De knoop is doorgehakt, de Wilhelm wordt gesloopt.
Overmorgen, vrijdag 11 september zal met bijstand van een sleper in alle vroegte de laatste reis van de Wilhelm aangevat worden, het gaat richting Hoboken, naar een sloopbedrijf.
Allerhande omstandigheden in mijn privé leven, buiten mijn wil, hebben mij gedwongen deze drastische en pijnlijke stap te zetten.
Mijn leven was al behoorlijk chaotisch maar ik deed mijn uiterste best dat weer allemaal onder controle te krijgen. Er zijn echter partijen die zich het recht toeeigenen mij stokken in de wielen te steken, het leven onmogelijk te maken.
Die partijen ga ik daar de rekening van presenteren, nu is het mijn beurt om het onderste uit de kan te halen om de mij berrokkende schade te recupereren. Bij diegenen die deze schade aangericht hebben.
Nu ik onmogelijk anders kan dan de boot met veel verlies naar de sloop brengen heb ik de handen vrij om mij daar volledig aan te wijden en op toe te leggen, maak uw borst maar nat als je bij die partij hoort.
Eenmaal de schade gerecupereerd beginnen we gewoon terug opnieuw met een andere boot, misschien wel nieuwbouw.
We zien wel.
Dank aan allen die dit blog gevolgd hebben en dank aan Martijn en René die de laatste reis zullen waarnemen.....
Morgen komen de monumentenwachters om de milieutechnische details te bespreken en de aanvraag voor op de helling te gaan rond te maken, van de slopers hoor ik niks.
Verder probeer ik sponsors warm te maken om te boot te redden maar ook daar is nog geen bericht van.
Doorgaan of niet zal nu binnen de week definitief moeten beslist worden, er zijn meer aanwijzingen dat ik zal moeten opgeven dan dat ik kan doorgaan...
Intussen kan ik niet veel meer doen dan dagelijks aan boord gaan om te controleren of de boot goed vast ligt, om het regenwater er regelmatig uit te pompen, en om de accu's geladen te houden.
Ik ben al een week ziek (de zorgen krijgen mij dan toch klein) en de auto heeft het opgegeven dus voorlopig wordt er niks uitgebroken en/of afgevoerd, weinig positiefs te melden dus.
Het overleg met de monumentenwachters zal waarschijnlijk niet meteen concrete afspraken opleveren, update van het blog zal nu even met telkens een paar dagen tot een week vertraging gebeuren tenzij er nieuws komt, van welk front dan ook.
Op dit moment hangt de toekomst van de boot aan een zijden draadje.
Bij het opnieuw te water gaan afgelopen maandag maakten we zoveel water dat we zijn moeten terugkeren om opnieuw droog te gaan. Er zat een serieus lek in het vlak precies daar waar de boot gedragen werdt door het dok.
Met dank aan Martijn om de boot over en weer te varen, aan Moordtgat voor het onmiddelijk weer uit het water nemen van de boot, aan mijn buren in het straatsburgerdok voor de hulp bij het pompen en drijvend houden...
Nu ligt de Wilhelm terug in het straatsburgerdok en gaan de voorbereidingswerken door. Alleen is nu nog niet duidelijk waar de boot op voorbereid wordt: slopen of redden.
Voor de sloop moeten de bilges en de feultank leeg, gestript is ie al in grote mate. Om 'm te redden is een aanvraag lopende via monumentenwacht om drooggelegd te worden op een helling in Kruibeke, het ware prettig als dan de bilges ook leeg zijn.
De sloper houdt mij aan het lijntje (om het onderste uit de kan te halen), ik zit iedereen achter de veren om alsnog droog te kunnen gaan in Kruibeke.
Vandaag weer alles gegeven op de boot, en dat was nodig.
Het dok moest opnieuw smetteloos proper zijn, morgen gaat de boot weer in het water.
Vorige zondag hoorde ik van andere schippers dat men op een helling kan drooggelegd worden in Kruibeke voor een zachte prijs en voor langere tijd.
Dus ik s'maandags gebeld naar de gemeente Kruibeke om te horen of dat verhaal klopte: jawel. Je moest daarvoor een aavraag indienen, dat mocht ook per e-mail, dus dat heb ik meteen gedaan.
Twee dagen later (!!!) stonden er ineens twee mensen van de monumentenwacht aan de boot in verband met die aanvraag! Op twee dagen tijd ?! In volle verlofperiode!! CHAPEAU.
De gemeente Kruibeke doet beroep op de monumentenwacht om te bepalen hoeveel tijd een aanvrager gaat nodig hebben voor de werken die nodig zijn. Morgen komen deze mannen terug en zullen dan een aan de gemeente Kruibeke adviseren hoe lang deze boot best op de wal blijft.
Nu even over dat hout... Als ik dat aan het slopen was kwam er vrij snel iemand vragen wat ik ermee ging doen, afvoeren zei ik. Ha maar dan wou hij het wel hebben als brandhout.
Ik stelde voor om alle schelpdieren eraf te halen en het hout netjes op de kade te stapelen zodat ie dat gemakkelijk kon afvoeren. NEE zei de man want dan neemt de eerste de beste die dat kan gebruiken dat mee.
OK, dan maken we het schoon en stapelen het in het dok. Akkoord.
Intussen kwamen er nog een paar gegadigden maar beloofd is beloofd dus stuurde ik die door...
Maar dat hout bleef maar liggen, en de dag dat het dok weer in het water gaat komt dichterbij... Gisteren kwam ie zeggen dat t niet meer wou! Later op de dag wou ie er zelfs nog hout bijgooien waar ie zelf vanaf wilde!!! Tof eh!
Dus vandaag met man en macht alles op de kade gezeuld en zodanig gestapeld dat we het met de heftruck op de vrachtwagen van m'n baas kunnen zetten en afvoeren.
Met dank aan Maya, Freya, Chris, René, Martijn en Laurette!!
Morgen dus eerst overleg met de monumentenwachters en dan in het water, ik hou m'n hart vast dat de boot niet sneller volloopt dan dat ik 'm kan leegpompen...
Martijn is er redelijk gerust in, ik niet. Morgen wordt een spannende dag...
Vandaag heb ik afscheid moeten nemen van mijn dierbaar maltezerke, ze is iets meer dan 15 jaar oud geworden.
De laatste maand kon je haar levenslust zien verminderen, ze verouderde zienderogen.
Haar hartje was versleten, haar longetjes waren versleten, haar spijsvertering begon te haperen....
We kwamen in het stadium dat haar orgaantjes het één voor één gingen opgeven. Wie haar kende en haar de laatste weken nog gezien heeft zag meteen dat het niet goed ging met haar.
T' is altijd een spring in't veld geweest, lief , enthousiast, bruisend levendig, slim en aanhankelijk.
Ze was al een paar jaar potdoof van ouderdom en dat heeft haar een beetje in een isolement gebracht maar voor de rest was het Bieke als vanouds. Maar uiteindelijk heeft ze het moeten afleggen tegen de tand des tijds....
Ik heb het voorrecht gehad om heel lang (en toch veel te kort) intens van haar te houden, ze heeft hier samen met mij diepe dalen en hoge toppen beleefd en gedeeld, dat afscheid zwaar valt is wel duidelijk zeker ?
Ik heb haar sinds ik de achteruitgang waarnam extra aandacht gegeven en extra veel geknuffeld, als je elkaar zo lang kent en zulke band hebt dan besef je wat zich aandient....
Zweten en zwoegen met dit weer, intimmering en isolatie slopen.... Geen pretje.
Gisteren en vandaag had ik hulp van Maya (één van mijn knappe dochters) en Mathias, dat is duidelijk te zien aan de hoeveelheid werk die is verzet !!!
De hele partij balken die vanonder het schip komt is van schelpdieren ontdaan (afgeschraapt en geborsteld) en zodanig weggelegd dat wij nog makkelijk met materiaal in en uit het dok kunnen.
Eén van de buren wil dat hout wel hebben om te stoken en zal dat zelf afvoeren, op voorwaarde dat we de schelpen eraf haalden. great !!
Vandaag is het gelukt om de intimmering (onder de waterlijn) eruit te halen zodat we nu eindelijk overal bij de vloer en de romp kunnen langs binnen.
Het kost mij meer dan een volle dag om de berg hout die eruit gesloopt is en wat niet in aanmerking komt voor houtstokers, uit het dok te halen en af te voeren naar het containerpark. Zie foto update.
Ik probeer m'n vrijwilligers te ontzien door zelf het smerigste en zwaarste werk te doen, en daarvoor moet ik ze wegsturen uit de "hot-zones" waar ik met m'n kettingzaag (!!) als een bezetene het interieur telijf ga, anders komen ze daar gewoon meehelpen (Mathias kan overigens goed slopen én heeft technisch inzicht).
Maar naast de erbarmelijke omstandigheden (denk glaswol, stof, weinig ventilatie etc) is het gewoon onveilig om dichter dan 10 meter bij mij te zijn als ik een kettingzaag vast heb :) Mijn cirkelzaagmachine is overleden ten gevolge van verkrachting, de kettingzaag is iets taaier :)
Samen met Mathias heb ik ook uitgevist hoe we de industriele lasposten die in het dok ingebouwd zijn (cool eh!) aan de praat krijgen, er rest nog maar 1 week om de boot waterdicht te krijgen, dat is erg krap gezien het grote aantal lekken.
Eerstdaags ga ik naar het gemeentebestuur van Kruibeke, het schijnt dat je daar met je boot voor langere tijd aan de wal kan om eraan te werken als je toestemming krijgt van de burgemeester Antoine Denert, wie de media volgt kent hem en weet dat het hier om een bijzonder gedreven man gaat.
Hopelijk heeft ie begrip voor onze bootplannen...
Morgen rijdt ik een vracht voor m'n werk omdat een klant absoluut op maandag (mijn vrije dag) zijn goederen wil geleverd hebben, daarna weer volle bak aan boord.
Vanmorgen stond de civiele bescherming aan de boot met groot materieel, dat was ff schrikken: ik dacht dat er mss een lek geslagen was in de machinekamer en dat al de smurrie van onder de vloer in het dok/water liep...
Maar dat was gelukkig niet zo, civiele bescherming kwam het zwerfvuil van het wateroppervlak wegzuigen omdat zich daar veel drijfvuil verzamelde. Zie foto update.
Vandaag één van de twee laatste secties van de beschermvloer aangepakt, en helaas maar één. Die was zo lastig te verwijderen dat het me de hele dag gekost heeft :(
En de resterende sectie ziet er al even veelbelovend uit...
Zoveel werk, zo weinig tijd, en maar twee handen...
Desondanks gaat het goed vooruit: de ondervloer is er zo goed als volledig uit, alles is verzameld op één plaats om van daaruit met vrijwilligers verder behandeld te worden.
Dat wil zeggen: zoveel mogelijk van de schelpen van die balken afschrapen (dat gaat gemakkelijk nu ze twee weken uit het water zijn), dan de balken netjes stapelen op de kade zodat ik ze straks met een pallettenwagen en een vrachtwagentje met laadklep (dankuwel baas) kan afvoeren.
Er zitten nog twee secties van die ondervloer in, juist die twee waar de boot gedragen wordt door de "stoelen" van het dok, ik wist niet goed wat daarmee te doen.
Als ik die secties gedeeltelijk zou weghalen dan zitten we straks met een hoop drijfhout waarvan we niet weten wanneer het loskomt en waar dat terechtkomt, de kans dat het in de schroefwatertunnels gezogen wordt is niet denkbeeldig. En net daar kan dat erg véél schade aanrichten.
Martijn & Laurette van de Kanenpieper kwamen gedag zeggen en ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om te horen hoe zij dat zouden aanpakken.
Zo zou het moeten gaan: ik haal nu zoveel mogelijk van dat hout weg, ook aan de dragende stoelen. Als straks de boot weer drijft gaan we één meter achteruit en opnieuw omhoog, halen dan de restanten van dat hout weg, en kunnen dan veilig en gerust te water en vertrekken.
Het is nog haalbaar om tijdens deze docking alle patchwerk (noodherstellingen) te doen, de ribben die de houten vloer gedragen hebben weg te halen, en zelfs om het vlak en de romp te behandelen maar dan moet alles wel erg goed meezitten.
Ik reken eerder met: de meest dringende herstellingen (lekken) gedaan, en de positie van de ribben afgetekend op de romp zodat we goed weten hoe te dokken volgende keer.
Bij de foto update van vandaag zitten ook wat foto's van de Goliath, het grootste drijvende eiland ter wereld dat afgelopen week daar gedoopt is. Spudpalen van 80M alstublief.
Verder kan je op de foto's zien dat ik het dok een grondige reinigingsbeurt gaf, dat werkt wel zo prettig :)
Over dat dok wil ik nog wat kwijt.
Ik lig in een optimaal onderhouden en compleet uitgerust droogdok van Moordtgat, een familiebedrijf dat in de scheepvaartwereld (met name binnenvaart) een begrip is.
Vanwege hun uitrusting en hun vakbekwaamheid in eerste plaats, maar wat ook heel erg meespeelt is het bedrijfsbeleid dat bij Moordtgat gevoerd wordt. Dat overstijgt infrastructuur en know how, twee belangrijke factoren voor een scheepshersteller.
Hoe ? Moeilijk uit te leggen, laat mij een paar voorbeelden geven:
Rik Moordtgat, de man die de touwen ter plekke in handen heeft, windt zich nooit of te nimmer op.
Dat heb ik aan den lijve ondervonden toen ik véél te laat opdaagde om gedokt te worden, en dan ook nog eens compleet foute informatie had doorgespeeld over de vorm van de romp van de boot !!! Dat was wel zo belangrijk om de draagpunten (de stoelen) optimaal te plaatsen !!!!
En ik mocht vaststellen dat alle medewerkers en familieleden van Moordtgat zodra het dok bovenkwam begon met het redden van (verrasend veel) visjes die met het dok en de boot mee uit wet water getild werden !!!
Stel je dat voor ! De familie Moordtgat heeft daar een stuk of zeven droogdokken liggen, die zijn allemaal zo goed als continu bezet, niet zoals nu: voor een maand uit het water maar overwegend korte, snelle reparaties. Hun dokken gaan meerdere keren per week op en neer, en al héél veel jaren.
En nog altijd nemen die mensen de moeite om de piepkleine vissen te redden, en nog altijd brengen die mensen begrip op voor landrotten die niet weten hoe hun vaartuig eruit ziet om te dokken....
En dan kon ik ook nog eens direct gebruik maken van hun industriele hogedrukreiniger (als je dat meteen kan doen, voor het oppervlak indroogt gaat dat vééééél gemakkelijker)
Oh en Rik Moordtgat die op de werf in z'n overall niet te onderscheiden is van andere werklui, heeft eigenhandig in het dok vitale onderdelen van de installatie afgeplakt met karton om ze te beschermen ingeval ik verf zou morsen.... Dat illustreert hun toewijding, en dat resulteert en de optimale staat van hun dokken !
Ik heb die bescherming hier en daar weggespoten (per ongeluk) met de hogedrukreiniger, maar ik weet heel goed wat de bedoeling is en zal gepaste beschermingsmaatregelen nemen als ik aan coating toe kom deze docking :)
Wow wat een ruimte op het achterdek: Bertje Dubois is het oud ijzer komen halen met een flinke kraan op z'n vrachtwagen.
Voor het eerst zie ik het achterdek LEEG, en dat is GROOOOOT!!!!
De rest van de dag heb ik geworsteld met die houten beschermvloer, ik heb nu in totaal 5 van de 10 secties verwijderd.
Ik voorzie wel een probleem: ik heb dat hout netjes langs de stoelen die de boot dragen weggezaagd maar als de boot straks weer gaat drijven is dat hout vrij en gaat zelf ook drijven (getest), dit zijn objecten die je niet in je schroef wil !
Kijk op de status van de ombouw pagina voor een foto update!
Al dat hout moet straks uit het dok en afgevoerd.
Als ik nu die immense platte oppervlakte (de bodem) zie dan begrijp ik niet dat iedereen daar in de dokken die met primitieve middelen te lijf gaat. Een plank met wieltjes eronder en schuren maar, of hogedrukreinigen
Ik kan onmogelijk het vlak op die manier een serieuze behandeling geven in dit tijdsframe, maar als de boot terug droog gaat dan zal ik ervoor zorgen dat ik het juiste gereedschap heb om dat optimaal aan te pakken.
Het droogdok heeft een perfect gladde en sterke ondergrond die overal netjes op gelijke afstand zit van de boot die "gedragen" wordt.
Ik neem me de tijd om een "machine" te maken die onder de boot door kan rijden en dat oppervlak kan hogedrukreinigen, schuren en coaten.
Deze boot is voor een beroepsvaartuig klein, desondanks spreken we hier over een bodemoppervlakte van een goeie + 100m². De gemiddelde beroepsvaarder met platte bodem zal algauw 3x zoveel m² te behandelen hebben, zulke machine heeft een markt !
Bovendien ga ik écht niet de hele oppervlakte op m'n rug op een plank met wieltjes liggen schoonspuiten, schuren én coaten !!!
Ik ben technisch meer dan genoeg onderlegd om die klus te automatiseren en het resultaat zal handwerk ruimschoots overtreffen, ik zal mss nog iets kunnen verdienen met zo'n machine, er zijn tenslotte veel vaartuigen met een platte bodem.
Dat is het soort dingen waaraan ik loop te denken terwijl ik die vloer afbreek
Voor de rest van de week zit ik in het "gamma" - werkgareel, hooguit woensdag en vrijdagavond kan ik na het werk nog een paar uur doorgaan aan de boot, dat is als ik niet te afgepeigerd ben van de eerste shift, soms is het een regelrechte heksenketel op het werk. (Ik moet mij bedwingen om de hoofdoorzaak daarvan hier niet met naam en toenaam te noemen).
Wordt verfolgd (geen spelfout, ik zit al dagenlang met de Duitstalige song "haus am see" van Peter Fox in m'n kop)
Ok, we hebben dus vastgesteld dat er een 6cm dikke houten beschermvloer onder het vlak zit.
Dit schijnt vooral voor vaartuigen die de waddenzee opgaan gebruikelijk te zijn, als extra bescherming.
Voor zover bekend is de boot voor het laatst uit het water geweest in 1978 dus zit dat hout al + 30 jaar onder water !!! Dat in aanmerking genomen is het nog steeds in goede staat, sterk.
Door dat hout kan ik niet bij het stalen vlak van de boot om dat te behandelen, wat na 30 jaar écht wel noodzakelijk is. Dus ik ben verplicht om die hap te slopen.
Van de drie zondagen die ik op het werk heb doorgebracht ipv op de boot krijg ik nu de rekening gepresenteerd: precies drie dagen zal het duren voor de resterende intimmering eruit is, dit had klaar moeten zijn voor de docking want in zo'n dok heb je belangrijker werken te doen!!
Nu komt er nog een dag of 4 - 5 onvoorzien extra werk bij om dat hout eronderuit te halen....
Baas, zou u ipv grootse plannen te koesteren om volgende week de externe opslag "onder mijn begeleiding" te herinrichten eens kunnen denken aan RECUP voor de gepresteerde zondagen ??
Ik zit hier met mega-veel werk in een beperkt opportunity window, ik heb mijn eigen belangrijke werken laten staan om aan uw noden (opendoen op zondag) tegemoet te komen, daardoor loopt de boot meerdere dagen vertraging op en moet ik kostbare droogdoktijd gebruiken om die vertraging in te halen.
Flexibiliteit werkt in twee richtingen toch ? Anders ben ik voor de rest van dit jaar alvast geen kandidaat meer voor zondagwerk.
En nu terug aan boord
Als ik goed kan tellen zitten er 20 balken van 3m lang naast elkeer per "sectie" over de gehele lengte van het schip, er zijn zo 9 secties. De eerste en de laatste sectie zijn iets kleiner.
Ik zal dus +- 180 balken van 6cm dik, 20cm breed en 3m lang moet verwijderen (= slopen + afvoeren), vandaar 4-5 dagen extra werk.
Hier zijn +30 jaar verstreken sinds het laatste deskundige onderhoud. Het is niet verantwoord het vlak niet te behandelen en zo weer het water in te gaan.
Ik mag zeker niet klagen over de helpende handen die ik tot hiertoe aangereikt kreeg: ik denk aan Martijn (die de boot last-minute naar het droogdok voer), Mr. Collier van de Zenith (marifoon) René, mijn vader, Freya en Serge.
Vanaf hier moet ik voor 24 augustus, eigenhandig en alleen: - de rest van de externe houten vloer slopen - de rest van de intimmering (minstens de vloeren) slopen - het vlak langs binnen schoonmaken - de lekken herstellen - de schroefasdichtingen en roerkoningen reviseren - het vlak en de romp schuren langs buiten - het vlak en de romp in de koolteer zetten langs buiten - het dok weer schoonmaken en alle sloopmateriaal afvoeren
Dat is natuurlijk niet realistisch dus werk ik intussen plan B uit: na het droogdok asap naar een werf waar de boot voor langere tijd droog kan staan.
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Shocked"){kind=icon}
 "Smile"){kind=icon}
 "Evil or Very Mad"){kind=icon}
