Smaakzin is het vermogen van een organisme om bepaalde chemische samenstelling direct als smaken waar te nemen. Het is een van de vijf klassieke zintuigen van mensen en sommige diersoorten. Het orgaan waar de smaakreceptoren liggen, is de tong. Maar ook achter in de mondholte bevinden zich smaakreceptoren.
Werking van het smaakzintuig.
Bij mensen bestaat het smaakzintuig uit smaakpapillen op de tong en
achter in de mondholte, die 'smaakknoppen' bevatten welke daarop
aangetroffen chemische samenstellingen omzetten in actiepotentialen* naar drie van de twaalf hersenzenuwen.
De zevende gezichtszenuw de nervus facialis* draagt (via een aftakking, de chorda tympani*) smaaksensaties van voorste twee derde van de tong, terwijl de nervus glossopharyngeus* de smaaksensaties van het achterste één derde van de tong draagt. De nervus vagus* ontvangt de smaaksensaties van de rug van de mondholte.
De informatie van de schedelzenuwen wordt verwerkt door het smaakcentrum in de hersenen (nucleus solitarius).
***
Actiepotentialen: In de fysiologie is een actiepotentiaal een golf van elektrische ontlading over de membraan van een exciteerbare, dus prikkelbare cel, zoals een neuron of een spiercel.
Nervus Facialis: De nervus facialis, of aangezichtszenuw,is de zevende van de twaalf hersenzenuwen. De zenuw stuurt de spieren aan die verantwoordelijk zijn voor de gezichtsuitdrukkingen.
Chorda Tympani: De chorda tympani is een zenuw die aftakt van de nervus facialis (hersenzenuw VII) in de canalis facialis (het kanaaltje door de schedelbasis waar deze zenuw doorheen loopt), vlak voor deze zenuw de schedel verlaat.
Nervus Glossopharyngeus: De nervus glossopharyngeus is de negende craniale, hersenzenuw of de tong-keelzenuw.
Nervus Vagus: De nervus vagus is de tiende hersenzenuw. Hij wordt ook wel afgekort als N. X (nervus met romeins cijfer 10.) Een andere naam voor deze zenuw is zwervende zenuw of zwerfzenuw. Hij behoort tot de twaalf craniale zenuwen of hersenzenuwen, die direct uit de hersenen ontspringen en niet uit het ruggenmerg.
|
