|
Rood aangelopen en helemaal buiten adem.
Zo kwam ik op wandeldag 1 van het afgelopen familieweekend op de top van de heuvel aan. En ik was duidelijk de enige die de helling vrij zwaar vond. Terwijl mijn familieleden rustig een slokje water dronken, stond ik met tranen in de ogen (en nog steeds buiten adem) kwaad op mezelf te wezen. Hoe kwam het toch dat ik mezelf zo had laten gaan, niet gelet had op voeding en beweging? Meteen na het bewuste weekend kocht ik een weegschaal, ging erop staan en kwam uit op ...
80,2 kilogram!
Een hele ontnuchtering. Ik die dacht dat ik zeker nooit meer dan 80 kilogram zou wegen. Vijf jaar je lichaam negeren laat duidelijk zijn sporen na.
Ben ik dat op die foto?
De tweede ontnuchtering volgde al snel toen mijn schoonmoeder trots de foto's van het weekendje liet rondgaan. Die brede rug, papperige armen en dikke buik, die zijn toch zeker niet van mij? Jawel hoor! Vijf jaar niet toelaten dat er foto's van je gemaakt worden laat eveneens duidelijk zijn sporen na.
Een actieplan dringt zich dan ook op: 12 kilogram verliezen in zes maanden tijd. Ik ben er volledig klaar voor! Mijn lichaam ook.
Vanaf 1 januari start de klok...
22-12-2011 om 19:45
geschreven door LR
|
