|
Zoals verwacht heb ik de dagen na de Trio-Triathlon van Brugge niets
anders gedaan dan ijs op mijn rechterscheenbeen aanbrengen en van enig
lopen was absoluut geen sprake meer.
Op amper 1 maand van het BK lange afstand duathlon in Geel was dit dus
wel een groot probleem voor mij, nu ik eindelijk eens degelijk zou kunnen
trainen tijdens mijn schoolverlof komt mijn scheenbeen roet in het eten gooien.
Om mijn conditie niet te verliezen of zelfs te verbeteren ben ik dan maar vol
aan wielerwedstrijden van de WAOD gaan deelnemen en dit in combinatie met
enkele zwemtrainingen.
Zo belastte ik mijn scheenbeen minimaal en toch bleef ik in de running zonder
looptrainingen.
Op 30/06 was er in Lochristi het Kampioenschap van Oost-Vlaanderen voor
wielertoeristen (renners zonder vergunning bij een wielerfederatie ??????? die
gemiddeldes halen van 43km/h) over een afstand van 56km.
In Lochristi werd ik 24ste op 33 deelnemers. (Sammie miste daar net de titel
van Oost-Vlaams kampioen)
Een week later terug koers deze keer in Ruiselede-Doomkerke op een pracht
van een omloop maar waar er duchtig werd op los gevlamd, uitslag na 59km
koers; 29ste op 34 deelnemers.
Ook op maandag 15/07 terug aan de slag in de wielerwedstrijd in Adegem, en
er werd zoals gewoonlijk terug duchtig gefietst vanaf de start, misschien zit
Sammie daar voor iets tussen.
In ieder geval ik moet het iets voorzichtiger aanpakken, gewoon meerijden en
opletten.
In Adegem heb ik me ook eens aan de eindsprint gewaagd van de overblijfsels
van het peleton.
Daar werd ik 18de op 36 deelnemers na 55km.
Ondertussen ben ik met mijn scheenbeen bij een dokter terechtgekomen die ook
actief was/is in de atletiekwereld en die heeft me enkele infiltraties toegediend,
en dat voelde niet plezierig aan.
Zo ben ik ook met het wonderbaarlijk fenomeen van Osteopathie in contact
gekomen, voor mij iets totaal nieuw maar met resultaat.
Ik moet er wel aan toevoegen dat ik bij de eerste behandeling begon te zweten
van de pijn toen men het scheenbeenvlies begon los te maken.
Op 17/07 ben ik op aanraden van de Osteopaat voorzichtig een 20 tal min. met
onderbrekingen beginnen lopen op het strand van Cadzand (NL), op mijn blote
voeten en tussendoor mijn benen in het water laten bekomen.
Het was maar een korte training maar het voelde goed aan, wat minder goed
was toen we na amper een uurtje terug aan de wagen kwamen zat er een
parkeerboete van 90 tussen de ruitenwisser, een dure revalidatietraining dus.
3 Dagen later ben ik daar terug gaan trainen en met wat tussenstops kon ik
toch een 45 min. bij elkaar lopen.
SAnderendaags (21/07) tijdens de wielerwedstrijd in Merelbeke was het andere
koek, stijve spieren van het lopen in het zand en het water en afzien dus,
nochtans kon ik me tamelijk goed handhaven in de groepssprint en werd 12de op
39 deelnemers na 70km wedstrijd.
Dinsdag 23/07 terug een wielerwedstrijd, deze keer een open avondcriterium
over 80km of 49 ronden in het Nederlandse Clinge.
Vrij vertaald dit was een wedstrijd bij de Elite zonder contract met verscheidene
premies onderweg en reeds van in de eerste ronde werd het vuur aan de lont
gestoken.
De wedstrijd werd aan een gemiddelde van 44km/h gereden met pieksnelheden
boven de 60km/h.
De laatste 10 ronden heb ik zowat alle kleuren van de regenboog gezien, van enig
sprinten was bij mij geen sprake meer en ik ben daar als 30ste op 48 deelnemers
over de streep gegaan, dit bleek net voldoende om de laatste geldprijs in ontvangst
te nemen in Clinge.
De dag nadien heb ik bij wijze van erop of eronder nog een duurloop van 15km
gedaan, afzien, afzien en nog ne keer afzien aan die benen.
Zondag 28/07 wou ik toch nog een ultieme test doen hoe het met mijn startsnelheid
was gesteld na het vele deelnemen aan wielerwedstrijden en weinig lopen.
De pannenkoekenloop in Wachtebeke-Overslag leek me daar ideaal voor en ik ben
er van start gegaan op de 4,5km.
Al snel liep ik in het spoor van Maarten van de Sompel mee aan de leiding maar
na 3km blokkeerden mijn benen volledig en diende ik op trainingstempo verder te
lopen, een 2 tal lopers remonteerden me nog maar ik deed geen moeite meer om
aan te sluiten en werd 3e op 38 deelnemers in een tijd van 16:39.
En dan de ultieme week voor het BK Long Distance Geel, geen wielerwedstrijden
meer, ook geen looptrainingen meer, enkel heel veel wisselbaden gedaan met mijn rechterscheenbeen want na Wachtebeke begon ik terug wat pijn te voelen.
Voor de rest veel aandacht besteed aan mijn materiaal en welke voeding en drank
ik zou gebruiken tijdens de Powermanwedstrijd en wanneer.
Zondag 04/08 zijn we dan met 168 atleten om 14h15 van start gegaan voor 10km
lopen 60km tijdrijden en nog een 10km lopen onder een brandende zon met
temperaturen die opliepen boven de 30°C.
Tijdens het eerste lopen heb ik er de handrem duchtig op getrokken, met mijn
weinige training was het kwestie van rekenen, maar ik kwam goed in mijn ritme en
heb me zeker niet geforceerd.
De loopronde was er eentje van 2,5km grotendeels over sportvelden en overzichtelijk,
zo kon ik ook zien dat men er in de kopgroep een moordend tempo werd gelopen
door enkele Fransen en de Spanjaard Martinez, straffe gasten zijn dat.
Na 4 rondjes lopen kon ik dus de wisselzone induiken en aan de 60km fietsen
beginnen of 4 rondjes van 15km afmalen met meer wind dan ik eigenlijk had verwacht.
Tijdens de eerste ronde kreeg ik reeds af te rekenen met kramp in mijn rechterkuit,
gelukkig ging dit snel over en kon ik in het goede ritme komen, met een gemiddelde
van +/- 35,5km/h viel het nog mee.
Maar tijdens het fietsen heb ik blijkbaar een fout gemaakt, ik was bang voor een
hongerklop tijdens de laatste 10km lopen en de combinatie van lauwe isotone sportdrank
met mijn opgewarmde energierepen die chocolade bevatten is me bijna fataal geworden.
De rekening is snel gemaakt fiets 30min. voor de start in de wisselzone en dan nog
45 min. lopen of alles staat daar 1h ¼ in de brandende zon, dan mag het nog bevroren
geweest zijn.
Toen ik na 60km terug in de wisselzone aankwam begon mijn maag duchtig te
protesteren en wanneer ik tijdens de eerste ronde van de laatste 10km een beker water
dronk was het goed mis.
Vanaf toen heb ik de eerste keer gewandeld en voelde ik me echt niet goed, dit heeft zo
nog geduurd tot in ronde 2, afwisselend lopen en wandelen, het zag er echt niet goed uit.
Maar plots ben ik beginnen overgeven, alles was eruit, een bekertje water en ik kon er
terug aan beginnen, let wel dit heeft me zeker 10min. verlies gekost en een pak plaatsen
in de totaal uitslag.
Wandelen was zondag zeker niet beschamend, nog nooit heb ik tijdens een Powerman
wedstrijd zoveel atleten zien wandelen en uitstappen als afgelopen zondag in Geel.
Na de wedstrijd mocht ik het podium op als 2e Belofte maar eigenlijk ben ik
1ste Junior in dit BK Long Distance zoals de uitslag vermeld.
http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20130805_00682191
Uiteraard ben ik tevreden met de uitslag, maar ik weet dat ik met een ideale
voorbereiding en wat andere technieken van voeding en drank gebruik nog tot veel meer
in staat ben.
Bij dergelijke wedstrijden is het No Pain, No Gain of zot zijn doet wel degelijk zeer.
Komende zaterdag is er dan de Gileppe Trophy in Jalhay, de afstand is er wel korter
(5-25-2,5) maar het is daar aan de Barrage van De Gileppe zeker geen lachertje, hopelijk
ben ik voldoende gerecupereerd tegen dan.
Tot blogs,
XA4
|
