Het chinese uur zit serieus in ons lijf. We zijn
ontzetten moe maar ook ontzettend blij.
Eerst en vooral het vliegen is behoorlijk goed
meegevallen. De spelletjes werkten beter dan tijdens onze eerste vlucht. Dus
Anouk, Cleo en Charlotte, jullie zullen kunnen spelen als jullie donderdag naar
huis vliegen. Fee heeft 8 van de 11 uur vliegen geslapen en Ona 9 uur. Gelukkig
maar want anders is dat niet te doen, zolang met 2 kinderen op een vliegtuig. Ona had een klein bedje om in te slapen
zodat we haar niet constant op onze schoot moesten houden. Het bedje is wel
maar zo'n 20 cm diep waardoor het niet te vertrouwen is als ze wakker komt. Ze
zou er zo uit kunnen kruipen en vallen op de grond van zo'n 1m hoogte dus
hebben Kurt en ik niet geslapen maar de wacht gehouden. Kurt heeft trouwens een
erg slechte vlucht gehad; hoofdpijn en buikloop (waarschijnlijk toch nog iets
verkeerds gegeten op de laatste dag)
Om 06u belgische tijd zijn we geland op Zaventem. Oef!
Na het nogmaals controleren van de paspoorten en het
ophalen van de koffers konden we eindelijk naar nonkel Glenn die ons kwam
ophalen aan de luchthaven.
Verschillende kennissen, familie en vrienden van de
andere koppels stonden hen op te wachten met spandoeken, heel ontroerend moet
ik zelf zeggen. Andere families die zelf adoptiekindjes hebben uit China
stonden hen ook op te wachten.
Na een goed uur rijden kwamen we dan eindelijk aan in
Moere-city, waar onze familie ons stond op te wachten. Eindelijk konden ook zij
Ona in levende lijve bewonderen met de nodige knuffels en traantjes. Ons huis
was (en is nog steeds) mooi versierd met o.a. een prachtige foto van ons 4 op een
canvas (met dank aan juf Maaike) prachtig gewoon.
Daarna hebben we samen genoten van een lekker
ontbijt met de nodige verhalen en ondertussen maar Ona bewonderen.
Ona reageerde net als op het moment dat wij haar
voor het eerst kregen. Ze was heel stil en bekeek alles heel aandachtig. Ze
liet zich gewillig door iedereen op de arm nemen maar uiteindelijk vonden we
het allemaal beter dat ze dicht bij mama en papa was want zo was ze meer op
haar gemakjes.
Na korte tijd verscheen er al een lachje op haar
gezicht en stak ze haar tong uit. Ze had al meteen door dat ze hiermee scoorde.
Na het korte bezoek is Kurt in zijn bed gekropen
want hij was helemaal niet oke. Hoofdpijn, buikpijn, . Dus kan een mens dan
maar beter slapen. Ik heb me bezig gehouden met de koffers uitpakken. De koffers zijn reeds uitgepakt. De 10 machines zijn achter de rug maar aan het strijken komt voorlopig geen einde.
Ona voelt zich al goed thuis. Ze houdt ons wel
constant in de gaten. Met slapen heeft ze nu wel wat problemen. Toen we in
China waren, sliepen we met 4 op de kamer. Ze zag steeds iemand rond haar en
als ze moest slapen had ze daar geen enkele keer geweend maar nu is dat anders,
ze heeft haar eigen kamertje en moet nu eigenlijk een beetje gewoon worden om
alleen te slapen.
Nacht 1: heel veel geweend, ben dan steeds
opgestaan om haar te troosten maar telkens ik de kamer verliet, begon ze
opnieuw met wenen
Nacht 2: heel veel geweend, nu had ik me
voorgenomen om haar te laten wenen en mij niet te tonen gedurende de ganse
nacht. Dat is me ook gelukt maar ze heeft ontzettend veel geweend, getierd en
geschreeuwd.
Nacht 3: Na 5 minuutjes wenen is ze als een blok in
slaap gevallen. Pas om 5 uur in de ochtend is ze 1X wakker geworden, eventjes
geweend en dan meteen weer in slaap gevallen. Man man wat was ik blij en ook
zij was uitgerust.
Heb haar daarnet om 20u00 in bed gelegd en ze heeft
toch meer dan een uur geweend. Ben benieuwd wat de nacht ons zal brengen.
Overdag doet ze ook kleine slaapjes. De ene keer
gaat het ook beter dan de andere keer. Soms valt ze van moeheid in slaap in
haar park.
Vrijdagochtend zijn we dan naar Brussel gereden
waar we in het FCA de nodige originele documenten moesten voorleggen. Daar het
document gekregen waarmee we Ona in de gemeente kunnen inschrijven. Stadhuis,
jammer genoeg, op vrijdagnamiddag gesloten waardoor we na het weekend een
nieuwe poging zullen ondernemen.
Vandaag onze laatste dag in China. We
hebben daarbij gemengde gevoelens. We zijn blij dat we naar huis kunnen om
iedereen terug te zien, om Ona aan iedereen te laten zien, om Russel (onze
poes) te knuffelen . Maar we weten ook dat we Ona weghalen uit haar geboorteland.
We komen vast en zeker nog eens terug naar China, want China zal een belangrijk
plaats in ons hart blijven hebben. Hopelijk zal Ona dat een goed idee vinden.
Fee heeft zich geduren de tijd in China
veel vragen gesteld over haar adoptie. Ze is blij dat zij geen vondeling is.
Dat is voor haar heel belangrijk. Ze zal blij zijn om terug thuis te zijn zodat
ze kan spelen met haar vriendjes in de wijk en waaraan ze veel zal vertellen over haar
verblijf in China.
We willen jullie massaal bedanken voor al
jullie reacties. Het was steeds fijn om ze te lezen en ontzetten leuk om te
horen dat jullie meeleefden met ons avontuur.
Iemand had in haar reactie geschreven: Het
lijkt wel een sprookje: Ona uit China. We vonden dat een leuke reactie en
zijn van plan om er een vervolg aan te maken: Ona komt naar huis.
Onze koffers zijn gepakt, nu nog een tijd
overbruggen van 6 uur voor we naar
de luchthaven vertrekken, om 21u20 plaatselijke tijd. Waar het weer wachten is,
onze vlucht vertrekt pas om 01u50 s nachts (chinese tijd) bij jullie is het dan 19u50 met het vliegtuig richting Zaventem.
Na 11u vliegen komen we rond 6u20 (belgische tijd) aan op Zaventem. Hopelijk
hebben we een veilige terugreis want blijkbaar is er gisteren een vliegtuig
neergestort in China.
Dus vragen we aan iedereen om een
schietgebedje te doen zodat we goed aankomen.
Dikke kussen van Kurt, Kathy, Fee en Ona
(voor de laatste keer uit China)
Gisteren naar de hemeltempel geweest. Het was er niet overdreven druk waardoor we er heel rustig hebben kunnen wandelen. Heel mooi en indrukwekkend allemaal. Het symboliseert de 4 jaargetijden, de 12 maanden en de 48 weken.
Vandaag naar de Hutongs geweest of het oude China. Hier kon je zien hoe de chinezen hier vroeger (en sommigen nog steeds) leefden. In hele kleine huisjes met weinig middelen. Wij kunnen het ons niet voorstellen om zo te leven.
Deze avond gaan we samen gaan eten met de groep in het favoriete restaurant. Morgen koffers inpakken en om 21u30 vertrekken naar de luchthaven. HOERA, bijna thuis.
