Lieve zus, Je bent nu bijna een weekje weg van thuis en ik begin je toch al te missen hoor. Ik heb nog altijd het gevoel datj plots thuis gaat komen, gepakt van een weekje kotleven in Gent. Maarjh, dat zal wel zes maanden een utopie blijven...
Woensdag heel vroeg vertrok je naar je avontuur.. Je afscheid is gelukkig niet zo emotioneel geweest, al zag ik bij jou en vooral bij mama wel een traantje klaarzitten. Mij ogen waren kurk droog, enkel om de simpele reden dat ik het gewoon niet besefte. Mijn zus gaat zes maanden naar het buitenland, het drong gewoon nog niet tot mij door. Tot ik een uurtje later in de trein zat, ja, dan had ik het wel efjes moeilijk. Ik kon het niet geloven dat je nu echt vertrokken was. Mama vindt het raar dat ik niet zoveel over je praat, terwijl zij echt niet liever zou hebben dan de hele dag speculeren over jouw avonturen (wat te begrijpen is natuurlijk). Ik zwijg voor eenmaal liever. Ik fantaseer liever in mijn hoofd over jou, je familie, je project.. Misschien zal ik later er wel wat meer over praten, als ik zelf wat meer rust heb. Want geloof me zus, ik heb echt momenteel een drukke periode, ik snak naar vakantie, en eigelijk ook wel naar een goeie babbel met jou...
Zaterdag kwam dan eindelijk het eerste bericht van jou. Wat waren mam en pap blij (vooral mam was opgelucht, ze begon best wat ongerust te worden)! En ik voelde me ook wat meer op me gemak. Wat vond ik het fijn je eerste impressies van je nieuwe thuis te kunnen lezen (een zeer mooie tekst trouwens). Het leek me echt alsof je het daar meteen al naar je zin had en je er direct thuis voelde. Wat was ik blij dat ik las dat je grote avontuur goed was gestart! Deze ochtend dan een nieuw berichtje (jawel, om zeven uur hebben we al je blog gechekt, mam had een gevoel). Ben ik verkeerd als ik denk dat je daar al wat vermoeid bent? Je hebt immers al zoveel gezien, ontdekt, en de spaanse taal zal ook wel niet makkelijk zijn voor je, hoewel je er al een jaartje universiteit opzitten hebt! Wat kijk al uit naar je eerste foto'tjes! Ik probeer zo nu een gezicht op je nieuw gezin te plakken, maar ik heb zo het gevoel er helemaal naast te zitten! Zet maar vlug wat foto'tjes online, zo dat ik je gezin kan leren kennen en kan meegenieten van de mooie Peruviaanse zeeën!
Het is nu dinsdagavond en zit op mijn kamertje, op 'onze' laptop een berichtje naar je te sturen. Op de achtergrond klinkt de muziek van Milow...
grew up in the 90's at least that's what I tried looking for ways to be satisfied I went to San Diego to try out my luck came back 12 months later and again I was stuck I felt like a goldfish stuck in a bowl I was waiting for something that I could control after 2000 no longer a kid the world didn't end but something else did when my father takes off I'm already 19 he wasn't as happy as I thought he seemed if this is my screenplay I don't like my role these are the things that you just can't control
although I feel a lot older I'm just 23 if you're looking for answers don't come to me instead of a future I've got a guitar but dreaming out loud won't get me far still I feel I'm ready for rock'n roll there might be something that I can control by the time I hit 30 I'll have enough of being a twentysomething in love my friends will all be married or they will be gone me, I'll still be wondering what's going on if that's what it takes then I'll sell my soul as long as there's something that I can control ...
Ik weet niet hoe het komt, maar ergens doet dit liedje me aan je denken. (daarom belde ik je met dit liedje tijdens de jeugdfeesten) Het doet me denken aan onze eerste kennismaking met de muziek van milow, aan ons weekendje dranouter, de momenten dat we samen een beetje zaten de praten in mijn kamertje.. Die muziek doet iets met me, ik hoop dat et jou ook een goed gevoel heeft wanneer je daar in je kamertje in Peru zit. Weet je, als je terugkomt, gaan we samen naar een concert van hem, beloofd!
Lieve zus, ik hoop snel nieuwe nieuwtjes van je te horen. Kben benieuwd hoe je het daar stelt en wat je daar meemaakt. Ik schrijf je snel terug met nieuws uit brugge! Kzie je graag, kus van je zus x
Het is zondagmiddag en het vertrek van Janne begint nu wel erg dicht bij te komen... Binnen drie dagen vertrekt ze voor zes maanden naar het, voor haar nu nog, onbekende Peru. De laatste boodschappen worden gedaan, er wordt snel nog wat muziek gedownload, er wordt al gretig afscheid genomen van vrienden en familie.. Je kan er niet meer omheen, vanaf woensdag zullen we 's avonds maar met z'n drietjes meer aan tafel zitten. Wat klinkt dat toch verschrikkelijk jaar, 'mijn zus gaat een half jaartje in Peru aan projectwerk doen'. Maar weet je, ik gun het haar, ik weet immers dat ik zelf ook ooit naar de andere kant van de wereld trek om het onbekende te verkennen. Iedereen vraagt me of ik mijn zus zal missen. Tuurlijk gaat het raar zijn als ze hier niet rondloopt, maar nu ook niet overdrijven he, ze gaat heus niet dood! Ik zal haar zeker missen, maar alleen mag zij daar niet te veel bij stil staan. Ze moet genieten van elk moment daar. Ze zal echt zoveel ontdekken, beleven, leren, en die prachtige ervaringen mogen zeker niet overschaduwd worden door de gedachte aan thuis. Er staat haar daar een enorm groot avontuur te wachten en ik begin me af te vragen of zes maanden niet te kort voor haar zullen zijn. Ik heb al van vele afs'ers gelezen dat ze na zes maanden aan een project hebben gewerkt, nog helemaal niet klaar zijn om terug naar huis te vertrekken. Dat ze zich best nog langer willen inzetten voor hun project. Ik zal wel zien hoe dat bij janne loop he.. Ik begin me meer en meer af te vragen hoe dit avontuur Janne als persoon zal veranderen. Ze zal er na zes maanden mooi weer, uiterlijk wel anders uit zien. Maar wat doet zo'n 'cultuurshock' (want dat zal het denk ik wel zijn) met een persoon? Zal mijn zus assertiever zijn, emotioneel gesterkt, haar persoonlijkheid (nog) meer gegroeid? Ik zal moeten wachten tot april.. Nu ga ik nog drie dagjes genieten van haar aanwezigheid hier en allerlei prangende 'zussen-zaken' met haar bespreken! Dagdag, Simone x
Binnenkort vertrek je en het staat vast dat ik je zal missen. Hier is een plaatsje waar je af en toe zal kunnen lezen hoe het met me gaat. Lieve zus, geniet van je avontuur in het wondermooie Peru. Ik gun et je van harte en ik ben er zeker van dat je een prachtige tijd zult beleven.. Kus van je zus, Simonex
