Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Kaster is een dorpje in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van Anzegem. Tot de samenvoeging in 1977 was het een zelfstandige gemeente. Het dorp telt ruim 800 inwoners. Een van de bekendste plaatsen van Kaster is Varentstraat, een kasseistraat die zowel door Kerkhove en door Kaster loopt, ook wel bekend als de hel van Kaster. Deze straat is een restant van een heirbaan die vroeger door Kaster liep. Wielerwedstrijden zoals de Ronde van Vlaanderen , de E3 Prijs Vlaanderen en andere voorjaarsklassiekers gebruiken of gebruikten deze straat als schiftingsproef. Recent werd deze straat gerestaureerd omdat het wegdek in te slechte staat was geraakt.
Prachtige wandeling aan de rand van de Vlaamse Ardennen. De kortste afstand gaat naar Gijzelbrechtegem. De andere afstanden gaan via landwegen en paden naar Tiegem, of nog verder, via de Scheldevallei naar het Kluisbos.
De Aktivtocht maakt deel uit van de Leie-Scheldevrienden Trofee. Wij kozen voor de grootste afstand. Wij moesten eerst een lus maken van een kleine 5km en keerden terug naar de startzaal.
Het opkomen van de zon.
geniet even mee van enkele sfeerbeelden.
Terug zicht op de kerk van Kaster. Het vervolg van deze tocht ging dan richting Tiegem via enkele mooie paden en het Sint Arnolduspark
Een mooi domein om te wandelen. Het domeinSint Arnolduspark is gelegen op de Tiegemberg te Tiegem en bestaat uit diverse interessante biotopen: een vrij oud bos met typische bosflora, een aantal vijvers met een moeraszone en sterk hellende hooiweide. Door de gemeente Anzegem werd een beheersovereenkomst afgesloten met de beheerders van het domein,waarbij de gemeente instaat voor het natuurbeheer in het gebied, door de gemeente werd ook een bosbeheerplan en natuurinrichtingswerken uitgevoerd. Het domein is hierdoor voor het publiek toegankelijk.
In het domein werden verscheidene natuurinrichtingswerken uitgevoerd. De vijvers werden uitgebaggerd, oeverversteviging en wandelpad heraangelegd, kappingen werden uitgevoerd, een deel van hooiweide werd afgeplagd, een houtwal werd aangelegd.
Mooi zicht rond Tiegem
Aangekomen in het OC de Mensinde te Tiegem Het parcours van de 32km. Na het verlaten van Tiegem gingen we verder richting Ruien via het jaagpad en enkele mooie paden.
Aangekomen te Ruien. Na hier iets te hebben gedronken en wat gegeten, moesten we hier een mooie lus maken richting Kluisbos van een 7tal km. Het Kluisbos is een natuurreservaat in de Vlaamse Ardennen. Het bosgebied van 300ha ligt op het grondgebied van de gemeente Kluisbergen(deelgemeenten Ruien en Kwaremont). Het natuurgebied ligt pal op de taalgrens en loopt naadloos over in het bos op de zuidflank van de Kluisberg.
Het Kluisbos ligt op de flank van de getuigenheuvel Kluisberg. Het beukenbos ligt in het erg reliëfrijke landschap van de Vlaamse Ardennen en het Pays des Colinnes, met steile valleiwanden, glooiende heuvels en diep ingesneden dalen. In het Kluisbos staan "Peetje en Meetje". Dit zijn 2 grote rotsblokken die de voetstukken vormen van een dolmen, een offertafel van Keltische druïden. Een andere bezienswaardigheid is de Toren. Hier zouden bosgeuzen vroeger het volk toegesproken hebben om ze tot het protestantisme te bekeren. De katholieken maakten fel jacht op deze bosgeuzen, vandaar dat ze zich op moeilijke toegankelijke plekken, zoals in het Kluisbos, schuil hielden.
Na het verlaten van het bos stapten we verder terug richting Ruien. Hier op weg naar de rust in Ruien.Nadien gingen we verder via de Scheldeboorden richting Berchem
Sluizen van Kerkhove, over de brug van Kerkhove moest men eerst nog een controle passeren in Berchem en nadien terug over de brug van Kerkhove richting Kaster.
Een hele mooie tocht. Er waren meer dan 2000 wandelaars.
De start was vanuit de school St Joris te Menen.Menen is een stad in de Provincie West Vlaanderen en telt 33.000 inwoners. In de streek zelf wordt de stad Mjinde of Meende genoemd. De stad is ontstaan aan de Leie, op de handelsweg Brugge-Rijsel. De Leie speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling tot een belangrijk lakencentrum. De oudste naamsvermelding stamt uit 1087. In de 16°eeuw was de stad beroem om zijn bier en telde toen 104 meester-brouwers. In 1548 werd een groot deel van de stad door brand verwoest. Als grensstad werd Menen al vroeg versterkt. De eerste omwallingen dateren ui 1578, nog tijdens de aanleg ervan werd Menen ingenomen door de Malcontenten. Tussen 1579 en 1830 werd Menen 22° keer belegerd. De belegeringen drukte zwaar op de welvaart van de stad, de bevolking was sinds 1578 massaal vertrokken naar Haarlem, de weefindustrie zou de komende 10jaren zelfs halveren. De wandelaars konden uit een 4tal afstanden kiezen. Wij besloten van de 12km te stappen, daar we vanmorgen al naar Tielt waren geweest om daar al te wandelen. We stapten richting barakken(de Barakken is een arbeiderwijk in de stad Menen, tussen de Leie en de Franse grens. De wijk ligt in tegenstelling tot Menen-Centrum op de zuidelijk oever van de rivier, en vormd een bebouwd geheel met de Franse stad Halluin(Halewijn). De Rijselstraat, de hoofdweg door de wijk, is vooral op zondagen erg druk, door het drukke winkeltoerisme door Noord Fransen. We stappen verder richting Halluin waar we een centrale rustpost hadden in het plaatselijk schooltje.
Start vanuit de St Joris school te Menen.
We volgden een tijdje de Leieboorden en enkele rustige wegen Hier kregen we een zicht op het Eilandje.
En kasseistrook op het Frans grondgebied Halluin. Aangekomen aan de rustpost in Halluin. Het parcours. Na iets te hebben gedronken begonnen we aan de terugweg richting Menen.
Via het natuurgebied gelegen op het Eilandje. Het Leie eiland dat deels op Frans en deels op Belgische bodem ligt. Heel rustig om er door te wandelen.
Zicht op de plezierhaven van Halluin.
Zicht op Menen vanop de Franse zijde.
Via het Sluizencomplex komen we terug op Belgische bodem. De oude sluizen bevinden zich aan de Leiearm die na WOI werd gecreëerd. De sluizen deden tot 1990 dienst. Door de rechttrekking van de Leie in 1980 ontstond een kunstmatig eiland, thans ingericht als een aangenaam park. Hier vind je ook de internationale plezierhaven Menen-Halluin.Via de loopbrug op de oude Sluizen kan je te voet of per fiets naar het grensoverschrijdend eiland gaan.
Opschrift aan de oude sluizen. Nu gaan we de oude vestingen op richting Kazematten. Via de warande gaan we verder. Hier zijn we dan aangekomen aan de Kazematten. In opdracht van de Zonnekoning Lodewijk XIV maakte Vauban van Menen een versterkte stad. De vestingen hadden een omtrek van 3 kilometer. Er waren 11 bolwerken(bastions) en vier stadspoorten. Deels door herhaaldelijke belegering van de stad en deels door bouwkundige ingrepen., bleven van de oorspronkelijke
vestigingen de fundamenten enkel bewaard. De huidige "Hollandse" vestigingen werden bovenop de fundamenten van de Vaubanversterking gebouwd. Menen lag toen aan de zuidgrens van het Koninkrijk der Nederlanden en diende tegen Frankrijk te worden beschermd. Je kunt bovenop de Nederlandse vestingsmuren wanelen en fietsen. Elf bomvrije, ondergrondse ruimten(kazematten) zijn voor het publiek opengesteld.
E2nmaal de kazematten te hebben verlaten gaan via het belfort naar het Brouwerspark. Het Brouwerspark ligt aan de binnenzijde van de vesting. Deze groene long loopt van het Park ter Walle tot aan de brugstraat. De naam van het Brouwerspark verwijst naar de oude brouwerij die hier was gevestigd.
Na het verlaten van het park gingen we naar het einde van deze wandeling waar het deze voormiddag begon.
Deze keer ging ik met de trein naar Zottegem en vanaf het station te voet naar de rustpost in Leeuwergem. De tochten van de wandelclub de Egmont uit Zottegm, kan men ook starten vanuit hun controlepost. Leeuwergem is een dorp en een deelgemeente van Zottegem. Het dorp ligt in de Denderstreek en is vooral bekend om de nabijheid van het Kasteel van LeeuwergemNa ons te hebben ingeschreven en een kop koffie te hebben gedronken, begonnen we aan de tocht. We gingen dan richting Startzaal in Oombergen.
Sint Amanduskerk van Leeuwergem
Af en toe een stukje natuur.
Aangekomen in Oombergen. Na iets te hebben gedronken gingen we terug naar Leeuwergem via enkele mooie paden en vergezichten.
Het was heerlijk in het zonnetje
Terug aangekomen in Leeuwergem, nu nog een mooie lus
Nu gingen we richting Domein Breivelde Het Domein Breivelde of Park van Breivelde is een kasteeldomein met park in Grotenberge, een deelgemeente van Zottegem. Het glooiende park werd aangelegd in Engelse stijl op het einde van de 19°eeuw. In het domein(landschapstuin met parkbos en bos) liggen een kasteel, tien vijvers, een fontein en een cascade. Het uitgestrekte grasveld reikt tot aan de imitatierivierbocht, waarin het kasteel wordt omschreven. In het Domein Breivelde werden een dertigtal verschillende boomsoorten aangeplant. In de ijskelder van het kasteel Breivelde leven vleermuizen.(wikipedia)
Heel mooi om te wandelen.
Zicht op het Kasteel Breivelde.Het domein stond vroeger onder de namen'Warande' en 'Heiligenborre' bekend en werd gebruikt als lustbos voor de jacht en de visvangst. Rond 1852 werde waarschijnlijk de grote vijver aangelegd. August De Rouck kocht er verschillende gronden en liet in 1871 een landhuis bouwen dat als zomerverblijf werd gebruikt; hij stierf voor het park werd afgewerkt. Sinds 1970 is het Domein Breivelde eigendom van de stad Zottegem en staat het open voor het publiek. Sinds 1982 is het als landschap beschermd.
Na het verlaten van dit domein gingen we terug richting Leeuwergem.
We naderen nu stilaan het einde van deze mooie midweektocht. Eens de zaal te hebben bereikt, dronken we nog wat en gingen dan terug richting station.
Het was de 2°tocht dit jaar van de nieuwe wandelclub uit Zonnebeke en deze maal was de start vanuit het OC De Leege Platse te Beselare. Toen we aankwamen was er al heel wat volk in de zaal, we dronken eerst nog een koffie alvorens te starten.We gingen de langste afstand wandelen. Beselare is een dorp en deelgemeente van Zonnebeke in de Westhoek. De plaatsnaam zou afgeleid zijn van een benaming voor bosweide, een laar. Beselare is een oude plek, maar het dorp werd zo goed als verwoest tussen 1914-1918 tijdens de Eerste Wereldoorlog. Het dorp is daarna heropgebouwd. Eerder in de geschiedenis in 1705, was het grondgebied van Beselare verheven tot markizaat door Lodewijk XIV. Het markizaat werd bestuurd dor de adellijke familie van der Woestine, die ook eerder al Beselare bestuurde. Beselare is ook bekend voor zijn heksen. Op het marktplein staat een bronzen heks. Dit standbeeld werd gerealiseerd door de "Zonnebeekse Heemvrienden" en het plaatselijke Heksencomité. De wandelaars konden kiezen uit een 5 tal afstanden, voor ieder wat wils. De langere afstanden stapten in het begin een deel mee met de mindere kms tot aan de rust in Zonnebeke(Zonnerad). Hier hadden wij al 6.7km afgelegd.
Het parcours van de langste afstand
Mooie vergezichten
We kregen heel veel natuurpaden.
Mooie zichten kregen we regelmatig te zien. Het was wat fris maar het was ideaal wandelweer
Af en toe wat modder maar dat schrikte de wandelaars niet af.
Hier zijn we bij de firma Plamenco, waar we eenmooie lus moeten maken. We moesten een 100tal meter langs de drukke baan stappen tot we het eerste pad links insloegen. Vanaf hier was het een en al natuur Op weg naar de gasthuisbossen via onverharde paden en heel mooie zichten.
Hier één van de vele oorlogskerkhoven.
Dit is het Sanctuary Wood Cemetery. Dit is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit WOI, gelegen in het dorp Zillebeke. De begraafplaats ligt nabij Hill62. Centraal op het terrein staat de Stone of Remembrance. Hier worden 1990 doden herdacht, waarvan 1353 niet meer geïdentificeerd konden worden.
Hill62
Na het verlaten van de Hill62 stapten we richting de Gasthuisbossen
De Gasthuisbossen zijn een provinciaal domein, deze bossen bestaan uit een aantal bosdomeinen ten zuidoosten van de stad Ieper. Ze liggen op de heuvelkam van de Ieperboog, op de waterscheidingslijn van de Ijzer en de Leie. De totale oppervlakte is meer dan 200ha . De Gasthuisbossen zijn Europees beschermd als onderdeel van het Natura2000-gebied 'West-Vlaams Heuvelland'. Geniet even mee van dit domein.
Hier en daar zakten onze schoenen in de modder en was wat ploeteren.
Het laatste stukje ploeteren alvorens we terug aan onze rust zijn.
Na de rust gaan we nu via onverharde paden terug richting Beselare.
We passeerden hier het Nonnenbosrestaurant.
Nu nog het Polynebos dwarsen Het Polygonebos , of Doelbos of Den Doel is een bos in de gemeente Zonnebeke. Het is na het Zoniënwoud het oudste domeinbos van België. Het bos is ongeveer 69ha groot. Net ten ZW van het bos loopt de snelweg A19. Het Polygoonbos is Europees beschermd als onderdeel van Natura2000-gebied'West-Vlaams Heuvelland'
Ook hier is het heel rustig om t wandelen.
Oppassen hier heks Sefa Bubbels staat hier te flitsen.
Het laatste paadje alvorens we de eindstreep bereiken.
Terug aangekomen aan de startzaal. Het was heel druk binnen.Terug een dikke proficiat aan de hele club uit Zonnebeke. Er waren 2917 wandelaars.
Vandaag gingen we wandelen in Baasrode. De start was vanuit het plaatselijk schooltje de Molenberg. De wandelaars konden kiezen uit een 5tal afstanden. Wij kozen voor de 26km. Baasrode is sinds 1977 en deelgemeente van Dendermonde. Het is voornamelijk een nijverheids-en woongemeente in de Scheldevallei in de Denderstreek. De gemeente is ca 823 ha groot en telt 6000 inwoners. Voor de sluiting van de scheepswerf in 1986 was Baasrode bekend als een scheepsbouwersdorp. De geschiedenis wordt naar boven gehaald in het scheepvaartmuseum van Baasrode.
Start vanuit het plaatselijk schooltje.
De Scheldestreek is een geheel van weelderige rietkragen, dijken en polders waarlangs kleine dorpjes verspreid liggen. het mag duidelijk zijn dat dit veel actieve wandelaars en fietsers aantrekt en dit was goed te merken.
Eerst kwamen we langs de Pauwelaartsschoor, gevolgd door de Vlassenbroekse polder.
hier woonde er een kunstenaar. Hier zijn we dan aangekomen in het gehucht Vlassenbroek, waar we onze centrale rustpost hadden. Een oude waterpomp.
Het Chirolokaal deed dienst als rustpost, jammer het was heel klein en er kwamen nogal wat afstanden hier aan. Wij moesten hier een lus van 8km maken. Het gehucht Vlassenbroek is zeer bekend om zijn tweeledige aantrekkingspool: verzamelplaats van kunstenaars en zijn unieke ligging aan het natuurgebied. Het plaatsje ligt aan de Beneden - Schelde, op de grens van de Scheldevallei. Over de' vroegere geschiedenis van het dorpje is weinig geweten.
De St Gertrudiskerk is gewijd aan de heilige Gertrudis. Het gotische kruiskerkje met aanpalend kerkhof is een pareltje en sedert 1956 zijn beide beschermd. Het kerkje heeft de vorm van een kruis, waarvan de leien zadeldaken uitmonden in een houten torentje met bronzen klok. Rondom het gebouw zijn enkele pittoreske horecazaken en kunstateliers gevestigd.
We bleven op de rand van de Schelde die zich door dit prachtig landschap kronkelt. De bermen zijn een uitgelezen plaats voor schapen die zich te goed kunnen doen aan het malse gras. Uiteraard is hier een rijke flora aanwezig, het natuurleerpad moet je hierbij helpen.
Het parcours varieerde de hele tijd. Mooie weidse zichten.
Hier kregen we een mooi zicht op Dendermonde en zo komt er onverwacht een einde aan deze lus van 8km. De controlepost was overvol. Na iets te hebben gedronken begonnen we aan het laatste gedeelte van deze tocht.
We gingen richting Krabbendijkse Polder via enkele mooie onverharde paadjes.
Ook naar het einde toe kregen we nog heel wat variatie.
Nog een paar honderd meters en deze mooie tocht zit er alweer op. Meer dan 2000 wandelaars maakten deze tocht rond.
Vandaag ging het richting Ruddersvoorde, waar de Godelievestappers hun Valentijnstocht hielden. Toen we aankwamen was er al wat volk in de zaal.Na de inschrijving begonnen we aan de tocht. We kozen voor de grootste afstand van 23km.
Vandaag een wandeling gemaakt in Beernem. Toen ik aankwam deze morgen, waren de parkings rond de startzaal al helemaal vol. Gelukkig vond ik nog een plekje in de nabijheid ergens in de aangelegen wijk.De tocht bestond uit 2 delen voor de langste afstand. Ik moest eerst meewandelen met de 6km en terug naar de startzaal en dan de andere kant op tezamen met de andere afstanden. Dit is één van de mindere qua natuur, we kregen nogal wat wijken te zien maar nu en dan afgewisseld met kleine maar mooie stukjes groen. We hebben in en rond Beernem gewandeld.
Hier kwam ik terug aan de startzaal na het eerste gedeelte. Vertrok dan langs de andere kant tezamen met de andere afstanden. Hier stapten we een tijdje langs de drukke spoorlijn.
Via een voetgangers brug stapten we over het kanaal Hier gingen we naar beneden om langs het kanaal te wandelen.
Na het kanaal stapten we verder richting rustpost via enkele verharde en onverharde paden.
Aangekomen aan de centrale rustpost. Hier maakte ik een kleine lus van ongeveer 4km.
Deze lus bestond uit enkele wegels en rustige wegen.
Hier waren we aangekomen waar er enkele serviceflats stonden en er was een prachtige tuin erbij. We wandelden rondom dit domein.
terug uit dit domein gingen richting rustpost. Na de rust begon ik aan het laatste stuk van deze tocht.
Eenmaal over de voetgangersbrug stapte ik langs de andere kant langs het kanaal.
Het was een heus stukje langs dit kanaal.
Hier wandelden we een van de laatste paadjes vooraleer we het einde bereiken.
Eenmaal de spoorweg onder, kwamen we uit aan het station en van daaruit nog een kleine km te gaan en het einde was bereikt.
Vandaag reden we naar St Lievens Esse, waar de wandelclub Land van Rhode er hun Sprokkeltocht hielden. St Lievens Esse is een dorp en een deelgemeente van Herzele. De plaats ligt in de Denderstreek, ten noorden loopt de Molenbeek-Ter Erpenbeek. De start was vanuit de St Lievenskring. De wandelaars konden kiezen uit een 5tal afstanden. Wij kozen voor de langste afstand (21km). Het beloofde een mooi parcours te zijn, daar het de laatste dagen nog wat regen was gevallen en wetende dat de parcoursmeester niet bang is om wat modderpaden in zijn parcours te gebruiken.
het parcours
Afstandstabel De startzaal Onmiddellijk na de start kregen we al het eerste pad Zoals gezegd kregen we na een 10tal minuten al een voorsmaakje. De tocht ging richting Woubrechtegem waar de centrale rustpost gelegen was. Via onverharde paden en enkele rustige wegen stapten we naar de eerste rust.
Uitkijken waar men stapte was de boodschap.
De ene wegel na de andere
Het was heel rustig tijdens het wandelen,
De lucht was niet zuiver, maar voor het ogenblik bleven we droog.
Ook kregen we enkele mooie vergezichten.
Na de rust in Woubrechtegem begonnen we aan een mooie lus van ongeveer 8km. Kerk van Woubrechtegem.
2 zwarte varkentjes
Doorstappen aub.
en zeker uitkijken
Het ergste moest nog komen. Op de terugweg naar St Lievens Esse kregen we enkele paden te verwerken dwars door water en slijk.
Eindelijk eens een kasseistrook.
Nadien was het wederom ....
en dit ging maar door en door tot aan de laatste km.
Dacht eerst aan de Leeuw van Waterloo gelukkig konden we de laatste km onze schoenen eens afkloppen op de gewone weg. Voor mij was het een mooie tocht
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
