Na de fratsen van gisteren hebben we het vandaag wat rustiger gehouden. Alhoewel, de Izoard en de Galibier mogen er ook wel zijn. Het was een prachtige rit door de hoge Alpen en het weer viel ook mee. Piet sukkelt sinds gisteren met z'n achillespees. Hopelijk morgen beterschap want dan moeten we over het hoogste punt van de tocht.
Ongetwijfeld de zwaarste rit van heel de tocht. 3 zware cols waaronder de Bonnette(2715m) en op het einde nog een onverwachte klim van 500hm om tot in Risoul te geraken. Dit laatste stuk was dan nog overhard en moesten we grotendeels in het donker afleggen. Gelukkig werden we hier super goed onthaald door Chris en Marnix. Op de teller staan vandaag 171km en meer dan 5000hm. Komt al aardig in de buurt van La Marmotte, en dan nog met bagage.
Naast lastig was de rit ook fantastisch mooi met onder meer de Gorges de Cians.
Ondertussen de 3000ste km gepasseerd en de 75ste col. Het begint te korten, hoewel er toch nog 20.000m geklommen moet worden. Morgen wachten de Izoard en de Galibier.
We komen op bekend terrein. Via Manosque, Riez en Moustiers reden we naar de Gorges du Verdon. Prachtig weer maar wel terug zeer warm. Dus veel drinken.
Niet te veel klimmen vandaag, dat zal voor morgen zijn. Dan beginnen we aan de Alpen.
Vanavond weer geen camping gevonden. Onderweg nochtans genoeg gezien. Weer op hotel dus.
Deze morgen perfect weer om de Ventoux te beklimmen: stralende zon, bijna geen wind en niet te warm. Jammer genoeg niet te best geslapen wegens fuif naast de camping. Toch waren we er klaar voor. Eerst nog onbijtje in Bedoin en dan begonnen we er aan. Mee met lange sliert wielertoeristen van allerlei slag.
Voor de geinteresseerden: mijn tijd was 2u 5min.
Na de afdaling naar Malaucene volgde nog een prachtige rit van 120km door de Vaucluse en Luberon.
Om Piet nog wat tijd te geven om te recupereren van de kletsnatte rit van gisteren en de fiets wat in orde te brengen, vertrokken we deze morgen niet te vroeg. Ik kon ondertussen Els helpen opruimen, want zij gingen vandaag naar huis. Chris en Marnix vertrokken ook, maar zij gaan nog een week naar Risoul. Daar passeren wij later op de week nog.
Om iets na 11 startten we met goede moed en frisse benen (alhoewel...). Toen we nog geen km weg waren plots een klapband bij Piet. Buitenband gescheurd. Gelukkig had Marnix nog een reserve in z'n auto liggen. Hij is de band komen brengen en zo was alles snel in orde. Uiteindelijk zijn we tegen 12u uit St-Jean weggeraakt.
Dankzij het vrij vlakke parcours en de gunstige wind hebben we toch nog 150km kunnen afleggen. We zitten nu aan de voet van de Mt Ventoux die we al de ganse rit konden zien liggen. De Ventoux staat morgen dus op het menu.
Vandaag ook een paar cols (zie foto's). Voor de rest vooral gerust. Geen kans om bij te bruinen wegens bar slecht weer. Piet is hier ondertussen ook toegekomen, dus morgen rijden we weer samen.
Grote toeloop van supporters op de Mt Aigoual! Jammer van de mist.
Vanmorgen nog 5km misreden wegens niet goed wakker. Verder mooie rit door de Cevennes.
Morgen rustdag! Voor Piet helaas nog niet. Hij zit nu ook in Soubes. Blijkbaar is de rustige camping van gisteren een heuse partylokatie geworden, wel met pizza a volonte. Hopelijk krijgt hij ook wat nachtrust.
Beetje lang doorgereden vandaag, tot half negen. Op de valreep nog een camping gevonden. Straks gaat het hier onweren. Eerste test voor het tentje.
Zeer mooie rit door de Languedoc. Rustige wegen door uitgestrekte bossen met hier en daar een middeleeuws dorpje met bijhorend kasteel. Je zou je zo in de middeleeuwen wanen, ware het niet van het asfalt en af en toe een auto. Alhoewel, de auto's waarmee sommigen hier rijden, stammen waarschijnlijk nog uit die tijd...
Piet had ook een vruchtbare dag en is tot Caunes-Minervois geraakt, net voorbij Carcasonne.
Morgen heb ik met Els en de kinderen afgesproken op de Mont Aigoual. Nog 80km.
De Pyreneeen hebben we gehad. Deze voormiddag nog een paar taaie klimmetjes, oa de col d'Agnes. Als afsluiter was er de Peguere. Amper 4km lang, maar aan gemiddeld 12% en met een paar stukken aan 18%. Zwoegen om boven te raken dus. Gelukkig niet meer zo warm en wat bewolkt. Piet is tot in Aulus-les-bains gereden en heeft morgen de 2 cols van hierboven nog te goed.
Niet veel foto's wegens platte batterij.
De rit van vandaag moest niet onderdoen voor die van gisteren. Niet meer de echt hoge cols, maar evenveel klimmen. Onder meer Peyresourde en Portet d'Aspet stonden op het menu. Maar het was vooral de Mente die blijft nazinderen: 9km aan gemiddeld 9% op het warmste van de dag.
Wat hebben we zoal geleerd na 3 dagen hooggebergte:
- 150km per dag is echt wel maximum met bagage en in deze hitte.
- je kan niet genoeg drinken. Bij iedere gelegenheid bijtanken dus. Op bepaald moment zelfs overwogen om een koe te melken om genoeg vocht binnen te krijgen.
- voor een mooi egale teint moet je het niet doen: zelfs zonder kleren lijkt het of ik nog een fietstenue draag.
Piet slaapt vannacht net voor de Port de Bales.
De koninginnerit van de Pyreneeen zit er op. Vandaag over de Marie Blanque, Aubisque en Tourmalet gereden en nog een aantal cols van lagere categorie. 150km en meer dan 4000hm.
Weer een snikhete dag, maar gelukkig wat meer schaduw en ook de cols waren gelijkmatiger. Jammer van het drukke verkeer op de bekende cols: veel uitlaatgassen en de geur van verhitte remmen.
Piet zit aan de andere kant van de Tourmalet en krijgt deze morgen als ontbijt geserveerd.
We rijden niet meer samen (efkes toch). Door het probleem met z'n achterwiel wilde Piet dit eerst oplossen. Tegen de middag had een vriendelijke Bask voor hem een nieuw wiel gehaald in Oloron. Ikzelf was ondertussen al vertrokken om m'n rendez-vous met Els en de kids niet in het gedrang te brengen.
Dan de rit zelf. Samengevat: nie normaal. De op papier al zware rit werd loodzwaar door de verschrikkelijke hitte. Meer dan 40 graden, niet meer gezond dus. En dan de cols, vooral dan de Burdincurutcheta en de Soudet. Zeer onregelmatige cols met lange stukken van meer dan 12%. Piet is tot aan de voet van de Soudet geraakt, ikzelf er net over.
Niet tot in Laruns geraakt dus zoals voorzien, maar met deze hitte was het niet haalbaar. Net met Piet gebeld: we zijn allebei tot op de limiet gegaan. Je kon gewoon niet genoeg drinken om het zweten te compenseren. Maar na een paar frisse 'pressions' voel ik dat m'n vochtbalans zich langzaam herstelt.
Volgens weerbericht zou hitte nog even aanhouden...
Na 3 dagen afzien ging het vandaag een stuk beter met Pieter z'n zadelpijn. Maar nu de fysieke problemen van de baan zijn, duikt er een technisch probleem op: sinds gisteren krakend geluid in Pieter zijn achterwiel. Kogeltje gebroken in de lager. Wiel moet vervangen worden. De fietsenmakers zijn echter zeer dun gezaaid hier. Morgen bekijken we hoe we dit oplossen.
Vandaag weer een 'vlakke' rit. 202km door onder meer de Armagnac streek.
Morgen begint het echte werk met de eerste cols van de Pyreneeen.
Vandaag vroeg vertrokken omdat we om 5u al gewekt werden door een naderend onweer. Snel opgeruimd voor de eerste druppels. Uiteindelijk is er niet veel gevallen, maar in de namiddag kregen we de volle laag. Rest van de dag zeer warm.
202km gereden. Vandaag geen grote beklimmingen, wel een hele hoop kleintjes.
Langs de route veel middeleeuwse dorpjes en kastelen.
Nu in klein hotelletje in Astaffort. Morgen naar de voet van de Pyreneeen.
We zitten hier op terras te eten en het is nu nog bijna 30 graden. Je kan je voorstellen wat het overdag was. Op sommige plaatsen was het asfalt zo warm dat het smolt en aan de banden bleef plakken. 189km gereden met 2800hm.
Gisteren zagen we de vulkanen van het centraal massief in de verte. Deze avond zagen we ze weer in de verte, maar dan van de andere kant. Erop en erover dus. Met de Pas de Peyrol als eerste col boven de 1500m.
Vannacht slapen we op een camping in St Cere, blijkbaar de geboortestad van Victor Hugo. Je ziet, naast het fietsen hebben we dus ook nog tijd voor cultuur...
We beginnen met flinke klim vanuit Tarare waarna we afdalen in de Loirevallei. Na een vlak stuk gaat het weer omhoog naar de col de croix de l'homme mort. Pieter heeft z'n dagje niet (zadelpijn).
Op het einde worden we nog beloond met een lange afdaling. In de verte zien we reeds de contouren van de 'Puys'. Vannacht slapen we eindelijk eens op een camping.
Beaune - Tarare, 195 km, 9 cols waarvan 1 'echte' Veel beter weer. Afwisselende landschappen met onder meer de wijngaarden van Bourgogne. Weer op hotel... Wegens te laat
Vandaag geen cols maar wel:
- te laat vertrokken omdat de garage waarin de fietsen stonden maar om 8u open kon.
- strakke ZZW wind, pal op kop.
- 's middags 1u moeten wachten op een pizza (die nog aangebrand was ook).
- een drietal flinke plensbuien.
Een en ander heeft ertoe geleid dat we pas om half tien in Beaune toekwamen, in het donker en in de gietende regen.
Met veel geluk nog een kamertje gevonden in een hotel. Weer niet gekampeerd dus, maar morgen komt het er zeker van...
For the record: 208 km, 1450 hm
Na een late start, was de routebeschrijving in het eerste deel moeilijk te volgen. Tegen de middag hadden we nog maar 50km gereden. Toen bleek ook dat we een extra lusje van 4km gereden hadden. Maar ja, 4km op 4000... Voor de rest vlot gereden: 195km en 6 colletjes. Vannacht slapen we in een klein hotelletje langs de route (tot zover ons voornemen om zo veel mogelijk te kamperen).
Na 3 dagen afzien ging het vandaag een stuk beter met Pieter z'n zadelpijn. Maar nu de fysieke problemen van de baan zijn, duikt er een technisch probleem op: sinds gisteren krakend geluid in Pieter zijn achterwiel. Kogeltje gebroken in de lager. Wiel moet vervangen worden. De fietsenmakers zijn echter zeer dun gezaaid hier. Morgen bekijken we hoe we dit oplossen.
