Voor het derde jaar op rij organiseert men  opnieuw een  Bio-marktje en deze keer op zondag 15 april 2018 vanaf 10u in  Roborst.  Zoals bij de vorige edities worden er   tal van proevertjes  aangeboden van de talrijke lekkere lokale producten. De kernwoorden zijn opnieuw: kleinschalig, eerlijke,korte keten en gezonde verantwoorde, kwalitatieve (bio-)producten uit de Vlaamse Ardennen (imkers,bio-plantjes en bloemen, veggie-producten) lokale kunstenaars en oude ambachten komen ook ruimschoots aan bod. Het geheel wordt opgevrolijkt met een vleugje Franse accordeon en viool.

Info.  Geert Bousard 0496/866 557

Nergens anders ter wereld wordt de ‘Goede Week’ zo uitbundig in beeld gebracht als in Spanje. Dagen vooraf zijn straten gebarricadeerd met wijnrode hekkens in Andalusië. Ik was erbij in het zuidelijke Algeciras vlakbij de straat van Gibraltar toen de processie uitging. Algeciras ligt in vogelvlucht op nauwelijks 15km van het islamitische Marokko.

Het leek wel de start van een wielerwedstrijd.

Een processie bestaat uit verschillende paso’s, grote passietaferelen. Over het algemeen heeft elke processie een paso met een tafereel uit het lijden van Christus en een paso met een droeve Maria. In alle centrumstraten staan mensen rijen dik te wachten op de lijdende Christus voorafgegaan door militairen, muziekbands enz.. De boetelingen lopen barrevoets en dragen capirotes, de punthoofdeksels. Deze kappen zijn ontstaan uit een oude straf van de inquisitie. Elke processie bestaat uit meerdere honderden, maar vaak zelfs uit meer dan duizenden personen (Sevilla). De bevolking bejegent de processies met zeer veel eerbied en rust. Deze processies hebben plaats in de grotere steden maar ook in de kleinere dorpen is er veel aandacht voor. De televisiezenders zijn massaal aanwezig tijdens de processies maar niettemin komen de Spanjaarden op een vredige manier met tienduizenden langs het parcours staan. Het is echt drummen om een mooi plaatsje te bemachtigen om het gebeuren te kunnen gadeslaan. Op de Spaanse televisie worden enquêtes georganiseerd waaruit blijkt dat zelfs meer dan 70% van de Spanjaarden vonden dat militairen moeten deelnemen.

We konden enkele reacties sprokkelen op de opening van het nieuwe gemeenschapscentrum 'De Munk' in Munkzwalm.

Louis Ide (N-VA) : “N-VA Zwalm was niet aanwezig op de opening van het gemeenschapscentrum. We vinden het namelijk spijtig dat verenigingen worden gedwongen om te verhuizen of zelfs dreigen te verdwijnen doordat ze niet meer in hun eigen dorp terecht kunnen. Wij pleiten voor het behoud van ons erfgoed en het inschakelen ervan als DORPSHUIZEN in het gemeenschapsleven. Ook een bibliotheek moet een trefpunt zijn binnen een gemeente en niet begraven worden in een kelder.”

Bruno Tuybens (Voorzwalm) : “Zelf kon ik niet op de opening aanwezig zijn, ik was privé verhinderd de hele zaterdag. Maar onze fractie was aanwezig met vier mandatarissen. Het gebouw zal aan de binnenzijde wellicht wel mooi zijn, daar twijfel ik niet aan. Het is allemaal nieuw, het zou pas erg zijn moest het niet zo zijn, natuurlijk. Dus ik gun de liberale meerderheid hun feestelijke opening. Maar de functies die ondergebracht zijn in de nieuwbouw konden tegen een veel lagere prijs elders ingeplant worden. En die “100 miljoen oude Belgische franken”, zoals ik hoor, kunnen maar één keer uitgegeven worden natuurlijk. Het centrum is de duurste nieuwbouw uit de geschiedenis van onze gemeente. Dit zal pas duidelijk worden als we moeten gaan zoeken naar een investeringsbudget voor de vele andere nodige investeringen aan het bestaand erfgoed, die nog moeten gebeuren. In de opzet van het gemeenschapscentrum heeft de meerderheid zich niet van hun beste kant laten zien. De bevolking is het misschien ondertussen vergeten, maar het openbaar onderzoek werd eerder verstopt dan ondersteund en het budget werd steeds bijgesteld. Wellicht heeft de meerderheid wel nog aanpassingen gevraagd aan de geplande lichtinval en het vochtvrij houden van de bibliotheek, na de opmerkingen van de oppositie en een belangwekkend deel van de bevolking hierover.”

De Brakelse Rayna Denooze is gekozen tot finaliste Topmodel Belgium 2019, een modellenwedstrijd voor jongens en meisjes tussen 15 en 40 jaar. Alles begon met een oproep op facebook tot kandidaten. Rayna schreef zich in met nog 6000 anderen. Uit de vele inschrijvingen stroomden er 550 door naar de halve finale gisteren zondag in het prestigieuze San Marco Palace in Antwerpen. Een fantastische namiddag met veel glitter en glamour. Een onvergetelijke dag voor alle aanwezigen en kandidaten.

Mama Hilde L’Ecluse: “Rayna (15 ) doet mee in de categorie " Girl Model Photo " dat is voor meisjes onder 1m68. In totaal zijn er 6 categorien namelijk Girl mannequin, Boy mannequin, Girl Model Photo, Boy Model Photo, Top women, Top men Zondag 18/3/18 op het einde van de shownamiddag werden de kandidaten bekend gemaakt die naar de finale mogen gaan. De nummers werden afgeroepen van diegenen die erdoor waren . Rayna met nummer 266 was erbij! Haar dag kon niet meer stuk. De traantjes van geluk vloeiden rijkelijk bij vele aanwezigen in de zaal ( 3000 mensen). Rayna werd gekozen door de jury om door te gaan naar de finale. 's Morgens moest ze haar portfolio aan de jury voorstellen. In de namiddag diende ze 3x te paraderen op de catwalk. Dat was in badpak, casual en gala kledij. Ze deed het super goed, vol zelfvertrouwen! Er was ook nog een sms stemming voor deze wedstrijd. Ook daar deed ze het fantastisch! Ze stond een week lang op de 1e plaats en bleef in de top 5 dus aan alle Brakelaars een dankuwel voor de vele sms'en. Nu zal het enkele maanden rustig blijven om er daarna volledig tegenaan te gaan met de voorbereidingen voor de grote finale die doorgaat in het Lido in Parijs op 3/2/19. De public relations voor deze dag kunnen van start gaan want ze moet nu 12 sponsors zoeken die dan op de 1000 flyers zullen komen te staan. In totaal kunnen er 12 bedrijven, sympathisanten voor 75 euro op de flyers staan, 100% aftrekbaar.”

Het gemeenschapscentrum de Munk biedt met onder meer een leskeuken, 3 moduleerbare zalen en verschillende bergingsmogelijkheden eindelijk veilige, comfortabele en hedendaagse infrastructuur aan de verschillende verenigingen die vandaag nog hun werking dienen te organiseren in de diverse oude, aftandse en onveilige schoolgebouwtjes verspreid in Zwalm. Dit zegt burgemeester Karen De Colfmacker. "De nieuwe, ruime bibliotheek, ondergebracht in het gemeenschapscentrum, is klaar voor de 21ste eeuw. De nieuwe bib Zwalm zal zijn opdracht als culturele ontmoetings- en educatieve plaats eindelijk kunnen waarmaken. Nu reeds sieren tal van vertelmomenten, workshops en projecten in de nieuwe bib de culturele agenda van de komende maanden. De steeds omvangrijker en succesrijker wordende gemeentelijke uitleendienst krijgt nu onderdak in het gemeenschapscentrum. De uitleendienst zal nu over een voldoende grote ruimte voor het ordentelijk bergen en controleren van het te ontlenen materiaal kunnen beschikken. Via de afhaalkade zullen verenigingen hun geleende materiaal kunnen oppikken. Ook de gemeentelijke woensdagnamiddag-kinderopvang (Woopz) verhuist van het krappe en decretaal non-comforme gebouw aan de Zuidlaan 60 naar het nieuwe gemeenschapscentrum. In de nieuwe kinderopvang hebben kinderen en monitoren alle faciliteiten en zelfs een heuse speeltuin ter beschikking. Gemeenschapscentrum de Munk biedt door haar centrale ligging voldoende parkeergelegenheid, is zeer goed toegankelijk voor mindermobielen, uitstekend bereikbaar via het openbaar vervoer en sluit aan bij de levendige recreatiesite, sporthal, feestzaal de Zwalmparel en parking Decoenestraat. Met het gemeenschapscentrum wordt de kroon op het werk gezet van de recreatiesite in centrum Zwalm. Het braakliggend grasterrein werd deze legislatuur getransformeerd tot een centraal gelegen vrijetijds- en ontmoetingsplek die naam waardig, voor jong en oud. De laatste fase van deze recreatiesite is het onderbrengen van de vroegere, onzichtbare en weinig tot-de-verbeelding-sprekende sporthalcafetaria in de ‘oude bib’. Dit met ontsluiting naar zowel de sporthal als de kinderspeeltuin en recreatiesite. Die voorbereidingen zijn momenteel volop aan de gang."

De Munk is anders dan de Zwalmparel.

De Zwalmparel is gericht op meer grootschalige activiteiten zoals concerten, eetfestijnen of fuiven. Bij dit nieuwe centrum staat de kleinschaligheid en het ontmoeten voorop. Onder de benamingen van de verschillende zalen noteren we o.m.: zaal Stampkot, zaal Peerdestok 1 en 2, keuken, bibliotheek, uitleendienst enz…… Burgemeester Karen De Colfmacker: “ Met dit gemeenschapscentrum wordt de kroon op het werk gezet van de recreatiesite in centrum Zwalm. Van een braakliggend grasterrein is dit in deze legislatuur getransformeerd tot een centraal gelegen vrijetijds – en ontmoetingsplek voor jong en oud. De kost van de bouw zelf bedraagt ongeveer 2,4 miljoen euro te verhogen met circa 150.000 euro voor meubilair en 600.000 euro voor de site. Samen betekent dit ongeveer 3,1 miljoen euro. " Verder werd het woord nog gevoerd door de voorzitter van de culturele raad Frans Verlaeckt en door vice- premier Alexander De Croo. Het lint werd plechtig doorgeknipt en de rondgang kon starten. In de keuken zorgde de mooiste boerin van Vlaanderen Mieke Verniest voor aangepaste hapjes en in de nieuwe bib werd Mariette Maheur in de bloemetjes gezet voor haar tientallen jaren dienst in de Zwalmse bib.

De N-VA-afdeling van Zwalm heeft haar top 3 en lijstduwer voor de komende gemeenteraadsverkiezingen voorgesteld. Iedereen die dacht dat Louis Ide, de nationaal secretaris van de N-VA de lijst ging trekken was er aan voor zijn moeite. Het is immers de 51-jarige Peter Van Den Haute die de Zwalmse N-VA lijst gaat trekken. Louis Ide zal de lijst duwen. Met onderneemster Christine Vallat en afdelingssecretaris Jan Soenen op twee en drie zijn daarmee de belangrijkste plaatsen op de lijst ingevuld voor de N-VA Zwalm. “Met deze groep gaan we resoluut voor een veilig thuis in een welvarend Zwalm”, zegt voorzitter Freddy Huyghebaert. “Wij zijn een bijzondere eendrachtige groep mensen die geloven dat we het beter kunnen maken voor de Zwalmenaar.” Nationaal partijsecretaris en gemeenteraadslid Louis Ide duwt de lijst. “Naast mijn politieke verantwoordelijkheden ben ik ook arts-specialist. Ik ben daarenboven opnieuw gekozen tot nationaal partijsecretaris van de N-VA. Zo blijf ik de enige politieke connectie tussen Brussel en Zwalm. De Zwalmenaren verdienen een kandidaat-burgemeester die er voor de volle 100 % kan voor gaan. Peter Van Den Haute is dan ook de geschikte man.” Voor Peter Van Den Haute is het de ultieme stap in zijn engagement om voor verandering te zorgen in Zwalm. “Ik wil niet aan de zijlijn blijven staan. Er zijn veel punten in Zwalm die beter moeten en kunnen : dorpsverenigingen worden verplicht om naar een betonnen blok in Munkzwalm te verhuizen, de bibliotheek die een trefpunt in je gemeente moet zijn, wordt begraven in een kelder, voetgangers en fietsers worden nog altijd gebruikt als verkeersremmers, ons erfgoed wordt afgebroken of verkocht… De N-VA wil ons mooie groene Zwalm beschermen, het sociaal weefsel in onze dorpen versterken, de zwakke weggebruikers beschermen, … kortom: de N-VA ziet veel potentieel en er is werk aan de winkel. Ik ben blij en trots dat het bestuur mij het vertrouwen geeft om als kopman naar de verkiezingen te gaan.”

Peter Van den Haute

Peter is 51, gehuwd en vader van drie kinderen. Zijn kinderen zijn de vijfde generatie Van Den Hautes die wonen op de grond waar hun huis staat te Hundelgem. De verbondenheid is dus groot. Peter geeft les aan het Jezuïetencollege in Aalst.

Christine Vallat

Christine is geboren in Frankrijk. Na een carrière van exportverantwoordelijke is ze zelfstandig ondernemer in textiel geworden. Ze is gehuwd en heeft 2 zonen.

Jan Soenen

Jan Soenen, 63 en gehuwd met Annelies. Jan heeft twee kinderen en vier kleinkinderen en woont sinds 1998 in Zwalm.

Louis Ide

Louis Ide, 44, gehuwd en vader van drie kinderen. Hij is arts-specialist in de microbiologie, infectiecontrole en antibioticabeleid in het AZ Jan Palfijn Gent. Hij is gemeenteraadslid in Zwalm en tevens nationaal secretaris van N-VA.

Gisterenavond kwam de Brakelse raad samen om zich te buigen over enkele belangrijke punten.

Het RUP( Ruimtelijk Uitvoeringsplan) gemeentehuis werd definitief vastgesteld en kan nu officieel gepubliceerd worden. Het RUP Industrieterrein is voorlopig vastgesteld. Nu volgt een openbaar onderzoek.

RUP gemeentehuis

Schepen Peter Vanderstuyf: “ Dit laat toe om de site gelegen tussen de Theo Brakelstraat, Parking Tirse , Serpentestraat en het marktplein een modern administratief centrum te bouwen met een podiumzaal alsook ruimte voor de muziekschool en culturele verenigingen. De plaats waar nu het gemeentehuis staat zal worden ingenomen door woningbouw. Gedurende het afgelopen openbaar onderzoek werd tegen dit RUP geen enkel bezwaarschrift ingediend.”

RUP Industrieterrein

Het RUP industrieterrein werd voorlopig vastgesteld. Peter Vanderstuyf: “Dit RUP voorziet in de bestendiging van de drie handelszaken : Aldi, Handy Home en Aveve. Met de voorlopige vaststelling start weldra het openbaar onderzoek van 60 dagen. Dit RUP zal ook trachten een antwoord te bieden aan de soms moeilijke verkeerssituatie waardoor er soms grote chaos heerst.” Er wordt gedacht om de parkings van Aldi en Colruyt samen te voegen en een bijkomende uitgang te voorzien langs de Ronsesestraat.

Tijdens de gemeenteraad werd tevens de gemeentebelasting op het afleveren van milieu – en stedenbouwkundige vergunningen aangepast. Deze werden vervangen door omgevingsvergunning en blijven de tarieven gelijk.

Urnenbos

De mogelijkheid tot het begraven op het nieuwe urnenbos in Opbrakel werd goedgekeurd.

Een offerte voor het vernieuwen van het drinkwaternet in de Ronsesestraat – voor een bedrag van 1.000.000 euro – kan uitgevoerd worden.

Woonerf

Naar aanleiding van de dorpskernvernieuwing werd een reeks van aanvullende verkeersreglementen goed bevonden. Krachtlijnen hiervan zijn: In het centrum van Nederbrakel wordt een woonerf ( 20km/u) ingesteld. De blauwe zone wordt uitgebreid richting parking Vierschaar. De snelheidsbeperking van 30 km per uur wordt uitgebreid in de Neerstraat (vanaf de Gauwstraat) en vanaf het Lindeplein tot de ingang van de Nederstenkouter. Oppositieraadslid Lieven Bauwens ( N-VA) gaf de opmerking dat de fietsers dan eventueel een groter gevaar gaan vormen omdat die soms sneller rijden.

De gemeenteraad nam kennis van de aanstelling van rechtswege van de financieel directeur.

Gemeentelijke topfuncties krijgen aan andere benaming

Ten slotte werden gemeentesecretaris en OCMW-secretaris Jürgen De Mets en Bianca De Staercke aangesteld als respectievelijk algemeen directeur en adjunct algemeen directeur.

Foto's Algemeen directeur Jürgen De Mets  - Adjunct algemeen directeur Bianca De Staercke

Bert Broos

Tijdens de academische zitting in de kerk van Michelbeke bracht Ludwig De Temmerman de geschiedenis in kaart rond 45 jaar Brakelse Culturele Raad. Ludwig De Temmerman is voorzitter van deze adviesraad.

We brengen hier zijn integrale toespraak.

“De Brakelse Culturele Raad bestaat 45 jaar en het was de eerste adviesraad in Brakel en ook én van de eerste Culturele Raden in onze streek. Het ontstaan van de Culturele Raden moet gezocht worden in het bewustmakingswerk van “De wakkere burger” in de volkshogeschool van de Stichting Lodewijk de Raet, thans Vorming Plus. Vanaf 1965 begon de Stichting met een project om het gemeentelijk cultuurbeleid te moderniseren. De culturele verenigingen zouden gaan samenwerken in een culturele raad om het gemeentebestuur te adviseren over het cultuurbeleid. Op het einde van de jaren ’60 klonk de roep om inspraak en pluralisme zeer luid, iets wat voordien niet evident was. Er was ook de roep om Vlaams zelfbestuur en de eis voor Leuven Vlaams in 1967. Dat alles resulteerde in de studentenrevolte van mei ’68, die uiteindelijk geleid heeft tot de splitsing van de Universiteit van Leuven. Al in 1968 werden der eerste culturele raden opgericht, waaronder Lokeren. Pas in 1970 kreeg Vlaanderen culturele autonomie en werd de Nederlandse Cultuurraad opgericht. Het was toen een heel voorzichtige eerste stap in de staatshervorming. Met culturele autonomie kwam de definitieve doorbraak van de participatieraden want bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1970 stond dat in het programma van vrijwel elke partij ingeschreven. Bij de eerste fusie, die inging op 1 januari 1971, behaalde de CVP een absolute meerderheid. De oprichting van een Culturele Raad, een verkiezingsbelofte, was echter geen prioriteit. Einde 1971 waren enkele mensen het wachten moe en ze namen het initiatief voor de oprichting van een Culturele Raad in Brakel. In december 1971 staken immers Gaston Cosyns van het Willemsfonds, Frans Van de Mergel van het Vermeylenfonds en Ludwig De Temmerman van het Davidsfonds de koppen bij elkaar en ze stelden een brief op die toen naar alle bestaande verenigingen werd gestuurd. Het initiatief kwam vanuit de basis, het waren bestuursleden van de drie fondsen en dat was dan ook pluralistisch. Het is dan ook niet toevallig dat twee van de drie initiatiefnemers student waren in mei ’68. Ze waren dan ook doordrongen met de ideeën van pluralisme en inspraak. Het toenmalig CVP-gemeentebestuur was in snelheid genomen. Voorzitter Nazaire De Graeve verslikte zich in zijn koffie toen hij de brief, ondertekend door één van zijn bestuursleden, onder de ogen kreeg. Ik was pas een drietal jaar in het bestuur, met hoofdzakelijk bejaarden, terecht gekomen door een samenloop van omstandigheden. In het Vermeylenfonds was er geen probleem en in het Willemsfonds evenmin, maar in het Davidsfonds werd een hartig woordje gesproken. Men tilde er zwaar aan dat ik het bestuur voor schut zette. Ik had daar inderdaad niets over gezegd in het bestuur want zowel de voorzitter als de ondervoorzitter waren schepen. Vandaar… Na heel wat gehakketak werd op 16 februari 1973 de Culturele Raad opgericht met Marnix De Groote als voorzitter, Nestor Bauwens als ondervoorzitter, Noël Van Melckebeke als secretaris en Georges Van Wijmeersch als penningmeester. Leden waren Vik De Wolf, Eric Van Cauwenberge, Yvonne Van Den Dooren-Moonen en Lena Van Den Dooren. De toenmalige schepen van Cultuur was Roger De Wolf, tot aan zijn overlijden in 1975, nadien werd hij opgevolgd door Michel Minnaert. De samenstelling van dat eerste bestuur werd door het schepencollege gearrangeerd en men voorzag toch drie bestuursfuncties voor de initiatiefnemers van 1971. Uit protest voor de gang van zaken heeft niemand van de drie het aanbod aanvaard. In de beginperiode legde de Culturele Raad zich toe op het inrichten van manifestaties. Er waren er ook nog subsidies te verdelen voor de culturele organisaties en de raad hield zich dan ook bezig met het opstellen van een puntensysteem in een poging om de verdeling van de gelden zo objectief mogelijk te laten verlopen, wat voordien niet het geval was. In juni 1976 kwam er een eerste gemeentebediende voor cultuur: Luc Coppens. Met diens logistieke steun kreeg de culturele raad meer mogelijkheden en kwam er een tijdschrift met de naam "Kontakt" in 1978. Het was de spreekbuis van de Culturele raad, de Jeugdraad en de VVV. In 1976 waren er gemeenteraadsverkiezingen en in 1977 herverkiezingen. Nadat alles achter de rug was en een nieuw gemeentebestuur geïnstalleerd werd, moest ook de culturele raad heropgericht worden. De Brakelse fusie was bovendien uitgebreid met Parike en Everbeek. De voorzitter, Marnix De Groote, zetelde in de gemeenteraad en kon bijgevolg niet op post blijven. Het duurde tot 22 juni 1978 eer de nieuwe Culturele Raad werd geïnstalleerd met Georges Otte als voorzitter en Jacques Van Nieuwenhove als ondervoorzitter. De penningmeester, Georges Van Wijmeersch kreeg er de functie van secretaris bij. De nieuwe schepen van cultuur werd Frans Van De Menschbrugge tot hij, na zijn overlijden in 1982, opgevolgd werd door Johan Thomas. Het nieuwe gemeentebestuur schrapte alle subsidies, op een kleine dotatie voor de Culturele Raad na. Zo werd ook de 11-juliviering drooggelegd die tot dan door een werkgroep van de Culturele Raad werd georganiseerd. Het sluiten van de geldkraan had nefaste gevolgen. De werkgroep viel uiteen en in 1978 waren er twee 11-julivieringen. In het begin van de jaren tachtig zouden de subsidies nog een paar jaar opduiken om nadien opnieuw te verdwijnen. In 1979 werd Luc Coppens opgevolgd door José De Prez. Voorzitter Otte probeerde met de schaarse financiële middelen nieuwe initiatieven op het getouw te zetten. De jaarlijkse 11-juliviering werd door het bestuur van de Culturele Raad georganiseerd. Er kwamen o.m. zoekwedstrijden in etalages, volksspelen op het Marktplein en een tentoonstelling “Brakel Bronnengemeente”. Georges startte ook met open-deur-dagen. In 1980 op het Marktplein, in 1981 en 1982 in het DAF Truck Center op het industrieterrein en in 1986 in de RMS. In 1984 werd, ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan van de Culturele Raad een eenakterfestival ingericht, waaraan verschillende toneelkringen uit de streek deelnamen. Achteraf beschouwd is Georges Otte voorzitter geweest in de moeilijkste periode van de geschiedenis van de Culturele Raad. Dat hij toch nog een en ander realiseerde met een karig budget pleit voor hem, maar het ongenoegen bij de verenigingen die op droog zaad werden gezet was groot. Een belangrijke verwezenlijking uit die tijd was de inrichting van dictielessen. Daar waren echter vanaf 1979 jaren van onderhandelingen aan voorafgegaan want de Muziekacademie van Ronse weigerde deze lessen in Brakel in ter richten. Voorzitter Georges Otte, kreeg het gemeentebestuur zover om de lessen op eigen kosten in te richten. Het zou nog tot 1985 duren wanneer de v.z.w. Kunstonderwijs werd opgericht die de lessen organiseerde met Linda Lepomme als eerste lerares. In 1985 nam Georges Otte ontslag en Jacques Van Nieuwenhove werd dienstdoende voorzitter, samen met secretaris-penningmeester Georges Van Wijmeersch. De periode die volgde was sterk centralistisch gericht. De Culturele Raad trad op als organisator van toneelavonden, met optredens van het Gezelschap Yvonne Lex, Theater Antigone uit Kortrijk en zo meer. De gemeentelijke 11-juliviering werd opnieuw door een werkgroep georganiseerd maar het bestuur van de Culturele Raad hield de vinger op de geldkraan, wat tot nieuwe conflicten leidde met de aangesloten verenigingen. In 1989 werd Jan Paeleman tot voorzitter verkozen. Er werden enkele nieuwe initiatieven genomen zoals o.a. het waarborgfonds, waarbij de verenigingen beroep konden doen op een risicodekking bij het organiseren van grote manifestaties. Meer dan tien jaar na het afschaffen van de subsidies werd steun opnieuw mogelijk, al was deze enkel een risicodekking. Na het ontslag van Jan Paeleman in 1991 bleef de culturele raad opnieuw 2 jaar zonder voorzitter. Een realisatie uit die periode was, onder druk van de verenigingen, de oprichting van het vormingsfonds. Verenigingen die culturele manifestaties met vormend karakter op het getouw zetten konden daarvoor een kleine toelage krijgen. In 1993 werd een nieuwe culturele raad opgericht, conform met het nieuwe decreet van de Vlaamse Gemeenschap. Voor het eerst in de geschiedenis werd deze officieel erkend. Gezien er geen jeugdraad bestond, was de Culturele Raad ook bevoegd voor jeugdzaken. Dit bleef zo tot de heroprichting van de Jeugdraad. Er kwam tevens een nieuwe gemeentebediende voor cultuur, Gary De Nooze en een geheel vernieuwd bestuur waarbij Jan Paeleman opnieuw voorzitter werd, Ludwig De Temmerman werd ondervoorzitter, Carmen Vanden Broucke secretaris en Johnny Roos penningmeester. Aan de reglementen van de bestaande fondsen werd gesleuteld en er verscheen voor het eerst een maandelijkse cultuuragenda. De verenigingen kregen aldus een steuntje bij het maken van publiciteit voor hun activiteiten. Er kwam ook opnieuw een opendeurdag. Eveneens in 1993 werd de werkgroep Open Monumenten opgericht door William Vandemergel. Voor het eerste uitgave werd het kasteel en het park van de Top-Bronnen opengesteld, en met succes. Het jaar nadien, in 1994, werd ook aan de Beiaarddag deelgenomen. De Culturele Raad liet cassettes inspelen door Aimé Lombaert die dan via de automatische installatie konden worden afgespeeld. Meteen werd de aandacht getrokken op het niet bespeelbaar zijn van het stokkenklavier. Na de gemeenteraadsverkiezingen van 1995 werd, zoals voorzien in het decreet, de culturele raad heropgericht. De bestuursfuncties bleven grotendeels gelijk. Wel ging het penningmeesterschap van Johnny Roos over naar bibliothecaris Carmen Vanden Broucke. De nieuwe schepen van cultuur, Marcel Van Snick, had oren naar de smeekbede van de culturele raad om het stokkenklavier van de beiaard te restaureren. Hij beloofde dat in een interview met het weekblad De Beiaard en gelukkig voor hem, wist hij het schepencollege te overtuigen van zijn gelijk. Er kwamen ook ruimere financiële mogelijkheden en er werd gewerkt aan twee nieuwe fondsen: het fonds voor podiumkunsten die de subsidies voor de muziekmaatschappijen en toneelbonden moest regelen en het kredietfonds dat moest bijspringen voor grote en bijzondere manifestaties. Steeds bleef de achterliggende gedachte dat via geldelijke steun de culturele activiteiten bevorderd konden worden. Er kwam tevens een succesvolle open-deur-dag: Brakeliana '96. Begin 1998 was er een intermediaire bestuursverkiezing, waarbij enkele vaste waarden geen kandidaat meer waren. De bestuursfuncties geraakten moeilijk ingevuld. Uiteindelijk werd een wisselend voorzitterschap uitgetest. Ludwig De Temmerman, Marc Desmyter en Myriam Cosyns namen elk een jaar voor hun rekening. De andere bestuursleden waren Albert Vandenborre Marleen Roman penningmeester, Christiane Van Der Linden, Frank Van Breuseghem, Bernard Deprez en Patrick Haillez. Het 25-jarig bestaan werd gevierd met een feestzitting op 15 november 1998 en met de uitgave van een kunstboek: "Levende Kunst in Brakel". Het was de bedoeling daarin verschillende kunstuitingen samen te brengen, gaande van literatuur tot beeldende kunsten. Het boek verscheen einde 1999. We hebben nog een aantal exemplaren van het boek en starten meteen met een uitverkoop aan 10 euro per boek. Als die verkocht zijn, zou het mooi zijn om een nieuw boek te maken voor het gouden jubileum. In 2001 begon een nieuwe legislatuur en werd de Culturele Raad opnieuw samengesteld. Myriam Cosyns, bleef voorzitter, Ludwig De Temmerman, ondervoorzitter, en Marleen Roman, penningmeester. De andere bestuursleden waren toen Bernard Deprez, Christiane Vanderlinden, Baudewijn Thijs en Patrick Van Der Heyden. Belangrijk feiten waren de Brakeliana-dagen in 2002 en 2006 en het Triveriusjaar 2004. Een heel jaar activiteiten, concerten, renaissancebanket, historische stoet, tentoonstelling en de uitgave van een boek en een CD. Tijdens het voorzitterschap van Myriam verbeterden de financiële mogelijkheden van de Culturele Raad zeer sterk. Er kwam meer geld voor het festival, voor de 11-juliviering en vooral voor het Triveriusjaar in 2004. Myriam had een wens toen ze opnieuw voorzitter werd. Ze wou een kunstwerk op de Rijdt, gemaakt door schoolkinderen. Nu, het is allemaal wat anders gelopen, maar het kunstwerk is er en staat midden het Rondplein. Het fietsmonument werd inderdaad gemaakt door kinderen van Brakelse scholen. Het monument is spijtig genoeg totaal verkommerd geraakt en niet iedereen is daar rouwig om. Nochtans is het fietsmonument een herkenningspunt van Brakel dat wijd en zijd bekend is en telkenjare in beeld komt tijdens de Ronde van Vlaanderen en andere wielerevenementen. Ook de commentator kent het en vermeldt het tijdens de uitzending. Dat is gratis TV-reklame voor Brakel, een gemeente die het wielergebeuren genegen is. Er is maar één rond punt met een dergelijk monument en het zou zeer jammer zijn als het zou verdwijnen. Zoals het er nu bij staat is het ook geen eer voor Brakel als wielergemeente. In 2007 waren Myriam Cosyns en Marleen Roman geen kandidaat meer voor een bestuursfunctie. Ludwig De Temmerman werd voorzitter, Christiane Van Der Linden, ondervoorzitter, Robert D’Haeyer, penningmeester en als leden bleven Baudewijn Thijs en Patrick Van Der Heyden op post, terwijl Julien Elegeert als nieuw bestuurslid verkozen werd. Julien overleed op 28 december 2011. Einde 2007 jaar gaf schepen Marcel Van Snick de fakkel door aan Stefaan Devleeschauwer en in 2009 kwam er een tweede en misschien wel laatste grote Triveriusstoet. In 2013 kwam er een nieuw bestuur. Voorzitter, ondervoorzitter en penningmeester bleven op post en er kwam versterking en verjonging met de nieuwe bestuursleden Bieke Lannoy, Joke Thijs, Nancy Wattez, die zich liet vervangen door Hilde Petrus, Robert Godyn, Kim De Staercke, die vervangen werd door Bartel Seghers, en de betreurde Ingrid Deloose die nog in onze gedachten verder leeft. Marin Devalck werd schepen van Cultuur in vervanging van Stefaan die waarnemend burgemeester werd. Uit 2014 onthouden we de opening van de Triveriustentoonstelling in de Art-Decokapel van de Zusters van Maria. Het was een realisatie van de Culturele Raad die in 2015 overgenomen werd door de gemeente, zodat Brakel het Gemeentelijk Medisch-historisch museum Hieremias Triverius Brachelius kreeg. Een pluim voor de gemeente om een toekomst te geven aan het unieke beschermde monument, met name de kapel die het museum huisvest. Mede dankzij de inspanningen van de Geschied- en Heemkundige Kring Triverius en de Orde van Triverius wordt verder gewerkt aan het succesverhaal. In de Culturele Raad wordt hard gewerkt. Het bestuur vergadert elf maal per jaar en er zijn jaarlijks vier Algemene Vergaderingen. Het meeste werk wordt echter in de werkgroepen verzet. De werkgroep 11-juliviering zorgt voor de jaarlijkse gemeentelijke viering. De werkgroep Beiaard zorgt ervoor dat de gemeentelijke beiaard regelmatig speelt. De Werkgroep Festival van Vlaanderen zorgt het jaarlijks concert. De werkgroep Open Monumenten zorgt voor de jaarlijkse deelname aan de Open-Monumentendag en de Erfgoeddag. Bovendien is er binnen die werkgroep het Fonds voor de bescherming van het Brakels Cultureel Erfgoed dat steun verleent voor kleinschalige restauraties en dat zelf restauraties uitvoert. Ik wil eindigen zoals ik mijn voordracht eindigde in 2008. Toen had een kunsttentoonstelling plaats in de Openbare Bibliotheek.

Ik zei toen: “Het is een droom dat bij een volgend jubileum de Brakelse kunstenaars zich niet moeten beperken tot één kunstwerk, zoals nu in de bibliotheek”. En zie het is uitgekomen al doelde ik toen op een cultureel centrum. Ik besloot toen als volgt: Ik wil morgen wakker worden in een Brakel waar kunstenaars zich thuis voelen. Waar de natuur, het landschap en de rust hun inspireert om te scheppen en om hun creativiteit uit te leven…. Ik wil morgen wakker worden in een Brakel waar het beleid nauwlettend toeziet op ons bouwkundig erfgoed. Wat waardevol is moet bewaard blijven als blijk van respect voor onze voorouders en als waardevolle erfenis voor onze kinderen… Ik wil morgen wakker worden in een Brakel waar nog vrijwilligers zijn die zich willen inzetten voor de verdere ontplooiing van onze bevolking die zorgen voor het cultureel cement van onze samenleving. Ik dank u voor uw aandacht.”