïllustreerde boek van de oude gravin nog eens ter hand neemt.

Bijlagen:
http://www.youtube.com/watch?v=_K39CZJBKXQ   

LEUVEN- 20/06/1956- Janineke (8) overlijdt aan meningitis

Vandaag gedenken we onze dierbaren die niet meer onder ons zijn. Het ergste dat een ouder kan overkomen is zijn kind verliezen. Het overkwam mijn grootouders langs vaders kant in 1956, het jaar waarin ik ben geboren. Het veertien jaar jongere zusje van mijn vader, Jeanineke, kwam op woensdag 19 juni thuis van school met hevige hoofdpijn. Toen hadden de kinderen nog hele dagen les. Ook leek het of ze een beetje verkouden was. "Als je morgen nog niet in orde bent blijf je maar thuis want het is toch bijna vakantie", opperde mijn grootmoeder Amelie.

De volgende ochtend troffen ze haar ijlend van de koorts in bed aan. Mijn overgrootmoeder, die naast hen woonde, werd erbij gehaald.  Na een blik op haar kleindochter te hebben geworpen zei ze: "Ga de pastoor maar halen want dat kind is stervende." Mijn tante Monique, toen zestien jaar, werd erop uit gestuurd. Het was tien uur toen ze bij het bed van Jeanineke arriveerden. Helaas was ze  al overleden.Aan hersenvliesontsteking zoals later zou blijken. "Vader was helemaal in shock”, vertelt tante Monique." 's Avonds gingen mama en mijn jongere zus Jacqueline boven slapen.  Ik bleef met papa beneden in de keuken zitten. Een groot koksmes uit zijn restaurant lag voor hem op tafel. Hij pakte het beet en wees ermee in mijn richting."Ik     heb jullie allemaal niet meer nodig”, brieste hij. "Ik omarmde hem. Luid snikkend stortte hij compleet in. Zijn verdriet was overweldigend. De hele nacht ben ik bij hem gebleven.”

02-11-2013 om 00:00 geschreven door RiCo  

De broers Gerd (+) en Rainer  10-2011

HASSELT-23/10/2013- Tijdens onze derde les autobiografisch schrijven werd er nagedacht en gesproken over het thema vriendschap. We moesten op een A3-vel een tijdlijn uitzetten met jaartallen waarin we vriendschappen hadden gesloten, wie dat waren en waarom. Ook moesten we aangeven of het vanuit een positieve dan wel negatieve ervaring was ontstaan. Dus boven de horizontale lijn of eronder. Daaruit kozen we één persoon of een groepje waaromheen we associaties maakten. Na de pauze gingen we aan de slag met ons verhaal.

Ware vrienden

SEPTEMBER 2010 – Ik krijg een vriendschapsverzoek op Facebook. Mijn mond valt open van verbazing. Het is Rainer, één van onze boezemvrienden van mijn broer en mij uit onze kindertijd. Dat is toch wel 37 jaar geleden ! Meteen accepteer ik hem en er ontstaat een chatgesprek. “Eindelijk heb ik je gevonden”, roept hij uit als we later op Skype zitten. We praten twee uur lang want er is zoveel gebeurd in bijna vier decennia.“Ik wist niet hoe ik je moeilijke achternaam moest spellen op Facebook. Ik heb van alles geprobeerd maar het is uiteindelijk gelukt.” Zijn woordenstroom is niet te stoppen.” Plots was je weg, verhuisd zonder afscheid te nemen”, klonk er een licht verwijt en droefheid in zijn stem. Ja, het ging toen allemaal zo snel. We maakten plannen om elkaar te ontmoeten en het jaar daarop zou ik op vakantie naar Brakel gaan. De herinneringen en heimwee naar mijn fantastische jeugd zijn altijd gebleven. In gedachten ga ik terug naar 1965. Mijn vader, die beroepsmilitair was, werd daar in dat idyllische dorp gestationeerd. Lopend naar de lagere school kwamen we altijd langs een huis waar veel kinderen speelden. Het was het ouderlijk huis van Rainer waar hij woonde met zijn twee broers en vijf zussen. We bleven er wel eens hangen als we van school kwamen. Zij waren al eerder klaar omdat ze ook vroeger begonnen. Rainer nam ons mee naar zijn vriend Franz die op een boerderij woonde. Daar mochten we op de hooizolder spelen en in de koeien-en paardenstallen kijken. Van de boerin kregen we rijstpap met bruine suiker. Later maakten we een ritje op hun paarden. Mèt teugels maar zonder zadel. Wat voelde ik de volgende dag mijn staartbeentje!

In bijlage URL: 'Vriendschap is een illusie' van Het Goede Doel

Bijlagen:
http://www.youtube.com/watch?v=L_wshZx1QyY   

LEUVEN 1964- Mijn eerste herinneringen aan de ontluikende liefde voor lezen gaan terug naar de derde klas van de lagere school. Ik woonde toen in Ijzerenwegstraat 2 in de wijk Blauwput in Kessel-Lo en mocht regelmatig in het weekend bij mijn overgrootmoeder op de Trolieberg 86 (Boven-Lo) logeren. De vroegere jongenskamer van drie bij vier meter lag aan de voorzijde van het vierbloksrijtjeshuis.  Het kleine raam keek uit op de weg met hobbelige kasseien waarvan ik dacht dat het een oude Romeinse heirbaan was. Daarachter uitgestrekte velden en bos.Ik sliep in een bed dat men nu een twijfelaar noemt. Het was te breed voor een éénpersoonsbed en te smal voor een tweepersoons. De matrasvulling van kapok voelde aan alsof ik op een zak met stro lag. Mijn tengere lichaam liet er een afdruk na als een voet in het zand. Met een stok klopte Moeke het matras 's anderendaags op zodat ik de volgende nacht weer op een gladde ondergrond kon liggen.

Boven het bed hing een plank waar voorraad op stond. Naast de Sunlightzeep vond ik een stapeltje stripverhalen in oblongformaat van Eric de Noorman. De cover van de Reis naar Atlantis trok mijn aandacht en ik sloeg het boekje open. De bovenste helft van het blad was voor tekeningen en daaronder stond het verhaal geschreven. Gelukkig kon ik al goed lezen en werd ik meteen meegezogen in het avontuur. De historische tekenverhalen over die stoere Viking zijn me altijd bij gebleven. Nu vraag ik me af waarom die boekjes daar lagen? Misschien behoorden ze wel toe aan één van haar vier zonen, zeker niet aan mijn overgrootvader want die was analfabeet. Moeke kon wèl lezen en schrijven. Ze deed de huisadministratie en verzorgde de post. “Ik ben een beetje geleerder dan mijn man”, lachte ze terwijl ze ons van boven haar leesbril aankeek.

Eric de Noorman was een Nederlandse tekststripreeks, getekend door Hans G. Kresse, die van 1946 tot 1964 als krantenstrip werd gepubliceerd. De verhalen draaien rond een vikingkoning, Eric, en zijn avonturen overzee. Vanaf 1948 werden ze in oblongformaat tegen 75 cent in grote oplagen verspreid, wat mede het grote verkoopsucces verklaart.

Samen met Kapitein Rob en Tom Poes behoort "Eric de Noorman" tot de 'grote drie' uit de Nederlandse stripgeschiedenis. De goed gedocumenteerde verhalen en tekentechnische kwaliteit worden nog steeds geroemd en beïnvloedden vele andere Europese stripauteurs. "Eric de Noorman" is ook één van de weinige Nederlandse strips die ook in het buitenland populair was. In Vlaanderen werd de serie in Het Laatste Nieuws en De Nieuwe Gazet gepubliceerd.

Bron: Wikipedia

Blauwput is een wijk en een parochie van Kessel-Lo, een deelgemeente van de Belgische stad Leuven.

Bron: Wikipedia

20-10-2013 om 00:00 geschreven door RiCo  

HASSELT- 16/10/2013-Nadat iedereen het verhaal over zijn huis had voorgelezen in de tweede les, sneden we na de pauze het thema herfst aan. We moesten zoveel mogelijk trefwoorden over dit onderwerp opschrijven. Daarna mochten we gaan puzzelen om hiermee haiku's te maken.Een Haiku is een Japanse dichtvorm zonder rijm maar gebaseerd op lettergrepen. De eerste regel bevat 5 lettergrepen, de tweede zeven en de derde weer vijf. Het traditionele Japanse gedicht gaat altijd over de natuur en probeert het beeld in een moment te vangen.

Onze huiseekhoorn/ is weer op zoek naar nootjes/ voor zijn winterslaap

Kleurrijke pompoen/ in de soep of de oven/ lekker smullen maar                                                                                                                                                                                        

In de ochtendmist/ vangen we spinnenwebben/ met een rond twijgje

Bijlagen:
http://www.boekschrijven.nl/schrijfstijl-verbeteren-met-haiku/   

HEERLEN (NL)-“Ik ben opgetrokken in 1965, middenin de roerige sixties. Niet dat ik het aan den lijve heb ondervonden maar ik weet het van horen vertellen. Als eigendom van de gemeente Heerlen kreeg ik de taak om alle materieel te herbergen. De mannen van de technische dienst zetten meteen de radio aan als ze er waren. Ik luisterde naar de eerste Top 40- uitzending van piratenzender Radio Veronica met het nummer 'I feel fine' van The Beatles. Van eigen bodem begon de groep Golden Earring aan een opzienbarende carrière. De pop-radiozender Hilversum 3 kwam ook in de ether als tegenhanger van deze commerciële zender en andere zeezenders. Voor het eerst kraakten studentenechtparen leegstaande panden in Amsterdam. Ook werd daar de organisatie Provo opgericht. Dat waren de zogenaamde nozems die zich anti-autoritair opstelden en provoceerden. Het waren voornamelijk artistieke jongeren en straatjeugd die zich bezig hielden met vrije liefde, ecologie, milieu, emancipatie en democratisering. Ze stelden op hun manier maatschappelijke vraagstukken aan de orde. Het leverde hun zelfs een zetel in de gemeenteraad van Amsterdam op. Door hun toedoen veranderde Nederland op politiek en cultureel vlak. Prinses Beatrix verloofde zich met Claus von Amsberg en bij het huwelijk het jaar daarop gooiden de Provo's rookbommen. Hierdoor kregen ze grote internationale bekendheid. De studentenopstand van Parijs in 1968 was zelfs geïnspireerd door de Provo-beweging.Koningin Juliana opende de langste brug van Europa. Hij meet ruim vijf kilometer en ligt over de Oosterschelde en krijgt de naam Zeelandbrug. De eerste nieuwjaarsduik in de Noordzee was ook een feit. Dat gebeurde in Scheveningen. De acht  deelnemers werden getrakteerd op erwtensoep.

Maar genoeg over het noorden. Wat gebeurde er eigenlijk in het zuiden van het land? Op 17 december hield minister van economische zaken Joop den Uyl een toespraak in de Stadsschouwburg van Heerlen. Hij kondigde de mijnsluitingen aan. Reden was de snel verslechterende markt voor steenkool en de vondst van enorme aardgasvoorraden in Slochteren. Binnen tien jaar zouden zowel de staatsmijnen als de particuliere mijnen allemaal dicht zijn. Hij beloofde vervangende werkgelegenheid. Met de vestiging van het autobedrijf Volvo in Born werden mijnwerkers omgeschoold tot metaalarbeiders. De eerste dependance van het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds of ABP werd in Heerlen gevestigd. In Brunssum opende Curver een nieuwe plasticfabriek. De Staatsmijnen en Shell wilden een olieraffinaderij bij Urmond oprichten maar die is er nooit gekomen. De staatsmijnen en de particuliere mijnen richtten een fonds voor sociale werkvoorziening op, de ZOL-bedrijven, afkorting voor Zuid-Oostelijk Limburg. Er vestigden zich een hele resem bedrijven die aanspraak konden maken op een premieregeling. Ze waren echter te zwak om zonder subsidie te overleven. Al deze inspanningen leverden nog niet voor één derde werkgelegenheid op. In totaal vielen er 45.000 ontslagen. 17.000 mensen zochten hun heil in Duitsland en België. 37% vloeide af via sociale werkvoorziening of pensioen. Op 31 december 1974 werd de laatste vracht steenkool naar boven gehaald in de Oranje-Nassau 1- mijn te Heerlen. Alle oude mijnterreinen werden in 10 jaar tijd gesaneerd en kregen een nieuwe bestemming. Het tijdperk van de koempels is hiermee voorgoed afgesloten.”

17-10-2013 om 00:00 geschreven door RiCo  

HEERLEN (NL)- 1998- Naast ons huis pachtten we een stuk land van de gemeente. Het was zo groot als een kavel. Mijn man Bert was vroeger graag boer geworden. Hij besloot om er dieren op te houden. Het begon met enkele kippen en een haan. Later kwamen daar nog konijnen en eendjes bij waarvoor hij een klein zwemvijvertje maakte. Na dat klein spul vond hij het tijd worden voor de grotere soorten. Op een dag verrijkten enkele schapen onze miniboerderij. Omdat wij op dat stuk grond geen schuilplaats voor de dieren mochten zetten, moesten die twee blèters 's avonds in het schuurtje op onze eigen tuin overnachten. De eerste keer liep het helemaal uit de hand. De schuifdeur van de eethoek naar de tuin stond open toen Bert bezig was de schapen van de weide te halen. Ze kwamen parmantig naar binnen gestapt om mij in de keuken te verrassen nadat ze eerst mijn kruiden, die in potten bij de schuifdeur stonden, naar binnen hadden gewerkt. Bert greep één van de twee met beide handen vast aan zijn wollen vacht. Het schaap begon terug richting tuin te rennen en sleurde mijn man uit de rolstoel. Hij sleepte hem een tiental meters mee over de grond en op het gras liet Bert zich los. Het was zo komisch dat iedereen het uitschaterde. Over Bert hoefden ons geen zorgen te maken want die lag zelf ook in een deuk, figuurlijk dan. Als dat zou zijn gefilmd met de verborgen camera hadden we beslist een prijs gewonnen !

11-10-2013 om 11:07 geschreven door RiCo  

HASSELT-09/10/2013-Gisteren is het tweede deel van de cursus autobiografisch schrijven gestart bij Vormingsplus in Hasselt. Tien weken lang krijgen we weer les van Ingeborg Manshoven.Er hebben zich elf cursisten ingeschreven. Van de vorige cursus zie ik twee bekende gezichten, Carine en Staf. Vanaf de derde les komt ook Rosemie. Ze is nu op vakantie.De tafels staan tegen elkaar aangeschoven zodat we in een kring kunnen zitten. Ik neem rechts van Ingeborg plaats. Naast mij zit Veronique, dan Lut, Staf, Wilfried, Marijke, Elke, Carine, Hendrik en Jeannine. Ingeborg vertelt iets over zichzelf en dan zijn wij aan de beurt.

Na de voorstelronde gaan we meteen aan het werk. We moeten opschrijven hoe vaak we al zijn verhuisd in ons leven, vanaf onze geboorte tot nu. Als we de straatnaam en het huisnummer nog weten vermelden we dit ook. De lijst van Staf is het langst met 19 plaatsen, daarna kom ik met 18. “Als ik thuis nog eens alles in alle rust naloop ben ik er misschien nog een paar vergeten”, oppert Staf. Hij is de oudste van het gezelschap en was vroeger beroepsmilitair. Voor zijn werk moest hij vaak verhuizen. Dat gold ook voor mijn vader. Sinds ik op kot ging ben ik tot nu al acht keer verhuisd. Voor mij is de maat vol.

Uit alle huizen moeten we er één uit pikken waar we bijzondere herinneringen aan hebben. Vervolgens zet Ingeborg ons een kwartier aan het non-stop schrijven. Daarna vertellen we er onze gebuur over en dan worden de rollen omgedraaid. Dit levert wellicht nog extra informatie op waarmee we ons verhaal kunnen aanvullen.

Na de pauze moeten we een situatie beschrijven die in het huis heeft plaats gehad.

Opdracht: laat het huis vertellen, één A-4 pagina, lettergrootte 12-14

10-10-2013 om 00:00 geschreven door RiCo  

Morgen is het Werelddag van de Geestelijke Gezondheid. Op dit moment hebben meer dan één op de negen Belgen een psychisch probleem. Een kwart van de mensen krijgt er in zijn leven mee te maken. In West-Europa vindt slechts de helft daarvan zijn weg naar de hulpverlening. Bij de Nederlandse schrijfster Verena Germeraad heeft het tien jaar geduurd vooraleer er een duidelijke diagnose kwam over haar bipolaire stoornis. Met de publicatie van haar boek 'Een bittere pil' wil ze het taboe doorbreken.

Ik ontmoette Verena Germeraad (pseudoniem voor Andrea Hamers) uit Heerlen op de Schrijfdag in Brussel. Het is de jaarlijkse beurs voor schrijvers die telkens op een andere locatie plaats vindt. Volgend jaar is Gent the place to be.We volgden de workshop 'Verkoop jezelf'. Na de publicatie van haar eerste boek 'Een bittere pil' vorig jaar kon ze wel wat marketingtips gebruiken omdat ze de PR zelf moet verzorgen. Het boek wordt uitgegeven via Printing On Demand (POD). Verena (39) werkt fulltime als management-assistente bij de politie. Daarnaast heeft ze de ambitie om van schrijven haar beroep te maken. Sinds september vorig jaar volgt ze les aan de literaire academie in Antwerpen. “Amsterdam heeft ook een schrijversacademie maar dat ligt te ver weg voor mij”, verduidelijkt ze haar keuze. De komende twee jaar zal ze aan een fictieve roman werken met als centraal thema gezinsproblematiek.

La dolce vita

Ze lijkt alles mooi voor elkaar te hebben maar ze sleept een goed bewaard geheim met zich mee. Niemand weet immers dat ze 'aan de pillen' is. Dat wordt pas bekend als ze haar boek publiceert. Tien jaar geleden kreeg ze antidepressiva voorgeschreven. Sinds vorig jaar is bekend dat ze lijdt aan een bipolaire stoornis. Na drie pogingen om te stoppen met de medicatie ziet ze in dat ze niet zonder die verdomde pillen kan. Op een rauwe en humoristische wijze beschrijft ze haar psychische ellende. De depressie heeft ze geërfd van haar grootvader. Het zit dus in de genen. De manische perioden worden gekenmerkt door een onuitputtelijke energie en hilarische toestanden. Met haar getuigenis wil ze het taboe doorbreken door openhartig te vertellen over haar manische depressiviteit.                                                                                                                       Vanwege de medicatie die ze slikt mag ze geen kinderen krijgen en daar heeft ze het moeilijk mee. De naam Verena zou ze hebben gekozen voor haar dochter als ze die had mogen hebben. “ Door de 'geboorte’ van Verena heb ik toch een beetje het idee dat ik een kind heb”, zegt ze. Germeraad is de achternaam van haar man Wim. Verena is bovenal een levensgenieter die gelooft in de kracht van liefde.

Biografie                                                                                                                                                                                                       Andrea is geboren in 1973 en groeide samen met haar twee jaar oudere broer in Sittard op .“ Mijn jeugdjaren, die ik in een hecht gezin mocht doorbrengen, vormden een stabiele basis voor de problemen die zich in mijn latere leven voordeden. Als kind was ik heel erg druk. In de vroege adolescentie ben ik klachten gaan ontwikkelen. Bij ons thuis werd veel gelezen. Ik hield van sprookjes. Later las mijn broer me voor uit Edgar Allen Poe. Al vrij jong had ik een dagboek en correspondeerde ik met mijn nichtjes en vriendinnen. Ik schreef ook graag opstellen voor school. Als puber stuurde ik wekelijks een lange brief naar een penvriend. Pas op de middelbare school ging ik verhalen en gedichten schrijven. Zes jaar geleden ben ik ècht begonnen met schrijven en sinds vorig jaar weet ik dat ik er meer mee wil.”

Verena was te gast bij TV Limburg en L1 en in het programma 'Spijkers met Koppen'.

Het boek is uitgegeven als paperback bij Boekscout.nl Soest, telt 182 pagina's en kost 16,95 euro.

ISBN:978-94-6176-781-3

Bijlagen:
http://http://www.geestelijkgezondvlaanderen.be   
http://www.eenbitterepil.nl   

Sinds in 1957 werd gestart met het Rijksvaccinatieprogramma zijn er na het eerste poliovaccin in ijltempo veel vaccins bij gekomen. Tegenwoordig hebben jongens van 9 jaar al 87 verschillende stammen van ziektekiemen ingespoten gekregen. Bij meisjes van 12 jaar zelfs 90 en het einde is nog niet in zicht. Inentingen tegen oorontsteking, astma en autisme wachten in de pijplijn. Nota bene bekende gevolgen van vaccinaties!

Veel jonge ouders denken dat vaccinatie verplicht is omdat het 'gratis' overheidsvoorzieningen zijn, inclusief de terugkerende bezoeken aan het consultatiebureau. Waarom bemoeit de staat zich zo indringend met de gezondheid van baby's en peuters? Medisch onderzoeksjournaliste Deirée Röver ziet hierin een training in het uit handen geven van de verantwoordelijkheid over je kind. In haar 20-jarige ervaring wordt het oorzakelijk verband tussen vaccinatie en schadelijke gevolgen steevast ontkend. Menig ouder heeft haar persoonlijke gruwelverhalen verteld. Zo overleed de 9-jarige Freek Hagoort in 2009 een paar dagen na zijn DTP-en BMR-vaccinaties. RIVM-woordvoerder Roel Coetinho zei simpelweg: “Dat vaccinatie immuunsuppressie kan opleveren wordt niet door de literatuur ondersteund.” Tientallen wetenschappelijke artikelen, in het bezit van dr. Viera Schreiber, spreken deze mening echter tegen.

Informatieplicht                                                                                                                                                                                                In de RIVM-brochure dekken ze zich goed in door de term 'gezonde baby's' te gebruiken.Dus als je kind ten gevolge van een vaccinatie overlijdt was het niet gezond? Voor het doodspuiten van gezonde kinderen willen ze geen verantwoordelijkheid nemen. Een baby van twee maanden heeft nog helemaal geen afweersysteem. Toch krijgen ze op 48 uur en twee maanden al hun eerste injecties. Prematuren die 3 of 4 pond wegen krijgen dezelfde hoeveelheid toegediend als een welvarende 8-ponder. Waar is hier de logica? Alleen als ouders om een bijsluiter van het vaccin vragen wordt die op het consultatiebureau gegeven. Is die zo belangrijk dat die bij ouders vandaan moet worden gehouden? De Wet op de Geneeskundige Behandelings Overeenkomst (WGBO) zegt: “ Uitgangspunt is dat de hulpverlener de patiënt dié informatie geeft die de patiënt nodig heeft om zelf op een verantwoorde manier beslissingen te kunnen nemen over zijn gezondheid. Dit betekent dat de hulpverlener de patiënt duidelijk moet informeren over de aard en het doel van het onderzoek of de behandeling, de risico's en de eventuele alternatieven.”

Kritisch prikken                                                                                                                                                                                                In 1994 werd de vereniging 'Kritisch Prikken' opgericht door een groep mensen die negatieve ervaringen had met vaccinaties, vanuit hun ouderschap en/of beroepsveld. Bij de instanties kregen ze weinig gehoor voor hun vragen zodat ze het heft in eigen hand hebben genomen. Hier kunnen ouders vaccinatieschade melden en worden ze verder begeleid. Artsen willen vaak het verband niet zien, bang voor restricties van de gevestigde orde. In hun studententijd werden ze immers al geïndoctrineerd met farmaceutische juichverhalen. De student die zich kritisch durfde opstellen werd rigoureus uit de opleiding gezet. De westerse geneeskunde is uitgegroeid tot een soort seculiere kerk met de wetenschappelijke elite als priesterschap, compleet met vervolging van dissidenten. De inquisitie is terug van weg geweest.

Bron: Spiegelbeeld september 2013

Bijlagen:
http://www.nvkp.nl   

Hoeveel ouders/verzorgers werden er al beschuldigd van kindermishandeling en werden vervolgd? Wiegendood, Shaken Baby Syndrom (SBS) en gebroken botten zijn regelrechte gevolgen van vaccinatie. “Vaccins doden kinderen, daar is geen twijfel aan, “ zegt dr. Viera Scheibner. De emotionele pseudo -diagnose SBS werd in 2001 in het leven geroepen om de werkelijke oorzaak van de verwondingen van baby's te maskeren.

De directe effecten van vaccinatie manifesteren zich tot minimaal 42 dagen na de injectie. De autoriteiten hanteren een termijn van twee, hooguit zeven dagen voor een oorzakelijk verband tussen een negatief effect en een vaccinatie. Zo komen ze er altijd mee weg en de ouders zitten met de ellende opgescheept. Biomedisch ingenieur Leif Karlsson ontdekte in 1988 dat vaccinatie de grootste stressfactor is in het leven van een baby. Daarvoor maakte hij gebruik van een ademhalingsmonitor, de Cot Watch die drie jaar werd ingezet voor intensief onderzoek.

Wiegendood

Baby's die na vaccinatie plotselinge ademhalingsproblemen krijgen lijden aan het Niet-specifieke stresssyndroom van dr. Hans Selye. Dat zijn drie typerende reactiefasen in het lichaam na contact met een giftige stof. Dr. Viera Scheibner bestudeerde in de medische literatuur de doodsmomenten van overleden baby's na vaccinatie. Die vielen samen met de kritieke dagen binnen die drie reactiefasen. De eerste alarmfase heeft zijn kritieke momenten op 4,13 en 48 uur. Het lichaam is accuut aangedaan en alle verdediging is gemobiliseerd. De tweede weerstandsfase is kritiek op dag 5, 6 of 7, 10 of 11. Het lichaam is op maximale capaciteit om de aanslag te weerstaan. De derde uitputtingsfase is het meest kritiek op dag 14-16, 21-24, en 28-47. Iedere verdediging is uitgeput en het lichaam kan ten onder gaan of herstellen op dag 16.

Shaken Baby Syndroom

Hersenschade

Wordt vervolgd...

Bijlagen:
http://www.desireerover.nl   

HOUTHALEN- Zaterdag 28 september gaf de Koninklijke Harmonie Hoeverheidegalm uit Lillo haar jaarlijkse Promsconcert in Cultuur Centrum Casino. Deze keer was het een jubileumeditie ter ere van haar 110-jarig bestaan. Met ”De stichters laten zich verontschuldigen”, richtte presentator Frans Nowak zich tot het publiek die het grapje wel kon waarderen. Er lag een lang dik touw met vijf knopen op het podium. De kleinsten van het Muziekatelier mochten tussen de uitvoeringen door de knopen ontwarren die belangrijke keerpunten in de geschiedenis van de harmonie voorstelden. De beste muziekstukken van de laatste 10 jaar werden ten gehore gebracht onder leiding van de dirigenten Filip en Felix Ceunen. Het Muziekatelier opende met Tornado en eindigde met het vierde stuk Disney Blockbusters, ideaal om diverse vaardigheden te leren volgens Frans. De hele familie Ubaghs, inclusief oma, verzorgde het Intermezzo. Daarna was het de beurt aan de volwassen. Zij namen zes muziekstukken voor hun rekening waaronder het zeer oude Dsjingis Khan uit de 12de-13de eeuw. Ze sloten af met de filmmuziek uit Pirates of the Carribean, Dead Man´s Chest. OCMW-raadslid Bert la Lau: " Het is de eerste keer dat ik naar zo´n concert ga en ik heb ervan genoten. Het zou zonde zijn als zo´n vereniging getroffen werd door bezuinigingen. De harmonie bekleedt een belangrijke plaats in de Lillose gemeenschap.Het is het oudste en eerste fanfarekorps in Houthalen-Helchteren en daar mogen we fier op zijn."

Verhuizing Muziekatelier

“Vroeger zeiden de ouders tegen hun kroost dat ze beter muziek konden gaan maken dan kattenkwaad uithalen”, aldus Frans. Dat heeft geresulteerd in de oprichting van het Muziekatelier in 1995. Het eerste jaar schreven zich 19 leerlingen in om notenleer te volgen en er werden professionele leraars aangetrokken voor de instrumentlessen. Op dit moment volgen er een 40-tal jongeren en volwassenen onderricht. Elke zaterdag repeteren ze met 20 muzikanten in hun lokaal aan de Hortelstraat. Ze verhuizen nu terug naar de basisschool van Lillo waar het allemaal ooit begon.

Bijlagen:
http://www.khhoeverheidegalmlillo.be   

Foto: dr. Viera Scheibner

Ouders van pasgeborenen krijgen in Nederland automatisch een oproep van het Rijks Vaccinatieprogramma (RPV). De begeleidende brochure is heel eenzijdig. Sleutelwoorden zijn 'veilig, effectief en onschuldige bijwerkingen'. Dat er geen informatieboekje bij zit met eerlijke voorlichting, zodat ouders een weloverwogen keuze kunnen maken om hun kind wel of niet te laten inenten, ligt voor de hand. Immers, naast de ziekteverwekkers zitten de vaccins vol met onbekende besmettingen, vreemd DNA en RNA, giftige metalen en andere gevaarlijke stoffen. De European Medicines Agency (EMA) en de Nederlandse Gezondheidsraad keuren een vaccin goed op basis van testen die nota bene door de producent zelf zijn uitgevoerd en gefinancierd. Het hoeft geen betoog dat er flink mee gemanipuleerd wordt om de uitkomsten zo rooskleurig mogelijk te doen lijken. In Groot-Brittanië strijkt de arts van elk toegediend vaccin zelfs commissie op!

Propagandamachine

De propaganda hanteert een angstscenario en speelt in op de emoties zodat ouders hun kinderen aan de standaardprocedure overleveren. “Ik wil niet dat mijn kind polio krijgt”, “Als 't slecht was, zou onze overheid het toch niet aanbieden?”, “Iedereen doet 't “, zijn veel gehoorde uitspraken. Hoe meer vaccinaties een land  aan zijn baby's en peuters geeft, hoe hoger het sterftecijfer tussen nul en vijf jaar, tonen cijfers uit 2009. In datzelfde jaar werd de HPV (humaan papilloom virus)- inentingsprocedure ingevoerd voor meisjes tussen 13 en 16 jaar. Omdat deze grandioos mislukt was, is de overheid een campagne gestart met deze emotionele en sociale manupilatie 'Ik ben geen watje!” Op zes jaar tijd zijn in Amerika al meer dan veertig sterfgevallen gemeld als 'bijwerking'. Inderdaad niet voor watjes.

Genetische vervuiling

De injecties bij pasgeborenen dringen diep door in de weefsels en organen waar ze op korte of lange termijn schade aanrichten. De genetische informatie van een vaccin verandert het genoom van de baby voor altijd. Het vaccin wordt immers gekweekt op dierlijke cultuurbodems van bevruchte kippeneieren (griep), kankercellen van honden en mensen (de nieuwste griepvaccins), niercellen van apen (polio) of genetische manipulaties uit nachtuiltjes en schimmels (HPV). De enige menselijke uitzondering hierop vormt de cellen van geaborteerde baby's voor rode hond.

Bijlagen:
http://www.desireerover.nl   

De R is weer in de maand.Vroeger kregen de kinderen van hun moeders elke dag een eetlepel levertraan voor de extra vitamine D. Tegenwoordig staat de dokter of verpleegkundige met een injectiespuit klaar, gevuld met een vaccin tegen griep. Wat een contrast! Een eenvoudig voedingssupplement moest het afleggen tegen een chemische cocktail dat uiteraard patentwaardig is want anders kan Big Pharma er niks aan verdienen. Zoals elk jaar wordt het bericht de wereld ingestuurd dat er maar een beperkte hoeveelheid is gemaakt. Wie het eerst komt, het eerst maalt en is zeker van bescherming. De marketingmachine draait weer op volle toeren. Voor de Mexicaanse griep kocht de Nederlandse overheid massa's vaccins in want de toediening aan de bevolking was gratis. Het eind van het liedje was dat ze met een berg overschot zaten die vernietigd moest worden. Van ons belastinggeld ging de farmaceutische industrie met de winst strijken.

De poliovaccins werden gemaakt uit de niercellen van apen (het kankerverwekkende SV40) en het cytomegalovirus ( een soort super herpes stealth virus).Vijftig tot zestig jaar na hun inenting ontdekte Michelle Carbone in de tumoren van deze Amerikanen de SV40-stammen.

Dit is het beste bewijs dat vaccinatieschade er heel lang over kan doen om zichtbaar te worden.

Wordt vervolgd.

Bijlagen:
http://www.spiegelbeeld.nl   

Bijlagen:
http://www.rocla.de/F_Branu/   
http://www.rocla.de/F_Bratoen/   

21-09-2013 om 00:00 geschreven door RiCo  

21-09-2013 om 00:00 geschreven door RiCo