Google Maps, voorheen Google Local, is een online kaartendienst van Google waarmee geografische locaties opgezocht kunnen worden.
Het is mogelijk om plaatsen zoals dorpen, gemeenten, steden en landen op te zoeken. De dienst interpreteert wat- en waar-zoekwoorden om gepaste zoekresultaten te tonen.
Ook bedrijven en winkels kunnen opgezocht worden op geografische locatie. Google Maps toont hierbij aanvullende informatie, zoals de website, het telefoonnummer en het adres.
De voornaamste concurrenten voor Google Maps zijn Apple Maps, BingMaps, Openstreetmaps, HERE Maps en Yahoo! Maps.
De landen
In mei 2005 bood Google Maps onder andere kaartinformatie over de Verenigde Staten, Canada, Japan en het grootste gedeelte van Europa (waaronder Nederland en België, landen als Estland bijvoorbeeld echter niet). In januari 2013 werden de eerste kaarten van Noord-Korea beschikbaar gesteld. Daarnaast werden eveneens in januari 2013 360 graden-beelden van de Grand Canyon toegevoegd.
De satellietfoto's van Google Earth kunnen ook in Google Maps bekeken worden. Google Street View, Google Maan en Google Mars maken deel uit van Google Maps.
Google Street View biedt de internetgebruiker de mogelijkheid 360°-panorama-foto's te bekijken van straten op straatniveau. De dienst is een aanvulling op Google Maps en Google Earth en werd geïntroduceerd op 25 mei 2007.
Persoonlijke kaarten
Sinds april 2007 is het mogelijk om bij Google Maps een gepersonaliseerde kaart aan te maken. Hier kan de gebruiker zelf lijnen, vormen, plaatsmarkeringen maar ook foto's en video's invoegen. Deze kaarten kunnen vervolgens gedeeld worden met andere mensen.
Dankzij de gemakkelijke application programming interface (api) hebben veel personen de mogelijkheid aangegrepen zelf een Google Maps-website te maken.
Een lift is een verticaal transportsysteem met vaste stopplaatsen, bedoeld voor het vervoer van personen en/of goederen.
Inleiding
Het vervoer geschiedt door middel van een kooi waar de personen en/of goederen in geplaatst worden.
De kooi bevindt zich meestal in een schacht en verplaatst zich langs vaste geleidingen omhoog of omlaag. Wanneer de kooi voor de stopplaats tot stilstand wordt gebracht, spreekt men van een stoplift.
Door middel van vaste geleidingen wordt de lift in een verticale baan gehouden en omhoog en omlaag bewogen. Een contragewicht vermindert het effectieve gewicht van de lift.
Voor het betreden en verlaten en - in het kader van goederentransport - het laden en lossen wordt de lift tot stilstand gebracht.
Een uitzondering hierop zijn de paternosterliften die voor het betreden en verlaten niet tot stilstand worden gebracht.
De liftinstallatie bestaat uit een machineruimte die zich meestal boven op de liftschacht en dus boven op het dak van een gebouw bevindt. Hierin is de liftmachine geplaatst en de schakelkast die de besturing van de lift regelt.
Soms bevindt de machinekamer zich ook naast de schacht. Dit kan zowel boven als onder in de schacht zijn. Bij hydraulische liften maakt het niet uit waar de machineruimte zich bevindt. Een vinding van de laatste jaren is de machinekamerloze lift.
Een ander belangrijk onderdeel van de lift is de liftschacht. Dit is de ruimte waarin de kooi en de leiders zich bevinden. Passagiers krijgen door middel van schachtdeuren toegang tot de liftkooi. Onder in de schacht bevindt zich de schachtput met de buffers voor de kooi.
De snelste liften ter wereld bevinden zich anno 2010 in het 509 meter hoge Taipei 101-gebouw in Taipei (60 km/u) en in de Burj Dubai (65 km/u).
Deuren
Bijna elke lift is voorzien van schachtdeuren die alleen geopend kunnen worden als de kooi op die verdieping staat. Moderne liften hebben bovendien kooideuren. Vaak zijn de kooideuren twee automatische schuifdeuren, en de schachtdeuren op elke etage ook. Als de lift bij een etage aankomt gaan de kooideuren en de schachtdeuren vaak tegelijk open. Oudere liften hebben vaak geen kooideuren - vanuit de kooi ziet men dus de binnenkant van de schacht.
De deuren zijn voorzien van contacten in de veiligheidslijn. Dat wil zeggen dat de lift niet vertrekt als er ergens een deur open blijft staan. Door middel van grendels is geregeld dat de schachtdeuren niet open kunnen als de kooi er niet achter staat.
Wanneer er geen kooideuren zijn, zit er in de kooi een blokkeerschakelaar die passagiers de mogelijkheid geeft de lift te laten stoppen. Meestal is er dan ook een bewegende drempel of infraroodgordijn in de kooi aanwezig, die de lift onmiddellijk stilzet als er iets tussen de drempel of infraroodgordijn en de schachtwand komt.
Tot slot zijn er voor de monteurs nog diverse blokkeerschakelaars geplaatst, om de lift uit te kunnen schakelen. Een monteur kan een deur ook openen als de kooi er niet achter staat, wat nodig is om passagiers te bevrijden uit een stilgevallen lift
Een tandwiel, tandrad of kamrad is een getand onderdeel van een machine of constructie in de vorm van een wiel of een cilinder dat in combinatie met andere getande onderdelen gebruikt kan worden om beweging over te brengen of van snelheid of richting te veranderen. Een tandwiel brengt ook een koppel over. Een getand wiel dat niet direct, maar via een ketting indirect met een ander getand wiel in verbinding staat, wordt een kettingwiel genoemd.
Een tandwiel is een van de oudste middelen om beweging over te brengen. Wanneer de tanden van twee tandwielen in elkaar grijpen, zal het draaien van één tandwiel het andere dwingen om ook te draaien. Door twee tandwielen van verschillende diameters in te schakelen, kan een groter koppel worden verkregen bij een lagere omwentelingssnelheid, of omgekeerd.
Materiaal
Een tandwiel kan van verschillende materialen gemaakt worden. In molens werden en worden overwegend houten wielen met houten kammen (tanden) toegepast. Bij watermolens komen ook gietijzeren wielen met houten kammen voor. Met de opkomst van het gietijzer werden gietijzeren tandwielen gemaakt. Tegenwoordig worden speciale legeringen gebruikt voor het maken van tandwielen.
hoe werkt een tandwiel en wat is het juist?
Een tandwiel is een soort wieltje. In het midden zit de as. Het tandwiel draait om de as heen. Aan de buitenkant van het tandwiel zitten de tanden. Ze passen precies in de tanden van een ander tandwiel. Met een tandwiel kun je een beweging van één voorwerp naar een ander voorwerp overbrengen. Dat heet een tandwieloverbrenging.
Je vindt tandwielen op veel verschillende plekken. Je kunt er iets mee optillen en ze zitten bijvoorbeeld in een wekker, blikopener, motor, molen, op een gitaar
Er zijn verschillende soorten tandwielen onder andere:
- kroonwiel (of kroonrad): Het grote wiel in een molen heet een kroonrad. Een kroonwiel wordt onder andere gebruikt in horloges en analoge klokken. Het kroonwiel kan wel minder dan 1 cm groot zijn!
kroonrad
- wormwiel: Een wormwiel wordt bijvoorbeeld gebruikt om elektrische garagedeuren te bedienen. De worm is spiraalvormig en staat haaks op het wormwiel en drijft het wormwiel aan. Andersom kan niet, dan blokkeert het systeem. Het mechanisme waarmee je de snaren van bijvoorbeeld een gitaar spant, bestaat ook uit een worm (waar je aan draait) en een wormwiel (waar de snaar omheen draait).
- riemwiel: Een riemwiel zit in een motor van een auto, laat de trommel van de wasdroger of wasmachine draaien, maar ook een rupsband van een tank gaat over een soort riemwiel.
- kettingwiel: Het bekendste kettingwiel zit in je fiets, maar ook achtbanen maken gebruik van kettingwielen.
- kegelwiel: Een kegelwiel vind je in de motor van een auto. Hiermee kan onder diverse hoeken een kracht worden overgebracht. Het kegelwiel loop een beetje schuin.
Een hefboom is een mechanisme waarmee een kleine kracht in combinatie met een grote beweging wordt omgezet in een kleine beweging die een grote last verplaatst, waarvoor een grote kracht nodig is. Dit principe was geformuleerd door de Griekse wis- en natuurkundige Archimedes, die berekende hoe hij met een hefboom de aarde zou kunnen optillen. Hij vertelde aan zijn landgenoten:
"Geef mij een steunpunt en ik verplaats de aarde".
Algemeen principe
Het natuurkundige principe dat aan de hefboomwerking ten grondslag ligt is de arbeid: kracht maal verplaatsing.
De kleine kracht grijpt aan op het uiteinde van de lange arm van de hefboom. De verrichte arbeid is het product van de uitgeoefende kracht en de verplaatsing. De last bevindt zich aan het uiteinde van de korte arm van de hefboom en ondergaat een kleinere verplaatsing dan de uitgeoefende kracht. De last kan daarmee (veel) groter zijn dan de uitgeoefende kracht. Kracht en arm kunnen elkaar compenseren in hun product, maar de verrichte arbeid blijft gelijk. De katrol werkt volgens hetzelfde principe.
Men kan drie soorten hefbomen onderscheiden naar de volgorde van last, draaipunt en kracht:
Primaire hefboom: het draaipunt ligt tussen last en kracht (bijvoorbeeld schaar, wip of koevoet)
Secundaire hefboom: de last ligt tussen het draaipunt en de kracht (bijvoorbeeld kruiwagen of notenkraker)
Tertiaire hefboom: de kracht wordt tussen het draaipunt en de last uitgeoefend (bijvoorbeeld een pincet of onze onderkaak)
Een dynamo of gelijkstroomgenerator is een machine waarin mechanische energie, binnenkomend via een draaiende as, omgezet wordt in elektrische gelijkstroomenergie. De tegenpool van de dynamo is de gelijkstroommotor, waarin elektrische gelijkstroomenergie omgezet wordt in mechanische energie.
De dynamo was vroeger een andere naam voor elektrische generator, maar wordt na de ontwikkeling van de alternator voornamelijk gebruikt om generatoren aan te duiden die gelijkstroom opwekken met behulp van een commutator. De wisselstroomgenerator van een fiets wordt echter nog steeds dynamo genoemd.
Uitvinder
De Engelse natuur- en scheikundige Michael Faraday ontdekte in 1831 het principe van de elektromagnetische inductie en legde daarmee het fundament voor de dynamo en de elektromotor.
Constructie
Hoewel de specifieke uitvoeringen onderling kunnen verschillen, bestaat elke dynamo in principe uit de volgende onderdelen:
De stator, het stilstaande gedeelte van gietstaal waarin het magneetveld wordt gevormd. Bij kleine uitvoeringen door een of meer permanente magneten, bij de grotere uitvoeringen door elektromagneten (veldspoelen). Het magneetveld dat in de stator wordt opgewekt, wordt het excitatie- of bekrachtigingsveld genoemd.
Het anker (of rotor) met commutator: het draaiende gedeelte met de ankerspoelen waarin de spanning wordt opgewekt. Om het ijzerverlies te beperken is het anker opgebouwd uit een groot aantal ankerblikken van weekijzer, die ten opzichte van elkaar door een dun laklaagje zijn geïsoleerd. De uiteinden van de ankerspoelen zijn verbonden met de koperen lamellen van de commutator. De lamellen zijn onderling geïsoleerd met plaatjes micaniet.
De borstelbrug met de koolborstels, die op de commutator rusten. Hiermee wordt de stroom van het draaiende anker afgenomen.
Net als bij gelijkstroommotoren worden bij grotere dynamos hulp- en/of compensatiewikkelingen in de stator aangebracht om de gevolgen van anker reactie in te perken of op te heffen.
Groene energie wordt op een milieuvriendelijke en duurzame manier gemaakt. Dit betekend dat energie niet wordt opgewekt door het gebruiken van brandstoffen die op kunnen raken, zoals kool. Hiervoor moeten bomen worden gekapt en als er geen nieuwe bomen worden geplant zullen het er steeds minder worden. Ook is het belangrijk dat er geen CO2 vrijkomt bij het opwekken van energie. CO2 is een stof waardoor de opwarming van de aarde nog sneller gaat.
Wind, water, zon en aardwarmte zijn energiebronnen die nooit opraken en daarom duurzaam zijn. In Nederland wordt er vooral gebruik gemaakt van de wind om energie op te wekken. Het opwekken van energie gebeurd met windmolens. De wieken van de wind lijken een beetje op vliegtuigvleugels en daarom kunnen ze gemakkelijk wind vangen, waardoor ze gaan draaien. Door het draaien van de wieken wordt er stroom opgewekt en met deze stroom kunnen wij thuis de lampen laten branden of de computer aanzetten.
De overheid in Nederland wil graag dat er minder grijze energie wordt gebruikt. Daarom wordt er belasting gerekend over de stroom en gas die iedereen thuis gebruikt. Met een deel van deze belasting worden meer manieren bedacht om groene stroom te maken. Hoeveel belasting iedereen moet betalen wordt altijd aan het begin van het nieuwe jaar door de overheid bepaald.
Biomassa is in de biologie de totale massa van organismen in ecosystemen, zowel het bovengronds als het ondergronds vers- of drooggewicht. Hieronder valt zowel plantaardig als dierlijk materiaal. De biomassa is relatief het kleinst in arctische gebieden en in woestijnen en het grootst in de tropen. Naarmate het milieu minder verstoord is en het klimaat minder extreem is, is de biomassa van de ecosystemen groter.
Met biomassa in ergere zin worden producten aangeduid, die bruikbaar zijn ten behoeve van energieopwekking en/of als biobrandstof en die gewonnen zijn uit plantaardige grondstoffen en dierlijk (rest)materiaal. Hieronder vallen onder andere suikerriet, maïs, koolzaadolie, palmolie en dierlijke vetten.
In de 'Europese richtlijn betreffende de bevordering van elektriciteitsopwekking uit hernieuwbare energiebronnen op de interne elektriciteitsmarkt' (Richtlijn 2001/77/EG) wordt de volgende definitie voor biomassa gehanteerd.
Verbranden voor warmte
Dood plantenmateriaal kan als biomassa verbrand worden.
Biomassa in de vorm van brandhout wordt over de hele wereld en vooral in ontwikkelingslanden gebruikt om vuur te maken waarop bijvoorbeeld gekookt kan worden. In sommige landen, zoals de landen van de Sahel is dit een probleem omdat het kappen van hout leidt tot verwoestijning.
In Nederland wordt het op kleine schaal toegepast in de opwekking van groene stroom. In Cuijk staat een kleine centrale waar houtsnippers verbrand worden.
Ook wordt in afvalverbrandingsinstallaties niet gescheiden ingezameld papier verbrand. gft-afval, dat als een vorm van natte biomassa beschouwd mag worden heeft bij verbranding een slecht energierendement.
Brandstof in elektriciteitscentrales
Verschillende Nederlandse elektriciteitscentrales voegen een deel biomassa toe in hun brandstof (meestal kolen). Daardoor mogen ze een deel van hun stroom als groene stroom verkopen.
Dit bijmengen staat ter discussie, omdat de centrales de biomassa invoeren vanuit tropische landen. Daar wordt de lokale ecologie ontwricht door de productie van deze biomassa. Zo worden er grote stukken oerwoud gekapt voor palmolieplantages.
Er zijn enkele kleine centrales die alleen op biomassa gestookt worden. Dit is altijd lokaal gewonnen biomassa.
Bij het voormalige ministerie van VROM werd vanaf 2007 aan een toetsingskader voor duurzame biobrandstoffen gewerkt.
is een benaming voor alle uit de grond ontwijkende gassen, maar bijna uitsluitend gebruikt voor fossiele brandstoffen. Brandbaar aardgas is een mengsel van lichte koolwaterstoffen (vooral methaan) en kleinere hoeveelhedenstikstof, zuurstof en koolstofdioxide. Het ontstaat bij hetzelfde proces dat tot de vorming van aardolie leidt en vertegenwoordigt de lichtere fractie organische producten van dat proces. Aardgas wordt vaak samen met aardolie gevonden, hoewel soms het gas kans ziet in andere aardlagen door te dringen dan de veel zwaardere olie en er zo een scheiding kan zijn ontstaan.
In het verleden is aardgas vaak als een afvalproduct beschouwd van oliewinning en eenvoudigweg 'afgefakkeld'. Ook nu gebeurt dit nog wel als het erg ver van de bewoonde wereld aangetroffen wordt en het transport naar de consument te veel problemen oplevert. Dit is ecologisch gesproken erg jammer omdat van de fossiele brandstoffen aardgas de schoonste soort is. Affakkelen is echter wel beter dan het methaan simpelweg laten ontsnappen naar de atmosfeer, omdat de bijdrage aan het broeikaseffect van methaan ca. 25 maal hoger is dan kooldioxide. Nog beter zou het zijn om het gas weer de bodem in te pompen. Dit is bijna altijd mogelijk maar vergt enige extra investering. In arme landen weigeren zowel regeringen als oliemaatschappijen vaak om deze investeringen te doen. Methaan levert bij verbranding dubbel zoveel water als kooldioxide terwijl steenkool voornamelijk in kooldioxide wordt omgezet. Bovendien geeft aardgas vrijwel geen roet of as. Het is ook veel gemakkelijker dan steenkool of aardolie te ontdoen van onzuiverheden zoals zwavel met het Clausproces.
De voorloper van aardolie en aardgas, het kerogeen of aardwas, vormde zich op de zeebodem in tegenstelling tot steenkool en bruinkool, die in een moerassige omgeving werden gevormd.
Kerogeen is een vaste stof die geen neiging heeft om op te stijgen. Noodzakelijk was dat die zeebodem zeer zuurstofarm was, waardoor de bezinkende organismen niet volledig konden worden verteerd door aaseters of bacteriën. Zo vormde zich, ten gevolge van gedeeltelijke afbraak van de organische materie door anaerobe bacteriën, het kerogeen, dat te vinden is in de zogenaamde teerzanden. Als de kerogeen bevattende sedimenten later diep begraven werden onder andere sedimenten, kon het gebeuren dat de temperatuur opliep tot tegen de 100 graden Celsius. In dat geval werd het kerogeen omgezet in aardolie. Bij nog hogere temperaturen werd het omgezet in aardgas.
Aardolie en aardgas zijn veel lichter dan steen en water, dus de fossiele brandstof werd, als het bovenliggende gesteente poreus genoeg was, naar boven gedrukt. Vaak stuitte de aardolie of het aardgas dan uiteindelijk op een ondoordringbare laag en daar vormt zich dan een aardolie- of aardgasvoorkomen.
Zonne-energie is energie van de zon in de vorm van warmte en licht. Deze energie, samen met secundaire vormen zoals windenergie, waterkracht en vormt mbiomassaeer dan 99,9% van alle hernieuwbare energie op Aarde.
Getijdenenergie is wel hernieuwbare energie, maar geen vorm van zonne-energie, omdat de getijden op aarde primair worden veroorzaakt door de aantrekkingskracht van de maan.
De zon is een ster die zich gemiddeld op 150 miljoen kilometer afstand van de aarde bevindt. De energie die de zon uitstraalt ontstaat door kernfusie. De atmosfeer en de magnetosfeer (het magnetisch veld van de aarde) beschermen het leven op aarde tegen het grootste deel van de schadelijke straling die de zon naast licht en warmte eveneens uitstraalt. De hoeveelheid energie die de aarde bereikt, is ca. 9000 maal groter dan de energiebehoefte van alle 7 miljard aardbewoners samen. De energie bereikt de aarde als licht en warmtestraling, een mengsel van elektromagnetische straling van verschillende golflengten, voor 99% liggend tussen 300 en 3000 nm. (De golflengten van zichtbaar licht vallen tussen 390 en 780 nm).
Planten
Planten gebruiken zonne-energie voor fotosynthese, waarbij zij water en koolstofdioxide uit de lucht omzetten in suikers.
Het fotosynthetisch proces waarop vrijwel het gehele leven op aarde draait, vangt slechts ongeveer 1% van de energie op voor nuttig gebruik, hetzij door lichamelijke activiteit, hetzij door consumptie, hetzij als fossiele brandstof. Bovendien zijn er grote stukken aardoppervlak zoals de woestijnen waar door gebrek aan water de fotosynthese geen kans krijgt.
Voertuigen
Sinds de jaren tachtig is het ontwikkelen van een auto op zonne-energie een belangrijk doel voor ingenieurs. Het was dan ook dat de grootste race voor auto's op zonne-energie in 1987 van start ging, de Australische World Solar Challenge. Over een afstand van ruim drie duizend kilometer wordt slechts gereden met behulp van zonne-energie. Het team van de TU Delft heeft de wedstrijd meermaals gewonnen. Het snelste team ooit haalde een gemiddelde snelheid van ruim 100 km/h. Elektrische auto's zonder eigen zonnepanelen kunnen toch op zonne-energie rijden door de batterij op te laden met stroom afkomstig uit zonnepanelen op het dak van een gebouw.
Uranium is een erts dat ruim verspreid is in de ondergrond van de aarde.
Het is een heel zwaar radioactief metaal dat kan worden gebruikt als geconcentreerde en overvloedige energiebron. Met de bekende actuele minerale reserves kan gedurende een eeuw aan de huidige wereldwijde vraag worden voldaan. Daar komen nog eens de reserves bij die naar schatting meer dan 100 extra jaren kunnen worden gebruikt. De voorziening van uranium is dus op lange termijn verzekerd, of zelfs op hele lange termijn gezien alle reserves meerdere eeuwen kunnen bestrijken.
Voordat het als brandstof in een kernreactor kan worden gebruikt, doorloopt het erts 4 grote fasen:
de winning van het erts en de concentratie onder de vorm van yellow cake;
de conversie;
de verrijking;
de vervaardiging van splijtstoftabletten.
In België staat het bedrijf Synatom in voor de voorziening van uranium voor de kerncentrales van Doel en Tihange.
Uranium werd in 1789 ontdekt door de Duitse scheikundige Martin in het mineraal pekblende. Het element werd genoemd naar de planeet Uranus, die acht jaar eerder was ontdekt.
De zoektocht naar en ontginning van radioactieve ertsen begon in de Verenigde staten aan het begin van de 20e eeuw. Er werden toen bronnen van radium gezocht, voor gebruik in lichtgevende verf voor wijzers in horloges en dergelijke. Radium werd gevonden in uraniumerts.
In 1935 werd de belangrijkste uraniumisotoop, 235U, ontdekt door de Canadees-Amerikaanse natuurkundige Arthur Jeffrey Dempster. Uranium werd voor defensie-industrie van belang gedurende de Tweede Wereldoorlog. In 1943 werd in Colorado uranium gewonnen voor het Manhattanproject. Maar uiteindelijk werd het meeste uranium voor het Manhattanproject en vooral voor de atoombom Little Boy geleverd door de Belgische regering in ballingschap, vanuit Belgisch-Congo. Er werd zelfs Duits uranium gebruikt dat was buitgemaakt op de onderzeeboot U-234.
Rond 1960 nam de behoefte aan militair uranium in de Verenigde Staten af door de nucleaire ontwapening. Tegelijkertijd kwam er meer behoefte aan uranium voor gebruik in kernreactoren.
