Een uitstap naar het zuiden van het eiland. Achtereenvolgens een parelkwekerij, een wijndistillerie van een soort myrtillen, een peperplantage, een "fishsauce"factory (niet te eten), een vissersdorp met onnoemelijk veel vlottende restaurants, de Ho Quoc pagoda, Coconut prison (tijdens de Vietnamoorlog nog gebruikt) en tenslotte het hagelwitte Sao beachstrand.
Met de snelboot naar Phu Quoc. Hier komt een week rust . Dus veel foto's op onze blog moet je voorlopig niet verwachten : zon, zand, zee en zonsondergangen!
's Avonds is Can Tho een feest voor het oog: gekleurde lichtjes overal en ongelooflijk -de enige motorbikefree straat in Vietnam. We zijn nu in Rach Gia om er morgen de boot naar het Phu Quoc eiland te nemen. De plaatselijke martelaar is Nguyen Trung Truc een rebellenleider die, toen de Fransen dreigden zijn moeder te doden, zich overgaf en werd geëxecuteerd .
Om halfzes 's morgens (het is dan nog donker) met de boot vertrokken naar de "floating markets". Een groothandelmarkt en een lokale. Door rustige kanaaltjes terug. Onderweg nog een rijstpapierfabriekje. De schipper maakt leuke kroontjes uit kokosnootbladeren.
In Can Tho logeren we vlak tegenover Ho Chi Minh . Dit is onze laatste bestemming aan de Mekongdelta. Een Chinese pagode met de gebruikelijke poppenkast en ook nog een mooie Khmerpagode . In tegenstelling tot de meeste bhouddhistische pagodes in Vietnam is deze met "het kleine voertuig".
Hier vervolgen we de reis in de Mekongdelta. Aan vervoersmiddelen geen gebrek : grote boot, kleine boot, tuktuk . Een steenbakkerij, kokosnootsnoepjes, slaapmatten.
Met de taxi naar Ben Tre. We logeren vlak aan de Ben Trerivier, een zijarm van de Mekong. De stad verkennen, de nodige fitnessoefeningen en de uitstap van morgen vastleggen. Het is hier 33 graden. Beetje jaloers?
Met de moto's (spijtig geen foto's) werden we naar de vertrekplaats van de boten gebracht. We bezochten zo vier "Con"s (eilanden in de Mekongdelta). Natuurlijk overal souvenirsstalletjes, bijenimkers, snoepjesfabriek, cocosfarms, krokodillen, en fruitbomen, een riviertochtje met de kano en tenslotte de tempel van de kokosnotenmonnik met als afsluiter een perfecte lunch.
Nu zijn we in My Tho aan de delta van de Mekong. Even verkennen, boottochtje van morgen vastleggen en ons efkes onderdompelen in de boudhistische sfeer van de Vinh Trangpagoda...
Vanuit Saigon reizen we (net als 14 jaar geleden met Dirk) naar de Cao Dai tempel - de grootste van Vietnam - met die vreemde religie. Zo komen we te weten dat Victor Hugo een heilige is...Daarna de Cu Chi tunnels en zagen we hoe de Vietcong zich verdedigde tegen de Amerikanen 40 jaar geleden.
Aangekomen in Ho Chi Minh (Saigon). Het is hier warm en vochtig. We waren juist te laat voor het Reunification Palace, nog even de Ben Thanh Market en nu het backpackers paradise .
Vandaag is het bewolkt dus trekken we op de culturele toer: we starten met de Long Sonpagoda waar een beeltenis staat van de monnik Thich Quang Duc (herinner je de auto in Hue) en nog meer monniken en zusters die zich als protest tegen het Diemregime verbrandden. Dan naar Po Nagar waar weerom ruïnes staan van de Chambeschaving (sinds de 4de eeuw). De godin die hier vereerd wordt beleefde heel wat avonturen: gestolen, vervangen, hoofd door de Fransen meegenomen, en nu met een poppengezicht wordt vereerd. (Yang Po Inu Nagar)
Eindelijk strandplezier in Nha Trang. Er staat een flinke bries maar in de namiddag breekt de zon door. Het zit hier vol Russen en de winkels en restaurants staan vol Cyrillische letters, gelukkig voor ons ook Engels...
Dalat heeft het ideale klimaat om bloemen te kweken. Van hieruit worden ze naar heel Vietnam verstuurd. In de mooie tuin van gisteren zagen we de bloeiende Japanse bomen. Vergeten te vermelden dat we ook het zomerpaleis van Bao Dai (de laatste Vietnamese keizer-gestorven in Frankrijk na zijn verbanning) bezochten. Prachtige Art Decostijl. Nu zijn we in Nha Trang, een badstad maar het weer zit effe niet mee : wel warm maar veel wind en bewolking. Morgen beter?
We doen nog even "crazy" want op de koffieplantage drinken we zowaar wezelkoffie: de wezels eten hier de koffievrucht en van de uitwerpselen wordt de "weazelcoffie" gebrand. Wat verder proeven we krekels in de krekelfarm en dan naar een zijdefabriekje. Even de lachende Boudha in de Linh An pagode groeten en dan een toffe afdaling aan de Elephant waterfall !
Een speciale dag in Da Lat, een hillstation op 1475m hoogte. Hier worden bloemen geteeld voor heel Vietnam. Dus wij wandelen rond het meer naar de "flower garden" met heel veel bloemen maar wel wat kitcherig aangelegd. Dat kan je ook zeggen van het "crazy house" dat we daarna bezochten en ook van de "crazy pagoda "-de echte naam vergeten... 's Namiddags met de eigenares van het guesthouse naar een Japanse tuin en dan nog eens een waterval maar dat deden we op een spectaculaire "sliding". De laatste foto's van een lemen Efteling, al even naïef als al het vorige.
Vietnam is de tweede grootste koffieproducent (na Brazilië) van de wereld. Konden we goed zien op weg naar Dalat: overal koffieplantages en overal lag de koffie te drogen langs de kant van de weg. Tot zelfs op de voetbalvelden en daarom (zeggen de supporters) scoren ze zo slecht in de wereldcupcompetitie want hun spelers kunnen niet trainen. Ze kennen hier overigens alle Belgische voetballers...
Buon Ma Thuot is de koffiehoofdstad van Vietnam. Wij trekken echter naar de Dray Nurwaterval en vooral naar het E De dorp Buon Don. De E De (juist gespeld hoor) behoren tot de talrijkste minderheden groep in deze streek. Hun cultuur is matrimoniaal d.w.z. dat de vrouwen de baas zijn (erfenissen enz). Ze hebben ook een eigen taal en geschrift (door Franse missionarissen vastgelegd). De dorpelingen staan bekend als olifantenjagers in het naburige Yok Don nationaal park en de mahouts hebben een herkenbaar graf.
