Kettingaandrijving is een eenvoudige en betrouwbare manier om mechanische energie over te brengen. Kettingaandrijving wordt onder andere gebruikt bij fietsen, motorfietsen, industriële en agrarische machines
De ketting is gespannen tussen twee of meer kettingwielen (bladen). Meestal bestaat er een verschil in diameter tussen de bladen. Door het verschil in diameter kan het ene blad sneller of minder snel rond draaien dan het andere blad.
De ketting zelf bestaat uit scharnierende delen die verbonden zijn door pennen. Deze pennen vallen in de inkepingen van het blad en brengen de kracht over.
Een andere vorm heeft de ketting die gebruikt wordt om handwielen op afsluiters op anders door hun hoogte onbereikbare plaatsen. Die ketting bestaat uit in elkaar grijpende schalmen. De handkracht wordt overgebracht op een kettingwiel, waarin de schalmen precies passen.
penkettingen: de goedkoopste en eenvoudigste kettingen: de schalmen roteren rond de bus;
buskettingen: de schalmen zitten op de bus geperst, maar roteren t.o.v. een pen. Nadeel is dat de pen telkens op dezelfde plaats belast wordt;
rollenkettingen: identiek aan de busketting, maar rond de pen is een rol aangebracht, die vrij kan roteren, en ervoor zorgt dat de belasting gelijkmatig op de rol wordt verdeeld.
Het laatste type ketting wordt o.a. in fietsen gebruikt.
Hallo, iedereen vandaag zullen jullie iets meer komen te weten over hefbomen. Een hefboom is een mechanisme waarmee een kleine kracht in combinatie met een grote beweging wordt omgezet in een kleine beweging die een grote last verplaatst, waarvoor een grote kracht nodig is. Dit principe was geformuleerd door de Griekse wis- en natuurkundige Archimedes, die berekende hoe hij met een hefboom de aarde zou kunnen optillen. Hij vertelde aan zijn landgenoten: "Geef mij een steunpunt en ik verplaats de aarde"
Het natuurkundige principe dat aan de hefboomwerking ten grondslag ligt is de arbeid: kracht maal verplaatsing.
De kleine kracht grijpt aan op het uiteinde van de lange arm van de hefboom. De verrichte arbeid is het product van de uitgeoefende kracht en de verplaatsing. De last bevindt zich aan het uiteinde van de korte arm van de hefboom en ondergaat een kleinere verplaatsing dan de uitgeoefende kracht. De last kan daarmee (veel) groter zijn dan de uitgeoefende kracht. Kracht en arm kunnen elkaar compenseren in hun product, maar de verrichte arbeid blijft gelijk. De katrol werkt volgens hetzelfde principe.
Men kan drie soorten hefbomen onderscheiden naar de volgorde van last, draaipunt en kracht:
Primaire hefboom: het draaipunt ligt tussen last en kracht (bijvoorbeeld schaar, wip of koevoet)
Secundaire hefboom: de last ligt tussen het draaipunt en de kracht (bijvoorbeeld kruiwagen of notenkraker)
Tertiaire hefboom: de kracht wordt tussen het draaipunt en de last uitgeoefend (bijvoorbeeld een pincet of onze onderkaak)
Lpg staat voor Liquefied Petroleum Gas. In België en Nederland wordt hiermee in het algemeen autogas bedoeld.
Autogas wordt gebruikt als brandstof in mengselmotoren voor onder andere auto's, heftrucks en boten. Autogas is een mengsel van propaan (C3H8) en butaan (C4H10). Afhankelijk van de buitentemperatuur worden de twee gassen in een bepaalde verhouding gemengd.propaan verdampt vanaf -40 graden en butaan van ± 0 (NUL) graden celsius. Bij hogere temperaturen wordt meer butaan gebruikt, terwijl bij lagere temperaturen meer propaan aan het mengsel wordt toegevoegd omdat butaan bij lage temperaturen niet genoeg verdampt.
Propaan-/butaanmengsels wordt ook gebruikt als drijfgas in spuitbussen, waarbij de verhouding tussen propaan en butaan gebruikt wordt om de gewenste dampdruk te bereiken.
Ook kan er gekookt worden op lpg, maar meestal wordt hiervoor zuiver propaan gebruikt. Reden hiervoor is dat er een verschil is tussen lpg (als verzamelnaam voor gassen uit vloeibare brandstoffen) en lpg dat gebruikt wordt als autobrandstof. Omdat zuiver lpg de motor kan oververhitten, worden aan lpg dat bedoeld is als autobrandstof synthetische smeermiddelen toegevoegd om lpg geschikt te maken als autobrandstof. Deze smeermiddelen komen bij verbranding vrij (uitlaatgas).
Indien autobrandstof-lpg wordt gebruikt om mee te koken, bijvoorbeeld in een afgesloten ruimte zoals in een camper, kan men deze vrijgekomen verbrandingsgassen inademen. De (neuro)toxiciteit van inademen van deze verbrande smeermiddelen is onbekend en wordt vooralsnog geen onderzoek naar gedaan. Momenteel wordt wel onderzoek gedaan naar de (neuro)toxiciteit van verbrande synthetische smeermiddelen die kunnen vrijkomen in het luchtcirculatie systeem in de cabine van vliegtuigen aerotocxisch syndroom. Conclusies van deze onderzoeken kunnen misschien als indicatie dienen van mogelijk vergelijkbare neurotoxiciteit bij inademing van verbrande synthetische smeermiddelen die gebruikt worden in lpg-autogas.
ik zal jullie vandaag wat meer vertellen over de tuktuk. Een tuktuk (ook: toektoek) is een in Aziatische landen en vooral in Thailand veelvoorkomend openbaarvervoermiddel. Het is een gemotoriseerde riksja waarin een aantal passagiers kan worden vervoerd. Voor de aandrijving wordt meestal een tweetakmotor gebruikt die een karakteristiek toek-toek-geluid voortbrengt, wat de naam verklaart. Er zijn veel varianten van, bijvoorbeeld de Bajaj of de Vespacar. De plaats waar de passagiers zitten is overdekt. Tuktuks hebben drie wielen: twee wielen achter en één voor. Hierdoor zijn ze zeer wendbaar in druk stadsverkeer. In sommige plaatsen worden de tuktuks uitbundig versierd met krullen en kleurige ornamenten. De tuktuk staat in Thailand bekend als een vervuilend voertuig.
Tuketuke weg zijn wij tot de volgende post! Grtjs, Lenny
hallo iedereen vandaag zal ik iets meer vertellen over koper. Koper is een scheikundig element met symbool Cu en atoomnummer 29. Het is een rood/geel overgangsmetaal dat in ongelegeerde vorm ook als roodkoper bekendstaat.
Opgravingen in het noorden van wat tegenwoordig bekend is als Irak, hebben aangetoond dat koper al werd gebruikt rond 8700 v.Chr. Andere opgravingen wijzen uit dat men in 5000 v.Chr. koper al smolt en isoleerde uit koperhoudende mineralen zoals malachiet en azurit.
Van de Sumeriërs en Egyptenaren is bekend dat zij rond 3000 v.Chr. koper smolten en gebruikten om brons te maken. Ook in China was het gebruik van koper bekend en zijn er zeer hoogwaardige bronzen voorwerpen uit 1200 v.Chr. gevonden. De in 1991 in de Oostenrijks/Italiaanse Alpen gevonden mummie Otzi, die vermoedelijk omstreeks 3300 v.Chr. is gestorven, droeg gereedschap dat uit 99,7% zuiver koper bestond.
In de mythologie en alchemie werd koper vaak geassocieerd met de godheid Aphrodite vanwege de mooie glans. Om die reden werd koper vroeger onder andere gebruikt voor spiegels. De naam koper komt van het Latijnse woord Cuprum. Dit woord is afgeleid van "aes cyprium", hetgeen "erts van Cyprus" betekent. In de oudheid werd namelijk op Cyprus koper gewonnen.
Ziezo nu weten jullie al weer iets meer Grtjs, Lenny
Zonne-energie is zeer overvloedig beschikbaar en het gebruik ervan als hernieuwbare energiebron verdient dus alle aandacht. Hierbij dient onderscheidt te worden gemaakt tussen twee principieel verschillende toepassingen namelijk:
Het gebruik als warmtebron
Het gebruik als lichtbron met omzetting van licht in elektrische energie
Water en gebouwen verwarmen doormiddel van zonne-energie lijkt op het eerste zicht een voor de hand liggende en interessante vorm van hernieuwbare energie. Maar door de toch wel beperkte hoeveelheid zonnestraling is toch nog een van de zon onafhankelijke bron nodig die het de totale kostprijs naar beneden zal drukken.
De meest aantrekkelijke aanwending van zonne-energie is zonder meer de fotovoltaïsche omzetting. Hierbij is het zo dat de energie van de fotonen omgezet word in energie van elektrisch geladen deeltjes. Hierdoor ontstaat een potentiaalverschil en wordt er op die manier elektrische energie opgewekt. De fotovoltaïsche toepassing is diegene waarvan de mogelijkheden met name opbrengst,vermindering van installatiekosten, vermindering van energieprijs en vermindering van effect op het milieu nog het meest kunnen toenemen vanwege een voortdurend technologisch wetenschappelijk onderzoek.
Kleine diertjes en planten in zee hebben miljoenen jaren geledengezorgd voor het ontstaan van aardolie. In zee leefde toen plankton,zoals we dit nu ook kennen. Het miniplankton stierf en zakte naar dezeebodem. De volgende laag dode diertjes en plantjes viel daar bovenop en zo ontstond er in al die jaren een heel dikke laag dood plankton. Daar kwam een flinke laag zand en klei bovenop, dat de dode laag plantjes
en diertjes flink op elkaar perste. De dikke brij werd op de zeebodemlangzaam veranderd door warmte en het gewicht van de bovenliggendelagen. De dode diertjes en plantjes rotten weg tot aardolie en gas.Omdat aardolie en gas lichter zijn dan water, kwamen zij via kleine poreuze gaatjes omhoog en werden tegengehouden door dikke ondoorlatende lagen. Omdat de aardkorst steeds in beweging is, worden er door de druk ook plooien gevormd in de aardlagen. Ruwe aardolie, gas en zeewater verzamelden zich onder de grond in die plooien.
Omdat olie lichter is dan water, drijft het op het zeewater. Boven de olieverzamelt zich de lichtste stof en dat is .....gas.
Windenergie is energie die gewonnen wordt door de bewegingsenergie van lucht (wind) om te zetten in een bruikbare vorm, bijvoorbeeld in elektriciteit.
Windenergie heeft via de zeilvaart een belangrijke bijdrage aan transport gegeven, maar zeilschepen worden tegenwoordig voornamelijk nog gebruikt voor de pleziervaart. Er zijn echter plannen en experimenten om ook vrachtschepen wederom uit te rusten met zeilen. De eerst beschreven windmolen was die van Heron van Alexandrië in de 1e eeuw. In zijn beschrijving maakte hij gebruik van een door wind aangedreven wiel om lucht door een orgel te blazen. Uit andere bronnen is te halen dat er in het 4e-eeuwse China en Tibet al een type gebedsmolen voorkwam dat door wind werd aangedreven.
Waarschijnlijk is het dat sinds de 12e eeuw het gebruik van de windmolen in West-Europa opgang maakte. De oudste nog bestaande molen van de Lage Landen dateert uit 1183 en werd gebouwd in het graafschap Vlaanderen te Wormhout. Belangrijke toepassingen van windmolens waren het malen van graan, het pompen van water en ook het zagen van hout. Het gebruik van windenergie heeft in Nederland een grote vlucht genomen met de inpoldering en de droogmakerijen in de 17e eeuw. Dankzij het werk van deze windmolens kreeg Nederland zijn huidige aanzien.
Een gloeilamp is een lichtbron. In een zuurstof-arme glazen bol wordt een gloeidraad met een elektrische stroom verhit tot een zeer hoge temperatuur. Zodra de gloeilamp op een geschikte spanningsbron wordt aangesloten gaat door de gloeidraad een stroom lopen, waardoor deze zo sterk wordt verhit dat deze licht gaat uitzenden.
Maar eigenlijk is de gloeilamp heel slecht want het is een echte energievreter en kan door de warmte gaan springen. Dus een gouden tip gebruik leds als het kan.
Er zijn in de loop der jaren duizenden[1] programmeertalen ontstaan en zij kunnen op verschillende manieren gecategoriseerd worden. Een veel gebruikt onderscheid is dat van programmeerparadigma. Enkele belangrijke voorbeelden zijn de imperatieve, functionele en logische programmeerparadigma's, waarbij vermeld moet worden dat programmeertalen soms meerdere paradigma's combineren.
Gebruik
Er zijn verschillende manieren waarop een door een softwareontwikkelaar geschreven computerprogramma door een computer uitgevoerd kan worden. De code die de ontwikkelaar ziet en bewerkt, wordt de broncode van de programmatuur genoemd; die moet op de een of andere manier worden omgezet in de machinetaal van de computer in kwestie die door de processor kan worden uitgevoerd. Grosso modo zijn er de volgende mogelijkheden:
Geen omzetting: de programmeur voert machinecode direct in het geheugen van de computer in. Dit is zo onpraktisch en tijdrovend dat het niet of nauwelijks meer gebeurt.
Interpretatie: een interpreter leest stukje bij beetje tekst van de broncode in, interpreteert deze in termen van betekenisvolle instructies en voert die, gesteund door een runtimebibliotheek, direct uit. Een programma dat zo werkt, wordt meestal een script genoemd en de programmeertaal in kwestie een scripttaal.
Assemblage: een assembleertaal maakt het mogelijk om programma's te schrijven als reeksen instructies en gegevens die direct op machinetaal af te beelden zijn, maar waarin op een wat meer symbolische manier gewerkt kan worden, bijvoorbeeld doordat de machine-instructies namen hebben, geheugenadressen namen kunnen krijgen en macro's kunnen worden gebruikt; een assembler zet zulke code om naar bestanden met objectcode, die door een linker samen met de al vooraf aanwezige objectcode van softwarebibliotheken tot een uitvoerbaar programma worden samengesteld.
Compilatie: vertaling van de broncode naar een andere taal (de doeltaal) door een compiler. De doeltaal kan assembleertaal zijn; of een speciaal voor het vertaalproces ontworpen machine-onafhankelijke tussentaal (bytecode, ook wel P-code genoemd), die vervolgens gecompileerd of geïnterpreteerd moet worden; of een andere programmeertaal.
Hiervan bestaan allerlei tussenvormen en varianten.
Een hogere (d.w.z. gecompileerde of geïnterpreteerde) programmeertaal is ontworpen om de programmeur zo helder en elegant mogelijk te laten specificeren wat een programma moet doen in de termen waarin de programmeur over het probleem nadenkt, zonder detailkennis over hoe het precies door de computer uitgevoerd gaat worden: zulke talen bieden abstracties op hoog niveau en zijn machine-onafhankelijk. In assembleertaal wordt alleen geprogrammeerd als er specifieke kennis over de precieze werking van de computer in kwestie gebruikt moet worden, bijvoorbeeld omdat het programma anders te veel ruimte of tijd zou gebruiken.
Is er sprake van compilatie, dan is vaak een onderscheid nodig tussen handelingen verricht tijdens het bewerken van de broncode ('at edit time'), tijdens het vertaalproces van broncode naar doelcode ('at compile time'), en tijdens het uitvoeren van de doelcode ('at run time'). In elk van deze fasen kan software de programmeur ondersteunen, bijvoorbeeld door de geldigheid of zinnigheid van bepaalde bewerkingen of uitdrukkingen te controleren.
Tijdens het vertalen vindt vaak optimalisatie van de code plaats. Een simpel voorbeeld: als tijdens het vertalen blijkt dat er in de doelcode een optelling of aftrekking met 0 ontstaat, kan die worden weggelaten.
Een programma dat met een compiler vertaald is naar doelcode, kan over het algemeen mede door optimalisatie sneller door de computer worden uitgevoerd, dan wanneer gebruikgemaakt wordt van een interpreter, omdat de laatste de opdrachten altijd eerst nog moet omzetten naar machinetaal - het equivalent van de compilatie wordt in run-time gedaan. Veel talen werken echter met een tussenvorm, waarin op het moment dat opdracht tot uitvoering van een programma wordt gegeven, alsnog een compilatie naar tussencode en/of doelcode wordt gedaan: Just-In-Time-compilatie.
Het traditionele onderscheid tussen gecompileerde talen enerzijds en geïnterpreteerde talen (of 'scripttalen') is daarom niet helemaal juist. Is een geïnterpreteerde programmeertaal populair, dan worden er vaak compilers (JIT of anderszins) voor geschreven om de uitvoering te versnellen; ook komt het wel voor dat er een interpreter wordt geschreven voor een tot dan toe alleen gecompileerde taal, of een vertaler van de ene programmeertaal naar de andere.
