Het slechte pad is niet moeilijk te vinden, je kan er langs alle kanten geraken
30-08-2009
Welkom.
Hallo,
welkom bij mijn blog. Mijn naam is Emma, mijn hobby verhalen schrijven. Hier ga ik elke dag/om de twee dagen een stuk posten van mijn verhaal, soms grote, soms kleine stukken. Ik verzin ze ter plekke, ik maak ze dus niet op voorhand in Word. Soms kan het dat ik geen inspiratie heb, het druk heb met school, of andere dingen, waardoor ik een aantal dagen niet schrijf. Maar ja, veel plezier met het lezen!
Ten eerste wil ik alle lezers hier welkom heten - zoals gewoonlijk. Mijn naam is trouwens Emma en ik ben dertien, diegene die dit leest zal vast van goSupermodel zijn. Ik ben beter bekend als I'lltellyoumystory op die site.
Lisa
is een meisje van negentien dat in haar leven al een paar tegenslagen
heeft gehad: haar moeder verloor ze toen ze tien was, haar vader werd
manisch depressief en alcoholieker en uiteindelijk werd ze op haar
zeventien de deur uitgezet. Vanaf die dag besloot ze haar moeder te
gaan zoeken, die een journalistieke carrière begonnen is in Amerika.
Uiteindelijk blijkt dat Lisa's moeder dood is, vermöörd. Lisa probeert
alles te achterhalen, maar het blijkt dat ze nu verwikkeld is in één
van de onbekendste en beruchtste moordzaken...
Met een grijns op mijn lippen liggend, stapte ik de deur uit. De zon stond aan de hemel, de warmte tintelde in mijn lichaam. Met een zucht liet ik me in het gras vallen - mijn heup kraakte gevaarlijk - en ik bleef er liggen. Seconden, minuten, uren, misschien wel dagen. De warmte tintelde van top tot teen in me, alsof ik geen slechte gevoelens meer kende. Alsof mijn haat, mijn verdriet en mijn woede verdwenen door een ster die ongeveer 150 miljoen kilometer van me bevond. Raar, maar waar. De wind liet het gras zachtjes meewuiven, en blies zachtjes door mijn haren. Ik kreunde toen ik besefte dat ik naar huis moest gaan, maar stond uiteindelijk toch op. Ik klopte het gras dat aan mijn spijkerbroek was blijven hangen eraf, zuchtte, en begon toen aan mijn rug. Aan de meerderheid kon ik niet aan, dat deed ik straks dan wel. "Alice!" gilde Maarten al vanaf ik binnenkwam. Hij liep op me af en legde zijn handen om mijn heupen, het hoogste waar hij aankon. Ik glimlachte naar hem en aaide in zijn krulletjes. Wat konden kleuters toch zo onschuldig zijn.
Het slechte pad, zoveel mensen zien er de angst van in. Dan nog, het slechte pad is niet moeilijk te bereiken. Of je nu links gaat, rechts gaat, of gewoon rechtdoor, je kan er altijd geraken. Als je wilt en zelfs als je niet wilt. En als je er eenmaal bent, kan je er bijna niet af. Bij mij was het anders, bij mij was het helemaal anders. En het begon allemaal met onschuldige feestjes, toffe vrienden en mijn puberteit.
