hoi, 

Ik ben momenteel 20 jaar.

Ik kom uit een heel groot en fijn gezin.

Ik geloof in God en leef met God.

Hoewel dat soms wel een strijd is.

Ik ben nu ondertussen 2 jaar bezig om uit een depressie te komen en ik wil mensen hierbij als inspiratiebron zijn.

Ik was altijd aan het zoeken naar mensen met hetzelfde verhaal maar ik zag er nooit een.

Daarom ben ik met deze blog begonnen.

ik smste graag met vrienden en vriendinnen. 

stond voor iedereen klaar, maar soms voelde ik me onbegrepen 

waar ik totaal niet van hield waren ruzies en pesterijen, die had ik al genoeg gehad op school.

Ik ging graag naar mijn kerk en genoot van de diensten.

Maar als ik dan alleen op kamer zat voelde ik me verdrietig en alleen.

Via via was ik in contact met 2 oudere mannen.

Omdat ik op dat moment niet zo goede band met mijn vader had, was het voor mij fijn om zo toch een soort vader te hebben die me raad gaf enzo.

Maar al snel veranderde deze smsen in minder leuke smsen en ja ik wou het contact niet kwijt want met wie moest ik dan praten. Had me totaal afgesloten van de andere mensen. mijn dag bestond eruit: opstaan,naar school gaan, thuiskomen, naar boven gaan en smsen en slapen. Dus ik ging op de smsen in, ze vroegen steeds meer en ik gaf het telkens. Dit heeft ongeveer 2 jaar geduurd. Ik sloot me echt helemaal af van alle mensen en natuurlijk mocht ik ook niks tegen iemand zeggen. Dit was welheelmoeilijk. Omdat het je wist dat het fout was maar toch wou je contact niet stop zetten. Het moeilijke van dit alles was dat een van de mannen ook christen was en dit maakte het voor mij nog moeilijker. Hier begon ook mijn worsteling met god .

Misschien herkennen sommige onder jullie het ook de strijd met alle seksuele zonden. Dit is vaak ook een onderwerp waar niet over gesproken wordt. Maar door dit gesprek merkte ik dat ik niet alleen was en toen vertelde ik alles in een keer. Vanaf dat moment begon ik paar mensen in te lichten. Ook probeerde ik te stoppen met het sturen van smsen,maar dat is een moeilijker proces dan ik had gedacht. En die mannen werkte ook niet echt mee. Gingen me bedreigen, maakte me bang enzo. Door die vriend ontdekte ik wel dat God mij alleen hier uit kon halen. 

Heb toen ook aan mijn leven aan God gegeven en heb me toen ook laten dopen. 

Het ging daarna exact een week beter maar toen begon ik me zo schuldig te voelen over alles enzo en ja toen merkte ik wel dat ik steeds minder blij werd enzo. Ik zag nergens meer vreugde in enzo. Ik vertelde mijn verhaal tegen meerdere mensen om dat gevoel een keer te kunnen loslaten maar dat lukte maar niet... Dit gevoel verdween maar niet... 

Als jullie je hier in herkennen en je wilt er over praten, stuur maar berichtje.

Deze tekst kreeg ik van iemand toen ik over alles begon te vertellen en ik vind en vond het wel een bijzondere tekst omdat ik me op dat moment echt zo voelde. Ik had 2.5 jaar moeten zwijgen... ik had me helemaal afgesloten van de mensen, een grote muur om me heen gebouwd. Als je deze tekst dan verder leest dan weet je wat je moet doen : Naar de Here gaan met je problemen, zonde enz...

Een tekst die me ook de hele tijd bezig hield was Romeinen 15:13.

Deze tekst werd mijn dooptekst. En ik was altijd benieuwd naar wat hij zou gaan betekenen voor mij. 

Want ik had niet echt vreugde en vrede, nu nog niet. Ik was boos, zeg maar gerust kwaad. Vooral op mezelf maar ook op die mannen en op God misschien ook wel. Waarom liet hij dit toe. Nu weet ik het antwoord wel bijna. denk ik.

Maar toch kijk ik wel met een zekere hoop naar die dag dat ik kan zeggen dat die tekst echt mijn leven kan omschrijven.

Want ik kan je wel vertellen dat ik veel hele diepe dalen heb gekend,waarin ik domme dingen wou doen. 

Maar telkens hield Hij mij tegen. Maar meestal besef je niet dat Hij het was en ging je dit gewoon negeren en dacht je dat je weer faalde, dat je niet durfde, te laf,...... 

Maar God is daarna echt wel tot mij gekomen om het echt duidelijk te maken dat hij voor mij zou zorgen en dat hij nog een lange voor mij te gaan had. Hierover zal ik meer vertellen in een volgend bericht...

Tot ziens

Soms is het heel moeilijk als je in een ingewikkelde situatie bent om te merken dat God bij je is.

Je twijfelt aan je geloof waar je eerst zo van overtuigd was, maar toch zorgt God voor jou. 

Hij zorgt voor de juiste personen op je pad, de juiste momenten. 

Meestal zie je dat op het moment zelf niet omdat je zo je aandacht richt op die bepaalde situatie, dat deed ik toch meestal.

Ik had vaak via msn gesprekken met iemand over alles wat er gebeurd was, hij bad dan voor mij of las zelfs een stuk uit de bijbel.

 Maar ik ben er op een gegeven moment achtergekomen dat ik zelf naar de Heer moest,dat hij klaar stond voor mij, met open armen.

Ik had een msn gesprek maar ik werd zo gek van de duivel die de hele tijd mij schuldgevoelens aansprak over mijn verleden en ik kon het niet meer hebben ik moest iets doen ,maar wist dat het niet goed was dus ik vertelde het aan die vriend en die zei dat ik zelf moest bidden en zelf alles moest vertellen aan God, 

Maar ik kon het niet, heel mijn lichaam schokte gewoon omdat ik het niet kon,ergens wou ik het wel maar lukte niet. Die vriend adviseerde mij toen om zoals ik het aan hem kon zeggen ik het ook aan God kon zeggen,zelfs schreeuwen. In mijn hoofd heb ik toen ook echt om hulp geschreeuwd van God en toen gebeurde er iets heel speciaals met mij. Ik kon even niet meer bewegen,mijn spieren werkte precies niet meer en toen zag ik voor me een beeld van Jezus met een meisje op zijn schoot en ik hoorde dat meisje alles vertellen wat ik moest vertellen, en Jezus antwoordde, alles komt goed , want ik hou van je! Ik was er even helemaal van onder de indruk en alles wat ik uiteindelijk maar tegen die vriend kon zeggen was wow!!!

God laat je nooit in de steek, je moet hem wel toestaan om de hulp te geven.

Ik hoop dat jullie hebben genoten van de kerstdagen en van oud en nieuw!

Hoop dat iedere van jullie zich niet te alleen heeft gevoeld tijdens deze toch wel familie-feestdagen

Ik had ook even tijd nodig om beetje uit te rusten want zo maar alles even opschrijven vergt toch meer dan ik gedacht had hoor. 

Zo nu zijn we zomaar 2014...

Tijd gaat best wel snel he ?

Er is zo een traditie om aan het begin van het jaar goede voornemens te maken.hebben jullie dat gedaan?

Ik niet echt want weet nu al dat het me toch niet gaat lukken... Ik kijk wel wat dit jaar me weer brengt.

Een nieuw jaar een nieuw hoofdstuk in een boek... onbeschreven momenteel en tegen het eind volgeschreven.

Waarom ik het hier nu met een boek vergelijk is niet zomaar. 

God heeft me een keer een beeld gegeven van 2 boeken. Het ene was een heel dik boek en het andere een dun boekje

Op het dunne boekje stond 'verleden' en op het dikke boek stond 'toekomst'. Dit was in een hele moeilijke periode maar God liet me duidelijk zien dat er nog een hele toekomst voor me lag, dat ik er dus voor moest gaan.

Ik ben blij dat ik nog tijd heb om toch te genieten van alles wat God doet en brengt in mijn leven.

En het is ook een teken dat ik het verleden achter me moet laten, dat ik me nu moet richten naar de toekomst en niet meer naar het verleden want Gebeurd = gebeurd 

liefs

het is al een tijd geleden dat ik nog iets geschreven heb. 

Dit is omdat ik het weer zwaar had. Paar tegenvallers maar nu zie ik het positief in hoor

God geeft me altijd weer de kracht om verder te gaan. Hij bemoedigd mij telkens weer op nieuw

Ik ga nu al bijna 1.5jaar naar christelijke hulpverlening en elke keer is het moeilijk om weer naar daar te gaan.

Want het is niet wat de duivel wil,de duivel wil dat ik op mijn kamertje blijf zitten en niemand spreek.

En de hele tijd mijzelf de schuld geef van alles.

Ook ben ik door deze hulpverlening doorgestuurd naar de dokter om toch eens te horen of misschien medicatie niet ook deel van de oplossing kon zijn. De dokter luisterde naar mijn verhaal en besloot toch dat dit het beste was, kreeg direct een voorschrift mee. 

Dit is ongeveer 4 maand geleden. 

Ik had bijna geen last van bijwerkingen enzo, en het ging al stukken beter.

Korte tijd geleden moest ik weer eens naar dokter op controle en toen besloot ze toch de dosis te verhogen.

Ik baalde enorm,was hele tijd aan het denken van het gaat toch goed en waarom nu dit weer enzo.

Ik had enorm het gevoel dat ik faalde. 

Toen ik met iemand hierover sprak, deed die me eraan herinneren dat het ook wel af en toe nog wel eens mis ging, dat ik dan weer in de put zat enzo. Dus dat niet alles al lekker liep. En dat het nu met die hogere dosis nog beter zou gaan ook al zou ik dat nog niet direct zien.

Dit gaf me wel meer moed! God werkte door deze persoon!

Ik heb ook een boek terug gevonden die me ook meer van gods genade laat zien iedere dag. Het is een dagboek speciaal over Gods genade!

Mag er elke dag een stuk van lezen en het is zo mooi! 

Het boek noemt Goede genade 365 keer en is geschreven door Willem de Vink.

Echt een aanrader om zo met God bezig te zijn. 

Tot ziens 

Ik heb gemerkt dat het nu nog steeds voor mij heel erg  moeilijk is om mensen te vertrouwen.

Omdat ik eens vertrouwde op mensen en deze misbruik maakte van het vertrouwen dat ze verkregen hadden.

Echte close banden met mensen ging ik uit de weg.

wou ik niet, want stel je voor dat ze me los lieten...

Gelukkig gaat het steeds allemaal een beetje beter en wordt de stil verlegen meid, een vrolijke spontane vrouw.

Maar dat heeft tijd nodig.

En ben dankbaar dat mensen me blijven steunen en helpen.

Binnenkort ben ik de IK die ik hoorde te zijn,zonder problemen.

Ik ga sinds kort naar een andere kerk om nieuwe mensen te leren kennen etc.

Dit gaf thuis wel een beetje spanning,maar het maakt toch niet uit waar je god aanbid, als je maar over hem leert zou ik zeggen.

Vorige zondag was er een in die dienst een lied en dat sprak mij erg aan.

Ik wou het ook even met jullie delen!