De reporter had een vals profiel aangemaakt op sociale media en sloot zich via de schuilnaam 'Zahra' aan bij groepen die verwant zijn met IS. Al snel werd ze gecontacteerd door verschillende mannen, over hun bedoelingen lieten ze weinig twijfel bestaan. Ene Mario wilde zelfs met haar trouwen, ook al kende hij haar nog maar een half uur en had hij geen flauw benul van hoe ze eruitzag. De man was van Duits-Italiaanse afkomst, had zich vier jaar geleden bekeerd tot de islam en bleek nu al twee jaar in Syrië te zitten.

Voor de journaliste -veilig verscholen onder een boerka- was het een bevreemdend gevoel. "Ik zal eerlijk zijn: ik keek in de ogen van een terrorist en dat maakte me heel nerveus. Ik wist dat het máár een computerscherm was en dat hij mijlenver van mij verwijderd zat. Maar toch, hij behoort tot een organisatie die onschuldige mensen onthoofdt, vrouwen verkracht en kinderen vermoordt. Hij kroop in mijn hoofd en stuurde me dag en nacht berichten, het leek wel alsof hij constant online was. Geen moment liet hij me gerust. Als hij er in slaagde om mij -een journaliste die gewoon een verhaal aan het maken was- zo'n gevoel te geven, stel u dan eens in de plek van 14-jarige jongens en meisjes." In het filmpje laat Mario verstaan dat ze enkel een tijdstip en locatie moeten afspreken, dan zouden zijn "broeders" haar wel komen oppikken.

"Blijven aandringen is inderdaad hun manier om mensen te ronselen", aldus Katherine Brown van de universiteit van Birmingham. "De snelheid waarmee het hier gebeurt, is wel interessant. Dankzij de komst van sociale media kunnen extremistische groeperingen veel sneller handelen dan vroeger, toen ze nog cassettes over de grens moesten zien te smokkelen. Met een goedkoop communicatiemiddel bereiken ze een heel divers publiek. Ze verkopen hun boodschap in verschillende talen en stijlen, zodat iedereen zijn gading vindt." IS stuurt maandelijks zo'n duizend propagandafilmpjes, -foto's en -artikels de wereld in.