Na 45 km de brug bij het benedensas De Heen.  Daar zijn we getuige van een merkwaardig tafereel :   Een man met twee valiezen in de hoek van de brug in innige omhelzing met een van onze Belisollers.  Er zijn helaas geen foto's van. Het leek wel een scène uit een film van Louis de Funès.

De fietspaden in Nederland liggen er fantastisch goed bij. Waarom kan dat bij ons niet  ? ’t Is toch godgeklaagd : arm Vlaanderen.

Ondanks de goede wegen : Steven heeft weer een lekke band. “Rij maar door” roepen de Belisollers naar de mannen van Wildert.  Maar die willen dat niet, ze zijn solidair en wachten. “Samen uit, samen thuis”.

Niet alleen regent het af en toe,  ook Theo krijgt nu af te rekenen met bandenpech. Nog ongeveer 25 km te rijden.  Ludo Kuppens stelt voor dat hij bij de Belisollers blijft (hij kent de weg), en dat de rest van de groep door rijdt.  Zo gezegd, zo gedaan.

Driemaal is scheepsrecht.  Steven heeft zijn derde leegloper.  Gelukkig is de voorraad CO2-bommetjes en binnenbanden nog niet uitgeput.  Omdat hij vrij dicht bij huis is, besluit hij niet verder mee te volgen en de kortste weg huiswaarts te nemen.

Via de “Rommeshoef” en de Steenovenstraat bereiken we tenslotte veilig het eindpunt : Café de Volksvriend.  Ideale plek voor de verbroedering.  Jef Kuppens is net als vorig jaar ook weer van de partij.

Nog een woord van dank aan Herman Beyers voor het uitstippelen van de rit.  Het was weer schitterend.  En ook dank aan Ludo Kuppens voor de organisatie.  Hij had zijn outfit trouwens voor de gelegenheid aangepast.