De eerste dag vandaag ... Met goeie moed en een lijstje vol tips trok ik die ochtend naar het werk. In plaats van de gewoonlijke stapel koeken en chocomelk, at ik vandaag 3 sneetjes brood met wat confituur en dronk ik water.
Dat moet je trouwens ook doen als je opstaat, eerst een groot glas water drinken.
Eén van de boosdoeners van mijn recente gewichtstoename was het bedrijfsrestaurant. We zijn een viertal maanden geleden verhuisd naar een gebouw mét bedrijfsrestaurant, en het nodigt natuurlijk wel uit om elke middag een warme of koude pasta met dessert te nemen. But no more!
Wat wél positief is, is dat je daar 's morgens ook kan gaan ontbijten. Dus ik met goeie moed naar daar om te gaan kijken of ze geen gezonde tussendoortjes voor mij hadden staan, zoals fruit of yoghurt. Conclusie? Geen fruit en yoghurt met véél te veel caloriëen. Onnodig om te zeggen dat ik aftelde tot de middag, waar ik kon geniete van een lekkere kom Mexicaanse soep en een bord rauwkost.
Maar in de namiddag stak dat vervelende gevoel weer de kop op. Ik had 's middags een appel gekocht, toen was er wél fruit, en deze opgegeten, maar dat vervelende gevoel was daarmee niet de kop ingedrukt. Maar geen gezonde alternatieven bij de hand?
Uit curiositeit ging ik dan maar eens kijken in de automaat, wat daar allemaal in zat, en tot mijn grote verbazing zat er daar een zakje Sultana-koekjes in. En laat dat u net een koekje zijn dat ik wél mag eten! Overgelukkig dus!
's avonds gingen de husband en ik gezellig naar de film en ervoor iets eten. Dat doen we altijd bij een klein Japans eethuisje waar de klaargemaakte schoteltjes rondreizen op lopende bandjes. Veel rauwe vis en rijst dus. En enkel Cola Zero voor in de filmzaal, waar dat vroeger MnM's of iets anders heerlijk ongezond zou zijn ...
Het is toch vreemd dat je lichaam fysiek aanvoelt dat wat het krijgt eigenlijk wel genoeg moet zijn, maar dat het zowel fysiek als mentaal nog een gevoel aangeeft dat het niet genoeg is? Ik zit met de goesting om chocolade en koek en vettig te gaan eten, op dag 2 nog maar! Hopelijk vind ik tips om hier goed mee te kunnen omgaan. Nu is het nog draaglijk, maar ik kan me voorstellen dat het dat niet blijft.
De gebeurtenis die mij er heeft toe aangezet om met dit alles te beginne, en met dit alles bedoel ik dan vooral toch 'het dieet', was toen ik op de weegschaal stond voor de op vakantie gingen.
Deze weegschaal gaf het hoogste cijfer aan dat ik ooit in mijn leven heb gehad, zelfs niet toen ik hoogzwanger was van één van mijn kinderen!
Uiteraard moesten we eerst nog op vakantie, en ik had me voorgenomen op vakantie niet te letten op wat ik naar binnen speelde, maar gelukkig stond er veel vis en vooral veel watermeloen op het menu.
Een tweede reden was het nieuws dat er in mijn thuisgemeente eindelijk een diëtiste zou starten. Er zijn er genoeg in de streek, maar ik zag het niet zitten om 's avonds nog x aantal kilometers te moeten gaan rijden.
Met goeie moed dus naar de diëtiste! En met goeie moed een crosstrainer gekocht, die mijn ventje met veel plezier in elkaar heeft gestoken op het moment dat ik bij de diëtiste zat! Met goede raad en een kaftje vol tips stapte ik daar buiten, klaar om aan mijn 'avontuur' te beginnen.
