rafael's veel te lange titel dat hij al twee keer heeft geschreven omdat het de eerste keer niet werkte dus hopelijk is dit de laatste keer dat ik dit schrijf
De loodaccumulator is een oplaadbaregalvanische cel. Hij is in 1859 uitgevonden door de Franse natuurkundige Gaston Planté, en is een van de oudste accutypes. Tegenwoordig is de loodaccu het meest gebruikte type accu in auto's.
Er worden de volgende typen loodaccu's onderscheiden, afhankelijk van het beoogde gebruik en daarmee de bouw van de accu:
startaccu's: deze kunnen korte tijd hoge stroom leveren. Autoaccu's zijn startaccu's. Aanbevolen wordt om een startaccu niet verder dan 20% te ontladen. In auto's met een verbrandingsmotor wordt daaraan voldaan: na de hoge stroom om de automotor te starten wordt de accu snel weer opgeladen. Startaccu's hebben relatief veel en dunne loden platen. De capaciteit van een startaccu gaat sterk achteruit door sterk ontladen en weer laden, ten gevolg van sulfatering. Bij sulfatering ontstaat een harde, onoplosbare laag op de elektroden, die niet elektrisch geleidend is. Dit type accu's is de goedkoopste soort.
stationaire accu's of semi-tractie accu's: leveren een lagere stroom dan startaccu's, maar kunnen dieper ontladen worden, tot 50%. Deze accu's zijn beter tegen sulfatering bestand dan startaccu's.
(vol-)tractie-accu's: kunnen tot 80% ontladen worden, en hebben een langere levensduur (uitgedrukt in ontlaad-laad-cycli) dan stationaire accu's. Echter, vol-tractie accu's zijn aanmerkelijk duurder dan stationaire accu's.
Naast de "gewone" natte-elektrolyt accu's bestaan er ook gel-accu's (zie verderop in dit artikel). Deze bevatten een elektrolyt in gel-vorm, en zijn daarmee ook in gekantelde toestand bruikbaar. Deze kunnen langdurig diep ontladen worden, tot 80%, en weer snel geladen worden.
De mate van elektrische geleiding van een gegeven materiaal noemt men de elektrische geleidbaarheid van dat materiaal. Deze wordt uitgedrukt in siemens per meter. Het - meer gebruikelijke - omgekeerde van elektrische geleiding heet (elektrische) weerstand.
Metalen als aluminium, koper, zilver en goud geleiden elektrische stroom erg goed, en worden daarom op grote schaal toegepast in geleiders.
De elektrische geleidbaarheid of conductantie (G), eenheid siemens (S) van een materiaal is het omgekeerde van zijn weerstand:
Het verband tussen conductantie en admittantie is:
Zoals de impedantie een generalisatie van de weerstand is, is admittantie (een complexwaardige grootheid) een generalisatie van geleidbaarheid.
Schakelt men een reeks van n conductanties parallel dan geldt:
Schakelt men een reeks van n conductanties in serie dan geldt:
waarbij de vervangingsconductantie voorstelt.
Voor de conductantie van een ideale spoel of condensator geldt: . (Een niet-ideale spoel heeft een weerstand in serie staan en een niet-ideale condensator heeft een weerstand parallel staan.)
Voor de conductantie van een weerstand geldt:
De relatie tussen conductantie G, spanningU en stroomI is:
De conductantie van een draad kan berekend worden met behulp van de Wet van Pouillet.
Een kabel is een samenstel van twee of meer geïsoleerde elektrische leidingen (aders), met een gezamenlijke mantel, voor het overbrengen van elektrisch vermogen en/of analoge of digitale informatie, bijvoorbeeld audio en/of video, of computerdata. De term kabel wordt ook gebruikt voor een dergelijke constructie van optische vezels voor datacommunicatie.
Voorbeelden zijn elektrische snoeren, netwerkkabels en (ondergrondse) telefoonkabels. Waar het elektrische leidingen betreft, wordt een kabel onderscheiden van een lijn of luchtlijn: een ongeïsoleerde leiding die aan bijvoorbeeld hoogspanningsmasten of telefoonpalen is bevestigd.
Kabels zijn vaak verkrijgbaar compleet met aan beide kanten een connector (stekker of contrastekker), en worden dan mede op basis daarvan en op basis van de lengte onderscheiden.
Een elektriciteitsleiding transporteert elektrische stroom. Deze leidingen (vroeger sprak men van geleidingen) bestaan in ieder geval uit elektrisch geleidend materiaal, al dan niet met daaromheen een elektrisch isolerende mantel. In het laatste geval kan een leiding ook bestaan uit meerdere kernen van elektrisch geleidend materiaal (aders) waarbij iedere ader afzonderlijk elektrisch is geïsoleerd van andere aders en het geheel met een mantel is omgeven.
Er kan onderscheid worden gemaakt tussen geïsoleerd elektriciteitsdraad in buis en kabels (deze laatste bestaan meestal uit een samenstel van meerdere geïsoleerde aders) en luchtlijnen, ongeïsoleerde draden die bovengronds opgehangen zijn aan palen of masten, zoals bijvoorbeeld in gebruik bij hoogspanningsnetten.
De meeste elektriciteitsleidingen bij huisinstallaties zijn voorzien van twee of drie aders.
Bij twee aders zijn dit de fase (bruine isolatie) en de nulleider (blauwe isolatie). Leidingen met drie aders zijn daarnaast voorzien van een aardedraad (geel/groene isolatie).
Leidingen voor krachtstroom (driefasenspanning) bevatten doorgaans drie, vier of vijf geleiders, respectievelijk: de drie fasen; de drie fasen en de nul; en de drie fasen, de nul en aarde.
Kabels die geschikt zijn voor aanleg in de grond zijn voorzien van een aardscherm. Deze zogenaamde grondkabels bevatten direct onder de buitenmantel een gegalvaniseerde staaldraadomvlechting of een loodmantel. Behalve voor bescherming dient het aardscherm tevens als aardleiding.
Een batterij is een voorwerp voor opslag van elektriciteit. Het bestaat uit een elektrotechnische component en spanningsbron, een combinatie van een of meerdere elektrochemische cellen, die worden gebruikt voor de omzetting van opgeslagen chemische energie in elektrische energie.
Dat kan weer als elektrische energie stroom geleverd worden. Historisch wordt een aantal parallel of in serie geschakelde elektrochemische cellen, Leidse flessen of condensatoreneen 'batterij' genoemd, in de volksmond heeft de enkele cel van de batterij de naam van het geheel overgenomen.
Een autoaccu is een oplaadbare batterij, maar deze wordt in Nederland, in tegenstelling met Vlaanderen, gewoonlijk geen "batterij" genoemd.
Het symbool voor een batterij in een elektrisch schema is als volgt:
Het plus- en minteken worden vaak weggelaten omdat men aan de grootte van de "platen" in de tekening kan zien welke zijde de + en welke de - is. Een ezelsbruggetje is dat voor het plusteken twee keer zoveel streep nodig is als voor het minteken.
Bij een batterij worden via een chemische reactie aan de minpool elektronen vrijgemaakt, terwijl aan de pluspool op hetzelfde moment via een andere chemische reactie elektronen worden gebonden. Via een op de batterij aangesloten component (bijvoorbeeld een lampje) kunnen nu de elektronen vanaf de minpool, door het lampje, naar de pluspool stromen.
Bij een oplaadbare batterij zijn de chemische processen omkeerbaar: door het aanleggen van een elektrische spanning kan men een elektronenstroom in omgekeerde richting forceren en zullen de chemische reacties dan omgekeerd verlopen: er wordt dus energie opgeslagen.
Een niet-oplaadbare batterij maakt gebruik van chemische processen die op deze manier niet omkeerbaar zijn, zodat een eenmaal ontladen batterij niet meer opnieuw opgeladen kan worden. Wel zijn er in het verleden niet onverdienstelijke pogingen tot herladen gedaan met bijzondere technieken.
Traditioneel wordt elektrische stroom uitgedrukt als de verplaatsing van positieve lading. Nu het bekend is dat elektrische stroom doorgaans wordt veroorzaakt door elektronen die zich in tegengestelde richting verplaatsen, heeft men het elektron per definitie een negatieve lading toegekend. De oude definitie van stroomrichting blijft daarom van kracht.
Elektrische stroom wordt doorgaans weergegeven met de letter I (van intensiteit) en kan worden beschreven als verplaatsing van elektrische lading per tijdseenheid.
De sterkte van elektrische stroom wordt gemeten in ampère (symbool: A), en wordt informeel ook wel ampèrage genoemd naar analogie van voltage voor de elektrische spanning.
Een elektrische stroom ondervindt weerstand. Dit is niet het geval in supergeleiders waar geen spanning benodigd is of ontstaat.
In de volksmond wordt vaak over stroom gesproken waar spanning wordt bedoeld, met name in uitdrukkingen als: "er staat stroom op". Het woord is ook een metafoor voor de elektriciteitsvoorziening.
Voor het meten van stroom dient een ampèremeter. Deze wordt in serie met de te meten stroomkring geschakeld. Om het te meten circuit niet te veel te beïnvloeden, moet het instrument zo weinig mogelijk spanningsverlies veroorzaken.
Een andere methode van stroommeting gebeurt met een stroomtang of ampèretang. Dit is een meetinstrument voor wisselstroom, uitgevoerd als een tang die om een stroomvoerende geleider wordt geklemd.
In de tang wordt door het rondom de geleider ontstane magnetisch veld een stroom geïnduceerd die een maat is voor de stroom die door de omklemde geleider vloeit.
In feite is een ampèretang een transformator in een speciale vorm, waarbij de te omklemmen geleider de primaire en de tang de secundaire wikkeling vormt.
google is een zoekmachine van Google LLC voor documenten op het wereldwijde web, gelanceerd in 1997 door twee promovendiaan de Stanford-universiteit, Larry Page en Sergey Brin. Page en Brin hadden twee jaar gewerkt aan een geavanceerde methode voor het vinden van informatie op internet. Al snel verdrong Google AltaVista en werd het 's werelds populairste zoekmachine. Gebruikers waren tevreden over de zoekresultaten en over de presentatie ervan: op een rustige pagina, zonder de schreeuwerige advertenties die bij veel andere zoekmachines te zien waren.
De naam is een verbastering van het begrip 'googol', de aanduiding voor een 1 met honderd nullen Page is gefascineerd door wiskunde, en de verwijzing naar juist dit getal weerspiegelt de bedrijfsmissie om alle informatie ter wereld toegankelijk en nuttig te maken. De naam is uiteindelijk 'Google' geworden door een spelfout van Sean Anderson, medebedenker van de naam, en destijds een studiegenoot van Page.
Inmiddels zijn er Google-versies in allerlei talen.
Sinds 2002 bestaat er een versie in het Nederlands.
Iets opzoeken op Google wordt googelen genoemd. De basis van de Google-zoekmachine is een gepatenteerdalgoritme dat PageRank heet. PageRank wordt gebruikt om de resultaten van een zoekopdracht te rangschikken. Net als in de wetenschap de waarde van een wetenschappelijk artikel wordt afgemeten aan het aantal citaties (aanhalingen), bepaalt PageRank het belang van een pagina aan de hand van het aantal keer dat er naar gelinkt wordt vanaf andere internetpagina's. Elke verwijzing betekent een stem voor een pagina. Google analyseert ook de pagina die de stem uitbrengt.
PageRank werkt met een schaal van 0 tot en met 10. Een hoge PageRank betekent echter niet dat de pagina bij alle zoekopdrachten hoog zal scoren.
Aan de andere kant heeft pr ook een signaalfunctie om trends en zaken uit de buitenwereld op te merken en ernaar te handelen.
Public Relations ( PR ) is de praktijk van het beheer van de verspreiding van informatie tussen een individu of een organisatie (zoals een bedrijf, overheidsinstantie of een non-profit organisatie) en het publiek .
Public relations kunnen een organisatie of individu omvatten die blootstelling aan hun publiek krijgt door middel van onderwerpen van algemeen belang en nieuwsberichten die geen rechtstreekse betaling vereisen. [2] Dit onderscheidt zich van reclame als een vorm van marketingcommunicatie . Public relations is het idee om de dekking voor klanten vrij te maken, in plaats van marketingof reclame.
Een voorbeeld van goede public relations zou een artikel genereren met een klant, in plaats van te betalen dat de klant naast het artikel wordt geadverteerd. [3] Het doel van public relations is het publiek, potentiële klanten, beleggers, partners, werknemers en andere belanghebbenden te informeren en hen uiteindelijk te overtuigen om een positief of gunstig standpunt te houden over de organisatie, zijn leiderschap, producten of politieke beslissingen. Public relations professionals werken meestal voor PR en marketing bedrijven, bedrijven en bedrijven , overheiden ambtenaren als PIO's enniet-gouvernementele organisaties en non-profitorganisaties .
Jobs die centraal staan bij public relations zijn accountcoördinator, accountmanager, account supervisor en media relations manager. [4] Publieke relatie is een handeling van overtuigende mensen. De PR-persoon praat met anderen die hen laten denken over de dingen die de persoon wil dat ze denken, en de mensen beschouwen de persoon als zij geloven. [5] Public relations helpt mensen om de verbinding met media en samenleving op te bouwen die zij steeds kunnen praten.
Apple is vooral bekend van zijn reeks Apple Macintosh-computers, de iPod-muziekspelers, de iPhone-smartphone en de iPad. Naast hardwareontwikkelt het zelf ook veel software voor het eigen macOS, maar ook voor Windows. Eind jaren 70 is Apple bekend geworden met de Apple II, een van de eerste succesvolle personal computers ter wereld. De Apple II speelde een essentiële rol bij de opkomst van de pc-markt. Aan deze reeks van kleine successen kwam echter een abrupt einde door een op handen zijnd bankroet. In 1997 stond het bedrijf aan de rand van de afgrond, maar met een investering van 150 miljoen dollar (door Microsoft) is het bedrijf weer op de been geholpen. Microsoft is sindsdien dan ook aandeelhouder.
Tegenwoordig geniet Apple Inc. van een zeer herkenbaar beeldmerk, wat zij dan ook veelvuldig inzet ter promotie van het bedrijf. Eind 2009 werd Apple door het Amerikaanse reclamemagazine AdWeek uitgeroepen tot merk van het decennium.[2] De AdWeek-redactie schreef het succes van het merk toe aan toenmalig CEO Steve Jobs, die "de belichaming van het merk" en "een briljante marketeer" werd genoemd.
Apple heeft op 20 augustus 2012 met een beurswaarde van ruim 620 miljard dollar een nieuw record gevestigd. Nog nooit was een bedrijf zo veel waard. Het oude record stond op naam van Microsoft. Dat softwarebedrijfhad op 30 december 1999 op de beurs een waarde van 618,9 miljard dollar.[3] Deze toppositie wist Apple overigens niet vast te houden. Zo was in januari 2013 de waarde gedaald tot 413,7 miljard dollar.[4] Op 17 april 2013 zakte de waarde van het aandeel voor het eerst sinds 2011 weer onder de 400 dollar.[5]
Na de overname van Pixar door Disney werd Jobs lid van de raad van bestuur van het bedrijf. Hoewel hij een symbolisch salaris van één dollar per jaar verdiende, was hij met aandeleninkomsten van 646,6 miljoen dollars de meestverdienende directeur van 2006 in de VS.
Jobs wordt beschouwd als een pionier van de computerindustrie. Nadat hij bij Xerox op het Palo Alto Research Center (PARC) een demonstratie zag van de grafische gebruikersomgevingmet vensters en muis, nam hij deze interface op in de Apple Lisa, die erg duur was en slecht verkocht en vrij snel opgevolgd werd door de Apple Macintosh. Hij was verder ook de drijvende kracht achter de ontwikkeling van OS X.
Na zijn geboorte werd Steve Jobs geadopteerd door Paul Jobs en Clara Jobs-Hagopian uit Mountain View die hem Steven Paul noemden. Jobs leerde Steve Wozniak kennen, met wie hij ook na de middelbare school bevriend bleef. Jobs werkte aanvankelijk voor Atari, maar richtte op 3 januari1977[3] Apple Computer op, samen met Wozniak en Ronald Wayne die hij bij Atari had leren kennen. Wayne trad korte tijd later terug. Jobs haalde in 1983 de Pepsi-manager John Sculley over om bij Apple te komen werken, en leidde de ontwikkeling van de Macintosh.
Een weblog of blog is een persoonlijk dagboek op een website dat regelmatig, soms meermalen per dag, wordt bijgehouden.
Meestal gaat het om teksten die in omgekeerd chronologische volgorde verschijnen. De auteur, ook blogger genoemd, biedt in feite een logboek van informatie die hij wil meedelen aan zijn publiek, de bezoekers van zijn weblog. Meestal gaat het om tekst, maar soms ook foto's (een fotoblog), video (vlog) of audio (podcast). Weblogs bieden hun lezers vaak de mogelijkheid om al dan niet anoniem reacties onder de berichten te plaatsen of een reactie via een Trackback-mechanisme achter te laten.
Het is het persoonlijke of juist het gespecialiseerde karakter dat weblogs interessant maakt voor bezoekers.
Ergonomieis de wetenschappelijke studie van de mens in relatie tot zijn omgeving. Dit kan een product, ruimte of werkplek zijn.
Ergonomie zit vervat in ons dagelijks leven, maar is vooral bekend in arbeidssituaties. Het is afgeleid van de Griekse woorden ergon (werk) en nomos (wet) en moet ervoor zorgen dat de veiligheid en gezondheid van de werknemers verzekerd wordt. Bij het ontwerpen van consumentengoederen en interieurs speelt vooral comfort en het doeltreffend functioneren een rol.
In 1857 gebruikte Jastrzebowski als eerste de term ergonomie in zijn boek over de wetenschap van het werken. De ontwikkeling van het vakgebied gebeurde in twee golven. Tijdens de Industriële Revolutie is er de opkomst van de massaproductie. Men ontwerpt niet meer voor een individuele klant, maar iedereen moet het product kunnen gebruiken. Zo groeit de aandacht voor de fysieke ergonomie en meer bepaald de antropometrie, de leer van de menselijke lichaamsafmetingen. Nog belangrijker is de organisatie ergonomie. Onder invloed van het Taylorisme wordt gestreefd naar een meer efficiënte organisatie van het werk met als doel de productiviteit op te drijven. Dit is nu nog steeds terug te vinden in de definitie van ergonomie.
Ergonomie is de wetenschappelijke studie van de mens in relatie tot zijn omgeving. Dit kan een product, ruimte of 
