Dit jaar, 2014 dus, gaat onze reis richting Schotland met als verste punt het eiland Skye. We vertrekken op zondag 11Mei met de boot vanuit Zeebrugge richting Hull, vermoedelijk zal dit voor mij het zwaarste gedeelte van de reis worden aangezien ik gezworen heb om nooit meer op een boot te stappen waarvan ik niet zelf kan bepalen wanneer we terug aan land kunnen gaan. Dit jaar is de samenstelling van de wagens enigszins anders dan onze rit naar de Pyreneeen 2013 ,nl.de twee r4' s zijn vervangen door een Pajero en L200 jeep maar voor de rest blijven de Citroen Visa en 2pk de vreemde eenden in de bijt.Vermoedelijk zullen we bij deze editie meer over de begaande wegen dwalen aangezien er naar het schijnt in Schotland niet veel onverharde wegen zijn en de wegen in het ruwere gedeelte toch al zo klein zijn en de omgeving zo mooi is dat dit dan misschien ook niet nodig zal blijken. Uiteraard zullen we ze niet uit de weg gaan indien ze toegelaten zijn en hebben nu de luxe dat we steeds kunnen terugvallen op de twee jeeps om ons door de moeilijkste passages heen te sleuren. Voorlopig ga ik het hierbij laten en kijken al uit naar ons vertrek, in tegenstelling tot vorig jaar moet ik nog aan alle voorbereidingen beginnen maar de 2pk staat al ongeduldig te wachten.
Dit jaar hebben we afgesproken aan de afrit Nevele en het uur van afspraak komt nu wel heel dichtbij, dus vlug nog de laatse spullen inladen en hopen dat we straks niet van de weg geblazen worden.
De nieuwe stickers zijn bij mij al aangebracht en als er nog een volgende editie komt dan zal ik een deur te kort hebben maar het spatbord kan dit dan nog een jaartje rekken. De rit naar Zeebrugge verloopt vlot maar bij het naderen van de dokken beginnen de zenuwen al hoog op te lopen, we zijn welliswaar zonder probleem aan boord geraakt en naar het schijnt moet ik mij geen zorgen maken maar dat zal blijken na het losgooien van de trossen. Voorlopig ben ik weer rustig maar dat kan snel veranderen.
Tijdens het nuttigen van ons eerste drankje liggen de wegenkaarten al op tafel om onze route voor morgen op te slaan in de Garmin gps .
Het is momenteel 18.45u en zijn vertrokken dus laat het avontuur maar beginnen. Na een eerste verkenning op het dek gaan we op zoek naar het restaurant want we blijken allemaal honger te hebben mogelijks door de gezonde zeelucht, en hopen daarna een rustige nacht tegemoet te gaan.
We zijn na een rustige overtocht met welliswaar weinig slaap door de te krappe en warme kajuit veilig aangekomen in Hull en vertrekken via kleine wegen richting Edinburgh ,we genieten van de prachtige vergezichten en vergane kastelen ( Bolton Castle ) maar door het slechte weer kunnen we jammer genoeg niet uitstappen om enkele mooie foto s te maken en ik trek ze dan maar door de ruit met de ruitenwisser aan.
Na onze middagstop rijden we verder via de ring rond Edingburgh en grote verbindingswegen om wat extra afstand te kunnen afleggen en zo belanden we in Corbridge. Daar rijden we even om om enkele watervallen te bekijken en vrij kort nadien een aperitiefpauze in te lassen want we hebben dorst gekregen van al dat water.
Onze tweede nacht hebben we doorgebracht in het Golden Lion hotel waar we daags ervoor ook de eerste fish en chips geproefd en goed bevonden hebben. Deze morgen eerst een kleine herstelling uitgevoerd aan de Visa ( bijgenaamd Maurice ) want sinds de tuning en het volledig opendraaien van de c.o vijs blijkt het starten niet altijd vlekkeloos te verlopen maar hij gaat er dan wel vandoor als een speer. Benzinestations zijn niet zo voor de hand liggend in Schotland en we rijden op onze laatse druppels benzine een dorpje binnen waar we vaststellen dat het eerste tijdelijk gesloten is door elektriciteitswerken en we moeten doorrijden naar het volgende dat dan weer 8 miles verderop ligt, maar met de twee Mitsus bij ons als back up bleven we er toch heel kalm bij. Na het tanken blijkt dat er 19.5 liter in mijn tank kan en dit op een tank van 20 liter.
Vandaag willen we zo snel mogelijk via Edinburgh naar Perth om vandaaruit de Killiecrankie pas te nemen in de Cairgorns mountains.
Uiteindelijk zijn we er niet geraakt en hebben we een overnachting gevonden in Pitachry, dit blijkt het Knokke van Schotland te zijn maar we laten het na een vermoeiende dag en opperste concentratie bij het links rijden niet aan ons hart komen en gaan straks hopelijk lekker eten. We sluiten de avond af in een pub bij een lekkere maaltijd met frietjes ( voor de derde keer ) en een frisse pint.
Op aangeven van nen local die dan nog een fervente bierdrinker van Belgische bieren blijkt te zijn krijgen we tijdens de tweede Visa interventie enkele tips ivm onze geplande routes, enkele short cuts en mooie overnachtingsplaatsen zouden onze nu al prachtige route nog exclusiever moeten maken.
Rond de middag bevinden we ons in de whisky streek van oa Glenfiddich, Glenlevit , the Balvenie en vele andere, we bezoeken het Speyside Cooperage Ltd, een bedrijfje die nieuwe whiskyvaten maakt maar ook oude hersteld en waar ze pas betaald worden per vat dat na een lektest goed bevonden wordt en dit doen ze aan een bijna onmenselijk tempo.Op het einde van de voorstelling krijgen we nog de kans om een klein vat samen te steken in een testruimte en David speelt het klaar om dit in één keer te doen en vanaf maandag mag hij zijn vast contract als definitief beschouwen.
Voor het eerst vinden we een niet afgesloten onverhard maar na enige tijd moeten we toch een hekken openen om verder te kunnen, de weg blijkt na lange tijd toch te stoppen alwaar Jean toch nog even probeert verder te geraken en bijna vast komt te zitten, we zijn dus genoodzaakt om op onze stappen terug te keren.Onderweg was er toch nog een klein zijwegeltje met in de verte een boshut in zicht.We beslissen om ter plaatse te overnachten en er een gezellige namiddag van te maken maar tijdens het achteruit rijden met mijn 2 pk op de helling aan de boshut blijkt mijn versnellingsbak in de soep te draaien en na enig overleg besluiten we de deze open te vijzen omdat Piet denkt te weten waar het probleem zit,vijf uur later is de geslaagde operatie een feit, minitieus uitgevoerd door hoofdchirurg Piet in samenwerking met zijn professoren David, Jean en Peter.Het is ondertussen al 21u en nog snel warmt Jean enkele blikken ravioli op in de boshut want daar zitten we namelijk uit de wind en kunnen we nog even napraten over de herstellingswerkzaamheden.Na het eten leggen Piet en ik ons in de boshut te slapen terwijl David ondertussen al onder de wol ligt in zijn zelfgemaakt bed in de jeep en Jean kruipt als een echte safariman in zijn daktent.Slaapwel.
Na een gedwongen overnachting in en rond de boshut gaan we s' morgens op zoek naar een coffeeshop voor een stevig Schots ontbijt en zoals reeds elke ochtend met alles er op en aan zoals: ei, tomaat, champignons, iets rond zwart, worstjes, spek en voor sommige ook nog witte bonen in de tomatensaus, maar voor we dit vinden moeten we eerst nog uit het bos zien te geraken en de herstelde versnellingsbak grondig uittesten, alles blijkt in orde te zijn en hierdoor kunnen we onze tocht voorlopig toch verder zetten. Na het ontbijt gaan we eerst nog eens bij de plaatselijke garage langs om het oliepeil van de versnellingsbak te controleren maar hier dan wel op een plat vlak want de herstelling moesten we uitvoeren op een vrij steile helling terwijl mijn 2 pk noodgedwogen met een treklint moest vastgehaakt worden aan Jean zijn jeep om te beletten dat van zodra de geblokkeerde bak los kwam mijn eendje niet plots de berg zou af bollen.
Later op de dag bezoeken we het Loch Ness exhibition center en het toeval wil dat er buiten net een opname gaande is over en met de man die in 1961 in een mini duikboot het meer afgezocht heeft naar het monster. De voorstelling in het center leert ons dat er uiteindelijk nooit geen echt bewijs gevonden is maar wel enorm veel theorieen en er massa' s geld aan gespendeerd werd, uiteindelijk was het toch een leuke ervaring.
Tegen de avond beginnen we alweer uit te kijken naar een hotel aangezien kamperen met dit slecht weer er opnieuw niet in zit. Even later vinden we het prachtige Loch Maree hotel en genieten we s' avonds voor de eerste keer van een heel lekker bijna culinair en eens niet gefrituurd menu met nadien alweer een lekker dessert,mmm.
Vandaag vertrekken we vanuit Loch Maree hotel richting Apple Cross, waarschijnlijk via de kleinste wegen van het land bereiken we in een schier eindeloos gebied de top van de berg waar we van de ene verwondering in de andere vallen want achter elke bocht krijgen we of prachtige meren, uitzicht op de kustlijn of dan weer een maanlandschap voorgeschoteld.
Van hieruit rijden we door naar ons eindpunt het Isle of Skye, ondertussen is het nog maar eens beginnen regenen en volgens de weerberichten zit er niet veel verbetering in voor de komende dagen, ondertussen heeft wind en regen in 2 pk normen storm aangenomen, mijn deuren bewegen alsof ze er gaan uitvliegen, de windvlagen blazen het water van tussen mijn zijramen en ik krijg daardoor een lichte nevel in mijn gezicht ondertussen vangen vellen keukenpapier strategisch geplaatst water op om te vermijden dat mijn lampjes en schakelaars onder water komen te staan.
Alweer hebben we een prachtig hotel gevonden met zicht op zee alhoewel zicht op zee in Schotse normen met dit weer wel heel beperkt is.We proberen nog snel de Talisker whisky distillery te bezoeken maar alle rondleidingen blijken volzet te zijn en we moeten ons beperken tot het bezoeken van het winkeltje. We begeven ons terug naar ons hotel om te relaxen en alweer te genieten van de locale bieren en whisky, na het eten begint de barman op de akoustische gitaar liedjes te zingen en raken we verzeild in een zangwedstrijd tss Schotse oudjes op tennisreunie en vier jonge good looking belgen met als gevolg 1/ 0 voor de belgen. De belgen sluiten het cafe en gaan lekker slapen want het is plots toch wel heel laat geworden.
Enkele info ivm het eiland :
Skye is 50 miles lang en 25 miles breed, mocht je langs de kust lopen via kliffen, sea stacks, donkere onbegaanbare baaien enz zou je 400 miles moeten afleggen.
Talisker is een whisky van Skye, made by the sea en de duurste fles kost 1950 pound en heeft 37 jaar op vaten gelegen.
We vervolgen onze weg van de vorige dag vanuit het meest afgelegen hotel dat we al ooit gevonden hebben en rijden door The North Western High lands naar het kuststadje Ullapool. De schapen lopen over de weg en enige voorzichtigheid is geboden, ondertussen worden we de ganse namiddag getrakteerd op prachtige vergezichten. In de latere namiddag stoppen we nog even aan de Victoria Falls waarvoor we 250 meter in de regen moeten stappen en deze waterval blijkt niet veel groter te zijn dan de overloop van mijn bad maar zo hebben we toch ook eens gestapt he.
Vandaag vertrekken we jammer genoeg maar wel voor de eerste keer in de regen en dit zal zo voor de ganse dag blijven. Vanuit het prachtige Sconsor Lodge Hotel rijden we richting Dunvegan waar het kasteel van de Mc Cloud clan staat, we maken een ommetje via het uiterste puntje van het eiland en bereiken zo na uren laveren op single road tracks ons doel. Het kasteel werd door de eeuwen heen vergroot en aangepast, uiteraard is het heden ten dagen voorzien van ramen, electriciteit, verwarming en dergelijke meer, hier en daar kon je nog de authentieke binnenmuren zien en zo had ik het mij eigenlijk voorgesteld maar helaas, het blijft wel het bezoeken waard.Na ons bezoek rijden we naar Ardvasar om daar de ferry te nemen naar Mallaig en dit betekent dat we Skye verlaten en zo ons einddoel achter ons laten om de komende vijf dagen richting huiswaarts te keren.
Vandaag vertrekken we vanuit het Arisaig hotel richting Glencoe om daar het Glencoe visitor center te bezoeken over de gelijknamige slachting. ( zie info onderaan )
Onderweg stoppen we in Fort William om er een Segway uit te proberen waarvoor Jean al twee dagen op hete kolen zit.Voorzien van terreinbanden om er de boswegels en heuvels van het golfterrein mee te overbruggen gaan we de strijd aan met het tweewielig vehikel dat zichzelf in evenwicht houdt of dat is toch de bedoeling mits de juiste handelingen, hé Jean. Na een uurtje plezier wat voor ons hoegenaamd geen uur leek zijn we weer een ervaring rijker en nog nagenietend zetten we onze route verder. Aangezien het voor de eerste keer al een hele dag mooi weer is beslissen we om te kamperen en al snel vinden we een camping de Red Squirrel en hoe kan het ook anders gelegen aan een rivier, we komen tot de vaststelling dat het hier ook heel snel kan veranderen en binnen het half uur begint het alweer te regenen en dienen we een shelter te bouwen over de achterkant van mijn 2pk om voor de eerste keer zelf te kunnen koken, enige tijd nadien klaart het weer op en worden we aangevallen door ontelbare midges, met de kragen hoog opgetrokken en de mutsen tot over de oren getrokken en de handen in de zakken stellen we vast dat niemand er aan gedacht heeft om muggenspray mee te brengen en besluiten we om vuur te maken, aangezien alle brandhout nat is kan slecht de benzine uit mijn jerrykan de vlam erin krijgen en na herhaaldelijke opflakkeringen met een extra portie krijgen we er enig vuur van belang uit. Of het nu aan het vuur lag weten we niet maar in ieder geval konden we toch weer normaal zitten en sloten we de avond gezellig af rond het kampvuur.
Enkele info ivm : Glencoe (Schots-Gaelisch: Gleanna Comhann) is een dorp in de Schotse lieutenancy Inverness langs de A82 in het raadsgebied Highland in het noordwesten van de gelijknamige vallei Glen Coe. De rivier Coe loopt ten noorden van het dorp en mondt daar uit in Loch Leven, een zoutwatermeer dat één wateroppervlak vormt met Loch Linnhe.
Glencoe is verbonden met het historische bloedbad van Glencoe, toen op 13 februari 1692 38 leden van de clan MacDonald als afgezanten door leden van de clan Campbell werden gedood en ondertussen werden de 600 mannen, vrouwen en kinderen vermoord door de Engelsen.
De nacht op de camping Red Squirrell is goed verlopen en raar maar waar alles bleek droog te zijn en zo kunnen we onze tent en alle andere spullen proper opbergen in de wagen. Onderweg stoppen we om nogmaals te genieten van een stevig Schots ontbijt iets wat we op zo korte tijd al niet meer zouden willen missen.
Vandaag nemen we alweer een ferry om via het eiland Arran door te steken naar de andere kant van het eiland en daar opnieuw via de ferry onder Glasgow te belanden. Aangezien vrij kamperen toegelaten is besluiten we om de tenten op te zetten aan de waterlijn en gaan vlug iets eten in een dorp enkele miles verder.
Na een zalige overnachting aan het strand rijden we rechtstreeks naar de ferry want de bar van de nabijgelegen golfclub blijkt tot 10 u gesloten te zijn, dan maar zonder ontbijt de boot op naar Ardrossan.
Ondertussen beseffen we dat we de laatste routes aan het plannen zijn en een beetje zoals verwacht is off road rijden in het grootste gedeelte van Scotland niet mogelijk. Naarmate we dichter bij Engeland komen blijken er wel enkele baantjes te zijn, sommige afgesloten of privé en andere wel toegankelijk maar dan te moerassig voor de Visa en mijn 2pk, zelfs de goed uitgeruste jeep van David geraakt in de problemen waar enkel nog de winch soelaas kan brengen, na 2 uur ploeteren in de modder en veel plezier staat hij terug op het droge. Ondertussen is het al laat in de namiddag en na het aantrekken van propere kledij zetten we onze tocht verder en kijken ondertussen uit om te overnachten. We stoppen kort nadien in een bar-hotel om de modder door te spoelen met een plaatselijke Ale. De bazin is zo vriendelijk om onze route voor de twee laatse dagen te plannen via de mooiste wegen van het Lake District dat we beslissen om daar te overnachten.
Na alweer een stevig maar helaas laatste ontbijt op Schotse bodem vertrekken we vanuit het House o Hill Hotel vrijwel rechtstreeks richting Hull. We stoppen eerst nog even in een kliniek om na te gaan of bij Jean ter hoogte van zijn ribben toch nog alles op zijn plaats zit want de pijn opgedaan tijdens het Segwayen blijft aanhouden . Gelukkig kunnen ze geen kneusingen of breuken vaststellen en zal hij nog enkele dagen op de tanden moeten bijten om de spierverrekkingen te verbijten en dit met de hulp van zijn reisgenoten die er alles aan doen om hem niet te doen lachen , maar geloof mij een gemakkelijke opdracht is dit niet.
We hebben er voor gezorgd dat we ons voor de laatste dag op slechts 140 km van Hull bevinden om te vermijden dat we door panne of andere problemen onze overtocht zouden kunnen missen. Het Kings Head Hotel te Masham op Engels grondgebied was een perfecte afsluiter. Om 10u vatten we jammer genoeg ons laatste traject aan in de regen en onderweg worden we geteisterd door hevige wind op kop, wat voor bepaalde voertuigen niet echt een lachertje is. Na een tijdje beslis ik de strijd op te geven om steeds vanuit de hoogste toeren in derde over te schakelen naar vierde om dan weer te moeten terugschakelen naar derde en ik het gevoel krijg dat ik mijn motor stilletjesaan aan het opblazen ben. Op een meer gezapig tempo rijden we verder en Jean is gedoemd om alle opdringerige trucks voor mij af te schermen wat soms echt wel spectaculaire en gevaarlijke situaties opleverde gezien mijn snelheid net rond hun maximum snelheid ligt.
Zaterdag 24 Mei. Km stand 125.124 (bij aankomst in Gijzenzele)
Rond 9u Belgische tijd varen we na een boterzachte overtocht Zeebrugge binnen, enige tijd later rijden we zoals het hoort op het rechter wegdek naar huis. Ter hoogte van de afrit Aalter nemen we via de cb afscheid van David en Jean en hetzelfde in Nevele van Piet. Elkeen is nu ongeduldig onderweg om vrouw en kinderen na 14 lange en eenzame dagen te omhelzen en de reisverhalen in geuren en kleuren te vertellen ( ik veronderstel toch dat het zo ongeveer overal gegaan is ).
Besluit: We hebben alweer een prachtige ervaring opgedaan en een land bezocht met naar mijn mening de vriendelijkste mensen die ik al ooit ontmoet heb op reis.Schotland is op gebied van bergen en meren een echte topper en blijft vermoedelijk door het doorgaans wisselvallige weer gespaard van massatoerisme. De 2pk, Visa en beide Mitsubishi jeeps hebben ons een onvergetelijk avontuur bezorgt en het denkwerk aan een vervolg kan beginnen.
In totaal hebben we 2774 km afgelegd waarvoor dank aan:
David die de zware taak van het links rijden en de mooie routes voor het grootste gedeelte op zich heeft genomen en dit met glans heeft volbracht waardoor we veilig en wel thuisgeraakt zijn.
Piet de VAB man met Afrika ervaring die je het gevoel geeft dat pannes in gelijk welke omstandigheden kunnen en zullen opgelost worden en ik hierdoor toch wel persoonlijk mijn voordelen uitgehaald heb dit jaar.
Jean, de man die waarschijnlijk met een trekkabel in de hand geboren werd om gelijk wie en waar uit de blubber te trekken en er zelf ook nog plezier aan te beleven. en uiteraard het plezier dat we weer samen mochten beleven op deze trip. Tot..........blogs ( althans voor de bloglezers )
Zondag vertrekken we naar de pyreneeen,ware het niet dat dit met 4 vrienden in 2 2pk s en 2 r4 s was dan was dit niet eens benoemenswaardig maar nu krijgt dit verhaal toch een andere wending.De route loopt via officieel toegelaten onverharde wegen maar de eerste 350 km 'bij wijze van rodage'zijn toch via de gewone wegen voorzien.Overnachtingen zijn voorzien zoals het ons uitkomt in de tent ergens in een bos of op een mooie camping in de bergen en af en toe in een comfortabel hotel kwestie van er na 14 dagen niet uit te zien zoals onze oude knarren. Vol spanning kijken we nu uit naar ons vertrek en verdere informatie hoop ik via wifi ter tijd en stond te kunnen doorgeven.
Km stand 118.800 Deze morgen om 9u afgesproken aan het rond punt in Brakel en tot ieders verbazing stellen we vast dat Piet niet komt opdagen met een 2pk maar wel met een Citroen Visa met 2pk motor want blijkbaar zijn de boordpapieren toch niet op tijd in orde gekomen door problemen met het chassisnr, uiteindelijk zijn we na de nodige besprekingen om half tien kunnen vertrekken en hebben we voor onze eerste dag al 456 km gereden waarvan de laatste 40 km op onverhard. Na 500m onverhard stond er al een halve cm water in mijn cabine en ik kon al direct beginnen dweilen,voor de rest in enkele zware stukken terecht gekomen waar enkel de manuele winch nog soelaas kon brengen.Gelukkig zijn we er nog net op tijd uitgeraakt want het is ondertussen al 20.30u en door het relatief slechte weer is de tent niet direct de beste optie,dus in vliegende vaart via de d route naar Chaumont voor een overnachting op hotel en onze eerste lekkere pizza. Moe maar voldaan hebben we onze eerste dag achter de rug en vanaf morgen is het op een rustiger tempo en hopelijk iets beter weer om dan echt volop te genieten van onze tocht. Tot wifi s
Km stand 119.256 Vandaag de ganse dag relatief zware off road gereden als voorproefje op de pyreneeen gelukkig mooi weer gehad maar door de lange regenperiodes blijven de kleine paadjes er nat en vettig bijliggen wat in ons geval een groot voordeel is omdat de wagens dan minder afzien.Tegen het eind van de dag hebben we in de buurt van Langres een prachtig plekje gevonden aan de rand van een meer om ons tenten op te zetten,na eerst enkele herstellingen uit te voeren tijdens de aperitieftijd konden we overgaan tot het bereiden van onze maaltijd. Na de besprekingen van de dag kropen we vroeg onder de veren want het begon al snel af te koelen en hadden de volgende dag nog een lange weg af te leggen.
Km stand 119.491 Deze morgen wakker geworden met een stralende zon en zo alles droog kunnen opbergen,na ons ontbijt zijn we dan vertrokken om vandaag zoveel mogelijk km s af te leggen,tijdens onze middagstop begon het te regenen en nadien echt te gieten waardoor we uiteindelijk toch minder goed opgeschoten zijn dan verwacht, s' avonds dan maar terug op hotel en hopen dat het de volgende dag beter is.
Km stand 119.719 Deze morgen met stralend weer vertrokken vanuit Vienne,terug via de kleine d routes richting Vallon pont d'Arc ,onderweg nog langs geweest bij Riki (Eric Dhuyvetter)een belg die in Grospierres een Chambre d 'Hotes voor motards uitbaat,vandaar zijn we via de Corniche de l'Ardeche gereden en eventjes tijd gemaakt om enkele opnames met de camera te maken in ware achtervolgingsstijl om daarna weer rustig onze weg te vervolgen en ondertussen het adrenalinepeil weer op het normale niveau te krijgen en eerlijk gezegd onze oldtimerkes vonden het waarschijnlijk ook niet erg.Uiteindelijk hebben we in Aigueze een heel rustig en super gezellig dorpje het klein en al even gezellig hotelletje Le Rustic gevonden waar we aan de overkant van het pleintje chez David konden gaan eten. Jammer genoeg is wifi niet altijd op het goede moment beschikbaar vandaar ik steeds tussendoor snel iets moet schrijven en proberen verzenden. De cameraopnames op het blog zetten lukt voorlopig nog niet maar ik blijf het proberen.Zo dit was het dan weer voor vandaag.
Km stand 120.167 We beginnen nu aan onze laatste etappe on the road om dan over te gaan naar het echte werk waarvoor we eigenlijk gekomen zijn,we hebben nu na1367 km de voet van de pyreneeen bereikt,vanuit de verte zien we de besneeuwde toppen en hopen daar nog te geraken. Na een veel te zware off road start beseffen we dat we die toppen waarschijnlijk niet zullen halen zonder schade of totale breuk,na veel duwen en trekken hebben we de top van ons eerste deel toch bereikt en zijn we op een mysterieuze plaats terechtgekomen bij een totaal verlaten en dichtgemetst prachtig huis met mooie tuin, vijvers e.d .Na enig overleg en zeker door de dreigende regenwolken en bijna stormwind beslissen we om onze tenten toch in die tuin op te zetten .Alvorens aan ons avondmaal te beginnen eerst nog de nodige controles en herstellingen uitvoeren,o.a de uitlaat van Jean terug monteren met platgeklopte cola blikjes,spanbanden,uitlaattape en zoveel meer en dan snel eten en slapen.
Km stand 120395 Na een onrustige nacht door de hevige wind starten we vermoeid aan het tweede deel off road van ons road book, momenteel bevinden we ons op een hoofdweg in het bos en perfect geschikt voor onze wagens maar uiteindelijk gaat het weer van kwaad naar erger maar er is geen weg terug aangezien we net aan een steile afdaling begonnen zijn waarbij iemand spontaan via de cb radio omroept "hopelijk moeten we niet terugkeren langs deze weg"beneden aangekomen kruisen we een zware Toyota Land Cruiser en de vriendelijke man vertelt ons dat de weg voor minimum een maand afgesloten is door werkzaamheden en de kraan gekanteld over de weg ligt en om eerlijk te zijn hadden 8 Spaanse mountain bikers boven op de top ons eigenlijk al hetzelfde gezegd maar we dachten wat weten zij daar van.Terugkeren leek een onmogelijke zaak en de man stelde voor om ons naar boven te slepen maar we moesten eerst proberen om zo ver mogelijk te geraken.Tot mijn verbazing haalde mijn 2 pk de top met slechts een maal te duwen en Piet met zijn Visa zelfs helemaal alleen , de R 4s van David en Jean werden deels op sleeptouw genomen door de jeep.Op weg naar de top kruisen we een andere jeep met Hollanders erin en zij blijken de werkgever van onze vriendelijke man te zijn,na veel overleg en foto s van Spanje,Holland,Belgie vervolgen we onze weg en neemt onze gids ons mee via leuke baantjes tot het eerste dorp waarna we snel op zoek gaan naar een camping want de dag is alweer bijna om.
Km stand 120.650 Vandaag zondag,rustdag,we vertrekken vanuit onze Spaanse camping maar om 12u,richting Frankrijk,we zitten nog hoog in de bergen met de sneeuw in zicht,door een gelukkig toeval is de tunnel gesloten voor werkzaamheden en moeten we rond rijden via de col. In eerste, tweede en soms eventjes in derde halen we de top en daar wijken we toevallig van de baan af om in de sneeuw te rijden,na herhaaldelijke pogingen om erdoor te geraken beseffen we dat dit geen spek voor onze bek is en na een kleine fotosessie vervolgen we onze weg,uiteindelijk overnachten we in Ax les Thermes en daar lag er veertien dagen geleden nog sneeuw,iets wat ze in geen 40 jaar meer meegemaakt hebben.
Zou jammer geweest zijn mochten we dit niet meegemaakt hebben en dit dankzij onderhoudswerken aan een tunnel waardoor we verplicht waren via de col te rijden tot op een hoogte van 1933m
Km stand 120.939 Vandaag rijden we vanuit het bergdorp Ax les Thermes richting Dordogne,onderweg stoppen we bij verschillende garages,uitlaatcenters,brico' s e.d vruchteloos op zoek naar een metalen flexibel om de uitlaat van Jean zijn R4 te herstellen,ondertussen is hij bijna doof en vergast.Ongeschoren en met zijn groene uitstekende oordoppen in zijn oren begint hij stilletjesaan op Shrek te lijken alleen Fiona ontbreekt nog.Net voor sluitingsuur vinden we in een klein dorpje een "Specialiste Peugeot"en van een nieuw stuk uitlaat slijpen we enkele stukken af om het probleem voorlopig op te lossen.Het reservewiel halen we er vanonder om de oude uitlaatpot met voldoende grondspeling terug te kunnen monteren om zo het laatste stuk off road in stilte te kunnen afwerken.De twee garagisten en zijn vrouw hebben zoveel plezier aan onze manier van probleemoplossing en ons reisverhaal met onze oldtimerkes dat we gebruik mogen maken van hun werkmateriaal en mogen doorwerken lang na sluitingsuur tot het af is,uiteindelijk moeten we slechts 20 euro betalen en brengt hij ons op de koop toe naar een mooi meer in de buurt waar we onze tenten kunnen opzetten,eerst gaan we in het dorp nog een pizza eten want het is alweer te laat om zelf nog iets klaar te maken en zo hebben we nog wat tijd over om bij een glaasje water gezellig na te praten.
Km stand 120.939 Na een verkwikkende nachtrust van al dat water van de avond ervoor vertrekken we vanaf het plaatselijke meer te Molieres richting Tremolat in de Dordogne om daar aan ons laatste stuk off road te beginnen,dankzij Piet die via zijn Garmin 660 gps de meest prachtige wegen en kleine dorpjes op de route kan zetten behoren zelfs de verbindingsritten tot de meest leuke momenten van de reis.Op de middag nog een zalige pic nic en de dag is alweer te snel voorbij.We rijden nog een klein stukje off road van de volgende dag en gaan op zoek naar een camping die we dan ook al vrij snel vinden en waar we ons rustig kunnen opfrissen van de warme stoffige dag.
Km stand 121.114 Vanaf de camping La Riviere zitten we al snel weer in het onverhard en met onze off road leader Jean op kop die zijn taak zo ernstig neemt dat het zweet over zijn rug loopt krijgen we altijd waar voor ons geld of modder voor de wielen, alhoewel we vandaag voor onze laatste dag de boel heel willen houden drijven we al snel weer onze snelheid op.Onderweg midden in een bos ligt er een omgewaaide boom over het pad waardoor we genoodzaakt zijn of om rechtsomkeer te maken of met volle moed en twee kleine hakbijlen de boom op te ruimen,uiteraard gaan we voor de tweede optie en een half uur later kunnen we onze weg verder zetten.We hebben nog een ganse laatste dag voor de boeg en proberen er dan ook nog echt ten volle van te genieten met nogmaals een zalige pic nic in het bos en nog enkele spannende terreinmomenten,tegen de avond zoeken we terug een hotel op en probeer ik nogmaals ter plaatse mijn tekst te schrijven en te verzenden maar wat door de slechte wifi verbindingen steeds mislukt en ik mij moet beperken tot het nemen van enkele notities om ze dan nadien thuis nog op mijn blog te kunnen zetten.Tijdens een gezellige avond op restaurant proberen we zo weinig mogelijk aan morgen te denken want dan vatten we onze terugreis definitief aan.
Km stand 121377 Vandaag keren we definitief huiswaarts,we proberen het drukke verkeer op de grote nationals te vermijden en kiezen voor alternatieve verbindingswegen maar niettegenstaande mogen we niet teveel tijd verliezen want we hebben nog 800km voor de boeg waarvan we vandaag toch ongeveer de helft willen realiseren.Na een relatief vermoeiende dag vinden we net voor Reims een hotel-restaurant, opnieuw van Logis de France (altijd aan te raden) waarvan de uitbaatster ook met een 2pk rijdt, ik krijg de kans om mijn 2pk achter de hare te parkeren en er een foto van te nemen en Piet te doen watertanden want dit was uiteidelijk de opzet van de reis maar de Visa "Maurice'ke is zijn naam, enige en vorige eigenaar met de gezegende leeftijd van 92 jaar " heeft de taak waardig overgenomen,gelukkig heeft Maurice niet gezien wat Piet er allemaal mee uitgestoken heeft want we twijfelen eraan dat hij dat zou overleven en de kans dat hij mijn blog bekijkt is zo goed als nihil, we wensen ze beiden nog vele jaren toe.
Km stand 121770 Vanuit Reims vatten we onze laatste etappe aan en reeds bij vertrek beseffen we dat dit dan ook de saaiste van allemaal zal zijn, we begeven ons zo snel mogelijk naar de autostrade om de laatste 400 km aan de ongelofelijke snelheid van amper 100 km/u af te leggen, wel te verstaan op gps 94 km/u,bijgevolg moeten we na 200 km reeds een korte slaappauze inlassen,normaal zijn we nooit gehaast maar nu beginnen we onze stal te ruiken vandaar dat we aan een half uurtje reeds voldoende hebben om er weer tegen aan te kunnen,gelukkig hebben we onze persoonlijke bewaker David mee die blijkbaar bijna nooit hoeft te slapen overdag en kunnen we ons rustig te slapen leggen in het gras, ondertussen missen wij natuurlijk wel alle aandacht die onze wagens trekken.Uiteindelijk zetten we terug aan en na een uurtje passeren we de Belgische grens, even later stoppen we aan de parking in Kruishoutem om nog eens afscheid te nemen,na vertrek kunnen we het met onze cb nog even rekken maar al snel valt de ontvangst weg en rijden we moederziel alleen huiswaarts maar daar staat onze echte moederziel en kroost ons al blij (hopen we toch)op te wachten. Met de km stand op 122.165 bij thuiskomst blijken we 3365 kilometers vol plezier afgelegd te hebben. Tot slot hebben we dit avontuur eigenlijk aan David te danken die op dit schitterende idee gekomen is en we kijken al uit naar zijn volgende en hopelijk zijn we dan ook weer van de partij.
2cvpeet
Hallo iedereen, (volgers van ons blog)
Maandag 12 Mei
Dinsdag 13 Mei
Woensdag 14 Mei
Donderdag 15 Mei
Vrijdag 16 mei
Zaterdag 17 Mei
Zondag 18 Mei
Maandag 19 Mei
Dinsdag 20 Mei
Woensdag 21 Mei
Donderdag 22 Mei
.
, maar geloof mij een gemakkelijke opdracht is dit niet.
Vrijdag 23 Mei
Zaterdag 24 Mei.
Km stand 118.800
Km stand 120.650
Km stand 120.939
