Ik had jullie beloofd om ook eens uit te wijden over onze activiteiten tijdens het vrijwilligerswerk. Wel, toen we 15 oktober hier arriveerden, zijn we er ineens in gevlogen. Samen met Frans hebben we eerst terug even de rondleiding gedaan op het terrein, om zo ook even de update te kunnen bekijken die andere vrijwilligers deze zomer hebben bewerkstelligd. Vorige winter zijn we namelijk prospectie komen doen en er is hier een hele hoop gebeurd!!!
Er ligt een dak op de schuur, maar dat is nog niet volledig klaar. Wij zullen dat dus afwerken. Er blijft water in de schuur staan, een rioleringske leggen dus. Alles wat er nog aan hout ligt over heel het terrein, sorteren en of verbranden of verder laten uitdrogen zodat het als stookhout kan gaan dienen later. Frans heeft het idee om op het terrein een droogtoilet te zetten, even kijken of we al voorbereidingen kunnen treffen. En zo kunnen we nog wel even doorgaan.
Maar we moeten beginnen bij het begin, dus we zijn eerst het aanlooppad naar Bosc Couvert beginnen ontruimen, nadat een boom daar overheen was gegaan. Om ervoor te zorgen dat we geen problemen krijgen met de aangekondigde regen, nemen we de dag erna het dak onder handen. Stukken moeten worden afgezaagd, bijgepast en afgewerkt worden en het zou eveneens leuk zijn moest het dak een ventilerende functie krijgen, want het plan is dat de schuur een schuilplaats kan worden voor ezeltjes. Zo gezegd, zo gedaan, beide zijden van het dak hebben nu een stevige luchtdoorlaat, zodat het er wel droog blijft, maar constant geventileerd is.
Terwijl ik me 2 dagen op het dak heb bezig gehouden, heeft Karen ondertussen haar rug kromgewerkt om in de stenige / rotsige ondergrond een greppel te graven, waar de drainagebuis van de schuur in zal komen te liggen. Hup, de PVC erin, stenen erop en klei erover, zodat de ezeltjes de buis niet stuktrappen. Tegelijkertijd is ze ook heel de tijd bezig geweest met al het groen puin, dat ondertussen verdord is en tijdens de zomer niet verbrand mag worden, op te stoken. Ja, het ziet er hier al anders uit ...
Vermits het vrijwilligerswerk is, mag de boog zelfs nog minder gespannen staan dan tijdens "echt" werk, dus zijn we zaterdagvoormiddag bijvoorbeeld mee naar de plaatselijke markt in St Affrique geweest en zondagmiddag hebben we genoten van folklore rond "de kastanje".
Hier zagen we nog een omgevallen berk weg, daar ruimen we nog een hele hoop groenafval op en dan ... is het tijd voor KLIMMEN! Ja, waar we in België tevreden hadden moeten zijn met een binnenmuur, kunnen we hier even naar het gigantische massief van Tarn - Jonte rijden en even actief bekomen van de werkweek.
Natuurlijk doen we ook iets anders dan enkel de rots van naderbij onderzoeken en zijn we bijvoorbeeld naar Roquefort geweest. Lekkere, heerlijke kaas, die je kan proeven na een rondleiding door de 'caves de Papillon'. Jammer genoeg vonden wij het bezoek aan de kelders wat mager, maar de romige smaak van een van Frankrijks meest bekende schimmelkazen maakte veel goed.
Na een fijn weekend vol actie te hebben gehad, kon ik de afgelopen 2 dagen de boom in. Letterlijk weliswaar. Er staan op Bosc 3 bomen die uit 1 wortelstel groeien. De ideale plaats om een natuurlijk hutje van te maken, of een droogtoilet. Alleen, kastanjes van 15 meter hoogte, het is niet echt nodig. Dus toppen die handel! Stukje bij beetje zagen we de bomen naar beneden, zodat er nu nog 2 staken van 4 meter en 1 van 5 meter rechtstaat, om heel deze handel dan te gaan omvormen naar een droogtoilet.
Op algemeen verzoek vind je onze sfeerfoto's hier en de rest van de verhaaltjes is voor een volgende keer!
Ja jongens, niet verschieten, hier zijn we met een nieuw verhaal. Ja, ondertussen zijn we al 3 dagen in La Jourdanie, bij Frans, waar we hem gaan proberen te helpen bij het verder ontwikkelen van Bosc Couvert. Dat verhaal zal binnenkort nader toegelicht worden, eerst gaan we het hebben over vakantie! (ik hoor jullie al denken, sjongejonge, hoe kan de Maarten het nu over congé hebben, hij heeft er een van 14 maanden aan een stuk? Wel...)
Het was dus de afgelopen 10 dagen verlof, rust, congé, gelijk ge het maar wilt. Het begin van de vakantie hebben we in het vorige bericht al beschreven, en die was niet zo bijster fantastisch gestart. Maar ondertussen heeft Rhino het weeral 700km vol gehouden, zodat we toch alweer een klein beetje vertrouwen in haar krijgen. Langs de andere kant vertelt ons gezond verstand dat we nu per kilometer dichter naar de volgende panne rijden. Laten we hopen dat die nog behoorlijk veraf is. (en met de tijden in Frankrijk zoals ze nu zijn, weten we eigenlijk niet of we nog veel zullen rijden, want de pompen vallen hier naar het schijnt stuk voor stuk droog door een staking in de meeste raffinaderijen van het land)
We hebben onze vakantie hier in de buurt van La Jourdanie gehouden, om een beetje meer precies te zijn, een 20-tal kilometer van Millau. Daar bevinden zich de Gorge de la Jonte, die op haar beurt uitkomt in de Tarn. We hebben daar leuk kunnen klimmen, het weer was mooi en het massief best overweldigend. Zo overweldigend soms, dat ik er moeite mee had om me zeker te voelen op de rots. Een gevoel dat ik voor het eerst in mijn klimcarrière heb moeten onderkennen. Maar mooie omgeving en een heleboel prachtige gieren die langsvliegen op een paar meter terwijl je in je multipitch van 130 meter lang zit. Echt fantastisch.
Dan hebben we omwille van regen en felle wind een paar dagen het touw in de zak gelaten en de wandelschoenen aangetrokken. Wie niet van klimmen houdt, kan hier eigenlijk ook perfect zijn hart ophalen aan wandelen, fietsen of mountainbiken. Daarna zijn we de kloof haaks op de Jonte, de overbekende Gorge du Tarn eens gaan verkennen. Eerst te voet, dan al klimmend en daarna lekker chill Rhino aan het werk gezet om ons al sightsee-end ons rond te voeren. Terwijl ik dit allemaal zo hier aan het neerpennen ben, merk ik eigenlijk, hoe fantastisch klimvakanties ook zijn, hoe saai het is om erover te vertellen. Dus, ik stop met kletsen en laat jullie gewoon hier van onze foto's genieten.
Eigenlijk
zouden jullie ons hier eens moeten zien zitten De hond op onze voeten, natte
sokken, die boven ons hoofd hangen te drogen. Alle moeite moeten doen om de was
gedaan te krijgen, want een wassalon? in Frankrijk? Hier in Millau toch al niet
gevonden. Op dit moment geen internet, dus rap heel de boel in Word bij elkaar
typen, dan op het terras van de Mc Donalds gaan zitten om het op de blog te posten
(want daar heb je gratis internet),
Ja, ik hoor ze het nog zeggen, allé Maarten, alleen Europa?! (precies of
hier geen avontuur te beleven valt! ;-))
De laatste
dagen waren weer wat ze moesten zijn sè! Lekker geklommen, OK, het weer is niet
meer wat het geweest is sinds we Spanje achter ons hebben gelaten, maar toch
zeker beter dan datgene wat België ons getrakteerd heeft! Jaja, jullie lezen
het goed, we zijn jammer genoeg terug naar België moeten komen. Karen haar
enkel had medische aandacht nodig om er zeker van te zijn dat het niet erger
was dan gedacht. En al een geluk was er niets van gewrichtsbanden of dergelijke
afgescheurd, dus met een maandje kiné was ze weer goed gesteld! Ondertussen nog
een paar leuke feestjes mee kunnen pikken, een fijn weekje golfsurfen (met
Jacques, zijn nieuwe VW-bus en Jessie) en een fantastische opwarmer voor deze
winter (een première van een fantastische snowboardfilm).
Nu ja,
zaterdag 2 oktober was het zo ver Dé aftersummerparty van X-Adventure. Op
voorhand hadden we afgesproken dat dit ons allerlaatste feestje in België zou
zijn en dat we daarna echt terug in Europa zouden duiken. Zo gezegd, zo gedaan,
een goed feestje gesmeten, het was fijn iedereen van de afgelopen, toffe zomer
terug te zien. De volgende morgen starten we Rhino zonder enig probleem (ah ja,
want na heel wat gedoe de afgelopen weken heeft ze nog wat onderhoud gehad én
een nieuwe startbatterij!) en vertrekken we richting de Tarn. Zonder de
intentie te hebben er snel te zijn, nemen we de Routes Nationales en komen zo
op het diner tijdstip aan in Fontainebleau. Waarop ik tegen Karen zeg: Anders
slaan we hier ons kamp op, dan kunnen we vanavond en morgen nog wat klimmen, alvorens
de resterende 500km af te hapselen. Ware het niet dat Rhino een andere planning
had!!!! Ineens een roodgloeiend lichtje op het dashboard: oververhitting. Het
is niet waar he! We zijn al genoeg getrakteerd geweest! Rap Rhino aan de kant
en jawel, het is jammer maar waar, koelvloeistof all over the place. Radiator
naar de knoppen. Djudjudju Daar ging het plan om leuk wat te boulderen
alvorens door te rijden.
Even Roger
van VAB bellen dan! En jawel, daar was Roger aan de andere kant van de lijn.
Fijn verder geholpen en goed gedepaneerd, liggen we 5 uur later terug voor
Parijs in onze bus te maffen, te wachten tot de garages open gaan. Ja meneer,
dien heb ik niet op stock, die radiator k Zal da moeten bestellen. Hoe lang
gaat da duren? Bwaa, da kan er straks al zijn, maar misschien ook pas over een
dag of 5. Stonden we daar, een voorstad van Parijs, waar niks te zien was,
zonder auto. Dan maar onze fietskes, de Brela-mobiel er achter, op zoek naar
een mooie plek om te gaan wandelen. Zo hebben we ons 2 dagen weten bezighouden om
vervolgens, met herstelde Rhino, verder richting Tarn te kunnen trekken.
En nu
zitten we hier, voor we aan ons vrijwilligerswerk in Bosc Couvert beginnen, nog
wat te genieten van de wonderschone omgeving waar ze ons hierop trakteren. Wat
wandelen, fietsen, klimmen, van de natuur te genieten,
Hopelijk
gaat met jullie in België of de rest van de wereld alles goed, want ook al zijn
we niet ver van huis, echt veel weet van de wereld hebben we niet.
