Gisterennacht, of eerder gisterenmorgen teruggekeerd van Groezrock. 2 dagen punkrock, hardcore met een beetje metal, alles om het weekend geslaagd te maken.
Vrijdag, 11 uur begon de tocht, met de nodige file. De file werd verder gezet om de camping binnen te raken, controle op glas en drugs. Nuja, zoek maar eens 5 grammetjes drugs in een rugzak van 30 liter inhoud. Het systeem om de tenten te plaatsen is ook al berucht. Om de 10 minuten werd er een stukje wei vrijgegeven waar je dan zo snel mogelijk een plaats op moest inpalmen voor iemand anders dit deed. Met een 3 seconden tent ben je wel veel mensen te vlug af :p. Om 17u40 begon het festival met Kid Down op de main stage. Het was een goede opener, maar om het festival echt op gang te trekken waren ze iets te licht. Vervolgens hebben we ook United Nations, Catch 22 en Senses Fail gezien, maar na 20 minuten was het telkens genoeg geweest. Ze waren goed in hun genre, maar mij konden ze niet overtuigen. Underoath daarentegen was de beste band van het weekend. Dan begon het feest pas echt, roepen en schreeuwen, springen en moshen. Iedereen van vanvoor tot vanachter in de tent wist dat het goed was. Daarna stonden er nog Taking Back Sunday, Amen Ra en Bullet for my Valentine op het schema. Taking Back Sunday is beter op cd, dat staat vast. Daarop hebben ze een afwisselende sounds, goed geluid, maar live is het veel van hetzelfde. Teleurgesteld trokken we dan maar naar het andere podium, waar Amen Ra zijn show aan het geven was.Voorstanders van zweverige muziek vinden dit ongetwijfeld geweldig, maar liefhebbers van zuivere vocals en sounds kwamen hier bedrogen buiten. Bullet for my Valentine was de afsluiter voor vanavond. Ik had ze ook al op Graspop gezien vorig jaar, toen zat de ambiance erin en riep iedereen lustig mee, maar niet vandaag. Alles leek ingeoefent, dezelfde passen, dezelfde showtjes tussendoor, dezelfde momenten dat iedereen mocht meezingen. Wat toen een mooie show was, was nu nog eens net hetzelfde wat bij degenen die de band al eens had bezig gezien niet in goede aarde viel. Zij vertrokken dan ook na het 3de nummer, inclusief ik.
Van de voormiddag (voor 3 ur) herinner ik me niet veel meer. Nee, niet door een kater. The Aquabats was de show van de dag, maar die show heb ik laten voorbijgaan. Het zonnetje scheen en ik heb al luisterend en genietend op het gras gelegen. Wat ik heb gehoord was goed, maar ik heb er geen spijt van dat ik het niet heb gezien, want ik denk dat dat de muziek niet ten goede zou gekomen zijn. Billy the Kill was de beste band vandaag, het was alleen jammer dat het geluid veel te luid stond. De jonge Belgen hadden heel de tent op hun hand. Dat zij slechts vervangers waren deed niks af van hun prestatie. Door het te luide geluid trokken we voor het einde naar Darkest Hour, waar de basis er was, maar geen tikkeltje extra om iedereen te overtuigen. Mad Sin was dan weer van de oudere generatie, voor degenen die het old school hardcore-genre kunnen pruimen ongetwijfeld fantastisch, voor mij niks speciaals. Ondertussen was het beginnen regen in het voordien zonovergoten Meerhout. Dit zette een demper op de fesdtivalvreugde en dus trokken we ons terug in onze tent voor zolang het regende. De eerste band na de regenbui waren The Get Up Kids. Zij trokken de avond op gang, cleane vocals, mooi geluid, alles wat je wil om de laatste avond geslaagd te maken ondanks het geploeter in de modder. Ook Nations Afire werkt bekeken en afgekeurd. De laatste band voor ons was Walls of Jericho. De frontvrouw stond te brullen alsof haar leven ervan af hing, maar voor iemand die de teksten niet kenden was alles even onverstaanbaar. Teleurgesteld door de laatste band die we konden zien trokken we naar de camping om de tent toe te plooien en de tocht naar huis in te zetten.
