Een micro-organisme is een organisme dat te klein is om met het blote oog te zien. Hieronder vallen alle eencelligen zoals bacteriën en schimmels. Virussen worden niet tot de micro-organismen gerekend, omdat ze niet als levend worden gezien.
voorkomen
Micro-organismen kunnen overal gevonden worden in de natuur, in poolgebieden, woestijnen, geisers voorkomen, op grote diepte in de aardkorst en op de bodem van de oceaan kunnen leven. In grote aantallen komen ze voor op en in organismen, in de grond, in water en in de lucht. Veel micro-organismen gebruiken restanten van andere organismen als voedsel. Sommige micro-organismen kunnen ook ziekten veroorzaken.
Pmd is een in Vlaanderen gangbare afkorting voor het afval van plastic flessen en flacons, metalen verpakkingen en drankkartons. Het verpakkingsafval wordt samen ingezameld en na sortering gerecycleerd.
Pmd wordt meestal in een blauwe pmd-zak huis aan huis ingezameld.
De zakken zijn doorzichtig, zodat de ophalers kunnen zien of ze wel degelijk alleen pmd bevatten.
Als dat niet zo is, wordt de pmd-zak niet meegenomen en krijgt die een rode weigeringssticker.
Pmd kan ook in minicontainers of in ondergrondse containers worden ingezameld.
Verder wordt pmd in het containerpark aanvaard. De zakken worden naar een afvalsorteercentrum gebracht,
waar de verschillende fracties gescheiden worden om erna te worden gerecycleerd
Sorting
P: uitsluitend flessen en flacons zoals bijvoorbeeld:
Limonade, water, melk
Fruit- en groentesap
Yoghurtdrank
Bad- en doucheproducten
Wasproducten en wasverzachters
Afwasproducten en vloeibare onderhoudsproducten
Gedistilleerd water
M: Metalen verpakkingen zoals:
Drankblikjes
Conservenblikken
Deksels en capsules van bokalen en flessen
Dozen en bussen
Borden, bakjes en schaaltjes uit aluminium
Spuitbussen van cosmeticaproducten en voedingsmiddelen
Drogen is het (natuurlijke of kunstmatige) proces waarin het watergehalte van een stof of voorwerp wordt verlaagd.
Drogen is ook de naam van de bewerking waardoor een stof of voorwerp droogt.
Principe
Vloeibare en vaste fase
Bij de beschrijving van droogprocessen moet er onderscheid worden gemaakt tussen:
water dat zich gedraagt als vloeistof dat zich als het ware als losse waterdruppels bevindt tussen de vaste stof, water dat geheel geabsorbeerd is door de vaste stof.
Voor water dat zich gedraagt als vloeistof in een poreuze vaste stof kunnen de volgende basisprincipes worden gebruikt:
Onder invloed van de zwaartekracht laat men het water uit de stof zakken.
Evenwicht
Bijvoorbeeld, als een verse worst wordt opgehangen in droge lucht. Het droogproces zal doorgaan totdat de worst zo droog is geworden.
Bevorderen van droging
Om de droging te bevorderen moet men het thermodynamische evenwicht beïnvloeden. Dat kan door:
De temperatuur te verhogen of de druk te verlagen (in de zon,wasdroger,oven).
Een drogere stof toevoegen (ventileren, droogmiddelen)
Vruchtensap is de verzamelnaam voor sap afkomstig van fruit.
Met vruchtendrank wordt vaak een vruchtensap bedoeld dat uit meerdere soorten fruit bestaat.
3 soorten:
Vers puur sap
Vers persen van de vruchten is het direct persen van de vruchten. Nadat het sap verkregen is wordt het direct verpakt. Deze dranken zijn zeer beperkt houdbaar.
Puur sap
Een puur vruchtensap is -net zoals de verse pure sappen- alleen het sap wat uit vruchten komt. Ook deze vruchtensappen zijn direct uit de vrucht geperst.Er worden geen ingrediënten (suikers, water) of voedingsstoffen (vtamines, insuline) toegevoegd. Het zijn dus 100% puur, natuurlijke sappen.
Sap uit concentraat
Na het persen wordt het water uit het sap onttrokken in een vacüum dampinstallatie bij een temperatuur van 25 °C.
Samenstelling
Om vruchtensap genoemd te mogen worden moet aan wettelijke eisen voldaan worden. Vruchtensap heeft de natuurlijke kleur, aroma en smaak van de vrucht. Een vruchtensap bevat altijd 100% sap zonder toevoegingen van suiker of zoetstoffen. Wel bevatten sommige sappen van zichzelf al suikers. Als de drank bereid is uit geconcentreerd vruchtensap dan moet dit op het etiket staan. Vruchtensap bevat naast water vooral oplosbare vitaminen, suikers en mineralen.
Aardbei is een geslacht van bloeiende planten uit de rozenfamilie, vooral bekend om zijn eetbare vruchten.
Botanisch gezien is de aardbei een schijnvrucht.
Er zijn meer dan twintig soorten en van de geteelde aardbei zijn er vele honderden rassen.
Geschiedenis
In de bronstijd werd de aardbei al door mensen gebruikt, maar pas vanaf de 14de eeuw werden aardbeiplanten vanuit het wild in tuinen aangeplant. In die tijd werden ze vooral gebruikt als sierplant en voor medicinaal gebruik.
De vrucht was klein en de planten waren niet erg productief. De aardbei zoals wij die kennen is ongeveer 200 jaar oud.
In de 17e en 18e eeuw zijn uit de beide Amerika's ingevoerd.
teelt
Aardbeien worden in de volle grond, onder glas en onder plastic geteeld.
Er zijn ongeveer 2000 ha vollegrondsaardbeien.
Door vervroeging en verlating kunnen in de Benelux vanaf eind februari tot eind december,
dus bijna het hele jaar door, aardbeien geoogst worden. Sommige kwekers proberen deze periode nog verder op te rekken tot jaarrond door onder andere gebruik te maken van verwarming in de winter en koeling in de zomer.
Ook de toevoeging van extra koolstofdioxide komt de opbrengst ten goede.
Aarding is het geleidend verbinden van een object met de aarde.
Het resultaat van aarding is, dat het geaarde object daardoor een spanning krijgt van nul Volt.
Algemeen
Daarnaast dient men het doel voor ogen te hebben van de aarding, gaat het om:
1) het voorkomen van statische elektriciteit
2) het afvoeren van de bliksem
3) een chassis of de geleidende behuizing van een elektrisch apparaat.
Veiligheidsaarde
Een deugdelijke veiligheidsaarding bestaat uit een goed geleidende elektrische verbinding tussen aanraakbare metalen delen die bij een defect onder spanning kunnen komen te staan, en de aarde.
Bij een isolatiedefect zal hierdoor een stroom door deze aardverbinding gaan lopen, en dat voorkomt dat de stroom door het lichaam van de gebruiker naar de aarde zou gaan vloeien.
Aardverbinding
De aardverbinding bestaat doorgaans uit een aarddraad, die parallel aan de stroomvoerende draden loopt.
Als deze is voorzien van isolatie, dan is die in Europa volgens afspraak geel/groen van kleur.
Deze aardverbinding maakt door middel van een aardelektrode contact met de (elektrische) aarde.
Een smeltveiligheid beschermt de bedrading van elektrische installaties tegen schade door te hoge elektrische stromen.
Smeltveiligheden komen voor in elektrische apparatuur, in voer- en vaartuigen en
in de elektrische installatie van gebouwen, hoewel deze laatste tegenwoordig steeds
meer tegen overstroom beveiligd worden met installatieautomaten.
Werking
Een smeltveiligheid bestaat uit een elektrisch geleidende band of draad van koper, zilver, meestal in een gesloten huis van keramiek of voor kleine zekeringen glas of kunststof vaak gevuld met een blusmiddel (zand).
Wanneer er door kortsluiting of overbelasting een te hoge stroom loopt,
smelt de smeltdraad van de veiligheid en wordt daardoor de stroomkring onderbroken.
Hierdoor wordt voorkomen dat door warmteontwikkeling schade aan de bedrading
elders in het elektrisch circuit of zelfs brand kan ontstaan.
Een kerncentrale is een electriciteitcentrale die electriciteit opwekt met de energie die vrijkomt bij kernsplijting.
Net zoals bij andere soorten elektriciteitscentrales wordt met deze splijtingswarmte stoom opgewerkt die een turbine aandrijft. De mechanische energie in deze turbine wordt dan via een Alternator omgezet in elektrische energie.
Een kerncentrale is opgebouwd uit verschillende kernreactoren bestaande uit verschillende treinen.
Begin juli 2013 zijn er 427 kernreactoren in exploitatie in 31 verschillende landen ter wereld.
In een kerncentrale maakt men gebruik van de 'brandstof' uranium om warmte te genereren.
geschiedenis
De eerste kernreactor was de Chicago Pile-1 onder een stadion in Chicaco die kritisch werd op 2 december 1942.
Deze reactor ging deel uitmaken van het Manhattanproject, waarvoor grotere kernreactoren gebouwd werden te Hanford en Oak Ridge en in de VS om onder meer plutonium voor kernwapens te produceren.
In een experimentele reactor in Idaho werd op 20 december 1951 voor het eerst elektriciteit opgewekt met kernenergie.
Gevaren
Het grootste risico van een kerncentrale is het vrijkomen van radioactief materiaal uit een kernreactor, waarbij de gezondheid van grote aantallen mensen en dieren in een aanzienlijk gebied rond de kerncentrale in gevaar komt. De straling kan vrijkomen als gevolg van een oververhitting in de vitale delen van een reactor of bij beschadiging van de reactor. De uitstoot tijdens normaal bedrijf, via de ventilatieschacht van het reactorgebouw en het koelwater, zijn beperkt.
De belangrijkste ongelukken met kerncentrales zijn:
1979 - Verenigde Staten: kernongeval van Three Mile Island
Een batterij (stroomblokje) is een voorwerp voor opslag van elektriciteit.
Het bestaat uit een spanningsbron die wordt gebruikt voor de omzetting van opgeslagen chemische energie in elektrische energie.
. Dat kan weer als elektrische energie geleverd wordt.
Het symbool voor een batterij in een elektrisch schema is als volgt:
Geschiedenis
De term 'batterij' werd voor het eerst gebruikt door Benjamin Franklin in 1748 als aanduiding
voor een rij elektrisch geladen glasplaten.
In die tijd had een batterij vooral amusementswaarde.
Andere onderzoekers maakten batterijen van parallel geschakelde Leidse flessen.
Er werd veel onderzoek gedaan naar de geneeskrachtige werking van elektriciteit, maar dat leverde weinig op.
In de periode 1780-1786 voerde Luigi Galvani zijn beroemde experimenten uit met spieren van kikkers,
die samentrokken als hij er pennen van verschillende soorten metaal in stak.
Zijn vriend Alessandro Volta, professor aan de universiteit van Pavia, bouwde op zijn experimenten voort en stelde vast dat een combinatie van twee metalen elektriciteit kon produceren ook zonder spierweefsel erbij te betrekken.
