Een ontdekking in mijn levensvisie en levensbepaling
27-02-2013
Lees dit eerst ;-).
Welkom !!
Zoals het een goede blogger betaamt, lees je natuurlijk eerst het oudste bericht, en lees je daarna chronologisch tot het meest recente bericht . De inhoud van de blog vloeit allemaal voort uit het boek 'Het leven waarvoor je geboren bent," van Dan Mullman. Meer info hieromtrent vindt je in mijn allereerste blogbericht (getiteld 'Het boek / mijn geboortenummer'). Op de linkerkant van de pagina vind je de geschiedenis van de blogberichten!
Wat een downer, gisteren. En dat is net waar ik in de voorbije jaren zoveel last van heb. Ik blokkeerde volledig tijdens mijn werk. Mijn lichaam leek vastgeroest en ik voelde me licht en misselijk. Mijn ziel leek even verscheurd. Vanwaar dat kwam weet ik niet goed. Hoewel, het gesprek bij de vdab in Wevelgem viel erg hard tegen, en ik heb besloten om het niet te doen.
Dus stond ik gisteren op de werkvloer, te zwanzen met de collega's. Maar ik voelde me weer zo leeg. Het werd met de minuut erger. Na een uur stond ik letterlijk vast, ik blokkeerde volledig. Ik kon me de hulp van het boek niet meer bovenhalen, mijn bewustzijn leek weg. Ik ben weggelopen, naar huis. Later die dag heb ik gebeld met de interim en mijn werk zelf. Ze leken allemaal erg begripvol, wat natuurlijk goed is, waar ik veel respect voor heb, maar wat ik moeilijk kan begrijpen. Het was een lastige namiddag... Ik zat in de put en wist niet wat ik moest doen. Ik heb dit punt in het verleden ook al meegemaakt, waarbij ik letterlijk van mezelf probeerde te vluchten. Ik vetrok diezelfde middag naar Parijs, maar dat heeft niets uitgehaald... Ook ben ik al eens bij het Centrum voor Geestelijke Gezondheid langsgeweest in Izegem, maar ik voelde niet de 'klik' waar men het over heeft, en het leek me eerder een ontleding van mijn persoonlijkheid dan een helpende handn aar mijn toekomst. Ook heb ik even medicatie genomen, maar ik sta daar sowieso negatief tegenover en beschouw dat als het allerlaatste redmiddel. Daarom ben ik ook daarmee gestopt.
Toen ik gisterennamiddag thuis was (terwijl ik normaal moest werken) heb ik enkele idiote dingen gedaan. Ik ga daar niet over uitwijden, de enige persoon die alles weet is Sammy en dat is belangrijk genoeg. Ik heb 's avonds alles tegen Sammy verteld. Ik had het gevoel voor mezelf dat de enige oplossing een opname was in een instelling. Ik ben vroeger in Sint-Truiden ooit eens in zo'n instelling binnengeweest, om een paar keer op bezoek te gaan. De begeleiding daar begint van nul en ze helpen je dag per dag. Daar verlangde ik naar. Maar samen zijn we van mening dat dat ook niet nodig is. Als je een hysterische bui krijgt, wordt je opgesloten in een isoleercel... Wat ik nog niet gedaan heb, is fatsoenlijke therapie. Maar stiekem ontzag ik dat ook, omdat ik als 13-jarige dat een paar keer gedaan had, waar mijn moeder ook bij was, maar ook daar voelde ik die 'klik' niet...
Toch heb ik meteen opgezocht waar ik terecht kon. Vanochtend rond 8u heb ik de betreffende therapeute gebeld, en vanmiddag om 10u45 zat ik bij haar in haar gezellige salon omgebouwd tot therapeutische ruimte, met toch een warm thuis-gevoel... Het gesprek duurde een uur, deed héél erg goed, en het was de eerste keer dat ik met een profesioneel iemand die 'klik' voelde. Bovendien was de vrouw erg goedlachs en vrolijk, wat voor mezelf ook belangrijk was, achteraf gezien. Nog belangrijker, ik kan wekelijks langsgaan. Het volgende moment is ook volgende week zaterdagvoormiddag. Om de week te overbruggen heb ik goede tips meegekregen, een soort huiswerk tegen volgende keer... Ik heb er wel vertrouwen in.
Vanochtend ben ik info gaan vragen in Wevelgem ivm de opleiding hovenier, georganiseerd door de vdab. Eerlijk gezegd viel dit een beetje tegen. Bij mij kwam het over dat er meer werd gewerkt rond technisch inzicht (wat natuurlijk belangrijk is), maar dat het creatieve aspect erg ondermaats aanwezig is. Bovendien weten ze dat ik momenteel wel werk via interim, maar dat maakt dat ik op een wachtlijst sta tot en met oktober, gezien degenen die al bepaalde duur werkloos zijn voorrang krijgen.
Met een lastig gevoel keer ik huiswaarts. Maar ik probeer het positieve ervan in te zien. Dat is al iets waarvan ik zeker ben dat ik het niet ga doen... Maar wat dan wel? Afgaande op de 'creatieve' cursussen aangeboden door de vdab die leiden naar knelpuntberoepen, heb ik niet veel keuze. Geen keuze, eigenlijk. Ik moet een manier vinden om volledig mijn eigen ding te doen.Deze voormiddag heb ik al de Vlaamse CVO, Syntra, enz... sites afgezocht zie er zijn. Ik heb een paar dingen opgeschreven, lesmomenten bekeken,....
Het komt er sowieso op neer dat die lessen (van eeniedere cursus van deze organisaties) pas starten in september. Geduld dus! Maar dat is iets waar ik het erg moeilijk mee heb, en zo geraak ik weer gefrustreerd en in een negatieve spiraal. Dus moet ik ondertussen iets vinden om mijn creativiteit tot september te blijven ondersteunen... Deze blog is al één ding. Ik heb opnieuw iets in gedachten, wat me volledig aanspreekt, maar waarbij ik twijfel als werkzekerheid in de toekomst. Maar ik heb nu geleerd dat dat geen garantie is voor een goede cursus (zie hovenier). Ik wacht tot september... Geduld!! Ondertussen ga ik, onder andere, een aantal dingetjes testen uit mijn boek van 'Fabriek Romantiek'. Gisteren heb ik een superdeluxe voederbak voor ons hondje, Diesel, gemaakt. Super !!
Dag één die resulteerde in een redelijk goede dag!
Ik had gisterenavond besloten te gaan slapen met het boek op het nachtkastje, om er vanmorgen weer de belangrijkste dingen uit te lezen voordat ik zou opstaan. Maar mijn ongeduld had overmacht, daarom heb ik vandaag het boek niet meer gelezen. Wél heb ik in mijn bewustzijn constant 'flexibiliteit, intuïtie, actie, verantwoordelijkheid, keuze", herhaald. Ik wist dat mijn persoonlijke opdracht was om mijn creatieve bron opnieuw aan te boren.
In de voormiddag heb ik diverse scholen in de omstreken online opgezocht en hun aanbod nagetrokken. Ook op profesioneel gebied heb ik opgezocht wat mijn mogelijkheden zijn. Daarna heb ik op't gemakske eventjes 'ge-facebooked'. Ik zag foto's van het feestje ter ere van Tom & Tomas hun huwelijk in de Red, waar ik nog mijn bros had. Zucht, wat vond ik dat zo mooi. En praktisch. Telkens als ik foto's van mezelf zie van de afgelopen twee jaar met mijn bros, voel ik een innerlijke impuls die dat weer terugwilt.
Intuïtie !!! Hoewel velen mijn kapsel mooier vinden als het wat langer is, vindt ik het beter zo. Mijn intuïtie geeft me aan wat IK wil, dus doe ik het. Hup met de tondeuse derover, en vanaf vandaag loop ik weer met een schoon broske rond . Vroeger zou ik teveel getwijfeld hebben door de mening van anderen, maar ik moet mijn zelfvertrouwen herwinnen dankzij mezelf, en niet door anderen.
Omstreeks 13u30 ben ik het SAMW (Stedelijke Academie voor Muziek en Woord) in Izegem binnengestapt om info te vragen rond instapmomenten, lessenroosters, in verband met woord/dictie/drama. Ik heb een groot inlevingsvermogen en verbeeldingstalent, dus dit creatieve compartiment leek me een ideale manier om dit te uiten. Helaas kan ik sowieso pas starten in september. Ik heb het emailadres gekregen van een verantwoordelijke voor deze specifieke lessen, waar ik dus naar ge-emailed heb.
Om 14u nam ik de trein naar Kortrijk, waar ik binnenging in het KASK (Koninklijke Academie voor Schone Kunsten). Hoewel ik technisch niet bedreven ben om een verfborstel te hanteren, of te boetseren, etc., zie ik mezelf me uitleven op doek om mijn emoties vorm te geven, in een vrijelijke manier. Hier kreeg ik erg veel info over het instapmoment (ook pas september), maar ook over de lessenreeksen zelf. Best voor mezelf kan ik de eerste twee jaar algemene beeldende vorming volgen (een soort van basis leggen), en daarna kan ik me specialiseren in een specifiek vak ( schilderkunst, tekenkunst, grafische kunst, vrije grafiek, kunstenambacht, monumentale kunst, fotokunst, mode- en theaterkunst, binnenhuiskunst). Erg veel stof om over na te denken, maar ik kan niet wachten tot september !
Vervolgens komt voor mezelf een ander aspect in mijn leven waar ik, creatief gezien (en ook ivm zelfvertrouwen, ten dienste staan van anderen), mezelf niet in kan vinden. Op profesioneel gebied. Ik werk als allround-medewerker in de Carrefour Market in Izegem (bakkerij, charcuterie, rekken invullen en kassa). Ik kan dit niet eeuwig blijven doen. Ik amuseer me wel met mijn collega's, die de beste maatjes zijn die je je kan wensen, maar het gevoel van niets nuttig te doen stopt een rem op mijn energieën, wat me in een negatieve spiraal brengt. Al sinds ik van school af ben, ben ik op zoek naar mijn ideale job. Het is een zoektocht geweest waarvan velen waarschijnlijk denken, 'Djeezes, die vind ook zijn goesting niet'. Ik heb het gevoel dat velen daaro neerkijken, en dat geeft me een slecht gevoel. Maar verantwoordelijkheid en de keuze (twee Wetten !!) liggen bij mezelf en ik moet me niet van een ander aantrekken. Hierbij, voor mij eigen goed, leg ik die hobbelige weg uit, en waarom het telkens niet lukte en waarom het nu wél zal lukken !!
Vorig jaar werkte ik bij Versmarkt De Kleine Bassin te Roeselare. Zoals nu voelde ik me wel goed tussen mijn collega's, maar de dagen sleepten zich traag voort omdat ik mezelf niet in het werk kon vinden. Ik ontdekte dat ik de mogelijkheid had om een opleiding begeleider animator van bejaarden te gaan volgen. Ik zou ten dienste staan van de oudere en zijn omgeving en zijn familie. Ik zou fleur in hun leven brengen. Het zou mijn eigenwaarde ook doen groeien. Maar, nog in het begin van mijn opleiding, was ons voke (mijn peter, de vader van mijn moeder) zwaar ziek, en was het niet zeker of hij ooit de oude zou worden. Wanneer ik vrijaf was van mijn opleiding pendelde ik zo vaak mogelijk naar Mol, waar hij in het ziekenhuis lag. Ik zag hem telkens aftakelen, en dit deed me erg pijn. Ik voelde me schuldig omdat ik niet meer bij hem had kunnen zijn. Hoe meer ons voke naar zijn einde kwam, hoe zwaarder ik het kreeg in de lessen. Ik begon schuldgevoelens te ervaren, en een minderwaardigheidsgevoel. Vaak ben ik in de les stilletjes beginnen te huilen. Op een donderdag kreeg ik in de les te horen van mijn moeder (per gsm natuurlijk) dat ons voke een morfinepomp had aangesloten gekregen, en dat het niet lang meer zou duren. Ik was kapot van verdriet. Ik ben mezelf gaan afzetten tegen de lessen, tegen de inhoud ervan. Ik wilde het allemaal niet weten, ik blokkeerde volledig. Ons voke stierf, en ik heb de opleiding voor mezelf stopgezet. Als ik het boek waarover deze blog gaat toén had gelezen, had ik het helemaal anders aangepakt. Ik had Flexibiliteit nodig om in mijn hart een slimme beslissing te maken, en te leren uit deze ervaring. Maar dat deed ik niet en ik zette alles van me af.
Ik ging een kort tijdje werken bij Huis Vanassche in Izegem, en ging daarna naar mijn huidig werk (Carrefour Market). Maar ik bleef in een strijd zitten met mezelf omdat ik me niet dagdagelijks kon uiten in mijn werk. Ook het feit dat ik ten dienste stond van iemand anders was belangrijk voor mij. Ik was ten einde raad op profesioneel vlak. Samen met Sammy'tje heb ik een jobbeurs bezocht in Kuurne, waar ik bij de politie op de stand heb gezeten. Die avond schreef ik me in voor de toelatingsproeven. De eerste twee toelatingsproeven heb ik al gedaan, en ik ben van beiden geslaagd (waar ik dus vanaf nu sowieso een vrijstelling voor heb). De twee volgenden namen plaats in Brussel, maar op de betreffende dag kon ik niet omdat ik moest werken. Ik heb de betreffende dienst bij de politie hiervoor gecontacteerd, maar heb geen antwoord gekregen. De dag van de proeven passeerde, terwijl ik aan het werk was, en ik heb er nog steeds niets van gehoord....
Momenteel ben ik opnieuw in een tweestrijd. Moet ik luisteren bij de politie hoe het zit? Maar er zit een venijnig kantje aan de job. Uit mediaberichten kan je afleiden dat het zélf een corrupte organisatie is, en bijna 50 procent van je diensttijd zit je met je neus in de papieren. Daarnaast sta ik wel ten dienste van de bevolking, maar creatief is het (in mijn ogen niet).
Tot zover mijn zoektocht naar de geschikte job. Opnieuw heb ik vandaag op de site van de VDAB rondgeneusd wat voor mij de mogelijkheden zijn. Creativiteit zijn een must, natuurlijk. Anders kan ik gewoon mijn huidige job blijven uitoefenen. Om zeker te zijn van een vrijstelling bij de RVA, kies ik best voor een job die leid naar een knelpuntberoep. De lijst van creatieve beroepen is dan erg kort: confectie, drukker en tuinier.
Tuinier. Heb ik daar voeling mee? Zie ik me dat doen? Ik heb in de tuin van ons huidig appartementje vorig jaar grove werken uitgericht (alle planten en bomen ontwortelt, de tuin vrijgemaakt, ...) met planning op verfijning ervan. Het jammere was natuurlijk dat ik geen kennis van zaken heb. Maar ik haalde er enorm veel deugd uit om me uit te leven in die natuur, en te brainstormen over hoe ik het wel zou willen. Bovendien zit ik niet steeds tussen dezelfde vier muren, en sta je altijd voor een andere uitdaging. Je maakt je klant ook blij, hij kan voldoening, rust, opwinding, ... vinden in jouw creaties....
-------------------------------------------------
Zo! Wat een boterham hé !! Ik ben voldaan. Morgen weer een ganse dag gaan werken, maar ik hoop dat de gerante aanwezig is. Ik ben van plan haar op de hoogte te brengen van mijn creatieve loopbaan. Mijn intuïtie zegt me dat ik dat het beste kan doen... Ik ben eens benieuwd....
Het Leven waarvoor je geboren bent door Dan Mullman
Het is een boek dat gebruik maakt van je geboortedatum om een soort van weerspiegeling te geven van je karakter, je primaire levensdoel en de obstakels. Hierbij denk je natuurlijk aan een horoscoop, maar het is helemaal niet zo vaag en onduidelijk.
Het klopt, dat het erg naïef lijkt, om uit je geboortedatum allerlei gegevens af te leiden. Dat was mijn idee ook. Maar pas wanneer je de berekening hebt gelezen, en ziet hoe specifiek de benadering is, valt je mond volledig open.
Deze blog maak ik aan om aan te tonen hoe het mijn leven verandert. Ik ga hier niet heel het boek volledig uit de doeken doen (daarvoor raad ik je aan het boek zelf te lezen, en zeker ook toe te passen!!), maar wel de basis uitleggen die voor mij persoonlijk van toepassing is.
Het begint bij het bepalen van je geboortegetal, op de volgende manier: Mijn geboortedatum is 17 januari 1991. Je telt elk cijfer apart op ( 1 + 7 + 0 + 1 + 1 + 9 + 9 + 1) De uitkomst is 29. 2 + 9 = 11 Mijn geboortegetal is 29/11.
Deze getallen staan allen voor een bepaalde energie. Het tweede deel van het getal, het getal achter de schuine streep, is je primaire levensdoel. Het is de berg die je beklimt. De andere getallen zijn andere invloedrijke energieën die je gebruikt om de derde te bereiken, of obstakels die je moet overwinnen.
2 = Coöperatie en evenwicht 9 = Integriteit en wijsheid 1 = Creativiteit en zelfvertrouwen, maar ik heb 11, dat is dus dubbele creativiteit en zelfvertrouwen.
-------------------------
Hoewel ik over een goede dosis creativiteit en zelfvertrouwen zou moeten beschikken, beschouw ik bij mezelf dat dit door de jaren heen totaal verdrongen is, en ik ervaar veel een negatieve energie. Die creatieve energie, samen met het zelfvertrouwen, zit geblokkeerd omdat ik het evenwicht in mijn leven niet heb gevonden in 2 en 9.
Om dat evenwicht te vinden, zijn er een aantal wetten opgesteld. Voor mezelf zijn de volgende wetten belangrijk om aan te wenden, om zo een positieve energie te creeëren: De wet van keuzes De wet van flexibiliteit De wet van actie De wet van intuïtie De wet van verantwoordelijkheid
Deze wetten zijn erg leerrijk, en geven op zich al een enorme boost in zelfvertrouwen. Ze geven ook oefeningen om jezelf te trainen, en om de oefeningen in het dagelijks leven onbewust te gaan gebruiken. Wanneer ik uiteindelijk in balans ben met mijn energieën, zal ik mijn negatieve creatieve energie gemakkelijker ombuigen in positieve energie. Ik heb het gevoel dat ik daar geblokkeerd zit, wat zich uit in frustraties en verslavingsgedrag. Want dubbele creativiteit zorgt sowieso voor een creatie, of dat nu positief is of negatief. Het feit dat ik het roken niet kan laten, het snoepen niet kan laten en me erg vaak neerslachtig voel, is hier een gevolg van.
Dus vanaf vandaag ga ik de wetten aanwenden en mijn leven veranderen om mijn primair levensdoel positief te kunnen benaderen. Ondertussen ga ik ook proberen om die creatieve energie ook al positief aan te wenden, en de bron opnieuw aan te boren....
-------------------------------------------------
De komende tijd zal ik mijn genomen stappen hier plaatsen, als een soort van dagboek, dat hopelijk ook een inspiratie is voor anderen... Want, na vele jaren in onvrede te leven met mezelf, heb ik nu misschien wel het leven gevonden waarvoor ik geboren ben!!
. De inhoud van de blog vloeit allemaal voort uit het boek 'Het leven waarvoor je geboren bent," van Dan Mullman. 
