Het heeft even geduurd vooraleer we verslag konden uitbrengen van onze Chines avonturen. Eerst en vooral was het niet mogelijk om onze blog te consulteren vanuit China. Blijkbaar worden onderdelen van google hier geblokkeerd of worden ze niet aangeboden in China. Het is mij nog steeds onduidelijk welke de juiste reden is. Blogger, Facebook en Picassa zijn niet toegankelijk voor de chinezen. We hebben dan maar een andere blog aangemaakt via een Belgische provider, dat blijkt geen probleem te zijn. Ondertussen is onze reis goed op gang gekomen, we vallen van het ene avontuur in het andere.

09-07-2010 om 00:00 geschreven door china 2010  

17-08-2010 om 19:54 geschreven door china 2010  

Vroeg uit de veren vandaag, om 7 uur ontbijten we en half acht zitten we in de auto naar het Panda Breeding Center een 10 tal kilometer buiten Chengdu. We worden aangeraden om onze chauffeurs te volgen in het centrum omdat zijn de juiste plekjes kennen en ons voor het grote publiek binnen kunnen loodsen, en zo geschiedde. We zien de panda’s ontwaken in hun kunstmatig biotoop. Panda’s hebben veel ruimte nodig omdat ze hoofdzakelijk leven van bamboe. Ze moeten 16 uur per dag eten om zich van de nodige voedingstoffen te kunnen voorzien. Panda’s zijn met uitsterven bedreigd om 2 redenen. De eerste is de mens, we hebben te veel ingegrepen in het biotoop van de panda waardoor er grote stukken land zijn gekomen waar er geen voeding meer is voor hen en de tweede redenen is van genetische aard. De panda is genetisch slecht ontworpen waardoor ze moeilijk vruchtbaar worden en dus moeilijk jongen werpen. Chendu is één van de kweekcentra ter wereld waar men de natuur een handje helpt door kunstmatig in te grijpen. Jaarlijks worden er een aantal panda’s geboren met de hulp van de mens, hier in Chendu tracht me de jongen op te laten groeien tot de leeftijd van anderhalf jaar zodat ze zichzelf in de natuur kunnen behelpen. In het dorpje Qing Cheng waar we een paar dagen geleden waren kwam er in 2005 een panda het dorp in gelopen… gebrek aan voeding of zomaar een uitspatting? Heel schattig was het pandajong dat in de couveuse lag, helaas mochten er hier geen foto’s gemaakt worden. De panda’s worden ook in gebouwen onder ideale condities grootgebracht. We zien er een paar jongelingen aan het werk.

Een beetje verder komen we oog in oog te staan met de zgn rode panda. Dit is eigenlijk geen echte panda maar meer familie van de wasbeer. Toch enig om te zien, lieve snoetjes.

Rond 11 uur is het bezoek afgelopen en keren we terug naar Lazy Bones. We eten er wat en gaan dan zwemmen in het Olympisch zwembad dat de stad rijk is. Veel zwemmen kan je er niet want het openluchtbad zit vol chinezen en die kunnen amper zwemmen. We leren Tsai wat zwemmen en koelen wat af. Het water is verfrissend.

Met de bus keren we terug naar Lazy Bones Hostel en doen het de naam eer aan. Wietse en ikzelf gaan wat biljarten terwijl Tsai wat rondrijdt met een fietsje. Het is een tof hostelletje, coole sfeer en goeie muziek. Men is duidelijk fan van Bob Dylan en Bob Marley. Het is hier echt chillen!!

Helaas duren mooie liedjes niet lang, we mogen natuurlijk niet klagen, maar morgen is onze laatse dag hier in China. Donderdag keren we terug naar België. Het is mooi geweest, zeer mooi. De kinderen hebben zich top gedragen en hebben al bij al een goede tijd gehad mag ik zeggen. Maar nu is het tijd om terug naar België te gaan. Wietse is blij dat hij naar huis mag. Tsai die is hier graag, ze maakt er geen probleem van en vroeg tot nu toe nooit wanneer we naar huis gaan.

11-08-2010 om 05:55 geschreven door china 2010  

Vandaag doen we het rustig aan. Met bus 5  gaan we op zoek naar de Tempel van de Groene Ram. Al snel blijkt dat deze tempel in de buurt is van de antiekmarkt die we eerder deze week al bezochten. We gaan er nogmaals heen omdat bij het vorig bezoek de meeste zaken al dicht waren.

De tempel van de Groene Ram dankt zijn naam aan Laozi die er verscheen onder de vorm van twee geiten. Deze tempel is het hoofdkwartier van de Taoisten in Sichuan. Dagelijks vinden er verschillende ceremonies plaats. We lopen doorheen de verschillende paviljoenen om tenslotte uit te komen aan de tempel van de drie zuiverheden. Hier staan de twee bewuste geiten, geen gewone geiten, neen ze zijn samengesteld uit de diverse dieren van de Chinese dierenriem. De snuit van de dieren glanst als goud, pelgrims plegen er graag over te wrijven omdat het geluk brengt. Het hele complex is perfect onderhouden, gangen geveegd, hagen gesnoeid alles tip top.

We steken de straat over om even verder de antiekmarkt van Chengdu te bezoeken. Zo’n markt is altijd een bezoekje waard, ook al wil je er niets kopen. Het ene kraampje na het andere. Gevuld met prularia, brocant en misschien een stuk antiek. De verkopers willen je hun beste waar aanbieden. We kopen er voor 5 euro een koperen pijpje en wat verder een stenen beeldje waarvan we de oorsprong niet kennen maar het gewoon mooi vinden.

We nemen bus 42 om naar de Wenshu tempel te gaan. Het busvervoer is uitstekend geregeld. Aan de halte bij het WenShu complex stappen we af. We moeten even zoeken terwijl het regent. Eens aangekomen in het tempel complex stopt het met regenen. Het entreegeld bedraagt hier slechts 5¥, niets vergeleken met al de andere zaken die we bezochten. En toch krijgen we waar voor ons geld. Hier zijn nog steeds monniken die hun geloof beleiden, ze zitten netjes te wachten tot ze de tempel in mogen om deel te nemen aan het gebed. De jonge mannen dragen fel gele gewaden en hebben een mooi kaal geschoren hoofd. Overal hangt de geur van wierook. De sfeer is sereen.

Deze tempel voorziet zelf in zijn onderhoud. Daartoe baten ze in eigen beheer een vegetarisch restaurant uit. Het complex is gelegen in een geheel van tuinen en parken. Net buiten de tempelmuren is een oude stadswijk gevestigd met allerhande snacks en restaurants. Snack op z’n Chinees dan. Kleine eetstalletjes met gestoomde broodjes, barbecue, Chendu’s specialiteit: konijnenkop op grootmoeders wijze… Wij besluiten nogmaals om te BBQ’en. Lekker!

10-08-2010 om 15:44 geschreven door china 2010  

Voor de veiligheid hebben we gisteren al tickets voor de bus gekocht. Om 9u30 kunnen we vertrekken. We staan om 7u30 op en maken ons klaar. We moeten ook de kamer verlaten want we verhuizen naar een kamer met 4 bedden maar die is nu nog niet vrij. De rugzakken laten we achter bij de receptie in de ‘left lugage’ ruimte. We hebben al gemerkt dat het niet gemakkelijk is om een taxi te bemachigen niettegenstaande er zeer veel taxi’s rijden. Dus staan we vroeg op de straat om er eentje tegen te houden. Vandaag hebben we geluk al na één minuutje kunnen we vertrekken naar het busstation. De rit duurt langer dan voorzien en als we er bijna zijn lopen we vast in een file. Na een tijdje gebaart de chauffeur iedereen uit te stappen. We vermoeden dat het niet ver meer kan zijn maar willen eerst nog weten waar en om hoe laat de bus terug gaat. De chauffeur verstaat ons helaas niet en wij hem niet. Dan maar beginnen stappen, na enkele kilometers komen we aan bij het startpunt van de pelgrimstocht. Veel volk hier, maar geen busstop. Even navraag doen ter plaatse leert ons dat er op het plein rond 18 uur bussen vertrekken naar Chengdu.

We kunnen vertrekken, het hoogte verschil is 1600m en de weg gaat via verschillende paden en trappen. Die kunnen knap steil zijn, dat weten we van Mount Hengshan. Er is ook een kabellift maar die staat in de stijgers. Mount Qing Cheng is een Taoistisch pelgrimsoord. Mensen komen er heen om wierrook te offeren in één van de vele kloosters. De paden lopen doorheen mooi tropisch bos met gevarieerde vegetatie. Het water stroomt naar beneden, regelmatig ook via de paden. Er is hier veel feng shui, helaas worden onze voeten nat. Na een paar uur steile paden volgen en talloze trappen bestijgen komen we aan bij het hoofd klooster, of toch bijna. Het summum is blijkbaar in herstelling en dus niet te bereiken.

We moeten 80m minder klimmen, maar toch spijtig zo krijgen we geen uitzicht over de omgeving. De meeste kloosters zijn aan reparatie toe en daarmee is men volop begonnen. Dit merken we oa aan de dragers die stenen, pannen, houtenbalken ed op de rug naar boven sjouwen. Dit is onmenselijk ! Tot onze ontsteltenis moet blijkbaar al het materiaal met de hand de berg op gedragen worden. Mannen en vrouwen sleuren, meestal op de rug of met een hoofdsteun, kolossale gewichten naar boven. 

De afdaling is niet te onderschatten. We kunnen haast niet geloven dat we zoveel trappen naar boven hebben gedaan, maar het zal wel zo zijn. De afdaling is natuurlijk gemakkelijker maar duurt toch nog een uurtje.Er zijn ook alternatieven: je naar beneden (naar boven kon ook) in een draagstoel. Aangekomen bij het plein, blijken er toch niet zo veel bussen te zijn en moeten we een lokale bus nemen naar het treinstation. Daar onstaat er een gedrum van jewelste om een ticketje te bemachtigen. Zo hebben we het nog niet meegemaakt. Rond 18u30 kunnen we met de bus naar Chengdu. We gaan in de stad op zoek naar de ‘barbecue corner’. Al snel gevonden schuiven we aan . De tafeltjes zijn laag, zoals meestal in China, in het midden zit er een gat waarin een brander staat. Daarop komt een gietijzeren schaal. Je kan je groenten en vlees zelf uit de frigo gaan halen en daarna op de pan roosteren. Lekker, gezellig en goedkoop. We hebben hier wel veel bekijks.

10-08-2010 om 12:55 geschreven door china 2010  

Vanuit Leshan moeten we terug naar Chengdu geraken om van daar verder te trekken naar Qingcheng Shan. Een plaatsje ten Oosten van Chengdu op zo’n 68 km. Het is een Taoistisch bedevaardsoord, in de stijl van Emeishan, maar dan minder hoog gelegen. We moeten ervoor zorgen dat we in  het juiste busstation terechtkomen om naar Chendu terug te keren, want via dit station kunnen we direct verder naar Qing Cheng Shan (Berg). De man van het hotel zet ons op de juiste stadsbus, maar na een tijdje merk ik dat dit niet het geval is. De bus rijdt weg van het water en het busstation waar we aankwamen was aan de rivier gelegen. Als we willen afstappen begint de chauffeur naar ons te roepen en teken te doen dat we moeten blijven zitten.  Een meisje naast ons spreekt een paar woorden engels en probeert het ons uit te leggen. De chauffeur en nog een paar mensen beweren dat we juist zitten. We blijven dan toch op de bus. Aangekomen in het andere busstation kunnen we inderdaad de expressbus nemen naar Chengdu. Anderhalf uur later zijn we er, maar natuurlijk niet in het juiste busstation. We moeten en taxi nemen naar het Xin Nan Men busstation. Dit blijkt niet makkelijk omdat het te ver weg is. Na een tijdje vinden we toch iemand die ons wil brengen. Aangekomen in het Xin Nan Men busstation  blijken er geen tickets meer te zijn naar Qing Cheng Shan. De info die we kregen in het hotel blijkt niet juist te zijn, er zijn maar 3 bussen ’s morgens.
Dan maar een hotel zoeken en de rest van de dag in Chengdu blijven want het is al middag. We nemen onze intrek in het Lazy Bones Hostel, een goede plek lijkt ons om de laatste dagen van onze reis te verblijven. Er zijn geen kamers meer vrij voor 4, we nemen dan maar eentje voor 3. Het zijn ruime kamers met netjes sanitair en ook de ligging van het hotelletje is goed. Ondertussen is het 15 uur geworden en dus tijd om eens naar mémé van Burst te bellen voor haar verjaardag.. helaas ze is weg met haar …. Haar! Ze belt ons zelf nog later op de dag. Binnen een paar dagen staan we terug in België

09-08-2010 om 05:41 geschreven door china 2010  

Na de middag trekken we Chengdu in met de stadsbus op zoek naar een lokale antiekmarkt. Het openbaar vervoer in de steden is heel goedkoop, van 1 ¥ tot max 2¥ voor een rit en die kan wel een uur duren. Het is even zoeken naar de juiste vertrekhalte maar eens op de bus verloopt het vlot. Aangekomen bij de markt slenteren we wat rond tussen de verschillende kraampjes. Er is vanalles te koop. Nep en echt is natuurlijk moeilijk te onderscheiden. We geven onze ogen de kost. Na de markt willen we het park van het volk gaan opzoeken. De kinderen willen graag met een “tuctuc” rijden, een bromfiets met karretje erachter. Al snel kunnen we meerijden, de man voert ons tot aan het park. Chendu is een mooie groene stad met veel ruimte en alles lijkt er goed georganiseerd, maar de afstanden zijn groot. We lopen in het mooie park rond, er zijn verschillende mogelijkheden. Varen met een bootje op het meer, thee drinken in een theehuis, wandelen in de plantentuin tussen de bonzaï, dansen, badmintonnen, en zoveel meer. Het park is sfeervol aangelegd en staat boordevol exotische planten en bomen. Het is een oase van rust en koelte, niet te geloven dat je midden in een miljoenenstad zit. Het is al laat en we gaan op zoek naar een hotpot restaurant. Chengdu is hiervoor gekend. We schuiven aan aan een typische hotpot tafel. Dit is een tafel met een gat in het midden en daarin een vuurtje voor de hotpot. In het restaurant van onze keuze spreekt men enkel chinees en dus is het wat gokken wat we zullen eten. We begrijpen dat je de hotpot matig pikant en pikant kan krijgen. Aangezien we tot op heden steeds héél pikant vroegen en dit ons wel beviel vragen we ook dit keer pikant… De hotpot wordt gevuld met een roodbruine en een heldere bouillon in het midden. De verschillende ingrediënten worden dan in de bouillon gaar gemaakt en gewenteld in een mengsel van sojasaus, sesamolie, look en koriander. Zeer lekker maar geweeeeeeeeeeeldig heet. Dit hebben we nog nooit gegeten zo’n pikante boel. De bouillon is voorzien van chilipepers, sishuanpeper, witte peperbollen en verse groene peper. Eén schep in de bouillon en je hebt een en al pepers vast!! Lekker maar het is even wennen.

07-08-2010 om 09:40 geschreven door china 2010  

Vandaag hebben we een reisdag voor de boeg.  Met de bus rijden we een stukje terug naar Lijiang, ongeveer 4 uur bussen. Het zat ons niet mee, volgens sommigen konden we niet via de luchthaven van Shangri- La naar Chengdu vliegen. Iemand anders zei van wel. In ons hotel wisten ze ook niet van een verbinding tussen deze twee steden. Dus boeken we een vlucht van Lijiang naar Chengdu via de website www.ctrip.com. We hadden een slechte internetverbinding, dus was het een werk van lange adem om deze te kunnen boeken maar eind goed al goed dachten we. We zouden op 5 augustus om 00u45 vertrekken op de luchthaven van Lijiang. Daags voordien lopen we op het centrale plein van Shangri-La en komen daar een belgisch koppel met een kindje tegen. We hadden hen enkele dagen voordien leren kennen in de kloof van de springende tijger. Al kletsend vragen ze wanneer en waarheen we vertrekken. Naar Chengdu, wij ook zeggen ze. Morgen vroeg om 10 uur vanaf Shangri-La  en voor minder geld… we zijn verbijsterd. Wij moeten 4 uur bussen en kunnen slechts ’s nachts vertrekken. Nog even nagevraagd of er eventueel nog tickets vrij zijn voor woensdag en eventueel de andere annuleren. Helaas geen tickets meer voorradig. Enfin, niets aan te doen. We vertekken rond 10 uur en nemen afscheid van onze behulpzame hotel uitbater. Aangekomen in het busstation wacht ons een tweede ontgoocheling: de bussen naar Lijiang zitten vol en de eerstvolgende vertrekt pas om 16u20.! Het is nog maar 11uur… wat nu gedaan. In plaats van nog een bezoek te brengen aan Lijiang deze namiddag zullen we enkele uren in Shangri-La vertoeven. Om 16u20 vertrekt de bus, we rijden 4 uur door een prachtig landschap, via de Tiger Leaping George. De avond valt en de zon zakt weg achter de bergen. We komen stipt aan in Lijiang. Met een minivan naar de luchthaven duurt ongeveer 40 minuten. Tegen 9u30 zijn we er. En nu wachten … tot 00u45. Het is een heel kleine luchthaven en dus niet veel te beleven. De aankondigingen van de vluchten gebeurt op een groot wit white-bord met stift! Om 00u30 bericht dat het vliegtuig vertraging heeft… wachten tot 01u50… we landen in Chengdu om 03u30. Gelukkig komen ze ons van het Mixhostel ophalen. En ja waarachtig er staat een jonge man op ons te wachten met een papiertje met onze naam erop: Banbenboorten. Het spellen aan de telefoon is niet gemakkelijk merken we. Om 04u30 liggen we eindelijk in bed.

07-08-2010 om 09:36 geschreven door china 2010  

De dagen gaan snel voorbij, het is al 6 augustus, nog 6 dagen en we keren terug naar Belgenland. Na 2 uur bussen komen we vanuit Chengdu aan in Leshan. We willen vandaag nog een bezoek brengen aan de grote Boeddha. Eerst snel even een hotel zoeken. Er zijn hier echter weinig voorzieningen en het adres dat we uit de gids hebben is blijkbaar gesloten. De man die ons met de fietsriksja naar het hotel bracht leidt ons naar een ander adresje. Ditmaal een chinees adres. Hier zijn de formaliteiten altijd nogal streng. Alles paspoorten worden eerst gescand, dan volledig overgeschreven en daarna nog eens gefotokopieerd. Meestal moet men hiervoor bij een of andere broer langs. Maar we kunnen de bagage kwijt. Met een minibus naar de nadere kant van het water om de 71 m hoge Boeddha te bezichtigen. We worden gedropt aan de hoofdingang. Toegansprijs 160¥/pp (+/-18 €), volgens de reisgids zou het slechts 70 ¥ mogen zijn. Er staat ook een prijs van 90¥ op het bord maar de verkoper zegt ons dat dit niet mogelijk is en probeert ons de tickets van 160¥  aan te smeren. Dit zien we niet zitten. Maar geen mens spreekt hier Engels… hoe geraken we hier wijs uit? Na een tijdje vinden we toch iemand die ons vertelt dat er nog een tweede ingang is, enkel voor de grote Boeddha en enkele tempels. Deze is één kilometer lager te vinden. Inderdaad hier is de toegang slechts 90¥/pp. Het is ondertussen al rond 16 uur, we moeten wat haast maken want het park sluit om 18u30. Na een resem trappen komen we aan bij de grote Boeddha. Hij is inderdaad immens. Vanaf dit punt zien we enkel het hoofd. Er staat nog een lange rij mensen te wachten om te kunnen afdalen. We lopen eerst wat rond in het park errond. De grote tempel staat in de stijgers, het park bestaat uit een gedeelte oorspronkelijk bos. Het is hier heerlijk toeven, want het is een geweldig warme dag. In tegenstelling tot Shangri-La, waar de temperaturen max. 15-22°C bedroegen, is het in Chengdu weer tropisch warm. Deze ochtend was het al 37,5 °C en nu is het meer dan 40°C schat ik. Bij de minste inspanning druipt het zweet uit al je poriën.

Als de rij wachtenden wat minder geworden is beginnen we ook de afdaling naar de voeten van de Boeddha. Hij is in de 18^e eeuw uit het rode zandgesteente gehakt. Hij staat met zijn voeten net boven de Min Jiang rivier Door een ingenieus drainagesysteem is hij tot op vandaag staande gebleven. Via een smal trapje uitgehakt in de rotsen komen we beneden aan de voeten van Boeddha. Het zicht is werkelijk indrukwekkend, 71m hoog, voeten 8 m lang en meer dan 300 jaar oud. Het moet een ongelofelijk werk zijn geweest. De klim naar boven is stijl en eindigt in weelderige plantengroei. We lopen nog een tijdje tussen tempels en paviljoenen, de zon begint te zakken en we keren terug naar het hotel. Terwijl we staan te wachten op de bus krijgen we nog een zicht op de liggende Boeddha, ook deze sculptuur is immens groot.

07-08-2010 om 00:00 geschreven door china 2010  

Vandaag willen we met een 4x4 het landschap en de Tibetaanse dorpjes gaan ontdekken. Op het plein dicht bij het oude Shangri-La staan auto’s, mini bussen en terreinwagens te wachten op klanten. Al vlug vinden we iemand die ons de hele dag wil rondrijden. De meeste mannen die hier staan spreken helaas weinig of geen Engels en soms zelfs geen Chinees. Het is niet gemakkelijk om de man die met ons zal rijden duidelijk te maken wat we willen. Hij belt een kennis de wel Engels spreekt, maar de communicatie via de telefoon is ook niet je dat. We leggen hem uit dat we off-road willen, wat we vanzelfsprekend vinden als je een 4x4 huurt, en dat we de tibetaanse cultuur willen leren kennen. Hierbij duiden we op de kaart ook de kalkterrassen aan. Onze reisgids (Trotter) geeft weinig info over Shangri-la en omgeving. En  dus zijn we zelf ook een beetje te weinig geïnformeerd. Als snel blijkt dat de man met ons aan het rijden gaat over gewone wegen. Na anderhalf uur vraag ik hem even te stoppen en zijn kennis te bellen. Ik leg de man uit dat dit niet de bedoeling was. Een rondrit maken langsheen gewone wegen, we hebben ze nog nooit zo goed gezien sinds we in China zijn, en een landschap dat vnl bestaat uit dennebomen en begroeing konden we ook doen met een minibusje. Hij legt mij uit dat de chauffeur eerst met ons naar een bezienswaardigheid gaat rijden en daarna dorpjes bezoeken. Ik geef de telefoon door aan de chauffeur en we rijden verder. We kunnen niet communiceren en het wordt een stille rit. Na een dikke 2 uur komen we ter bestemming. We zijn allemaal wat ontstemd door de lange rit waar we ons niet aan hadden verwacht. Ook hier is er entreegeld te betalen, 30¥ pp. Via een pad met houten treden komen we aan bij de witte kalkterrassen. Ze doen mij wat aan Pamucale denken in Turkije. Het kalkrijke water sijpelt via diverse terrassen en bassins naar beneden en vormt zo een mooi schouwspel. Na een half uurtje hebben we het wel bekeken rijden we terug naar Shangri-la. Een lange saaie rit. Net voor de stad slaat de man met zijn grote gele terreinwagen dan toch een klein wegje in en rijden we, tot groot genoegen van Wietse, door de slijkerige wegen. Hier komt de 4X4 echt van pas. Doordat het bijna de hele dag geregend heeft zijn de wegen echt bar. We rijden door enkele dorpjes en komen aan bij een klein boedhistisch klooster. Er komt een jonge maar vuile monnik opendoen en onze chauffeur gaat bidden. Ondertussen kijken wij wat rond. Heel veel is er niet te beleven maar het is er wel puur. Na een 20 tal minuten keren we terug en rijden we naar Shangri-La Old town. De dag zit erop. Het laatste anderhalf uur maakt al heel wat goed, maar helemaal voldaan zijn we toch niet. Het kan niet allemaal meezitten op zo’n lange reis

05-08-2010 om 16:43 geschreven door china 2010