Hier zijn we aan de Boeverie van Boelare







Eenmaal daarbuiten trokken we door de Boelaremeersen. De Boelaremeersen in de Dendervallei in Geraardsbergen bestaan uit een mozaïek van natte ruigten, rietvelden, valleibosjes en bloemrijke weilanden. Het was genieten van het open landschap.



Heel mooi om er door te wandelen.



Ondertussen krijgen we het domein De Gavers inzicht.

De Gavers is een recreatiedomein in Oost-Vlaanderen(niet hetzelfde als in Harelbeke). Het domein ligt ten noordwesten van het stadscentrum, langs de Dender in de deelgemeente Onkerzele. Het domein ligt rond een 20ha grote waterplas. Het biedt ruimte voor wandelen of fietsen, en het heeft een strand en een sport-en recreatiecomplex en enkele terrassen en cafetaria's. Daarnaast bevinden zich ook een camping, trekkershutten, bungalows en een jeugdherberg.





Aangekomen in Onkerzele, een deelgemeente van Geraardsbergen, konden we genieten van een heerlijke kop koffie. De grootste afstanden deden hier een extra lus.

We begonnen verder aan deze tocht en stapten richting Raspaillebos via enkele mooie dreven.


Ondertussen heeft het al enkele keren gedonderd, maar zonder gevolgen.

Terug mooie vergezichten.

Op weg naar het Raspaillebos.







Het Raspaillebos(met aangrenzende Moerbekebos en Karkoolbos)is een bosgebied en natuurreservaat in de Vlaamse Ardennen in het Zuiden van OOst-Vlaanderen. Het bosgebied van 50ha ligt op het grondgebied van Geraardsbergen, vlak bij de provinciegrens met Galmaarden in Vlaams-Brabant.



Het Raspaillebos ligt op de steile Pajottenland, met glooiende heuvels en diep ingesneden dalen. Het 50ha grote Raspaillebos behoort, samen met het Moerbekebos en het Karkoolbos, tot een 150ha groot bosgebied op de flanken van de Bosberg.

Hier kregen we terug een zicht op Onkerzele, waar we voor de 2°maal naar de rustpost wandelden.

Na de rust gingen we terug richting Geraardsbergen, via allerlei mooi paden en wat kleinere natuurstukjes.







Hier een bekend koppeltje. Nicole en Omer.

Alles stond in bloei.

Na dit kapelletje hadden we een splitsing, en wij gingen nu naar de befaamde muur.



Hier boven zagen we reeds de kapel.

We stapten rond deze kapel en verlieten langs de achterkant de muur, nu richting het centrum.



Aangekomen op de markt, waar het oudste Manneke Pis staat werden we getrakteerd door de plaatselijke wandelclub in samenwerking met het stadsbestuur. Iedere deelnemer werd getrakteerd op een kop koffie of een glaasje water met een halve mattentaart.



De Bellenman van dienst.

De laatste 6km gingen langs een stukje van de Dender en een deel door het Moerbekebos.





Ook dit is een rustig stukje natuur.









Eénmaal aangekomen aan de startzaal was er veel volk. Er waren allerlei standjes opgesteld.

Zicht op de overvolle speelplaats. Er waren meer dan 5000 wandelaars aanwezig. Proficiat aan de wandelclub en ook aan al hun medewerkers om alles in goede banen te leiden. Een hele mooie tocht.

Eerst wat door de wijken wandelen alvorens men  de duinen kon bereiken.



Af en toe wat lastig door het mulle zand

We kregen ook enkele mooie vergezichten te zien.







Net uit de duinen , en komen we aan het vissersdorp.





Nadien wat langs het strand. Er was geen wind en de zee was kalm, zalig!!!



Dit is het rondpunt aan de zaal.

Het traject van de eerste lus

na iets te hebben gedronken, begonnen we aan de tweede lus, die was gemarkeerd met oranje. Deze bestond uit Bos en duinen.

Direct na het verlaten van de zaal hadden we de splitsingen.

Eerst wat door enkele mooie straatjes en dan waren we op weg naar de Oosthoekduinen





De Oosthoekduinen vormen een 80ha groot duin en bosgebied waar droge mosduinen en duingraslanden de toon zetten. Laat je verrassen door de mooie intermezzo's van de zangvogels en de mooi bloeiende struiken. Kinderen kunnen naar hartelust ravotten in één van de speelzones van het gebied8 langsheen het schilderachtige Artiestenpad ontdek je de prachtige Duinzoom Oosthoek. Dit is één van de weinig intact gebleven duinpolder overgangen.



Heel rustig om er door te wandelen. Geniet nog even mee.











Hier waren we terug op weg naar de zaal.


Terug aangekomen in de zaal was het tijd om iets te eten en te drinken. na deze begonnen we aan de derde lus, deze was met de blauwe kleur gemarkeerd.

Deze lus bestond overwegend uit bos.

We wandelden door het Calmeynbos.



Het Calmeynbos bevindt zich op het grondgebied van De Panne. Het bos wordt doorsneden door de kerkstraat, die de verbinding vormt tussen De Panne en Adinkerke. Het oostelijk deeel van het Calmeynbos (20ha) is eigendom van de gemeente De Panne en sluit aan bij de Oosthoekduinen. Dit deel van het bos wordt samen met de Oosthoekduinen, Duinzoom Oosthoek als Vlaams Natuurreservaat beheerd door het Agentschap voor Natuur en Bos. Het westelijk deel van het Calmeynbos(46ha) is eigendom van de intercommunale Waterleidingsmaatschappij Veurne-Ambacht.





Het Calmeynbos werd aangeplant in 1903, deels op de duinen met intact reliëf, deels op genivelleerde voormalige akkers. Dit gebeurde op initiatief van de landbouwingenieur Maurice Calmeyn. Hij was geïnteresseerd in de groeimogelijkheden van bomen in kalkrijke duinen en liet daarom een loofbos van 85ha aanplanten.









Het Calmeynbos is een goed ontwikkeld abelen-iepenbos met spontane verjonging en een grote biotische en abiotische variabiliteit. Vandaag groeien er 25 soorten bomen en 40 soorten heesters. Het bos is rijk aan mossen, korstmossen en zwammen. Het bos biedt broedmogelijkheden aan bosvogels zoals de wielewaal en verschillende soorten spechten. het Calmeynbos is sinds 1935 beschermd als landschap en maakt deel uit van Natura-2000 netwerk.

Na het verlaten van dit stuk natuur was het nog een klein stukje tot aan de zaal. Dit was even genieten van dit mooie stukje natuur. We dronken nog iets en begonnen dan aan de laatste lus en die leidde ons naar de dijk en terug. Dit was een mooie wandeling aan onze kust.

Nog eerst iets drinken vooraleer we vertrokken.

We kregen veel afwisseling tijdens het eerste gedeelte.

We stapten een gedeelte door het natuurdomein Breivelde.



De wandelaars doorkruisten dit prachtig park via mooie paden.





Ook mooie vergezichten ontbraken niet.



Na dit stukje natuur kregen we enkele trage verharde wegen.



en enkele mooie dreven.






Het parcours varieerde onafgebroken, even wat verhard om daarna over te gaan in onverharde paden.







Ook deze emoe kwam ons een goede dag  zeggen.

Hier zijn we dan aangekomen aan onze rustpost Ten Berg in Grotenberge. Grotenberge is een dorp en deelgemeente van de stad Zottegem. Grotenberge is ruim 466ha groot en telt ongeveer 1300 inwoners. Grotenberge kent de wijken Wolvenhoek, Pardassenhoek, Klabot en recent de Bijloke. Tot de jaren 1970 was Grotenberge een vrij landelijke gemeente in de Vlaamse Ardennen. Met de aanleg van de N42, het industrieterrein(38ha) en de wijk Bijloke is daar behoorlijk verandering in gekomen. Grotenberge maakt voor een groot stuk deel uit van het kleinstedelijk gebied van Zottegem.

Het parcours

met de km-tabel. Hier maakten de 2 grootste afstanden een mooie lus richting Leeuwergem en terug.

We begonnen aan de lus, terug heel wat afwisseling betreft het parcours.









Onverharde paden was een leidraad in deze lus.






Hier waren we op weg naar het kasteel van Leeuwergem. Leeuwergem is een dorp en deelgemeente van Zottegem. Het dorp ligt in de Denderstreek en is vooral bekend om de nabijheid van het Kasteel van Leeuwergem.

Hier een prachtig zicht op dit kasteel. Het Kasteel van Leeuwergem is een omwald kasteel op het grondgebied van Elene, een deelgemeente van Zottegem. Het kasteel in de stijl van de classicistische barok bevindt zich tussen de dorpscentra van Elene en Leeuwergem.

Terug aangekomen in Grotenberge, aten we een braadworst, alom gekend bij de Zottegemse wandelclub.

Hier, naast de rustpost is het museum voo folklore gevestigd. Nu gingen we terug richting startzaal. via paden en nog een stukje van het domein Breivelde.



Eenmaal aangekomen in het domein, was het heel aangenaam om te wandelen, we hadden wat schaduw, want de temperatuur was al flink gestegen.

Het domein Breivelde of park van Breivelde is een kasteeldomein met park in Grotenberge. Het glooiende park werd aangelegd in Engelse stijl op het einde van de 19° eeuw. In het domein(landschaptuin met parkbos en bos) liggen een kasteel, tien vijvers, een fontein en een cascade. Het uitgestrekte grasveld reikt tot aan de imitatierivierbocht, waarin het kasteel wordt weerspiegeld zodat deze vijver al eens als spiegelvijver wordt omschreven.







Het domein omvat ook een speelbos en enkele nieuwere bosuitbreidingsgebieden. In de ijskelder van het kasteel breivelde leven vleeermuizen. Het domein stond vroeger onder de namen 'Warande' en 'Heiligenborre' bekend en werd gebruikt als lustbos voor de jacht en de visvangst. Sinds 1970 is het domein eigendom van de stad Zottegem.





Nog even een vlonderpad onder de voeten

En zo kwamen we weer terecht aan de voetbalkantine waar het vanmorgen begon. We dronken nog wat en begaven ons terug naar het station. We namen de trein tot Kortrijk waar we moesten overstappen, maar die werd afgeschaft en we moesten een uur wachten op de volgende. Met de trein ben je altijd op tijd, is het vandaag niet ,dan is het morgen wel. Heb tocht genoten van deze wandeling.

Een hele mooie wandeling , hebben alles gekregen wat de streek te bieden heeft.Proficiat aan de parcoursbouwers.

Het te volgen traject

Zicht op de kerk van Waarschoot

Mooie tulpenboom.

Hier aan het kapelletje was het de laatste strook verhard en dan waren we vertrokken via enkele mooie onverharde paden tot aan het natuurdomein Het Leen.





We kregen ook enkele mooie vergezichten.

Heel rustig om te wandelen.

Af en toe wat modderpaden.








Hier waren we aangekomen aan het provinciaal domein Het Leen.

Het provinciaal domein Het Leen is een 262 ha groot boscomplex en bevindt zich op het grondgebied van de Belgische gemeenten Zomergem, Waarschoot en Eeklo. Het is grotendeels bebost met een gemengd loofbos. Het Leen is Europees beschermd als onderdeel van Natura2000-gebied 'Bossen en heiden van Zandig Vlaanderen. In de buurt van Het Leen liggen de Lembeekse bossen en het Bellebargiebos.

Hier gaan we na een tijdje door de rozentuin alvorens men het arboretum binnen gaat.



In het Leen zijn er 36km wandelwegen aanwezig waarvan de helft verhard zijn.



Heel prachtig, geniet even mee.



Er is ook een arboretum en het omvat meer dan 7000 soorten houtachtige gewassen en vaste planten. Het arboretum is alle dagen vrij toegankelijk.







Na het verlaten van dit domein kwamen aan  de rustpost, die vlak aan het Leen ligt. Ondertussen hadden we een 8tal km gewandeld. Na iets te hebben gedronken begonnen we aan het 2°gedeelte van deze tocht. Nu ging het richting Lembeke via Kaprijke en de Lembeekse bossen tot aan de volgende rust.



Ook hier kregen we een gevarieerd parcours.




en ook mooie vergezichten.

Hier stapten we een deel door de Lembeekse bossen.

De Lembeekse bossen zijn een natuurgebied in het Meetjesland in Oost-Vlaanderen. Het versnipperde bosgebied van 305ha ligt op het grondgebied van de gemeenten Waarschoot, Kaprijke(deelgemeente van Lembeke) en Assenede (deelgemeente van Oosteeklo). Het bosgebied sluit aan op het Bellebargiebos(Kwadebossen) en ligt in de buurt van Het Leen. De Lembeekse bossen zijn eigendom van de Vlaamse Maatschappij voor Watervoorziening en privé-personen en worden beheerd in samenwerking met privé-boseigenaars en het Agentschap voor Natuur en Bos.

Ook hier is het heel rustig om er door te wandelen.







Net buiten het bos hadden we onze laatste rustpost. Onze teller stond op 16km. Nu wat eten en drinken, daarna nog wandelen tot het einde.

Het was een mooie wandeling , hebben heel wat natuur gekregen en het weer was heel goed.

Het te volgen parcours.

Het bijna voltooide plein voor het OC



De hemel zag er niet al te rooskleurig uit.

het eerste gedeelte van de tocht was een plaatselijke lus tezamen met de6km.



Na een tijdje begon het te regenen.

Hier wandelden we door het Groen Lint

Het Groen Lint in Moorsele is een herinrichtingsproject van de Heulebeekvallei in het centrum van Moorsele. Het werd heringericht naar aanleiding  van de noodzakelijke collectorwerken van Aquafin, maar ook de aanleg van waterzuiveringsinstallaties en de aanpak van de overstromingsproblematiek van de Heulebeek. Het Groen Lint is een groene valleizone met ruimte voor recreatief gebruik, waterberging en natuurontwikkeling. Het verbindt ontbrekende schakels in het provinciaal fietsroutenetwerk. Lokale verbindingen worden gelegd tussen de kern en noordelijke woonwijken.



Na het verlaten van de startzaal voor de 2°maal begaven we ons richting Gullegem waar de centrale rustpost was. Die bereikten we via enkele trage wegen en enkele mooie stukjes natuur.

We volgden dit stukje natuur een tijdje.





We kregen ook enkele vergezichten. Ondertussen probeerde de zon door de wolken te klieven.




Na aangekomen in de rustpost, het plaatselijk schooltje, moesten we een lus maken.

Het was parcours was afwisselend,autoluwe wegen en enkele paden.



Aangekomen in de controlepost dronken we wat en daarna begonnen we aan het laatste gedeelte van deze tocht.







We stapten dan richting  natuurdomein de Bergelen.



Hier zijn we aangekomen aan één van de ingangen van het domein.



Het Provinciedomein Bergelen in Wevelgem groeide rond een kunstmatig aangelegde zandwinningsput van 10ha. Het zand werd gebruikt voor de aanleg van de autoweg E403(A17) begin de jaren 70°. De gemeente kocht de put met omliggende gronden aan in de periode 1989-1995. Verschillende plantacties en tal van beheerswerken werden uitgevoerd door het gemeentebestuur. Zo ontstond een klein maar zeer interessant natuurgebiedje.

In 1996 werd de hoeve en de 29ha landbouwgrond eromheen aangekocht door de provincie en werden grote delen van het nieuwe aangekochte gebied bebost.

In 1999 sloot de provincie een erfpacht af met de gemeente voor het beheer van de Bergelenput en omgeving. Zo onstond het provinciedomein  Bergelen waarvan de oppervlakte momenteel 47ha bedraagt. langs het domein loopt de Heulebeek, die daar nog een grotendeels natuurlijke loop heeft.



Je vindt er ook de Bulskamphoeve, die een eerste keer in Gullegem vermeld werd in 1549. Het is een historische hoeve waarvan de gebouwen in hoefijzervorm binnen de omwalling staan. De hoeve werd verschillende malen door oorlogsgeweld vernield en daarna heropgebouwd of verbouwd. De huidige bebouwing zou van 1775 dateren. In die omgeving staat eveneens een beschermd monument, nl. de Meiboom. Dit is een geheel van 6 lindebomen met in het midden een groot ijzeren kruis.

De kikkerpoel

Zicht op het meer.



Op weg naar het einde

Aangekomen aan de startzaal waar ze waarschijnlijk een nieuw standbeeld zullen plaatsen

Het parcours

Afstandstabel

We verlaten de dorpskern van Burst

De opkomende zon







Vele mooie onverharde paden volgden elkaar snel op









De eerste echte lentezon deed deugd.








Enkele mooie vergezichten.

















De Sint Lambertuskerk van Vlekkem

Interieur van een kapelletje

Onze centrale rustpost  St Janshof. Na een kop koffie te hebben gedronken moesten de grootste afstanden hier een mooie lus maken rond Ottergem.

Ook hier was er heel veel variatie op het parcours

En enkele mooie vergezichten...






Af en toe wat modder behoort er ook bij.











Terug aangekomen aan de rustpost, tijd aangebroken om iets te nuttigen. er waren ook wat bekenden in de zaal. Na een tijdje begonnen we aan het laatste gedeelte van deze tot hier heel mooie tocht. Nu nog een 7 tal km te gaan.





Terug enkele onverharde en verharde paden



Hier een bekende koppel





Nog wat genieten van de zon en natuur.

De laatste km van deze tocht alvorens de startzaal te bereiken. Een hele mooie tocht en een prachtig lenteweer maakte het plaatje kompleet.

We nemen afscheid van ons verblijf Hotel Vergissmeinnicht

Groepsfoto

Aangekomen in het stadje Monschau

Typische huisjes

Mooi koppeltje

Monschau is een plaats in de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen gelegen op een hoogte van ongeveer 420 meter in de stadsregio Aken. De stad ligt aan de rand van de Eifel aan de bovenloop van de Roer. De stad telt een kleine 12.000 inwoners.

Een van de kerkjes.

Hallo meneer de uil?

Monschau ligt in de smalle en diepe vallei van de Roer, op amper 4 km van de Belgische grens. Het is oorspronkelijk een Waalse plaats in het hertogdom Limburg. Rond de 30°jarige oorlog verduitste het stadje door de toevloed van protestantse Duitstalige vluchtelingen op zoek naar godsdienstvrijheid. Het stadje hoorde hierna bij het Hertogdom Gulik. In de Franse tijd was Montjoie een kantonhoofdplaats in het Roerdepartement. Pas in 1918 veranderde het stadje onder keizerlijk bevel zijn naam van Montjoie naar de Duitse uitspraak hiervan: Monschau.

Genieten van het lekker dessert.

Mooie fontein

Het stadje kent een grote hoeveelheid vakwerkhuizen.

OLV met kindje

Zicht vanop de panoramaweg

Ook hier een mooi zicht vanop deze weg.



Zicht op de ruïne

Eén van de bezienswaardige gebouwen is het ' Rode Huis(Rotes Haus). De ligging in een diep dal langs een riviertje, de historische architectuur en het vele groen maken Monschau populair bij de toeristen.

Na het verlaten van dit leuke grensstadje rijden we nu terug naar ons thuisfront in Lauwe

Hier vertrokken we met de bus aan het hotel

Na een kwartiertje werden de wandelaars gedropt langs de weg voor hun avontuurlijke wandeling richting Cochem.

We kregen al meteen enkele mooie zichten op de Moezel.

We waren op alles voorzien, ook opzichters deden hun werk.

Op deze wandeling veel variatie.





Heerlijk wandelen in het zonnetje.

Op en neer



Hele mooie zichten





Af en toe een kleine rustpauze zodat alle wandelaars terug samen waren.



Heerlijk om te wandelen.




Hier de splitsing van deze wandeling, verder of terug!

Eventjes wat drinken.

Nu was het dalen tot aan de Moezel.

Eventjes goed uitkijken  om niet te glijden.

Zicht op de Moezel

Een kijklustige zwaan

Zicht op het kasteel van Cochem



De laatste dalers

Aangekomen in Cochem en op zoek naar de toeristen.



Het water van de Moezel stond hoog.







Nog een zwaan

Hier nog een zicht op het kasteel. Daarna de bus opzoeken en terug naar het hotel. het was een mooie wandeling van een 10tal km. Eenmaal in ons hotel, iedereen naar zijn kamer voor een opsmukje. Daarna een heerlijk avondmaal en dan een leuke quizavond met de nodige ambiance.

Een heerlijk uitgebreid ontbijtbuffet werd ons aangeboden.

Ook de Paashaas was van de partij.

Eénmaal afgezet in Valwigerberg, begonnen we aan de voormiddag wandeling. We kregen wat motregen te verwerken.

Hopelijk is het niet voor de hele dag die regen.



Na een tijd was het gedaan met de regen en konden we weer genieten van het landschap.

De zon was terug van de partij en dit deed deugd.



Hier was de paashaas langs geweest.


Bos en openvelden volgden elkaar op.



Na de weldoende wandeling keerden we terug met de bus naar ons hotel.

Een foto genomen vanuit de bus

Aangekomen in het hotel konden we terug aan tafel gaan voor een lichte maaltijd.


Na de maaltijd nog even uitrusten op het terras, alvorens we vertrekken voor de wandeling in de namiddag.

De paashaas was ook aanwezig op de bus.

Eénmaal aangekomen op onze bestemming konden we direct gaan eten.





Ons verblijf voor het weekend.

Na het eten was het tijd om onze bagage uit te laden en alles onze kamer te brengen. Een kwartiertje later konden we beginnen aan onze wandeling.De bus bracht ons naar het dorpje Mörsdorf.

Hier een zicht op Mörsdorf.



Hier waren we aangekomen aan de fameuze hangbrug.



De Geierlay of de hangbrug Geierlay is een hangbrug voor voetgangersz tussen Hunsrüker plaatsen Mörsdorf en Sosberg. De brug overspant het Mörsdorfer Bachtal en geldt met een lengte van 360 meter als langste voetgangershangbrug van Duitsland.

Het idee om een hangbrug te bouwen ontstond in het kader van de dorpsvernieuwing in 2006,maar werd afgewezen omdat het niet te realiseren zou zijn. Drie burgers uit de gemeente, waaronder de latere burgermeester, pakten het idee in 2010 opnieuw op. Nog in hetzelfde jaar besloot de gemeenteraad het idee om te zetten in een plan. Eind mei 2015 werd begonnen met de bouw van de brug, die op 2 oktober 2015 werd geopend. Het gewicht van de brug bedraag 57 ton, de afstand van de grond tot de brug is 100meter. De uitvoering en de planning van de constructie van de bouw lag bij een Zwitserse onderneming uit Chur. Kostprijs €1.14 miljoen

Een typische orgeldraaier.

De wandeling ging verder via enkele mooi paden beneden en onder de brug.

Hier kregen we een mooi zicht op Mörsdorf via een open plek in het bos.




verder was de wandeling heel gevarieerd.

Zicht vanop de grond





Mooi zicht vanop de begane grond.

Regelmatig een klimmetje



Nu op weg naar het café waar onze bus stond.

Alvorens de terugweg aan te vangen dronken we nog consumptie in het dorpje

Daarna was het tijd om te vertrekken naar ons hotel. Na de wandeling en de weldoende douche kon men genieten van het avondmaal , een pintje of wijntje en wat bijpraten over onze dag. Tot morgen.