In Tielt werden donderdagvoormiddag tien vluchtelingen opgepakt."Om 10.10 uur werden onze diensten op de hoogte gebracht en zijn ze naar Ringlaan vertrokken", aldus Filip Feraux van PZ Regio Tielt. "Aan boord van een trekker met oplegger bleken 10 personen aanwezig te zijn. Ze werden meegenomen ter identificatie - hun identiteit en nationaliteit worden nog onderzocht - en ook de Dienst Vreemdelingenzaken werd gecontacteerd.
Door: redactie 25/01/16 - 13u19 Bron: The Guardian
In Cardiff is er commotie ontstaan omdat vluchtelingen rode polsbandjes moeten dragen. Enkel op vertoon daarvan krijgen ze drie keer per dag eten. De asielzoekers zelf vinden echter dat ze daardoor te zwaar gelabeld worden. Het privébedrijf dat voor de opvang zorgt, zal nu stoppen met de maatregel. Vorige week kwam al aan het licht dat de voordeuren van asielzoekers in Middlesbrough rood geverfd werden. "Nazipraktijken. Zo weten vandalen en racisten meteen ook waar ze hun woede kunnen koelen", luidde de kritiek toen. Enkele huizen werden toen inderdaad bekogeld met hondenpoep, eieren en stenen.
Eric Ngalle bracht een maand in het bewuste Lynx House door. In november werd hij erkend als vluchteling, nu komt hij aan de bak als schrijver en werkt hij voor een theaterproductie. "Mijn verblijf daar was een van de ergste ervaringen uit mijn leven", klinkt het. "Ik haatte die polsbandjes. Soms weigerde ik ze te dragen, maar dan kreeg ik geen eten en bestond het risico dat de bevoegde diensten ingelicht werden. Ik diende klacht in tegen die werkwijze, maar daar werd niets mee gedaan."
Ngalle ondervond vooral last toen hij elke dag tien minuten moest wandelen richting voedselbedeling. "Er was veel verkeer op die baan en natuurlijk zagen de chauffeurs die polsbandjes. Er werd veel getoeterd en we kregen vreselijke dingen naar ons hoofd geslingerd. 'Ga terug naar je land', klonk het onder meer."
"Niet gelijkwaardig" De 41-jarige Maher herkent het gevoel. "De lokale inwoners wisten meteen wie we waren en waar we verbleven. We voelden ons niet gelijkwaardig in de samenleving. Ik probeerde dat ding constant te verstoppen, zodat niemand het zou zien."
Eenzelfde geluid bij Mogdad Abdeen, een 24-jarige mensenrechtenactivist uit Soedan. Hij zit in afwachting van een definitieve beslissing rond zijn verblijfsvergunning in een ander opvangcentrum in Cardiff. "Dat polsbandje is toch pure discriminatie? We voelen ons op die manier minderwaardig en hebben ook schrik om nieuwe contacten te leggen. Er moest maar eens iemand met slechte bedoelingen tussen zitten. We deden ons beklag, maar niemand luisterde naar ons."
Foto-ID Daar komt nu dus verandering in. "Ik had een gesprek met de grote baas van Clearsprings Ready Homes en er werd mij bevestigd dat de polsbandjes niet langer gebruikt zullen worden", aldus Labour-parlementslid Jo Stevens. "Ik heb over deze materie ook een dringende vraag ingediend bij het Lagerhuis. Dit soort wanpraktijken strookt niet met de warme ontvangst die asielzoekers in Cardiff krijgen. Ik wil laten onderzoeken waarom zo'n systeem überhaupt goedgekeurd werd."
De vluchtelingen die eten willen krijgen, zullen voorlopig manueel verder geholpen worden. Binnen enkele weken zou een systeem met foto-ID op punt moeten staan.
ER IS NOG PLAATS VOOR 77 EXTRA ASIELZOEKERS IN ONZE GEMEENTEN
We vangen nu 475 vluchtelingen op
In onze regio worden 475 asielzoekers opgevangen en tegen eind dit jaar zullen er nog minstens 77 plaatsen bij komen, wat het totaal op 552 brengt. Dat blijkt uit een nieuwe rondvraag van uw krant naar aanleiding van de nieuwe zoektocht van staatssecretaris Theo Francken (N-VA).
SAM VANACKER
Na de oproep van Fedasil om de capaciteit voor opvang voor asielzoekers te herbekijken, zijn heel wat OCMW-besturen op zoek gegaan naar extra opvangmogelijkheden. Moorslede, Dentergem, Staden en Hooglede namen al extra panden in gebruik. Tielt, Roeselare en Lichtervelde zijn volop bezig extra huizen in gereedheid te brengen voor asielzoekers. Alle plaatsen zijn bezet. Zodra er een plaatsje vrijkomt, wordt het nog dezelfde dag weer ingepalmd.
Pand in centrum
Koplopers in het uitbreiden van de opvang zijn Roeselare en Lichtervelde, die tegen eind dit jaar respectievelijk veertig en vijftien extra plaatsen creëren. "In het licht van de recente vluchtelingencrisis vonden we dat we als gemeente onze verantwoordelijkheid moesten opnemen", zegt OCMW-voorzitter van Lichtervelde Roos Vanwalleghem (CD&V). Lichtervelde is nu het voormalig klooster aan het inrichten om er in december vijftien nieuwe vluchtelingen in onder te brengen.
Het lokaal opvanginitiatief (LOI) in Roeselare breidt tegen eind dit jaar uit met veertig extra plaatsen en daarvoor is al een eerste locatie gevonden. Het gaat om een pand in het centrum met vijftien kamers voor vijftien alleenstaande mannen. Het wordt nu ingericht en de opvang kan er vermoedelijk in november starten.
Woningen verhuurd
De enige gemeente in de streek die nog geen enkele asielzoeker opvangt, is Ledegem. Tot halverwege juni had de gemeente nog tien plaatsen. Omdat de woningen lang leegstonden, besloot het gemeentebestuur - in overleg met Fedasil - de woningen terug op de privémarkt te zetten. "Wisten wij veel dat er een vluchtelingencrisis zat aan te komen. In juni was daar nog geen sprake van", vertelt OCMW-voorzitter Geert Wylin. "Ondertussen zijn die woningen verhuurd, dus we kunnen ze niet zomaar weer gebruiken. We hebben ondertussen wel een nieuwe huurwoning op het oog met plaats voor vijf mensen. Deze week ga ik er nog ter plaatse, maar voorlopig is er nog niks beslist."
Kleine gemeente
Ruiselede heeft nu acht opvangplaatsen, maar is niet van plan dat uit te breiden. "Ruiselede is maar een kleine gemeente. De integratie van de vluchtelingen zou volgens mij moeizaam verlopen", reageert OCMW-voorzitter Lynda Wyckstandt. "Voorlopig zoeken we dus geen nieuwe opvanglocatie."
Amer is 30 jaar en komt uit de Syrische hoofdstad Damascus. Hij verkocht al zijn bezittingen in thuisland Syrië en verhuisde in oktober met vrouw en kind naar veiligere oorden: Duitsland. Nu, vier maanden later, wil Amer het liefst terugkeren naar zijn geboorteland. "Ik verhuisde naar Duitsland omdat iedereen zei dat het er een paradijs was. Nu heb ik spijt van die beslissing," vertelt Amer aan de Amerikaanse krant The Wall Street Journal.
Eenmaal in Duitsland, hoopte Amer in een huisje te kunnen wonen en geld te kunnen lenen om een eigen zaak op te starten. Het was een grote teleurstelling toen hij een kille kamer kreeg in een oud administratief gebouw dat was omgetoverd tot opvangcentrum.
In 2015 verhuisden meer dan een miljoen vluchtelingen naar Duitsland. Velen onder hen hadden hoge verwachtingen en zijn nu teleurgesteld: Ze krijgen minder steun dan gedacht, er is weinig kans op een job en ze hadden verwacht beter behandeld te worden in de immigratiekantoren.
ADVERTENTIE
Vast in het asielcentrum Angela Merkel, de Duitse bondskanselier, zei eerder dat "werk" de beste manier is om je te integreren, maar heel wat migranten - en vooral diegenen die ongeschoold zijn - geraken maar niet uit dat asielcentrum. Ze hebben moeite om een eigen huis en een job te vinden.
Het eerste probleem is de taal. Het Duits is niet makkelijk om onder de knie te krijgen. Als je geen Duits spreekt, is het moeilijk om aan werk te geraken. Zonder een eigen inkomen kan het maanden duren voor ze zich wat kunnen settelen en misschien wel jaren voor ze hun familie kunnen overbrengen.
Statistieken Keren vluchtelingen op eigen kracht terug naar hun land van herkomst, worden ze niet opgenomen in de statistieken. Krijgen ze hulp van het programma van de International Organization for Migration - die de terugreis betaalt voor mensen die zelf de kosten niet kunnen dragen - dan houdt het Duitse immigratiekantoor de cijfers wel bij.
In 2015 keerden 37.220 mensen via zo'n programma vrijwillig terug naar hun land van herkomst, terwijl dat er maar 13.574 waren in 2014.
Cultuurverschil Reem bijvoorbeeld is een jonge, Syrische vrouw die een paar maanden geleden naar Duitsland reisde. Ze wilde zo snel mogelijk haar zoontje van 4 overbrengen. Toen ze te horen kreeg dat dat mogelijk maanden en misschien wel jaren zou kunnen duren, barstte ze in tranen uit. "Ik kan zo lang niet wachten, hij is ziek," snikt Reem.
Ook de cultuurverschillen zijn een groot probleem voor vele vluchtelingen. Het zoontje van Amer botste tijdens het televisiekijken op een erotisch programma. Dat was voor Amer de bevestiging dat hij zich nooit zou kunnen aanpassen.
Terugkeren naar Syrië is niet vanzelfsprekend. Amer en zijn vrouw zijn bang dat ze bekeken worden als tegenstanders van het regime omdat ze hun land uitvluchtten.
Syrische vluchtelingen op het balkon van hun appartementje in de Duitse stad Zwickau. © ap.
Nog 750 vluchtelingen wonen in tenten in een opvangcentrum in Hamburg. © epa.
Een moeder en haar baby worden gefotografeerd tijdens de registratie bij hun aankomst in de Duitse stad Freilassing. Ze reisden per trein van Oostenrijk naar Duitsland. © epa.
