Wegen naar Filosofisch Idealisme (herhalingen) .

Meta-fysisch idealisme laat zich bepalen door dat de ‘idee’ voorrang heeft op de ‘werkelijkheid’ .

’Denken is Zijn’: beweerde Parmenides reeds in de griekse oudheid .

De werkelijkheid en de ingredienten van onze ‘empirische’ wereld, die zich tonen in de ruimte en de tijd,
zijn misschien niets meer of anders dan een participatie aan die ‘Ideeën-wereld’ van Plato .

Volgens Kant waren ruimte en tijd slechts à prioriteiten in de geest ; zodat ook al wat zich in die ruimte en tijd bevindt eveneens alleen als in de geest bestaande zou zijn .

Inderdaad ruimte en tijd doen zich als antinomieên voor .
De ruimte moet enerzijds eindig zijn ; want er bestaat een bepaald aantaal - KM³ of kubieke Lichtjaren aan ruimte .
De ruimte moet anderzijds oneindig zijn ; want ook al zou de ruimte afgepaald of ommuurd of beperkt zijn ; dan kan men zich naast die ommuring niets anders voorstellen dan alweer ruimte …
Besluit de ruimte is dus niet reëel ; en aldus al wat er in is, kan dan ook niet reëel en materialistisch zijn .

De tijd zelf ondergaat eenzelfde lot .
Het verleden is niet (meer) en de toekomst is (nog niet) ; terwijl het heden of het 'nu' niets meer is dan een moment een punt en een niets...; zodat ook de tijd slechts als een à prioriteit in de geest zou bestaan.
Aldus bestaat alles slechts op de ene of andere wijze in die à prioriteitse wereld ; op een wijze, die we ons dan ook niet kunnen voorstellen .

Volgens Aristoteles was alles een samenstelling van materie en vormen .
De vormen ( van de dingen dus ) waren niets meer dan ideeën voor Aristoteles ; en de materie zelf ( mater) was de ongekende possibiliteit en aanzet tot die vormen .
Aldus zag Aristoteles in alles een andere Ideeën-wereld ...

Volgens Hegel is alles een evolutie vanuit de absolute idee...

En volgens Bochenski was het enig absolute 'zijn' niets anders dan de eeuwige wetmatigheden van logica, wiskunde en andere exacte kennissen ; terwijl al het overige niet noodzakelijk is en niet moet-zijn ; alleen met 'moeten-zijn van wiskunde, logica e.a. zijn als een absolute wil, die energie wordt en aldus alle teweegbrengt .

Of ... E=mc² wordt aldus E=mc²=Psy...

Die nieuwe, absolute 'logos' is dan ooik als enig absoluut 'zijn' zelf, de ware basis en grond voor en van alles wat 'is' .

De nieuwe absolute grond van alles, die wij zelf niet kunnen kennen, maar enkel kunnen vermoeden door dat enig absoluut 'zijn' van die logos... zelf .
En die logos of vorm van absolute logica kan dan ook de enige ware grond zijn van onze ethiek en moraal (leef in alle opzichten 'logisch' ) , net als de grond van onze meta-fysica en ons 'geloof' zelf .

Want alles blijft achter alles een 'weten van niet-weten' ...
-Valère de Brabandere 2014-