File. Grote eentonige files. Dat is wat we eerst zagen op weg naar Brussel. Anders niets.
En dan ging de schatkamer van het afgietsel museum in het Jubelpark open
Daar zagen we het zuivere profiel van de geschiedenis waarin wij zijn geboren.
Duizenden mallen liggen daar al meer dan honderd jaar te rusten, te wachten, in de gouden handen van vakmannen die ingrijpen en redden wat nog te reden valt.
Samen met Parijs en Berlijn is Brussel de enige afgietselplaats nog in Europa. Deze plek moet worden bewaakt. Zeker in een tijd waar weer aandacht is voor de ambachtelijkheid.
Trouwens kunstenaars zien gelukkig weer helemaal de kracht van het elementaire maakwerk
Het is een mythische plek. Het is een magische plek.
Bijna middag, een snelle hap en het was Magritte die ons onder hypnose bracht.
Het mysterie, de vervreemding, de droom, het verrassingseffect, de verwondering, de metamorfose, de ongewone confrontatie, de dubbelzinnigheid, de tegenstelling. het relativeren, het fantastische, het intrigerende, het metafysiche, de absurde logica, de associatie, het raadsel, zijn enkele van de vele facetten van zijn werk.
Het is duidelijk Magritte is een sleutelfiguur in de kunstgeschiedenis.
Bijna avond. In villa Empain brandde reeds het licht.
De indrukwekkende art-decostijl bracht ons tot een serene stilte.
Terug naar de ruisende monotonie van de files
En vandaag lopen wij al zingend door ons atelier op weg naar het nieuwe jaar
Fijne kerst en nieuw!
