ziezo
De aanhoudende luchtvervuiling in Mexico-Stad is zo erg dat de inwoners er stilaan hun reukzin door verliezen. Dat blijkt uit onderzoek van de Nationale Autonome Universiteit van Mexico(UNAM).
Mexico-Stad is één van de meest vervuilde hoofdsteden ter wereld. De stad ligt voortdurend onder een stolp van bruine smog en driehonderd dagen per jaar voldoet de luchtkwaliteit niet aan de standaarden van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). Volgens leerkrachten gebruiken kinderen er nauwelijks de kleur blauw om de lucht in hun tekeningen in te vullen.
TEKORT AAN WERKGELEGENHEID
Negatieve gevolgen
De werkloosheid in Mexico bedraagt officieel S,4o/o (=2,5 mln. werklozen). Dit is echter een
bedrieglijk cijfer omdat de informele sector (30% van de bevolking) blijkbaar niet meegetetd
wordt in de werkloosheid.
TEKORT AAN WOONGELEGENHEID
65% van de families heeft geen toegang tot de woonmarkt.
40oA van de totale uitbreiding van het woongebied bestaat uit arme woonwijken met
beperkte voorzieningen.
MEXICO-STAD IS EEN ZINKENDE STAD MET EEN GROOT TEKORT AAN WATER
Lees de onderstaande teksten en beantwoord de vragen.
MExtco-srAD: RooFBouw op AeutFER D2ET DE srAD wEGztNKEN.
De watervoorziening van Mexico-stad verkeert in een crisis.
Tien procent van de inwoners heeft geen toegang tot veilig drinkwater.
'La pipa' noemen de Mexicanen de tankauto die in de arme wijken water komt brengen.
Vaak is het een oude tankauto van het oliestaatsbedrijf pétróieó; Mexicanos. Hoe
schoon die tanks zijn weet niemand. Het is voor de bewonérs van de stoppànwilken vaàt<
de enige manier om aan water te komen, want de service van het watertbiOingsnet houdt
meestal op daar waar de sloppenwijk begint. i
Voor de watervoorziening ligt Mexico-Stad op zijn minst ongelukkig; namelijk in een dal
op ruim 2 200m hoogte, omringd door hooggeOergte.
Deze ligging vormt e.91 O1o!e belemmering voor de waterlevering aan de 22 miljoen
bewoners van de vallei. Ook de afwaterin-g is hierdoor zeer lastr.g. ftet- àfvalwater is
moeilijk het dal uit .te. krijgen en stroomt iaak naar plaatsen waàr juist water wordt
gewonnen om in het waterleidingsnet te pompen. 'Hierdoor raaki het drinkwater
verontreinigd.
ln 1850 werd voor het eerst drinkbaar grondwater aangeboord; onder de stad bleek een
enorme aquifer te liggen. Dit was voör v^elen het sigïaat oni een eióèÀ witerbron te
boren- ln die tijd - de tweede helft van de 19' eeuw - rón ÈLt water dat uï de aquifer werd
onttrokken, nog gemakkelijk worden aangevuld door de jaarlijkse rógeÀral ,àn ong"u""p
770 mm.
Door de snelle bevolkingsgroei nam de vraag naar water uit de aquifer verder toe, tenvijl
door het kappen van debomen op de bergru§gen en het'verstenen'van de bodem -meer
huizen, meer wegen, meer bedrijven- minóeiríater *erd vastgeÈóuo"í "n opg"nomen in
de ondergrond.
Ongeveer 90% van de Inwoners van Mexico-Stad heeft toegang tot water. Dat is op
zichzelf voor de dglde wereldstad geen slechte scoÈ; atteïn "g"àt h'"i-ó, "norr"
absolute aantallen. Tien procent inwoÀers zonder waterzi1h nog wei2,,2 miiloen mensen.
Doordat meer water wordt onttrokken aan het systeem dan dat er in terechtkomt, slinkt de
aquifer' Hierdoor klinkt de grond in. En dit leidt weer tot Àèt zint en van de siad.
Mexico-Stad verdwijnt langzaam maar zeker in de aardbodem. Het centrum van een van
de grootste steden ter wereld ligt op sommige punten tien meter lager dan honderd jaar
geleden. De verzakking is het gevolg van het ongelimiteerd opzuigen van het bodem-
water, een praktijk waar alle specialisten al tijden voor waarschuwen, maar die gezien het
enorrne watertekort in de stad alleen maar zal verergeren. Er zi)n gebouwen in het
historisch centrum die tussen de tien en veertien centimeter per jaar zakken. Een
voorstadje als Xochimilco, bekend om zijn kanalen, zakt zelfs veertig centimeter per jaar
de grond in. Dat krr.lg je wanneer je een wereldstad midden in een meer bouwt.
Uit de serie 'Odes aan de stad' (VPRO 2009)
ode van Cees Zoon (Mexico-stad)
VERKEERSCHAOS
Voor de inwoners van Mexico-Stad zijn files dagelijkse kost. De verkeerschaos in hun
stad is naast enorm druk ook vrijwel permanent
van aard. Met 22 miljoen mensen is Mexico-
Stad een van de allergrootste steden ter wereld.
Hoewel het over een uitgebreid metrosysteem
beschikt slippen de wegen elke dag vol en is er
vanaf 's morgens vroeg al vrijwel geen
doorkomen aan. Maar zoals gezegd, de werk-
nemers in deze stad wennen er aan. Wie een
aanzienlijk deel van de dag in de auto moet
doorbrengen kan die tijd maar beter nuttig be-
steden. Automobilisten die zich scheren, een
boek lezen, de krant doornemen, hun tanden
poetsen of make-up doen: in het woon-werk-
verkeer van Mexico-Stad hoort het er allemaal bij. Tja, wat moet je anders als je werkt in
een stad die te boek staat als één van de allerergste verkeersinfarcten ter wereld?
Fragment uit'De 5 ergste filesteden ter wereld'
John van Schagen (Managements Team)
Het verkeer is een nachtmerrie. Dagelijks moet
je de plaag van de peseros verduren, de
minibusjes die je overal van de sokken rijden,
niet stoppen voor verkeerslichten. en geen
enkele andere verkeerswet respecteren, terw'tjl
tussendoor de even agressieve brommers van
de pizzabezorgers krioelen. De sfad r's een
kakofonie van herrie, motoren zonder uitlaat,
sirenes in alle toonsoorten. Bijna vier miljoen
gemotoríseerde voertuigen bewegen zich hier
elke dag, waaronder g0 000 taxi's, 10 000
öussen en 200 000 vrachtwagens. De vorige
burgemeester noemde Mexico 'de stad van de hoop' en legde doodleuk boven op de
ringweg een 'tweede verdieping' aan, een snelweg op paten met bijbehorende stank
afkomstig van het verkeer' uit deserie ,odes aan de stad, (vpRo 2009)
ode van Cees Zoon (Mexico-stad)
VERVUILING
Mexico-Stad is gelegen in een bekken en de ver-
vuilde, warme, opstijgende lucht zit gevangen
tussen de omringende bergflanken.
Het drukke verkeer, gecombineerd met de hoge
bevolkingren de 45 000 fabrieken maakt dat de
lucht zo giftig is dat 98% van de bevolking last
heeft van ademhalingskwalen.
De hoeveelheid rook die je inademt bij een verblijf
van één dag in Mexico-Stad staat gelijk met het
roken van 60 sigaretten.
r Woonwijken bouwen.
r Water winnen buiten de verstedelijkte zone.
r Een 'één-dag-stop' programma voor personenwagens. Na 3 dagen rijden last men één
dag rijverbod ín. Dit wordt georganiseerd via de nummerplaten.
r Nieuwe minder vervuilende bussen in gebruik nemen.
r Uitbreiding van het openbaar vervoer zoals de metro.
r Fabrieken sluiten die te vervuilend zijn en de
industrie verplaatsen naar buiten de stad.
De stad produceert 11 000 ton afval per dag waar
maar drie kwart van wordt opgehaald en venrwerkt.
|
