South-Florida

Foto



Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

31.03.2007-15.04.2007
16-05-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Beste bezoeker, welkom op zuidflorida2007
Klik op de afbeelding om de link te volgen Het is altijd al mijn droom geweest om eens naar de United States of America te gaan, en alles wat je op de televisie ziet ook met je eigen ogen te ontdekken. Dankzij de reisorganisatie KrisKras heb ik deze kans gekregen. Ik had er via een kennis over gehoord en heb onmiddelijk een brochure aangevraagd. Eenmaal deze in de bus viel en na wat doorbladeren van het boekje, viel mijn oog op de reis naar Zuid-Florida, met een op het eerste zicht een schitterend programma. Ik heb dan ook niet lang getwijfeld om mij in te schrijven.
Een maand voor het vertrek zijn we al eens samengekomen met Sofie, onze reisbegeleidster. De eerste indruk gaf al onmiddelijk een goed gevoel en na het bekijken van foto's van vorige reizen, begon het al te kriebelen om te vertrekken. Het was duidelijk, we gaan naar het paradijs.
De bedoeling van deze blog is eigenlijk om ten eerste mijn reisgezellen en mijn vrienden te laten genieten van al het moois dat ik heb gezien, via foto's en dagverslagen.
Ik wil eerst ook nog al mijn reisgezellen van harte bedanken, Caroline, Ellen, Pierre, Natacha, Lieven, Brick & Sofie het was echt een onvergetelijke vakantie vrienden, BEDANKT!!!!!
Zo dit zit erop, nu kunnen jullie genieten van de verslagen en vooral van de foto's.
Grtz
Joeri.

16-05-2007, 00:00 geschreven door joeri  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (3 Stemmen)
15-05-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.31 maart 2007
Klik op de afbeelding om de link te volgen

Dag 1:  Brussel-Zuid - Amsterdam-Schiphol - Miami-South Beach

Eindelijk is het zover, de dag is aangekomen om naar het beloofde land, de Verenigde Staten, te vertrekken. ik ben al heel vroeg uit de veren. Enerzijds door de zenuwen, maar anderzijds ook omdat ik met 4 andere reisgezellen (Caroline, Pierre, Lieven & Sofie) afgesproken heb in Brussel-Zuid om met de internationale trein richting Amsterdam-Schiphol te vertrekken. Al snel komen de eerste gesprekken op gang. Onderweg pikken we Natacha (in Mechelen), Ellen en Brick (in Antwerpen-Centraal) op. Nu is de compagnie compleet en kan de trip echt beginnen. Het is nu al duidelijk dat dit een heel toffe groep gaat worden!
Na tussenstops in onder andere Roosendaal, Dordrecht, Den Haag HS en Rotterdam komen we rond 10.30 aan in Schiphol. Eerst en vooral gaan we naar de incheckbalie om onze bagage af te geven zodat we daarmee niet meer hoeven rond te zeulen. Na ongeveer een uurtje te hebben gewacht om in te checken, gaan we een bakkie troost drinken. Na de nodige controles te hebben doorstaan, zijn onze ogen gericht op de Tax Freeshops. Na een beetje te hebben rondgeslenterd, komen we terug samen aan Gate D2. Even later gaat de gong met de mededeling dat het boarden van het vliegtuig met bestemming Miami/San José kan beginnen. Blijkbaar zijn er toch enkele problemen geweest met de stoelverdeling, zo krijg ik geen stoeltje in Economy Class maar wel in Comfort Class. En rond 14.20 is het dan zover, het toestel komt in beweging. Het verschil is na het opstijgen al onmiddelijk duidelijk, naast meer beenruimte krijgen we al snel een drankje aangeboden en ook een klein TV'tje met voorgeprogrammeerde filmpjes en bekende series.

Tijdens onze lange vlucht (die ongeveer 9.30 zal duren) zullen we volgens onze co-piloot over ondermeer Manchester, Dublin, de Altlantische oceaan natuurlijk, de Canadeese New Foundlands, Boston, New York en Jacksonville vliegen, de hele oostkust van de USA dus.

Rond 6.45 lokale tijd (0.45 in België) landen we in het warme en zonnige Miami, waar het momenteel zo'n 23° is. Na een vingerafdrukje en een mooie glimlach voor een fotootje voor de douane te hebben achtergelaten, gaan we op zoek naar onze bagage om vervolgens een shuttle-taxi te nemen richting South Beach.
Nadat we onze kamer in de jeugdherberg (The Clay Hotel) een beetje geïnstalleerd hebben, gaan we opstap om de buurt
en de alom bekende Ocean Drive met zijn prachtige Art Deco gebouwen te verkennen. Na een goede wandeling stappen we een Vietnamees/Japans restaurant binnen om ons buikje goed vol te eten.
Na enkele praktische afspraken te hebben gemaakt voor de volgende dag, kruipt vrijwel iedereen in zijn bedje.

15-05-2007, 00:00 geschreven door joeri  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (4 Stemmen)
14-05-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.01 april 2007
Klik op de afbeelding om de link te volgen Dag 2: The Beach - Flamingo Park - Holocaust Memorial monument - Eddy Wally
Ben vandaag terug heel vroeg opgestaan, rond 5.00, waarschijnlijk zal de jetlag er ook voor iets tussenzitten. Blijkbaar zijn er toch nog die er last van hebben, zo zijn ook Lieven, Natacha en Brick al wakker. Samen beslissen we om naar de haven te wandelen om naar de cruiseshepen te gaan kijken. We starten onze wandeltocht in het pikkedonker langs Ocean Drive, waar de vele gebouwen mooi verlicht zijn en zetten onze weg langs het strand verder. Na een paar foto's te hebben genomen van de omgeving en de vele schepen die binnen- en uitvaren, keren we stilletjes aan terug, maar eerst genieten we nog van een wondermooie zonsopgang. Mijn fototoestel maakt overuren!!! Na dit spektakel te hebben aan-schouwd gaan we via Collins Avenue terug naar de jeugdherberg, maar al snel blijven we plakken bij Starbucks en de verleiding om een goede grote beker café con leche te laten voorbij te gaan is veel te groot. Ondertussen is het bijna 8.30 en moeten we nog een heel stuk stappen om de herberg te bereiken waar we om 9.00 hebben afgesproken voor het ontbijt. Maar geen paniek, want nemen een yellow cab die ons in no-time voor de herberg mooi op tijd drop. En samen vertrekken we voor ons eerste Amerikaans ontbijt. En om de morgen goed te beginnen neem ik een all-American breakfast. Een grote schotel met scrambled eggs, bacon, 2 panncakes and sausiges en een goede kwak ketchup. Heel lekker en gezond!
We starten onze verkenning van South Beach via Espanyola Way en de mooie winkels van Lincoln Road Mall om zo uit te komen bij het Flamingo Park. Wie net als ik denkt om hier flamingo's te zien heeft het mis, het is namelijk een groot sport- en recreatiepark waar alles in het roze geschilderd is. Alvorens terug op stap te gaan rusten we wat uit terwijl we naar een basseball-wedstrijd kijken.
Na het verlaten van het park en via enkele straatjes komen we bij het Holocaust Memorial monument uit, waar een enorm hand naar de hemel reikt. Het monument is omgeven door tientallen marmeren muren die een cirkel vormen met in het midden de hand. In de marmeren muren staan de namen van de 6 miljoen slachtoffers en het spijtige verhaal van de jodenvervolging in gegrift om deze gruwelijkheden nooit meer te vergeten. Via een donkere gang, waar al de namen van de concentratiekampen in staan, komen we uit op het binnenplein waar de enorme hand staat. Onderaan de hand staan levensechte beelden die proberen te vluchten voor al de gruwel. Deze taferelen grijpen je echt naar de keel!!!
In de namiddag beslissen we om nog eens naar de haven te gaan en naar de cruiseschepen, die inmiddels binnen moeten zijn, te gaan kijken. Terwijl Ellen, Brick en Natacha naar het strand gaan, gaat de rest op stap. Maar wie komen we onderweg tegen?!?! Jawel, de only and famous Eddy Wally! Wauw, ongelooflijk, geweldig!!!! Hij is in Miami om een fotoshoot te laten nemen voor zijn 75ste verjaardag. Na wat foto's en afscheid te hebben genomen zijn we toe aan een ijsje om te bekomen van deze onvergetelijke ontmoeting en zo is onze eerste dag al bijna ten einde.
We sluiten de avond af met een Mexicaans etentje en terwijl ik met Ellen naar een plaaselijke bar gaan om te poolen gat de rest zijn eigen gang. Maar na zwaar met de billen zijn bloot gegaan, hou ik het toch voor bekeken en kruip nagenietend van de dag mijn bedje in.

14-05-2007, 00:00 geschreven door joeri  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
13-05-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.02 april 2007
Klik op de afbeelding om de link te volgen Dag 3: Miami Downtown - Little Havana - Bayside
Vandaag gaan we downtown Miami verkennen, zeg maar de zakelijke wijk van Miami want hier staat het vol met hoge wolkenkrabbers n kantoren. Verder staat ook Little Havana nog op het programma.
Om Miami Downtown te bereiken moeten we eerst zo'n half uurtje op de bus zitten, maar dat is geen probleem want dit geeft ons de kans om de omgeving te bewonderen.
Alhoewel een bus een bus is, is er toch een verschil met deze bij ons. In de Amerikaanse bussen worden verschillende mededelingen afgeroepen zoals: "Het is verboden om voor de bus over te steken" of "Gelieve één stoel per passagier te gebruiken". Wat ook opvalt is dat er geen bel aanwezig is in de bus. Om af te stappen moet aan een gele koord trekken die langs de zijkanten van de bus gespannen is, waarna een stem aangeeft: "Stop requested".
Wanneer we aankomen in Downtown, springenwe onmiddelijk de Metromover op, in de volksmond ook bekend als de peoplemover. Dit automatisch bestuurde voertuig biedt je een gratis stadsrondritje aan. In tegenstelling tot bij ons, waar de metro ondergronds rijdt, rijdt de peoplemover "boven" de stad.
Na het genieten van de mooie omgeving en vooral de vele wolkenkrabbers, komen we tegen de middag terug aan aan ons beginpunt. In het metrostation eten we snel iets kleins alvorens onze beentjes het zware werk te laten doen. We trekken namelijk naar Little Havana en zoals je al van de naam kan afleiden zit er een grote gemeenschap Cubanen in deze wijk. Spaans is hier dus de voertaal, net als in de rest van Miami maar dan in mindere mate.
Na een héél lange wandeling komen we aan in het tweede vaderland van de Cuba,e,: Little Havana; Alléén al door over straat te lopen neemt de Cubaanse sfeer je in zijn macht. De kleine caféétjes, restaurantjes en sigarenfabriekjes stralen één en al gezeligheid uit. Via Southwest 13th Avenue, beter bekend als Cuban Memorial Avenue waar een monument voor de omgekomen Cubanen tijdens de Varkensbaai Invasie van 1961 staat, komen we aan op  Southwest 8th Street, ook beter bekend als Calle Ocho, waar bekendheden zoals Julio Iglesias met een ster in de stoep worden geeerd, zeg maar een soort Hollywood in Little Havana. Na het volgen van deze "walk of fame" komen we aan bij het Maximo Gomez Park, ook Domino Park genoemd. Hier spelen oudere Cubaanse mannen namelijk domino. Terwijl we aan dit park wat uitrusten met een ijsje, genieten we van de zon en de omgeving.
Onze volgende bestemming is het Miami Orange Bowl Stadium, waar de Miami Hurricaines, een universiteits footballclub, hun thuiswedstrijden afwerkt voor ongeveer 72.000 toeschouwers, niet slecht dus. Tot onze grote verbazing mogen we van de manager op ons eentje het stadion verkennen. Terwijl bina de hele groep blijft uitrusten op de eerste rijen van de tribune grijpen Lieven,Brick en ik de kans om het stadion van kop tot teen te verkennen. Het uitzicht is adembenemend, niet alléén de 72.000 oranje stoeltjes, maar ook de panorama uitzichten op Little Havana en Miami Downtown. De rest weet niet wat ze missen! Meer dan een uur geven we onze ogen de kost en leggen we alles vast op de gevoelige plaat.
In de late namiddag keren we op het gemak terug naar Miami Downtown, waar we halt houden bij Bayside Marketplace. Dit is gelegen aan de Miamarina, een haventje waar ht vol jachten ligt waar je alléén maar van kunt dromen. Het is best een gezellige buurt met toeristische kraampjes, kleine restaurantjes en zelfs een Hard Rock Café. OP een klein podium aan het water speelt een lokale band sfeervolle muziek. Tegen de avond keren we vermoeid maar héél tevreden terug naar South Beach.
Na een kleine opfrissing in de jeugdherberg gaan we opzoek naar een culinair goede keuekn; er wordt massal voor Thais gekozen, wat een heel goede keuze blijkt te zijn.
Na het eten kruip ik uitgeput in mijn bedje om de batterijtjes voor morgen op te laden.

13-05-2007, 00:00 geschreven door joeri  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
12-05-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.03 april 2007
Klik op de afbeelding om de link te volgen Dag 4: Coral Gables - Miami University
Vandaag hebben we terug een lange busreis voor de boeg, we gaan namelijk naar Coral Gables en Miami University.
Coral Gables is één van de rijkste buurten van de USA en heeft zijn bijnaam van City Beautiful niet gestolen. Hier staan kasten van villa's om u tegen te zeggen. Naast enkele droomauto's op de oprit en een "klein" zwembadje in de tuin, heeft iedereen zijn eigen aanlegsteiger met een jachtje van een paar miljoenen $ achteraan het huis.
De straten zijn echte lanen met langs beide kanten prachtige bomen en bloemen, en na wat wandelen komen we aan bij het Venetian Pool. Zoals de naam al doet vermoeden is het een zwembad, maar niet zomaar één. Het is wellicht het mooiste openluchtzwembad ter wereld, het is namelijk in een koraalrotsgroeve gebouwd geheel volgens Venetiaanse stijl. Natuurlijk willen we allen hier een fris duikje nemen, maar waarom hier als het ook in een poepchicke Biltmore Hotel kan waar Al capone himself ooit nog gelogeerd heeft. Tevens bezit het hotel het grootste openluchtzembad ter wereld. Na "onopvallend te zijn binnengeglipt en na wat overleg beslissen Ellen, Caroline en ik zelf het erop te wagen om een duikje te nemen. Maar lang kunnen we niet genieten, want de security is er als de kippen bij om ons uit het water te vissen en ons vriendelijk de deur te wijzen.
Na het hotel vrijwillig te hebben verlaten, gaat het richting Miami University. Het is afzien en genieten tegelijkertijd in de loodzware warmte, maar niemand die klaagt. Uiteindelijk komen we aan aan de universiteit en zoeken het plaatselijke restaurant op. Tot onze verbazing bezit de universiteit een hele voedselketen. Zo is er bijvoorbeeld Chinees, Italiaans, sushi, vegtarisch en natuurlijk ook fast-food.Na een goede lunch gaat het naar de universiteitswinkel op zoek naar wat souveniertjes en daarvan zijn er veel, heel veel zelfs. Naast vele boeken en kleding van de universiteit zelf, zijn er ook veel fanartikelen van de Miami Hurricaines. Na een tijdje beslissen we om naar South Beach te gaan terug te keren. Aan de jeugdherberg doet iedereen waar hij zin in heeft. Ik ga met Ellen op stap om postkaartjes te kopen, om dan tegen 21.00 terug aan de jeugdherberg te staan om samen met de anderen te gaan eten. De voorkeur van de dag gaat naar Argetijns, maar door plaatsgebrek zal het Colombiaans worden. En dat is zeker niet slechter! Goed vlees en ook heerlijk gefrituurde mini-bananen! Héél lekker allemaal. Na het eten gaat het richting hotel.
Wat een rustige nacht had moeten worden, is door een fel geluid verstoord. Het brandalarm is opgesprongen en door het onuitstaanbare geluid zijn we allen in onze pyjama de straat opgelopen, allen behalve Caroline die op haar dooie gemakje in haar warm bedje blijft liggen. Zo maken we ook eens kennis met de andere gasten, zij het op een ietwat andere manier. De hotelstaf verzekerd ons dat het om vals alarm gaat, maar heeft blijkbaar geen flauw idee van hoe het alarm uitgeschakeld moet worden. Na een dik halfuurtje lukt het hun dan toch, en kunnen terug rustig ins ons bedje.

12-05-2007, 00:00 geschreven door joeri  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
11-05-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.04 april 2007
Klik op de afbeelding om de link te volgen Dag 5: Florida City - Everglades National Park
Al bij al is de nacht, buiten onze pyjamaverschiining op straat, rustig verlopen. We beginnen de morgen ook rustig en na een goed ontbijt bij Jerry's gaat ieder zijn eigen weg. Het is voorlopig onze laatste dag in South-Beach, dus hebben de hele morgrn vrij gekregen.Ondertussen gaan Sofie en Lieven de bestelde huurauto afhalen bij het verhuurcentrum. Die hebben we namelijk nodig om verder naar het zuiden te trekken.
Vandaag staat er een tripje naar naar Florida City op het programma, een klein stadje dicht bij de wereldberoemde Everglades National Park. Terwijl iedereen dus zijn zinnetje doet, ga ik in het goede gezelschap van Ellen wat shoppen, en laten de Dollars rijkelijk rollen. Eigenlijk nog goed dat we tegen de middag terug aan het hotel moeten samenkomen om te vertrekken , want de dollars vliegen de portefeuille uit alsof het niets is.
Aan het hotel staan we vol ongeduld te wachten op onze Amerikaanse bak, maar het blijkt een Toyota Sienna te zijn. Geen slechte auto trouwens, heel comfortabel. Wanneer de koffers ingeladen zijn, verlaten we op de deunen van compleet foute muziek via de US Interstate 1 Miami. Na vele foute nummers te hebben beluisterd en te hebben meegezongen, dat het niet meer mooi is, komen we aan bij onze hostel. En je ziet zo dat we hebben meegezongen, want de regen valt met bakken uit de lucht. Dus gaan we, in plaats van onze bagage binnen te brengen, naar een nabijgelegen shopping-Mall. Eeenooorm en stel je voor, 24 uur geopend!!! Maar ja, een supermarkt blijft een supermarkt, dus kun je er ook geen uren blijven rondlopen. Dus vertrekken we en rijden in één ruk door naar Royal Palm, het Visitor's Center van de Everglades. Maar spijtig blijkt deze al gesloten te zijn. Van een voorbijgangster vernemen we dat het park zelf nog wel open is en springen we allen in de Fifibus ( de uitleg voor deze naam is ietwat ingewikkeld, maar de medereizigers zullen het wel snappen) richting Anhinga Trail, de eerste en meteen ook de populairste route van het park. We zien al onmiddelijk vele mooie dieren zoals de Amerikaanse Blauwe reiger, schildpadden, Anhinga's (slanghalsvogels) waarnaar deze trail genoemd is, en natuurlijk niet te vergeten, alligators and lot's of them!!! Heel mooie dieren, maar dan wel vanop een afstand. Het begint al donker te worden en voor we vertrekken genieten we eerst nog van een schitterende zonsondergang. Aan het hostel laden we onze spullen uit en na het kiezen van ons bed, spurten we naar buiten om als eerst in de hangmat te kunnen liggen. Deze hostel heeft ook een hele mooie en grote tuin, een beetje verwilderd maar echt aangenaam. Deze grote tuin geeft ons ook de kans om kennis te maken met de andere gasten, wat altijd leuk is. Na een leuke avond en met de beelden van onze eerste alligators in het geheugen kruipen we tervreden ons bedje in. 

11-05-2007, 00:00 geschreven door joeri  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
10-05-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.05 april 2007
Klik op de afbeelding om de link te volgen Dag 6: Everglades National Park - Flamingo Visitor's Center
Vandaag wordt een echte natuurdag. We zien het allemaal zitten, een hele dag met de "van" door de natuur cruisen en vooral ervan genieten, maar we door het raam kijken is het al wat minder. Het is namelijk goed aan het regenen, maar wanneer iedereen min of meer wakker is en klaar om te eten, zijn de wolken al lang verdwenen en begint het zonnetje haar werk te doen. We eten dan ook heerlijke pannekoeken in de gezonde buitenlucht.
Voor we naar het park vertrekken houden we eerst een pitstop bij een Cubaanse bakker en aan het postkantoor om nog wat kaartjes te posten voor het thuisfront.
Alvorens de echte ongerepte natuur in te trekken houden we eerst halt bij het bezoekerscentrum, dat nu gelukkig wel open is. In het bezoekerscentrum is een echte Ranger die je vragen beantwoord en je de beste plaatjes op een kaart laat zien. Ook is er kleine expositie van de dieren die je in het park zoal kunt tegenkomen. Verder is er ook een mooie documentaire over het park zelf en natuurlijk ook een souveniershop. Alvorens terug op pad te gaan zet ik eerst nog een officiële stempel van het Everglades National Park met datum van April 5th 2007 op een past gekochte postkaart, en gaan dan op weg.
Wat je hier allemaal ziet van moois is eigenlijk te moeilijk om onder woorden te brengen, je moet het met je eigen ogen ontdekken en er op je eigen manier van genieten. Dat zo'n prachtige natuur en zo'n prachtige dieren nog op deze aardbol te vinden zijn is haast onbegrijpelijk ( tenzij je al een heel stuk van de wereld gezien hebt). Na verschillende tussenstops komen we in de late namiddag aan bij het Flamingo Visitor's Center. Hier kan je een kano huren en het park over water verder verkennen. Wij blijven echter aan wal en zetten ons op een bankje om te genieten van een zicht op Florida Bay.Wanneer de honger de kop begint op te steken keren we terug en stoppen nog even bij de Anhinga Trail, waar we gisteren al gewandeld hebben, om te genieten van een prachtige zonsondergang.
Eten doen we in een echte Amerikaanse tent, waar je bijgevolg ook een bord krijgt, gevuld volgens de Amerikaanse normen. De avond sluiten we af in de tuin met een goed glaasje wijn en wat chips.

10-05-2007, 00:00 geschreven door joeri  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
09-05-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.06 april 2007
Klik op de afbeelding om de link te volgen Dag 7: Key Biscayne National Park - Homestead City - Key Largo
Na een late avond gisteren, ben ik toch redelijk vroeg wakker en ga ik in het gezelschap van Natacha en Lieven achter boodschappen voor het ontbijt in een klein winkeltje. Alvorens terug naar de hostel te keren, wordt ik door Lieven getrakteerd op een héérlijke Cubaanse Café con Leche. In de keuken gaan onze twee chef-koks Lieven en Caroline meteen aan het werk om ons ontbijt, eieren en pannekoeken, klaar te maken.
Na de afwas vertrekken we naar het Biscayne National Park om te gaan snorkelen. Joepie, één van de ontelbare hoogtepunten van deze reis. 95% van het Nationaal Park ligt onder water, dus ons zwemgerief zou wel eens van pas kunnen komen. Aangekomen in het park "vliegen" we het bezoekerscentrum binnen om te informeren naar de snorkeltrips, maar onze vreugde wordt al snel ingebonden, " All snorklingtrips for today are cancelled because of the wind". Pech, pech, pech, dus zit er niets anders op dan de andere 5% te gaan verkennen.
Maar ja, we kunnen hier ook niet de hele dag blijven rondlopen en dus trekken we naar Homestead City. Onderweg passeren we het Homestead Miami Speedway Circuit, en dat kunnen we toch niet links laten liggen dus rijden we het terrein op maar er blijkt niet veel open te zijn tot we aan de hoofdingang komen. Sofie gaat het gebouw binnen om de manager te vragen of we eens een kijkje mogen nemen op het circuit, terwijl wij hoopvol uitstappen. Maar na 5 minuten komt Sofie met een wat somber gezicht terug buiten, het is duidelijk we mogen niet binnen. Maar net voor we de auto instappen ,komt de bewaker ons tegemoet om te zeggen dat we nu toch binnenmogen. Blijkbaar was hij toch onder de indruk van Sofie's mooie glimlach . Wanneer we met de bewaker zelfs even in het Frans beginnen te spreken, mogen we zelfs de tribune in om zo een mooi overzicht te krijgen van het circuit. Na een paar mooie foto's te hebben genomen, trekken we verder naar Homestead City. Maar in de stad is eigelijk niet zoveel te beleven en tijdens een Cubaans tussendoortje beslissen we om naar het eerst Key eiland te rijden, Key Largo.
Maar alsof het nog niet genoeg was dat onze snorkeltrip afgelast werd, zitten we nu gewoonweg in de file, hier kennen ze dat dus blijkbaar ook. Even later blijkt dat er een wreed accident gebeurt is, dus zit er niets anders op dan te wachten. Maar gelukkig hebben we onze foute muziek en onze zotte kuren nog. Na een tijdje komen we aan op Key Largo, en gaat het naat John Pennecamp State Park. Ook hier springen we eerst even het bezoekerscentrum binnen, en aangezien we ons zwemgerief toch mee hebben gaan we wat verderop  naar het strand en nemen we een verfrissend duikje in de oceaan.
Na een tijdje komen we terug samen aan het bezoekerscentrum om dan naarde supermarkt te gaan en nog wat voorraad in te slaan. Daarna gaan we eten op een leuke plaats en maken we er een super gezellige avond van. Sommigen onder ons zonderen zich af om naar een leuke film te kijken, lekker knus bij elkaar

09-05-2007, 00:00 geschreven door joeri  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
08-05-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.07 april 2007
Klik op de afbeelding om de link te volgen Dag 8: De Keys - Seven Mile Bridge - Key West
Vandaag is alweer onze laatste dag aan de Everglades. We trekken nu echt naar het zuidelijkste punt van Noord-Amerika, Key West.
Na een laatste self-made ontbijt in onze hostel gaan we opweg via de US Highway 1. We moeten daarvoor eerst een resem eilandjes over, de Keys. Onderweg genieten we van het mooie uitzicht en is dan ook raar om zien dat je aan de rechterkant de Golf van Mexico hebt en aan de andere kant de Atlantische Oceaan, héél speciaal maar wel héél mooi.
We stoppen ook nog eens aan het eiland Marathon om een kleine snack en een koffie te benuttigen, en gaan vervolgens via onder andere de Seven Mile Bridge verder naar Key West. Eigenlijk zijn we allen wel razend benieuwd en kunnen we amper wachten om er te zijn want je hoort en ziet overal dat Key West het paradijs op aarde is.
Tegen de middag komen we aan aan onze hostel en na het ondertekenen van verschillende documenten van wat een héél luxueuze kamer blijkt te zijn. Vier ijzeren stappelbedden tegen wat ooit een witte muur geweest moet zijn. Maar geen probleem, wij hoeven geen >King Size bed ofzo, een piepend bed met een in plastiek gewikkelde matras is ook voldoende.
Na het installeren gaan we op pad. Eerst spelen Pierre en ik nog een goede peperoni-pizza binnen terwijl de rest een broodje ofzo eet. Na het eten gaat ieder zijn eigen weg. Sommigen beslissen om te gaan zwemmen, Pierre beslist om het Hemingway-House te bezoeken en Lieven en ik gaan het eiland verkennen. 
Al snel houden we halt aan een garage waar werkelijk echt mooie auto's verkocht worden, echte droombakken! Via verschillende kleine wegen komen we aan aan de haven, daar genieten we van de mooie boten en het mooie uitzicht.Daarna keren we via Duval-Street, zeg maar de hoofdstraat van Key West, terug naar de hostel. Alhoewel, weet jij  langs welke kant we moeten Lieven, want ik heb geen flauw idee?! Dus snel een sms'je naar Sofie en gelukkig blijken we op de juiste straat te zitten, alleen langs de verkeerde kant van het eiland. Onderweg naar de hostel komen we in de tegenovergestelde richting de rest van de groep tegen en keren we ons om om samen met hun naar de zonsondergang op Mallory Square te gaan kijken, waar je de mooiste zonsondergang zou moeten zien. Dat zou wel best kunnen, maar dan wel zonder bewolking.
Na de zonsondergang gaan we naar een echt piratenrestaurant en keren we via Duval-Street op eigen tempo terug naar de hostel.
De nacht is hard, piepende bedden, die ambetante plastieken matrassen en iemand die in zijn dromen blijkbaar houtkapper is en een groot bos te lijf gaat!!! Aangezien er niet veel kunnen slapen gaan Pierre, Natacha, Lieven Caroline & ik naar het strand in het midden van de nacht. Natacha kent de weg, dus zullen we er wel snel zijn. Alléén heeft ze haar GPS in haar koppeke ingesteld voor Blankenberghe. Na een paar straten langs hie en een paar andere langs daar komen we eindelijk met ons drietjes aan bij het strand. Wacht eens even, drie????? We zijn toch met vijf!!!!! Blijkbaar zijn we Lieven & Caroline onderweg kwijtgespeeld, maar ja op een eiland kunnen ze niet ver lopen hé.En tegen 2.30 keren we moe terug in naar ons bedje.
 

08-05-2007, 00:00 geschreven door joeri  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
07-05-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.08 april 2007
Klik op de afbeelding om de link te volgen Dag 9: Key West
Na een korte nacht lukt het niet iedereen om even makkelijk uit zijn bedje te geraken. Voor ons ontbijt trekken we naar Diner Shores, dicht bij ons hotel.
Na een goed ontbijt gaat Pierre de mis bijwonen, het is immers Pasen terwijl de rest het eiland gaat verkennen. Onze eerste stop is het Southernmost Point, een boei die staat op, zoals de naam het zegt, het meest zuidelijke punt van Noord-Amerika en waar je volgens diezelfde boei nog 'maar' 90 mijlen van Cuba verwijdert bent. Maar spijtig genoeg heeft niet iedereen zin om snel eens naar Cuba te zwemmen, dus zetten we onze Key West-tour maar verder naar de volgende tussenstop: The Key West Lighthouse. Van hierop zou je een héél mooi panorama zicht hebben over heel Key West, maar de inkomsprijs valt wel wat tegen: 10$. Maar gelukkig is er een leraar in ons midden, Lieven haalt effe zijn lidkaart van de , zover dat die echt bestaat, Brussels University boven waarna we voor de helft van de prijs binnen mogen en zo toch ons mooi panorama zicht over Key West kunnen vastleggen met ons fototoestel.
Volgende stop na een verfrissing is het kerkhof van Key West. Wat is hier zo speciaal aan zie ik je denken?!? Wel het bijzondere aan dit kerkhof is dat de mensen hier niet onder de grond maar wel boven de grond begraven worden. Reden voor deze ietwat bizarre manier, het hoge grondwater.
In de vrije namiddag doet ieder waar hij zin in heeft. Wat shoppen,zwemmen of gewoon wat chillen op het strand. We komen terug samen rond 18.30 om een nieuwe poging te wagen om naar de zonsondergang te gaan kijken op Mallory Square. En na een veel mooiere ondergang dan gisteren, gaan we nog een goeie Thaïse schotel 'very spicy' eten. En keren we op het gemak terug naar de hostel.

07-05-2007, 00:00 geschreven door joeri  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
06-05-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.09 april 2007
Klik op de afbeelding om de link te volgen Dag 10: Bahia Honda State Park
Vandaag is iedereen reeds vroeg uit de veren om naar het Bahia Honda State Park te gaan. Het is ook een soort Nationaal Park waar je de gelegheid hebt om te gaan snorkelen. Het State Park ligt op zo'n klein uurtje rijden van Key West. Maar voor we echt op weg gaan, stoppen we nog even bij een echte Franse bakker om wat koeken te kopen.
Wanneer we aankomen in het Bahia Honda State Park volgen we de pijlen voor de snorkeltrips die ons tot in de souvenierwinkel leiden. Handig, niet?!? Hoe dan ook krijgen we slecht nieuws te horen. Ondanks dat we redelijk vroeg in het Park zijn, zijn de snorkeltrips in de voor- en namiddag al volgeboekt. Maar gelukkig zijn er voor morgen nog enkele plaatsjes vrij, dus aarzelen we niet en boeken onmiddelijk. Er zit dus niets anders op dan de rest van het State Park te gaan verkennen en gelukkig is hier toch nog iets te zien. Zo is er de Bahia Honda Bridge, een oude spoorwegbrug die de verschillende Key-eilanden met elkaar verbond en door een storm zwaar beschadigd geraakt is. Na wat zoeken vinden we een klein padje dat blijkbaar naar de brug leidt en we gaan onmiddelijk op verkenning. Een deel van de spoorwegbrug is vernieuwd en we kunnen er dan ook nog een stukje op wandelen, tot de weg ineens stop en je vanachter een reling tientallen meters loodrecht naar beneden de oceaan in kijkt, facinerend! En wanneer je recht voor je uitkijkt de zwaar gehavende brug verder ziet lopen, zo ver zelfs dat ze in de verste verte samenlikt te smelten met de nieuwe Highway. Van hieruit hebt je ook een ongelovelijk mooi zicht op de baai van Bahia Honda. 
Na wat te zijn uitgewaaid op de hoge brug (het is nodig, want het is een snikhete dag!) en na wat moeite te hebben om de rest van de groep terug te vinden stappen we terug naar de auto om de andere kant van het State Park te bezoeken. Hier zijn vooral stranden te vinden, héél mooie stranden zelfs waar veel volk op ligt. Dus besluiten we om, met onze voetjes in het heerlijk warme water, wat verder te lopen en ergens op het einde van de strandlijn vinden we de ideale plek. Bijna verlaten en héél rustig. Deze plaats, deze plek, dit is echt het bewijs dat er een pardijs op aarde bestaat!!! En niet één uit een boekje ofzo, ééntje in het echt!!! Stel je voor: parelwitte stranden, palmbomen, een heerlijk warme zon, een helder blauwe Atlantisch Oceaan waarvan het water zo heerlijk is dat je er voor ééuwig zou kunnen blijven in liggen!!!
Jaja, deze eigenste plek is het paradijs op aarde! En ik ben er!!!! Het is héél verleidelijk om op het strand te liggen en te zonnen, maar de verleiding om in dat heldere blauwe water te springen is nog véél groter.Terwijl we meters ver op onze knieën in de Oceaan zitten ligt een kilometer verder de brug waar het verkeer overraast, maar waar je geen geluid van hoort. Genieten is dit, echt waar!!!!
Na een paradijselijke middag keren we terug naar de auto en besluiten we vanop de Seven Mile Bridge naar de zonsondergang te gaan kijken. Maar omdat we nog wat te vroeg zijn en na al dat zwemplezier onze maag toch begint te knorren, stoppen we langs de Highway aan een leuke Amerikaanse tent met een gezellig klein vissershaventje. Eerst drinken we nog iets fris terwijl we UNO zitten te spelen, en bestellen daarna een grote schotel met Baby Spare Ribs, chicken, porc & French Fries.
Na ons buikje goed vol te hebben gegeten gaat het richting Seven Mile Bridge om naar de zonsondergang te kijken, en die is ook weer héél prachtig. Na een groepsfoto en nog enkele andere mooie fotootjes te hebben genomen, gaat het terug richting Key West. Eerst hangen we op Duval Street nog eens goed het beest uit, en in ons bedje genieten we nog na van het paradijs en kijken we al vol verwachting uit naar onze snorkeltrip van morgen. 

06-05-2007, 00:00 geschreven door joeri  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
05-05-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.10 april 2007
Klik op de afbeelding om de link te volgen Dag 11: Bahia Honda State Park - Coral Reef
Aangezien het onze laatste dag op Key West is en onze snorkeltrip op 14.00 deze middag geprogrammeerd staat, hebben we de hele voormiddag vrij om nog een laatste keer over het paradijselijke eiland te dwalen.
Ik begin eerst met het verveelenste, mijn valies maken. Daarna voegen Ellen & ik ons bij Sofie en Natacha om dan samen te ontbijten bij de Franse bakker. Het is misschien nog ochtend, maar toch kan ik het niet laten om een Key Lime Pie te bestellenn dat als een paradijs in je mond smaakt. Na nog wat te hebben geshopt keren we terug naar de hostel om te vertrekken richting Bahia Honda State Park.
We hebben dan wel onze plaatsjes geboekt, maar toch is het nog niet zeker of de trip wel doorgaat. Maar bij onze aankomst horen we al meteen dat alles doorgaat. Eerst passen we onze uitrusting (zwemvliezen & zwembril) en dan is het eindelijk zover, we mogen aan boord van de boot die ons naar de zoveelste paradijselijke plek op deze aardbol gaat brengen. We hebben duidelijk meeval, want blijkbaar zijn de weersomstandigheden vandaag optimaal, nog beter dan gisteren en de vorige dagen. Al ons wachten zal dus beloond worden.
Voor we het koraalrif bereiken moeten we eerst nog zo'n 7 à 8 mijl de volle zee in. Ondertussen krijgen we nog wat praktisch uitleg en wat tips. En na een dik half uur varen is het dan zover, de ladder gaat naar beneden. Het koraalrif ligt zo'n 3 to 8 meter diep dus heb ik zo een beetje het gevoel dat ik niet veel ga zien, maar wanneer ik het water in ga en onder water kijk krijg ik onmiddelijk een blik op al dat moois daarbeneden. Ik weet niet waar eerst te kijken!!! Hier bestaan echt geen woorden voor.Maar gelukkig heb ik mijn onderwater camera mee en leg alles vast wat in mijn vizier komt. De ene mooie vis na de andere zwemt me voorbij op een afstand dat ik ze zou kunnen aanraken.
Na een klein uurtje te hebben gezwommen slaat de vermoeidheid toch wat toe mede door de sterke stroming en vergezel ik Natacha aan boord. Op de terugweg genieten we van het zonnetje en zien we in de verte zelfs dolfijnen. Deze dag is gewoonweg volmaakt. In de late namiddag verlaten we de Keys voorgoed en gaat het terug richting South Beach. 
Doodvermoeid komen we aan aan ons hotel waar blijkt dat we over twee kamer verdeeld zijn, wat op zich geen probleem is. Alléén hadden we niet deirect verwacht dat er ook nog andere mensen op de kamer zouden liggen. Zo slapen er bij ons 2 Zweedse bimbo's Maria & Frieda en een Cubaan, maar die blijken uiteindelijk nog mee te vallen, en zo val ik dan toch nog in goed gezelschap in slaap.   

05-05-2007, 00:00 geschreven door joeri  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
04-05-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.11 april 2007
Klik op de afbeelding om de link te volgen Dag 12: Fort Lauderdale
Vandaag staat er een tripje naar Fort Lauderdale op het programma. Deze plaats is naar het schijnt héél bekend bij de studenten tijdens hun springbreak om hun zorgen hier te vergeten en te chillen. Het is ook bekend voor zijn droomhuizen, een beetje à la Coral Gables, alleen nog veel véél mooier! Net als in Miami bestaat het stadscentrum hier vooral uit hoge kantoorgebouwen en wolkenkrabbers.
We bezoeken eerst het stadscentrum langs de Las Oloas Boulevard. Nu begrijpen we waarom dit het Venetië van de Verenigde Staten genoemd wordt. ,Fort Lauderdale bestaat namelijk uit vele kanalen die de stad in verschillende delen lijkt te snijden met als de zogezegde slagader de New River. Na een goeie koffie verlaten we vie enkele kleine straatjes het drukke stadscentrum en komen we aan bij de New River. Van hier vertrekt de Riverwalk, een 2,5 km lang wandelpad dat naast de New River loopt.
De Riverwalk verbindt de historisch en culturele bezienswaardigheden met elkaar. Deze onder bomen gelegen weg biedt je ogen de kost met zijn mooie gebouwen, parken en standbeelden aan de ene kant en aan de andere kant de New River met zijn mooie jachten en bruggen.
Hoe de mensen hier leven valt werkelijk niet voor te stellen. Zelfs als men een keer of drie het groot lot wint, zou je nog maar een 'simpel' huisje kunnen kopen. Het is alsof een leven op een groot stuk grond met een kast van een villa op, een oprit met nog eens een fortuin aan dikke auto's, een tuin met een zwembad en een jacht, waarvoor je ook nog een paar keer het lot moet voor winnen om te kopen, hebben de normaalste zaak van de wereld is.
Na een bezoekje aan het strand van Fort Lauderdale en wat vrije tijd gaat het terug richting South-Beach. Na een dik uurtje te hebben gereden langs onder andere Miami Downtown komen we terug aan bij ons hotel. Het is weer een zware dag geweest, maar dat werhoud ons er niet van om nog enkele zotte dingen te doen. Zo springen Sofie, Caroline, Ellen, Lieven & ik erg laat op de avond nog het zwembad van ons hotel in om een partijtje waterrugby te spelen. Na een tijdje komt ook Pierre nogafgestormd. Na nog een paar baantjes te hebben gezwommen kruipen we allen ons bedje in.

04-05-2007, 00:00 geschreven door joeri  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (3 Stemmen)
03-05-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.12 april 2007
Klik op de afbeelding om de link te volgen Dag 13: South-Beach
Vandaag staat geprogrammeerd als absoluut vrije dag. De dag om de laatste dollars op te doen aan mooie en vooral ook dure spullen. Dit zou normaal onze laatste volledige dag in Florida worden. Maar door gunstige omstandigheden, héél gunstige omstandigheden, is onze terugvlucht overboekt en zijn we "spijtig" genoeg verplicht om een dagje langer in South-Beach te blijven op kosten van Martinair in een mooi hotel. Hoeveel pech kan je hebben?!?
Dus dit wordt niet onze laatste dag.Yoehoe!!!! Maar onze vrije dag valt serieus in het water, letterlijk dan, want het is alsof er een wolkbreuk is losgebarsten boven Miami. Dit is echt om ons voo te bereiden op onze terugkeer naar België. Ik besluit dan maar wat te wachten en mijn valies te maken terwijl bijna al de rest de gietende regen inloopt. Onder-tussen krijg ik nog het gezelschap van Ellen die blijkbaar hetzelfde van plan is. Wanneer we zien dat het doorbreken van het zonnetje niet voor onmiddelijk zal zijn, lopen we de pletsende regen ook maar in. Wij zijn praktisch de enigen op straat, de Amerikanen en andere toeristen schuilen waar ze maar kunnen.
Tegen de middag komt het zonnetje er dan eindelijk door en ga ik alléén op stap. Ik ben namelijk op zoek naar het gebouw van de topserie CSI-Miami, het hoofdkwartier van Horatio Caine. Dit blijkt dicht bij ons hotel te liggen, dus deze kans kan ik niet laten schieten. Gewapens met mijn fototoestel en mijn stratenplan ga ik op weg. Ondertussen vraag ik enkele keren de weg aan enkele 'locals' en bij de toeristische dienst, maar ze bekijken me allen of ze hebben er nog nooit van gehoord. Na bijna twee uur te hebben rondgelopen geef ik er dan maar de brui aan en keer teug naar het hotel, om mijn nieuwe aankopen in mijn overvolle valies te proppen.
Ik maak er geen al te late avond van, want sommige onder ons moeten er morgen rond 04.00 uit. Héél vroeg dus. 

03-05-2007, 00:00 geschreven door joeri  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
02-05-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.13 april 2007
Klik op de afbeelding om de link te volgen Dag 14: Cape Caneveral - Kennedy Space Center - West Palm Beach
Het alarm van mijn GSM gaat af rond 04.00. Dat is héél vroeg, maar daar is ook een goede reden voor. Vandaag is on absoluut laatste hoogtepunt van onze reis. We gaan namelijk het bekend Kennedy Space Center bezoeken. Maar omdat dit toch een viertal uren rijden is van South-Beach, vertrekken we zo vroeg. Na de was en de plas vervoeg ik mij met Caroline naar de lobby van ons hotel om samen met Pierre en Brick te wachtenop Lieven, die samen met Sofie achter de huurauto is. 
Tegen 05.00 vertrekken we, zonder Sofie, met zijn vijven in onze Toyota SUV richting de NASA, waar de bestelde tickets op ons liggen te wachten. Onderwag stoppen langs de US 1 Highway North bij enkele wegrestaurantjes om te ontbijten. Tot mijn grote verbazing hebben ze hier ook een gebouw waar ze niets anders dan donuts verkopen. O ja, even vergeten, dit is wel degelijk de US. Hier hebben donuts in alle vormen, alle smaken en in alle kleuren van de regenboog. Na een goed ontbijt gaat het verder richting de NASA waar we in de vroege ochtend aankomen.
Vanop de parking kan je de Rocket Garden al zien liggen, waar verschillende raketten de Amerikaanse ruimtevaart geschiedenis voorstellen. We hebben een up-to-close-tour geboekt. Dit biedt in tegenstelling tot de gewone kaartjes, toegang tot een groot stuk van het complex, begeleid natuurlijk. Bij het binnenkomen van het bezoekerscomplex worden we al onmiddelijk grondig gecontroleerd en moeten we laten zien dat onze GSM en fototoestel wel echt werken. Na deze controle gaan we onmiddelijk naa een soort IMAX-bioscoop, waar een film wordt gespeeld over de geschiedenis en de toekomstplannen van de NASA. Heel de film is in 3-D, dus moeten we een speciale bril opzetten waarmee we net ruimtemannetjes lijken. De film is heel interessant en ook op zijn Amerikaans. Zo worden er al beelden gegeven van een permanent bewoonde basis met dorp op Mars. Maar dat nemen we er nu éénmaal met plezier bij. En bij het buitengaan zijn alle kinderen het er helemaal over eens over hun toekomst: ' I wana be an astronaut!'.
Daarna gaat het naar de bussen, die ons zullen rondrijden over het terrein en met onze 'VIP-pass' krijgen we meer te zien. Beginnen doen we op de 'gewone' punten. Eerste stop is de publieke tribune waar de gewone mensen een lancering van ver, maar live kunnen meevolgen. Dan gaat het naar het VAB, Het Vehicle Assembly Building, hier wordt de shuttle klaargemaakt voor het vertrek alvorens hij naar het lanceerplatvorm gebracht wordt. Ook passeren we op enkele tientallen meters de lanceertorens, waar we mogen uitstappen om mooie foto's te nemen. Bij de terugkeer stoppen we ook nog eens bij het VAB, waar momenteel de Discovery wordt klaargemaakt voor een tripje naar het ISS. Laatste stop is de landingsbaan, waar we pal in het midden staan maar het begin nog het einde kunnen zien.
Na onze rondleiding worden we gedropt bij het Apollo/Saturn V Center, dat helemaal in het teken staat van het Apollo-project. Zo worden er documentaires getoond en kan je de lancering van de Apollo 8 "live" meemaken vanuit de authentieke controlekamer. 
Een laatste voordeel van onze VIP-Pass is dat we nog een andere bus kunnen nemen die ons naar het International Space Station Building brengt. Hier kan je door replica's van echte modules wandelen en kan je vanachter beveiligd glas echte stukken zien die de ruimte ingaan.Bij het buitenkomen nemen we de bus terug naar het bezoekerscentrum waar je een levensechte replica van een echte shuttle kunt bezoeken.
Het is ondertussen al laat in de namiddag en we besluiten om het Kennedy Space Center te verlaten. Ons eerste plan is om nog naar Orlando te rijden, dat zo'n drie kwartier rijden ligt, maar met nog een lange terugweg voor de boeg beslissen we uiteindelijk om via de kustlijn terug naar South-Beach te rijden.
Onderweg stoppen we af en toe om op het strand te wandelen. Wanneer de zon echt ondergaat stoppen aan een groot meer vanwaar we een echt droombeeld hebben van de zakkende zon en de gekleurde lucht. Laatste tussenstop is West Palm Beach, en daarna gaat het naar ons erg mooi hotel waar we rond 02.00 in de morgen toekomen.
Een lange nachtrust zit er echter niet in, want ik ben van plan om naar mijn allerlaatste zonsopgang vanop South-Beach te gaan kijken.
 

02-05-2007, 00:00 geschreven door joeri  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-05-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.14 april 2007
Klik op de afbeelding om de link te volgen

Dag 15: South-Beach - Miami International Airport - Amsterdam Schiphol - Brussel-Zuid
Vandaag is dus spijtig genoeg onze laatste dag in het paradijs, maar zoals je zo vaak hoort komen aan alle mooie liedjes een eind. That's Life.
Dus profiteer ik ervan en sta ik rond 05.30 op om naar het strand te gaan en op mijn eentje van mijn zonsopgang te genieten terwijl mijn twee droomweken doorheen mijn hoofd flitsen, net zoals in een film. Na een prachtige zonsopgang ga ik terug naar het hotel en ga ik met mijn voetjes in de jacuzzi zitten terwijl in mijn reisverslag nog wat bijwerk.
Na een ontbijt in het charmante gezelschap van Natacha & Ellen doe ik nog een laatste toertje op Ocean Drive en in de buurt om afscheid te nemen. Daarna zet ik me met Ellen aan de jacuzzi en luisteren we nog een laatste keer naar pure erg foute muziek, wachtend op ons vertrek.
Tegen 04.00 in de namiddag is het dan spijtig genoeg zover, het is tijd om naar de luchthaven te vertrekken. Onderweg krijg ik het toch wat moeilijk, maar ik hou me sterk met de gedachte dat ik ooit nog eens zal terugkeren. Na de nodige controles nemen we afscheid van Sofie, zij heeft het geluk om nog twee weekjes te blijven, en begint het wachten om te boarden en vervolgens te vertrekken.
Tegen dat we in de lucht hangen is het al donker en zie je alles enkel nog in het zwart wanneer je door je raampje naar buiten kijkt. Hier en daar een lichtje van een boot en dans een lange verlichte sliert wat de Bahama's blijken te zijn. Zo hebben we dit ook nog eventjes meegepikt en na het avondeten eist de vermoeidheid toch zijn tol en breng ik een bezoekje aan de droomwereld. En wordt ik ineens ergens boven Engeland terug wakker, juist op tijd voor het ontbijt waarschijlijk de geur van koffie. Tijdens eten geniet ik van een mooi uitzicht over een wolkenvrij Londen om een uurtje later op Schiphol te landen en vervolgens de trein richting België te nemen.
Nu begint eigenlijk het zwaarste, afscheid nemen . Eerst van Caroline, Ellen & Brick in Antwerpen en dan van Natacha in Mechelen. En gaan uiteindelijk Pierre, Lieven & Ik onze eigen weg.
Het is nu al uitkijken naar de reunie en het samen leggen van alle foto's om terug weg te dromen ................................

01-05-2007, 00:00 geschreven door joeri  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (5 Stemmen)
Over mijzelf
Ik ben joeri
Ik ben een man en woon in ruisbroek (bt) (belgie) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 13/01/1985 en ben nu dus 39 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: voetbal, reizen,fimpje bekijken, ....
Zelf speel ik geen voetbal, maar ben ik wel een groot supporter van Club Brugge

Archief
  • Beste bezoeker, welkom op zuidflorida2007
  • 31 maart 2007
  • 01 april 2007
  • 02 april 2007
  • 03 april 2007
  • 04 april 2007
  • 05 april 2007
  • 06 april 2007
  • 07 april 2007
  • 08 april 2007
  • 09 april 2007
  • 10 april 2007
  • 11 april 2007
  • 12 april 2007
  • 13 april 2007
  • 14 april 2007


    Gastenboek

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs