Terwijl ik epidurale krijg moet Ronny nog even buiten het verloskwartier wachten. Hij krijg een schort om. Als ik helemaal 'geprepareerd' ben mag hij naast mij komen zitten. De operatie begint. We kunnen alles een beetje volgen in de reflectie van de lamp boven de operatietafel.
Omstreeks kwart na twee snijdt dr.Caeymaex de vruchtwaterzak open en gaan ze de baby halen. Blijkbaar wil het poepje niet goed mee, want de verpleger moet langs mijn kant van de doeken nog eens extra op mijn buik duwen. Maar uiteindelijk komt er toch een prachtig klein meisje uit.
Welke naam moet ze hebben? Euhm... welke gaat het nu worden... EVA? En gaan we er nog een stukje aan breien? Bwa ja... Het wordt Eva-Angelina.
ze weegt 3.010kg en meet 47cm. Agapar-scores: 9/10/10 Bijna perfect dus!
.............................................Dit is nu ons engeltje EVA-ANGELINA...................................................... ............................................................Welkom kleine meisje ..............................................................
Eva wordt verzorgd en afgedroogd, een pampertje aan en Ronny verdwijnt samen met haar naar boven. Ze moeten daar op mij wachten. Ik wordt terug dichtgenaaid en ik mag naar recovery voor een uurtje. Als ik terug gevoel begin te krijgen in mijn benen mag ik naar boven... zeggen ze...
Er is een uur gepasseerd, nog niemand mij komen halen. De verpleger belt naar couveuse, daar vertellen ze dat er geen kamer vrij is en dat ik dus nog even beneden moet blijven staan. Uiteindelijk heb ik daar twee uur in die kelder gezeten, tussen alle andere 'gevallen'. Ik was niet ziek, ik wilde gewoon bij mijn kindje zijn.
Nu belt couveuse terug naar beneden dat ze me dan toch maar naar boven rijden, 'k mag wel op de gang een beetje staan met Eva.
Ik kom boven aan, staat Ronny met Eva in zijn armen achter 't glas van de couveuse. De rest van de familie staat aan de andere kant. Blijkbaar weten ze nog niet hoe het kindje heet, noch of het een jongen of meisje is. De papa heeft gewacht op mij om het nieuws te vertellen. Dus iedereen heeft 2 uur in spanning moeten zitten...
nog geen uur oud, en ik doe mijn oogjes al goed open!
Piep!
Fiere papa
Ons gezinnetje
Nu wordt het toch wel tijd om Eva de eerste voeding te geven. Ze eet haar eigen vingers bijna op van honger. Geen kamer vrij... dan maar op de gang van verloskunde.
wat een grote honger
eten op de gang van verloskunde
Dan mogen we naar een kamer op materniteit verhuizen. Voorlopig een tweepersoonskamer omdat er niets anders vrij is. Aanrukken met de valiezen en doopsuikers.
Ons kleintje kondigt zich 14 dagen te vroeg aan. Nu is het net vandaag volle maan + maansverduistering. De maan heeft naar het schijnt wel een invloed op zwangerschappen, dus wij denken dat zij er deze keer ook wel voor iets tussenzit.
Aangekomen in het ziekenhuis blijkt dat er nog velen onder invloed van het gesternte staan. Er zijn 8 bevallingen aan de gang... en materniteit is al zo goed als volzet.
Bij gebrek aan een arbeidskamer wordt ik met mijn bed in een verloskamer gezet. Daar gebeurt al het voorbereidend werk en wordt de monitor aangelegd.
Als ze aan de operatie gaan beginnen (rond 13h) heb ik 4cm opening. 'k Heb dus al flink wat arbeid gehad. Dit zou ook beter zijn voor de vitale functie van 't kindje achteraf.
Eergisteren (dindsdag) mijn laatste dag gewerkt, gisteren (woensdag) naar de kapper geweest. En normaal nog 14 dagen genieten van rust. ...
Donderdag 5.30h 's morgens. We zijn in Duffel blijven slapen. Ik wordt wakker met een stekende pijn in mijn buik. 't Zal toch niet waar zijn. Nog even stilletjes blijven liggen, wie weet gaat het wel over. Anders maak ik Ronny voor niks wakker. Hmm, na een uur blijft de pijn toch komen. Met tussenpozen van 7 minuten lijkt het mij wel om het echte ding te gaan.
Toch maar Ronny wakker maken dat hij vandaag waarschijnlijk beter niet gaat werken.
We beslissen samen om zo lang mogelijk thuis te blijven, kwestie van beetje op ons gemak en ons eigen te zijn. Heb een lekker warme douche genomen rond 9h om de pijn beetje weg te nemen. Dat doet deugd!.
Even de gyneacoloog bellen om te vragen hoe het met de radiografie van gisteren was. Caeymaex vertelt me dat het dan beter is om direct binnen te komen omdat ze op de foto gezien heeft dat het een keizersnede moet worden wegens bekken te smal. Is dat even schrikken! Eventje paniek in huis! Tja, als het zo moet, dan moet het zo.
Auto inladen en wegwezen dus. (ongeveer 10h zijn we dan)
Zwaar !!! Ik wou het bedje een beetje verschuiven... Hiervoor moet ik toch hulp inschakelen, geen beweging in te krijgen. Dit kan dus wel tegen een stootje .
Bij dr. Leroy hebben we de 12 weken echo laten nemen (Caeymaex is met vakantie).
Bij deze echo wordt het kindje van top tot teen nagekeken. En alles is perfect in orde met onze ieniemienie! Na het nekplooiverhaal is deze bevestiging toch weer een hele geruststelling.
Op deze foto's zie je heel duidelijk onze Ieniemienie!
Ieniemienie in profiel Ik denk dat dit een doorsnede van de buik is.
Jippie , het is zo ver! Wij vertrekken vandaag naar Kreta! De laatste keer met z'n twee in het buitenland. Hopelijk schijnt de zon, en kunnen we volop genieten. Tot binnen twee weekjes.
Vóór de vakantie (binnen een paar dagen) toch nog een tweede opinie gevraagd.
Hiervoor zijn we bij dr. Cathy Caeymaex geweest. Dat was een hele andere aanpak hoor.
Een rustig gesprek, voldoende uitleg over wat er aan de hand zou kunnen zijn, en hoe het verder gaat nu.
Zij heeft het nekplooitje 4 keer gemeten en niks abnormaals gezien. Waarschijnlijk heeft dr.Berteloot de huid meegeteld ipv enkel de vochtophoping. We zijn dan ook nog a la minute bloed gaan laten nemen en de Triple-test was ook zeer gunstig.
Iedereen kan zich vergissen en een fout maken. Maar om mensen dan nog 'rustig' op vakantie te sturen vonden wij niet kunnen.
Van dan af is dr. Caeymaex onze gyn geworden. En de hele rit zijn wij hier super tevreden over!
Nu willen we ons vermoeden ook officiëel bevestigd zien, dus willen we zo snel mogelijk lang bij een gyn. Ook omdat ik niet precies weet hoever we nu zouden zijn.
dr.Van Kelekom was volzet en blijkbaar ontvangen de dokters in Duffel nieman vóór 12 weken zwangerschap. Stom hé! Dan maar bij iemand privé... dr.Berteloot wilde ons die week nog ontvangen.
De eerste kennismaking en het eerste onderzoek bij Berteloot was kort en krachtig. Hij heeft enkele korte vragen gesteld betreft familie en voorgeschiedenis van ziektes. Snel even onderzoeken en klaar.
Maar... daar was wel ons babytje! Een kleine vlekje in de vorm van een boon en een ieniemienie klein hartje dat kloptje.
Vandaag zijn we dan ook naar Duffel gereden om ons mama en papa het goeie nieuws te vertellen. Bij de apotheek tutters gaan kopen met 'liefste oma' en 'liefste opa' en die hebben we dan mooi ingepakt.
Voor de peter Jonas had Ronny een fles Samsonbubbels bij.
Omdat we nog maar één of twee weken ver zijn hebben we samen besloten om het buiten onze ouders nog niemand anders te vertellen.
Gisteren na het werk een predictor test gehaald. Deze morgen de test gedaan.
Ikzelf ben er al een paar dagen van overtuigd dat wij zwanger zijn. Ik voel het vooral aan mijn borsten. Ze doen niet echt pijn, zijn ook niet groter of zo maar ze zijn wel gevoeliger.
Enfin, die test dus... drie tot tien minuten wachten voor hij af te lezen is. Roze bol = zwanger, Wit = niet zwanger. Lang moest ik niet wachten, ... gewoon heel het venstertje roze
Dat was dus duidelijk, 'zwangerder'dan dit kunnen we niet zijn.
Ik heb de test op ons magneetbord gehangen en met een warm gevoel naar 't werk vertrokken. Daar aangekomen een sms'ke naar Ronny gestuurd dat er een verassing aan het bord hing voor hem.
En zo is alles dus begonnen, ieniemienie was een feit.
