Beste lezer,

In PAPER 2 behandel ik een luik uit de Vlaamse antidiscriminatiewetgeving. Het weigeren van redelijke aanpassingen voor personen met een handicap wordt in het Antidiscriminatiedecreet van 10 juli 2008 aangewezen als een discriminatievorm.

Drie leerlingen met een auditieve handicap lieten hun vordering om meer doventolkondersteuning te krijgen in het gewoon secundair onderwijs steunen op dit decreet. Zij dienden hiertoe bij de rechtbank van eerste aanleg te Gent een stakingsvordering in t.a.v. de Vlaamse overheid en de betrokken onderwijsinstellingen. De aard van de redelijke aanpassingen stond niet ter discussie, wel de omvang ervan en de aanvraag- en toekenningprocedure die door de Vlaamse overheid worden bepaald. De onderwijsinstellingen gaan in deze vrijuit. Dit is niet het geval voor de Vlaamse overheid wiens optreden zowel in eerste aanleg als in beroep als discriminatoir wordt bestempeld.

Het in deze paper besproken arrest van het hof van beroep te Gent van 7 september 2011 verplicht de Vlaamse Gemeenschap om voor deze leerlingen te voorzien in minstens 70% tolkondersteuning op schooljaarbasis. De discretionaire bevoegdheid van de overheid kan volgens het hof niet worden ingeroepen om een discriminatie (een tekort aan redelijke aanpassingen) te rechtvaardigen. Ook de geldende procedure wordt gekwalificeerd als een discriminatoire gedraging van de overheid (o.m. onmogelijkheid voor de leerling om zelf een herzieningsaanvraag in te dienen n.a.v. een meningsverschil met de school) zonder dat hieraan rechtsherstel in natura wordt gekoppeld.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Het arrest van 7 september 2011 mag, abstractie makende van een eventuele uitspraak door het Hof van Cassatie, belangwekkend worden genoemd. Dit arrest maakt duidelijk dat een louter ‘blind’ budgettair argument in hoofde van de Vlaamse overheid niet langer kan volstaan voor het weigeren van redelijke aanpassingen voor personen met een handicap. Dit zal de alerte Independent Living-beweging niet ontgaan zijn. Niet enkel de volledige onderwijssfeer komt immers in het vizier, maar ook onder meer het Vlaamse beleidsdomein welzijn, volksgezondheid en gezin, waaronder de ondersteuning door het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap ressorteert. Dit kan gaan om de toekenning van hulpmiddelen (individuele materiële bijstand), waaronder tolkuren, maar bijvoorbeeld ook om de toekenning van persoonlijke assistentiebudgetten. Nieuwe rechtspraak dient zich wellicht aan.

Het arrest én de paper zijn een boodschap aan de decreetgever: bezint eer ge begint.

Groeten,

G. Loosveldt