PAASSPROOKJE
Die zondagochtend,
drie dagen na Witte Donderdag, in Rome. De Moeder van alle Paasklokken, die
door de paus zelf gevuld werd met enorme, bijzondere paaseieren vloog sierlijk
vanuit de klokkentoren van de Sint-Pietersbasiliek met supersonische snelheid de
wereld rond. De Verenigde Staten, Syrië, Noord-Korea, Rusland, Turkije, kortom
alle schurkenstaten werden aangedaan.
Boven het hoofd van elke dictator, al dan
niet democratisch verkozen, werd een groot vredesei gedropt. Dat barstte open
op de keikop van de plaatselijke heerser en duizenden vredesgedachten doorstroomden
lijf en leden van de machthebber. Hart en ziel werden feilloos geraakt en
brachten inzichten van liefde, vrede en rechtvaardigheid. Een ware schok voor de
meesten; daar hadden ze echt niet van terug! Onmiddellijk gaven ze het bevel om
alle agressieve daden stop te zetten. Nu ze tot het besef gekomen waren dat
bombarderen niets oplost en enkel ellende, achteruitgang en nieuw geweld veroorzaakt,
schaften ze het leger af om het te vervangen door een burgerdienst die zich ten
dienste stelde van de bevolking ter plaatse en internationaal. Geen peperdure gevechtsvliegtuigen
of kernwapens of ander militair materiaal meer; enkel nog hulphelikopters, waterpompen
en ander materiaal om mensen in nood te
helpen. Geen oorlogsministers meer maar
vredesdiplomaten die via dialoog elk conflict konden oplossen. In korte tijd
werd wereldwijd een klimaat van vrede en welzijn geschapen. Wapens werden letterlijk omgesmeed
tot ploegen. Nergens op aarde was er nog hongersnood of oorlog.
Met een vrolijk
en luid Bim! Bam! keerde de Moeder van alle Paasklokken weer terug in de klokkentoren
in Rome. De paus schrok wakker en haastte zich in zijn pontificale pantoffels en
pauselijke peignoir. Na een vlug ochtendlijk schietgebedje (excusez le mot violent)
keek hij op zijn I-pad naar het
wereldnieuws en besefte meteen met diepe spijt dat hij het allemaal maar
gedroomd had. In plaats van vredespaaseieren gestrooid waren er overal
raketten afgevuurd, bommen gedropt, mensen
ontvoerd, mishandeld, vermoord
Zuchtend verorberde hij zijn zachtgekookt
paaseitje en las de tekst van zijn toespraak en zegen urbi et orbi nog eens
na. Die wereldvrede, dat zal voor een andere keer zijn. Of het verstand van het
mensdom met Pinksteren al komt? Weinig waarschijnlijk. Misschien tegen
Kerstmis? Maar dat is dan voor een volgend sprookje
Yogannes
|