Een binaire optie of digitale optie is een vorm van een financiële optie. Het gaat om een complexe variant van de standaard financiële optie, met meestal afwijkende contractspecificaties.^[1] Een digitale optie keert bij verval van de optie een vast bedrag uit of helemaal niets. Dit in tegenstelling tot gewone opties die meer waard worden naarmate ze meer in the money raken.

Belangrijk verschil tussen gewone opties en binaire opties is dat binaire opties nooit eigendom worden van de belegger. De belegger kan slechts speculeren op de koers van een financieel product. De financiële producten waarmee gehandeld kan worden bij binaire opties zijn voornamelijk te vinden in de categorieën: valuta's, aandelen, grondstoffen of indices.

Binaire opties zijn een riskant beleggingsproduct^[1][2] met een lage financiële en technische instapdrempel. Ze worden via verschillende kanalen online aangeboden.^[1][2]

Op 16 september 2016 heeft het AFM aangekondigd^[3] samen met het Ministerie van Financiën aan de slag te gaan om een reclameverbod op binaire opties in Nederland te stellen.

Er zijn twee typen binaire opties: high/low en one touch. Bij high/low onderscheiden we nog de calloptie en de putoptie. De calloptie keert uit als de koers stijgt, de putoptie keert uit als de beurs daalt. Bij winst wordt de inleg terugbetaald en een vooraf vastgesteld rendement (vaak 80% of meer) uitgekeerd. De one touch kent twee scenario's bij expiratiemoment: 'in the money' en 'out of the money'. Bij het afsluiten van de optie voorspelt de belegger of de koers een bepaald niveau haalt voordat het expiratiemoment bereikt is. Haalt de optie dat niveau ('in the money') dan wordt de inleg plus het rendement uitgekeerd. Haalt de optie dat niveau niet ('out of the money'), dan verliest de belegger zijn inleg. One-touchopties zijn risicovoller; hier geldt dan ook een hoger rendement dan voor high/low-opties.