|
 Nevelig. Af en toe zon. Overtrokken. Onweer in Compostela.
Om 6.05 vertrokken. Nog nooit zo vroeg geweest. " Le but s'approche " , zou Anne-Marie zeggen. ( Het doel nadert). De haan kraait. Nu is het echt zoals in het lied dat we met het koor zingen.
Licht, ontloken aan het donker. Licht, gebroken uit de steen.
Licht, waarachtig levensteken, werp uw waarheid om ons heen.
Aangename verrassing! De blauwe bordjes met de schelp en de pijl zijn reflecterend. Oei! het donkere bos in ! Ik ben nog nooit bang geweest op de jakobswegen. Eucalyptus en eik, zie ik met mijn hoofdlampje.
Licht, geschapen, uitgesproken. Licht dat straalt van Gods gelaat.
Licht, uit licht, uit God geboren. Groet ons als de dageraad!
 Twee lichtjes voor me. De ogen van een kat. Het wordt langzaamaan licht. Achter me een jong Duits koppel met een baby van zo'n 9 maand in de draagzak op de rug van de moeder. Vast de jongste pelgrim ooit!
Veel jonge Amerikanen steken me voorbij. Ik hou mijn gewone ritme aan. Geluid van vliegtuigen; ik zie er een van RyanAir. We zijn dicht bij het vliegveld van Compostela in Lavacolla. Een kraampje met T-shirts en snuisterijen langs de weg.
Een Amerikaanse neemt een selfie bij een steen met daarin een stok, een kalebas en een schelp gebeiteld. Ze vraagt me haar te fotograferen naast de steen. Het lukt me niet onmiddellijk met haar i-phone. Daar gaat ze, zo gehaast!
Achter mij Ieren die zware filosofische discussies voeren; de vrouwen hebben het over lichtere onderwerpen: " Enjoyed your meal? ". Veel Engelse graffiti onderweg ...
 Naast het terrein van de TV-zender RTVE Galicië. Vrolijke muziek op de camping San Marcos.
Ik verlang al naar Monte do Gozo. Een klimmetje van niets ... Vroeger konden de pelgrims van daar de torens van de kathedraal zien. Niet meer mogelijk door de hoge gebouwen in de voorstad. Volgens mijn gids is dit nu een waar kermisoord. Het valt wel mee ... Een frisdrankenkraampje naast het kapelletje van San Marcos. Wat plastic stoelen en tafels. Het monument voor paus Johannes Paulus II die Compostela bezocht in 1982. Jean-Marc heeft me gisteren verteld dat deze paus orde op zaken gesteld heeft. Het verhaal van het stenen bootje waarin het lichaam van Jakobus op het strand van Galicië aanspoelde; de ontdekking van het graf op het ogenblik dat het politiek gezien de koningen van Asturië goed uitkwam ( Asturië was alles wat er restte van Spanje na de verovering door de Moren); allemaal mooie legendes! Wat overblijft is het geloof, de traditie en de sterke overtuiging van de pelgrims over de eeuwen heen die hier op bedevaart kwamen om de apostel Jakobus te vereren.
 Ook nu nog blijft de Monte do Gozo de Berg van de Vreugde. Iedereen is zo blij dat hij of zij na al die inspanningen er bijna is ( ik ook ) ...
Nog 4,4 km door de voorstad ... Compostela heeft 93 000 inwoners. Er staat een grote zuil met bronzen beelden in bas-reliëf bij het binnenkomen. Daar staan ze: alle beroemde pelgrims o.a. Alfonso II, de Kuise ( die van Oviedo); Domingo de la Calzada met zijn kip en zijn haan en ook een zekere Jan Van Eyck !!!
Anne-Marie wacht me op. 12 u : net op tijd voor de grote dienst in de kathedraal! Oh nee, ik mag niet binnen met de rugzak. Algemene maatregel over heel Spanje: wegens mogelijk bomalarm mogen backpackers in zo'n groten getale nergens binnen in openbare gebouwen ...
Dus eerst nog naar de consignas in Rúa do Vilar, 15 om de rugzakken in bewaring te geven.
Als ik binnenkom zie ik meteen dat er iemand uit het publiek in het koor zit. Een goed teken: misschien heeft die persoon wel € 300 betaald om de botafumeiro , het zilveren wierookvat, te laten zwaaien. En inderdaad! Wat een spektakel!!!
 Nog Santiago op het altaar gegroet en Santiago El Hortelano getoond aan Anne-Marie ( de stervende Moren aan de voeten van de Matamoros worden bedolven onder massa's bloemen, vandaar).
Vanwege de restauratie kunnen we onze hand niet leggen aan de voet van de marmeren boom van Jesse onder het Jakobusbeeld ( in de unieke romaanse Pórtico de Gloria ) . We zien het portaal wel van dichtbij. Aan de buitenkant staat een van de torens in de steigers: niet zo fotogeniek, maar dat geeft niet ...
We halen de rugzak op en vinden een bed in Seminario Menor ( zelfs gisteren was hier nog plaats, maar dat hadden ze Anne-Marie niet gezegd in de bar waar ze het gevraagd had ). Er is een volledig uitgeruste keuken en er zijn 3 computers beschikbaar in de kelderverdieping.
Een uur aangeschoven voor mijn compostela in de oficina de Peregrinos , Rúa do Vilar 13. Stortregen! Er  staat niemand voor in de Monasterio San Francisco.Daar kan je ook een compostela krijgen omdat in 2014 de 800ste verjaardag gevierd wordt van de bedevaart van Sint-Franciscus.
Nog mijn instapkaart voor de vlucht van zaterdag uitgeprint en wat geïnternet. Santiago, donde la lluvia es arte: Compostela waar de regen kunst is ...
|
