Baarjaa (de schoonbroer van Eddy) neemt ons mee om de stad te laten zien: we bezoeken een standbeeld waar we ook een prachtig uitzicht hebben over UB en de Black Market: allemaal leuke hebbedingetjes (maar onze auto's zitten vol, dus pech voor jullie: geen souvenirs).
In UB worden we hartelijk en warm ontvangen door de familie van Eddy en Altai: de mama kookt voor ons een heerlijke maaltijd in haar ger. Nogmaals MERCI!
Onderweg passeren we een mooie ger: we gaan hier even binnen voor een Tchai, maar het blijkt een restaurant te zijn: aanrader als ge in de buurt bent. De vriendelijke Mongoolse (die ook perfect Engels spreekt) laat ons een kijkje nemen in haar keuken. In de zak die je ziet bewaren ze gefermenteerde paardenmelk: de zurige smaak is even wennen, alhoewel er toch enkele liefhebbers blijken te zijn. Het blijkt heel heilzaam te zijn voor de luchtwegen en de longen. De badkamer is buiten.
Op 2 september rijden we Mongolie binnen: het landschap verandert zienderogen. Als we een schooltje passeren, steken ineens alle kinderkopjes buiten: enkele vlijtige meisjes mogen zelfs de klas verlaten om een foto te trekken met onze auto's. We komen ook een 55-jarige Tsjech tegen: hij is al 2,5 jaar onderweg met de fiets: DAPPER (het is hier erg bergachtig)
Vanuit Ulan Ude nog langs enkele boedhistische kloosters: prachtige beelden, de rust straalt ervan af. Ook in UlanBataar bezoeken we enkele tempels: de meeste zijn in het verleden verwoest door de communisten, maar er zijn er toch enkele overgebleven en een aantal werden al terug opgebouwd. Overal wapperen gekleurde gebedsvlaggen: mooi om te zien.
Ulan Ude: onze laatste stop in Rusland. Hoewel Rusland prachtig was, kijken we nu toch vol verwachting uit naar Mongolie. 1 september rijden we van Ulan Ude richting grens: ook hier is de school weer begonnen; mooie uniformen! Nog snel wat boodschappen doen aan de kraampjes langs de weg.
