|
Mysterieus spookverhaal uit Texas. eng!!!!
Het stadje San-Antonio in Texas is al jaren in de ban van een mysterieus spookverhaal. Een verhaal dat bovendien op zijn minst een stuk waarheid bevat... Het gebeurde allemaal in 1938, toen een schoolbus vol kinderen motorpech kreeg. De motor sputterde, de bus schokte en kwam tot stilstand... precies op de treinsporen. De geschrokken chauffeur probeerde de motor weer te starten, maar er kwam alleen maar een droog, malend geluid. Er was nog een ander geluid. Eerst heel in de verte, maar het kwam razendsnel dichterbij. Het was het fluitsignaal van een trein. Het zweet brak de chauffeur uit. Hij probeerde het nog een keer, en nog eens, steeds nerveuzer en wanhopiger. Tot de bus geen kik meer gaf. Hij opende de deuren en wilde de kinderen snel laten uitstappen, maar het was te laat. Een vrachttrein denderde in volle vaart op de bus af en greep hem in de flank. De klap was verschrikkelijk, de gevolgen dramatisch. Alle kinderen en de chauffeur kwamen om het leven. Vandaag kun je nog steeds de plaats van het ongeluk opzoeken. Luguber? Misschien. Maar het heeft een reden. Probeer het zelf eens uit, als u ooit Texas bezoekt. Rijd naar San-Antonio en zorg ervoor dat Highway 401 ten noorden van u ligt. Volg Villamain Road tot aan het punt waar de naam verandert in Shane Road. Daar ligt de oude - niet meer gebruikte - Southern Pacific Railroad. Duizenden mensen hebben het al geprobeerd, zelfs een lokaal tv-station voerde de proef uit. Wanneer je op de treinsporen stilstaat en de auto in de neutrale stand zet (we hebben het hier over Amerikaans wagens met automatische versnellingen), dan rijdt hij langzaam vooruit - lichtjes bergop! - tot hij van de sporen af is. Het zouden de geesten van de verongelukte kinderen zijn, die ervoor zorgen dat niemand dezelfde gruwel zou moeten meemaken als zij. Een sterk verhaal, dat nog sterker wordt. Want veel mensen hebben achteraf de afdrukken van tientallen kinderhandjes teruggevonden in het stof op de achterkant van hun wagen. En sommigen beweren bij hoog en bij laag dat ze, ook al was er niemand in de buurt, het gekreun en gesteun van kinderen gehoord hebben. Nu, alle gekheid op een stokje: er is wel degelijk iets aan de hand in San-Antonio. Volgens natuurwetenschappers is het heuveltje aan de spoorweg niets meer dan een optische illusie: bergop gaat eigenlijk licht bergaf. Voor de handjes en het gekreun is daarentegen nog geen verklaring gevonden. Kwatongen beweren dat het ongeluk in San-Antonio nooit gebeurd is. Er zou wél een gelijkaardig ongeluk gebeurd zijn in Salt Lake City. Omdat alle gruwel en verdriet zo breed uitgesmeerd werd in de plaatselijke krant van San-Antonio, waren de mensen zo getraumatiseerd dat het bij hén gebeurd was. Maar de kinderstemmetjes, de handjes en onverklaarbare druppels (zweet, tranen?) blijven tot op vandaag onverklaarbaar..
|
