Er is een uitspraak en die luidt "op de wilde boef". Ze wil zeggen "doen wat in je opkomt" en dat deden we ook vorige vrijdag. De kleuters hadden zin om hun danstalenten te laten zien en dat deden ze dan ook op het ritme van enkele klassieke klassiekers.
En natuurlijk moesten we met de kersen iets doen. Ok opeten is altijd een leuk anternatief maar we wilden iest speciaals. Eerst maakten we een kersentaart maar die was verbrand. Dus werden het kersenkoeken.
Kijk maar eens naar de foto's, maar houd jullie monden dicht want als jullie beginnen te watertanden dan wordt jullie computer nat.
Oh ja het recept, deeg, pudding, kersen, een beetje suiker en heeeeeeel veel liefde en nog meer glimlachen
Het heeft eventjes geduurd maar hier volgen enkele foto's van de kippen. Ik mag ze al niet meer kuikens noemen want dat zijn ze al lang niet meer. Omdat ik een klein dispuut heb gehad met een deur in mijn woonkamer, hebben de kuikens me gezelschap gehouden.
Ze worden ontzettend groot, misschien moet ik ook eens wat foto's van hen trekken nu ze zo groot zijn. Telkens als ik voorbij hun hok kom, springen ze tegen de draad omhoog. En als ik de deur opendoe, springen ze uit het hok en beginnen ze in de tuin te scharrelen, onder het waakzame oog van Koetsoe.
Waarschijnlijk zeggen die namen jullie niets maar daar gaat snel verandering in komen.
We hebben kersen kunnen plukken in de tuin, en er hangen er heel wat aan de boom. Maar er was wel een probleem ! ! Ze hingen te hoog in de bomen, dus sleurden de kleuters massal stoeltjes naar buiten die ze dan als trapje gebruikten.
Geen zorgen, lieve mama's en papa's, ze stonden maar op één stoeltje hoor.
ik merk dat er wat onduidelijkheden zijn waarom ik niet op school ben. Wel, ik heb een klein dispuut gehad met een deur en de deur heeft gewonnen.
M.a.w. ik ben geveld door een hersenschudding en de dokter heeft me aan mijn bed en sofa gekluisterd. Volgende week is het nog rusten geblazen en dan vliegen we er terug in. Hoog tijd want de verveling slaat toe en de klas roept, elke dag wat harder.
Ik probeer er voor te zorgen dat er af en toe een cd'tje in de klas staat met een verhaaltje of een boodschap voor die rakkers van K1b. Zo is dat gemis toch wel wat draaglijk.
Vandaag hebben we de handen weer uit de mouwen gestoken. We hebben enkele "bedden" klaar gemaakt en een aardbeienbos aangelegd. Wat is nu een aardbeienbos zul je je afvragen. Wel het is de bedoeling dat in de potjes aan de balken, aarbeienplanten komen. Die groeien dan verder als takken aan de bomen. En omdat onze tuin veel last heeft van slakken geven we hen niet de kans onze aardbeien op te eten.
We willen een tuin maken waar er leven is. In elk hoekje, onder elk steentje beweegt er wel iets of is er iets aan het groeien. Er gaat dus genoeg te beleven zijn in ons groen paradijs.
Helaas zijn er geen foto's van de kleuters in actie, maar die komen er binnenkort zeker aan. Veel werk is er niet meer in ons tuintje. We hebben de paadjes aangelegd en de bodem bedekt met karton en blaadjes (zo komt er meer leven in de grond, wordt hij nog vruchtbaarder en hebben we weinig last van dat vervelende onkruid)
