Al diegenen, die zich gerust voelden omdat ze tot de slotsom gekomen waren dat de “Verschrikkelijke hagedis”, want dat betekent het woord “Dinosauris”, niet meer onder ons vertoeft (omwille van een slordige, verloren gevlogen meteoor), moet ik teleurstellen. De dinosaurussen hebben deze meteoor een neus gezet, ze zijn blijven bestaan en vormen nu die klasse van dieren die overal om ons heen vertoeven. Bij sommigen zelf in een kooitje in de woonkamer als het lieflijke kanariepietje.

Is dit voorgaande misschien de reden waarom zoveel mensen (waarvan ik er een ben) belangstelling hebben voor deze soort van dieren? Een onbewust aanvoelen van het feit dat ze afstammen van een diergroep die een dikke 250 miljoen jaren “geheerst” heeft over de aarde, een diergroep die vele crisissen heeft overleeft met inbegrip van de buitengewoon rampzalige overgang van het Trias naar het Perm pakweg 255 miljoen jaar geleden (90 % van de toenmalige soorten stierven uit)?
Tot een welgemikte kei 65 miljoen jaar geleden de heersers eruit knikkerden… en zie, zoals de feniks herrijzen ze uit hun as en worden ze vogels.

Te begrijpen dus dat de feniks als een vogel wordt voorgesteld. En dat de feniks in “Harry Potter and the Chamber of Secrets” zo erg op een Archaeopterix lijkt.

Of is het niet die fascinatie die de vogels zo aantrekkelijk maakt om te bekijken en te observeren maar een andere?

Het is moeilijk uit te leggen waarom ik, en anderen, aangestoken ben door de virus die het onontbeerlijk maakt dat we moeten weten wat daar in het hemelsnaam vliegt, kwettert, fladdert, jaagt, scharrelt enz. Van al de aandoeningen is ze wel één van de meest goedaardige alhoewel ze stevige happen uit het budget kan nemen. Goed optisch materiaal is zeker nodig en minstens één veldgids die regelmatig wordt vervangen want na een tijd tot op de draad versleten. De meeste “lijders” aan deze kwaal gaan echter veel verder en rusten zich uit met fotomateriaal, laptops, dikke boeken en dan hebben we het nog niet gehad over de verplaatsingen en (soms verre) reizen.

Allemaal nodig om die aandoening die vogelkijken (vogelen zegt men Nederland) heet te verhelpen en in de hand te houden.

Dus gelukkig maar dat de dino’s niet zijn uitgestorven (of misschien spijtig…).

En het spijt me dat ik de gemoedsrust van sommigen heb verstoord, te bedenken dat de smakelijke kippenbout in werkelijkheid een dinosauruskluif is en te mijmeren dat onze kanariepiet in ons kooitje in werkelijkheid  een vervaarlijk monster is, een Tyrannosaurus waardig.

(Of heb ik er plezier in?)