Zon en wolken.

Vertrokken om 6.30 u naar goede gewoonte. In Lugo hangen nog groepjes luidruchtige jongeren rond. Gisterenavond was er Corpus Christi feest met processie in de kathedraal. Of hebben zij een eigen agenda op donderdagavond?

In Lugo is er al 2 weken een staking van de vuilnisophalers aan de gang. Het wordt hard tegen hard gespeeld. Soms stinkt het werkelijk in de hitte. Vorig weekend waren er Romeinse feesten en de straten waren niet proper. De foto's haalden de kranten.

We vertrekken net als de pelgrims op de camino primitivo voor de kathedraal, door de stadspoort van Santiago en daarna over de Romeinse brug over de rivier de Miño. We lopen langs de rivier. Vanaf het kinderzwembad volg je een pad met houten vlonders tot onder de viaduct van de autosnelweg door. Naast een basketbalplein moet je omhoog. Ik combineer de Spaanse en de Duitse beschrijving in het begin, want ze wijken af van elkaar. Waar je niet onmiddellijk door kunt volgens de Duitse weg, volg je de asfaltweg omhoog en rechts vind je dan het bospad dat op het pad naast het riviertje Mera ( of Narla) uitkomt. Heel schilderachtig, het pad is zelfs geschikt voor fietsers als ze af en toe bereid zijn de fiets te dragen op trappen. Voorbij een watermolen. We nemen niet het eerste stenen brugje, maar wel het volgende houten brugje over het bergriviertje. Aan het tweede informatiebord zie je verder al groene pijlen naar rechts. Jammer genoeg zijn ze verderop schaars, die groene pijlen. Ik aarzel en neem een GR-paadje tussen stenen muurtjes naar rechts. Ik kom uit op een asfaltweggetje door het bos. Niemand aan wie ik de weg kan vragen… Teruggekeerd . Had ik maar de richting van de groene pijlen blijven volgen! Aan het informatiebord ga ik deze keer naar rechts langs de asfaltweg, zoals in de Duitse beschrijving. Ik probeer logisch te denken. Geen verkeer ... Op de andere helling loopt een drukkere autoweg. Daarheen ! Ik vraag een landarbeider naar Veral. Dat is rechts van de grote autoweg ( LU - 232 ). Ik wandel 4 km links omhoog naar Alta Santa María. Daar staat welgeteld 1 groene pijl. Al heel snel geraak ik weer gedesoriënteerd. Ondertusen weet ik al dat de LU-P 2903 naar Santa Eulalia de Bóveda leidt. Een mooie troost voor de vele km, veel te veel ...

Ik ben er om kwart voor 1 en kan het nog bezoeken. Het is een laat-Romeins heiligdom uit de 3de of 4de E, gewijd aan Cybele, de godin van Moeder Aarde. Er is een groot, vierkant doopbassin in het midden, een trede lager, tussen 4 zuiltjes. Op de verdieping erboven werden stieren geofferd en de mensen beneden vingen het bloed op met de mond als helende doop. Vogels dienden als orakel. Er zijn prachtige originele fresco's van vogels en ook bas-reliëfs met dansende mensen en een soort ex voto's : iemand toont een misvormd been, de ander een misvormde arm. Voordien in de Keltische tijd werden in het heiligdom al nimfen, godinnetjes van het water, vereerd. Later is het gekerstend en toegewijd aan Santa Eulalia.

Lunchpauze voor de ingang van het informatiekantoortje met mijn voeten oneerbiedig op stompen van Romeinse zuilen. Van de bewaker krijg ik water en toegang tot het toilet. Voor de rest is er niets, helemaal niets in dit typisch Galicisch dorpje, zelfs geen drankenautomaat.

Daarna kalme asfaltweggetjes, landelijke rust, wel heel verstilde gehuchten Vilanova en Valín. Geen menselijke ziel te bespeuren, of tocht: een landbouwer laadt met een hijskraan hele boomstammen uit zijn kar en stapelt ze op langs de weg.

3 u 's namiddags. Ik wandel op de heuvelkam ( 695 m hoog) met uitzichten aan de 2 zijden. Ha, die leeuwerik! Heet op het asfalt en geen schaduw daar! Weiden en braakland met doornige struiken, heide en brem. Soms zijn die struiken zelfs afgebrand. Er staan bordjes met " Zona de adestramento de cans" . Hier wordt met honden getraind en gejaagd in het jachtseizoen. Gek, dat Galicische " cans" voor " perros" ( honden) . Daarna bergaf naar Guimaral ( een hoge, lompe kerk). En in dit godvergeten stuk Spanje is zelfs de enige bar in Pardellas gesloten!

Een lastige dag vandaag. Aangekomen om 18 u in pensión Benigno in Friol. Ben ik overmoedig geweest? Misschien ... Om 19 u komt Marleen aan, een Nederlandse theologe die ik ook al in Oviedo had gezien. Zij was compleet verdwaald vandaag en heeft kilometers langs de grote, drukke autoweg moeten lopen. In dit pension worden we wel verwend. Een individuele kamer met eigen badkamer, een lekker avondmaal en nog een ontbijt voor € 28.