Het is lang geleden dat ik niet heb geschreven. Ik herschrijf ook niet voor niks. Het is weer van start gegaan. Ik en Ande.
Alles begon toen Roman mij uitnodigde om naar Aran te gaan, een eiland vlak bij Dun Aenus. Aran is mijn lievelingsplek. Ik droomde er al jongaf over. Er zijn zoveel verhalen die erover gaan. Hij woont daar samen met Ande sinds 3 jaar. Ik had daar geen contact meer mee. Roman heeft nooit mijn reactie begrepen en ik kon het hem ook niet vertellen. Het was een lange reis waarbij ik mij heel veel vragen stelde. Ik vroeg mij zeker af hoe mijn confrontatie met Ande zich zal aflopen. Ik was haar niet vergeten. Ik heb nog wel andere relaties gehad, maar deze waren allemaal oppervlakkig. Toen ik belandde, kwam ik Roman tegen. We hebben slechts een paar minuten samen kunnen praten omdat hij zijn boot zeker niet kon missen. Hij moest naar Dublin gaan voor het werk. Het was een raar gesprek. Ik ging bij hen thuis en daar zat Ande. We begonnen er snel over te praten. Ze gaf toe dat ze gevoelens had voor mij, maar ze kon dat niet doen aan Roman. Ze weet niet hoe ze het zou moeten vertellen. Ik probeerde haar gerust te stellen. Roman bleef langer dan verwacht in Dublin. Wij hebben intens van elkaar kunnen genieten. Maar alles heeft een einde en Roman komt binnen een paar uren. Nu werd het tijd dat hij het wist. Hoe zou ik het hem moeten vertellen? Zijn eigen zus met zijn vrouw...
Heb je ooit iets zo graag gewild en wanneer je het hebt, kan je er niet in geloven? Dat heb gehad met Ande. Het was een dagdroom.
Ik werk als postbode. Er zijn zoveel redenen die ik kan verzinnen waarom ik mijn baan zo inspirerend en vervullend vind. Maar Runstenburgerstraat 12-B... dat is pas de belangrijkste reden. Daar woont een schoonheid. Ande Koning. Zij is mijn avatar, mijn ideaal, mijn...alles! Ik bid haar heimelijk aan sinds dat ze hier is komen wonen. Ik probeerde steeds contact met haar te leggen, maar ze was er amper. Wanneer ik met haar sprak, was het slechts een paar zinnen om me te bedanken of te begroeten, maar dat was meer dan genoeg voor mij.
Op een vrijdag, de dag waar ze normaal gezien afwezig is, was ze er. Er was geroezemoes achter de deur. Ik belde aan. Toen kreeg ik eindelijk haar naam. Ande. A.Koning was niet meer voldoende. We spraken een paar minuten samen. Ik vertelde haar ook dat ik lesbisch ben. Nadat we 2 keer een echt gesprek hielden, nodigde ze mij uit om bij haar 's avonds te komen. Ik weet dat ze niet lesbisch is, maar dat stoort mij niet en zij ook niet om een seksuele relatie te beginnen met een vrouw. Ze zegt dat het voor haar een nieuwe "ervaring" is. Ik vind het geweldig. Voor de eerste keer kan ik plezier hebben met iemand zonder conflicten te krijgen. Ik ben zo verliefd. Ook al kan ik het haar niet zeggen, ik ben met haar en dat is het belangrijkste. Ik zit in een droom. Roman, mijn broer, moet dat weten. Hij zal zo blij zijn. Hij komt binnen een paar weken op bezoek uit Ierland. Ik kan niet meer wachten.
Ik kan het gewoon niet... Ik wil het niet geloven! Ande en... Roman! Mijn eigen broer! Hoe kan dat nu?! Ik wist wel dat hij een cyber-relatie had met een vrouw, maar ik had nooit kunnen denken dat het Ande zou zijn! Hij heeft daarbij mijn gedichten gebruikt om Ande te verleiden, die ik zelf had geschreven voor haar. Waarom ben ik zo dom geweest om mijn gevoelens niet eerder te zeggen? waarom? nu ben ik haar verloren. Zij denkt dat ik dat met meerdere vrouwen deed, terwijl zij de enige is. Het kan toch niet dat die gevoelens niet wederkerig zijn? Wat er tussen ons was, is apart... het is onbeschrijflijk. Daarbij wilt hij met haar trouwen! Hoe kan hij dat nu doen? Hoe kunnen ze dat nu doen? Ik wil daar niks meer mee te maken hebben! Roman moet het weten. Hij kan toch niet met iemand leven die hem liegt. Maar hoe moet ik het hem vertellen? Hij lijkt zo gelukkig te zijn en Ande ook... Zou ik hen gewoon niet moeten los laten? Hij kan haar veel meer geven dan ik het kan.
