Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
vandaag reed ik naar Groede, een gemeente in Zeeland, een 12tal buiten Sluis.Na een 1u en 25m(veel wegenwerken) kwamen we eindelijk aan in Groede. Na iets te hebben gedronken, begonnen we aan deze tocht. We besloten om de 24km te wandelen. Deze tocht was in 2 delen gemaakt. Het eerste gedeelte stapten we richting Nieuwvliet, via rustige wegen tot onze eerste rustpost. na deaze gingen we terug naar Groede, richting de zeedijk. Het grootste deel van deze tocht wandelden we via het fietsennetwerk, dus heel de tijd over verharde wegen. Dit was niet als verleden jaar. We vonden dit heel jammer, nochtans liggen er degelijk wat andere paadjes dan deze fietspaden. Toen we terug aankwamen bij de start, besloten we om te stoppen. We hadden het even gehad, we aten nog onze boterham op en reden terug huiswaarts. Hier nog enkele foto's. Het was wel een heel rustige tocht, maar verleden jaar was deze stukken beter.
het traject Groede Podium, de start locatie Eén van de bunkers die men kon bezoeken Kerk van Groede Na een 5tal km kregen we ons 1° niet verhard pad.
Hier waren we al in Nieuwvliet. We een beetje zicht op de duinpolders na onze rustpost Hier een glimp op de zee
We besloten zelf om op dit pad te wandelen in plaats van op het fietspad.
Nog een zicht op een kreek dicht bij de startzaal.
Deliriumtocht: We gingen vandaag eens wandelen in Melle, waar de Deliriumtocht doorgaat. Wel geen 50km maar we stapten er de 27km. We kregen een mooi parcours voorgeschoteld met heel veel afwisseling. Het weer was opperbest, soms een tikkeltje te warm om te wandelen. Geniet even mee van de foto's.
Het parcours
Alle afstanden hebben zowat de traditionele aanloop naar de eerste rustpost in Lemberge via rustige wegen .
Na een 6tal km kwamen we aan de eerste rust van deze tocht. ILVO, dit is een instituut voor landbouw- en visserijonderzoek is een intern verzelfstandigd agentschap(IVA), opgericht bij het Besluit van de Vlaamse regering van 9 december 2005. het ILVO behoort als Wetenschappelijke Instelling tot het beleidsdomein Landbouw en Visserij van de Vlaamse overheid. Het ILVO is onderverdeeld in 4 eenheden; de Eenheid Dier, Eenheid Plant,Eenheid Technologie en Voeding en de Eenheid Landbouw & maatschappij, die elk op hun beurt onderverdeeld zijn in onderzoeksdomeinen. Na onze koffie te hebben gedronken vertrokken de 50km en de 27km gezamenlijk richting Moortsele via enkele proefvelden van het UGent. Hier tussen de proefvelden op weg naar Moortsele.
We passeerden langs het stationnetje van Gontrode en stapten dan richting Aelmoeseneiebos. Het Aelmoeseneiebos ligt tussen het verstedelijke gebied van Gent en de Vlaamse Ardennen. het bos is 28.5ha groot en ligt op het grondgebied van de gemeenten Melle en Oosterzele. De spoorlijn Gent-Geraardsbergen deelt het bos in twee. Het Aelmoeseneiebos is het proefbos van de Unief Gent; het wordt beheerd door het Labo voor Bos en Natuur. het bos heeft heel wat te bieden(wikipedia)
Het Aelmoeseneiebos was samen met heel wat omliggende gronden eeuwenlang eigendom van de Sint-Baafsabdij van Gent. Tijdens de Franse periode(1794-1815)werd het overgedragen aan de openbare armenzorg van de stad gent. In 1967-1968 kocht de Belgische Staat het bos zodat de Rijksuniversiteit Gent het als proefbos kon gebruiken. De naam "Aelmoeseneie"bos verwijst naar de periode waarin het bos toebehoorde aan de aalmoezenij van de Sint Baafsabdij. In de Eerste en Tweede Wereldoorlog werden grote delen van het bos gekapt. Nadien werden jonge boompjes geplant om het bos te herstellen, ook uitheemse soorten als Amerikaanse eik en de Japanse lork. Sinds 1950 wordt het bos beheerd als hooghout.
Hier zijn we dan aangekomen in Moortsele bij onze 2° rust.Hier aten we ons broodje op. Na dit te hebben gedaan vertrokken we terug richting Lemberge waar we voor de 2°maal de ILVOloods aandeden.
Kerk van Moortsele. Via enkele mooie doorsteken en enkele doorgangen tussen de proefvelden kwamen we terug aan in Lemberge.
Daarna ging de tocht verder richting Brouwerij Huyge waar de wandelaar een Delirium aangeboden kreeg van de plaatselijke wandelclub.
Hier zijn we dan aan de Brouwerij met het Roze Olifantje aangekomen, nog enkele tientallen meters om de binnen plaats te bereiken.
brouwerij Huyge, ook bekend als Brouwerij Delirium Tremens, is een grote Belgische familiale brouwerij, gelegen in het Oost-Vlaamse gemeente Melle. Op de oorspronkelijke bedrijfsite werd al sinds 1654 gebrouwen. De huidige brouwerij werd in 1906 door Leon Huyge opgericht
Naar de binnenkoer van de brouwerij waar de wandelaar een delirium of frisdrank kon krijgen. daarna nog een 700tal m te wandelen tot aan de startzaal. Het was een mooie en rustige tocht.
Vandaag waren er enkele wandelingen afgelast qua de regen. Sommige paadjes waren er glad door de regen. Gelukkig was dit onze laatste dag, wij deden hier een kleine dorpswandeling in de regen. Daarna was de tijd aangebroken om onze valies te maken en nog wat te vertellen in de foyer. morgen moeten we helaas terug naar huis. het beloofd terug een lange rit te worden. Het was een hele toffe week met Wandelsport Vlaanderen, we waren ook omringd door ervaren gidsen en vriendelijke mensen in ons verblijf. Deze reizen zijn zeker een aanrader.
Deze namiddag reden we met de bus naar Sion. Eénmaal aangekomen werden we verdeeld in 3 groepen(96 wandelaars). We kregen een deftige uitleg tijdens de wandeling betreft Sion. Sion , de 2talige hoofdstad van het kanton Wallis, staat bekend als de "door de zon meest verwende stad" van Zwitserland. Sion herkent men van ver aan in de lucht omhoog stekende torens van de burchtruïne Tourbillon en de vestiging Valeria. In Sion gaan verleden en toekomst naadloos in elkaar over; de oudste stad van Zwitserland is tegenwoordig het economisch centrum van Wallis en een belangrijk verkeersknooppunt met een eigen kleine internationale luchthaven.
Een van de vele kerken in Sion
Onze voorzitter was van dienst als gids.
Een bekend koppeltje in Sion
Ook hier zijn er mooie huizen te bewonderen.
Karakteristiek aan Sion is het middeleeuwse stadsbeeld, dat beheerst wordt door de rots van Valeria,621m, met de pelgrimskerk Notre-Dame de Valère uit de 12° en 13°eeuw. De basilique de valère ook wel Chateau de Valère of Notre Dame de Valèere, is een gefortificeerde kerk op de zuidelijkste van de 2 heuvels aan de oostzijde van de oude stadsgrens van Sion.
Hier een zicht op de burchtruïne de Tourbillon(655m)
Hier terug aangekomen in Zinal. Het was een interessante wandeling, zo heeft men wat opgestoken over deze stad Sion. Ook dank aan alle gidsen die ons deze info gaven.
Ook vandaag kozen we voor 2 wandelingen. deze wandeling in de voormiddag is ook eentje hier in de buurt. We volgden terug het riviertje de Navisence tot aan het brugje en steken dan de weg over om daar door het bos de beklimming aan te vatten voor deze wandeling. We moesten een 200tal meter stijgen en dalen over enkele smalle paden.
hier stapten we langs de Navisence
Op weg naar de beklimming in het bos.
Ook af en toe een mooi zicht vanuit het bos.
Af en toe uitkijken waar men de voetenplaatst.
Hier voor het eerst een reetje gezien. Eventjes een rust inlassen.
Deze brug dwarsen , het pad volgen tot we het bos uit zijn en we waren terug aan ons hotel.
Vandaag stond er een BBQ in de bergen op het programma. Ook hier konden we kiezen uit een aantal voorstellen. Wij namen de de kabelbaan vanuit Grimentz naar Sorebois en keerden terug via een beklimming vanuit Sorebois naar Grimentz. We kregen een mooi panorama vanuit de nieuwe kabelbaan.De 3 pilonen overbruggen een lengte van 3.5km. Aangekomen op de Sorebois konden we de muziek al horen, nog eventjes wat afdalen(268m) hoogteverschil op een lengte van ongeveer 2km. Er was al aardig wat volk toen wij aankwamen, De ambiance zat er al aardig in bij de wandelaars, de hoteldirectrice nam de touwtjes in handen qua het aanschuiven voor de BBQ. Er was wijn en water in overvloed. Na het eten werden er enkele nummertjes opgevoerd door sommige wandelgroepen. Het was heel leuk. Wij konden heelaas niet te lang blijven daar we nog de beklimming moesten ondergang naar de kabelbaan. We keerden terug via deze kabelbaan naar Grimentz waar we een dorpswandeling deden.
Willy en Christiane op het terras Zicht op de bergen aan de kabelbaan Aan de kabekbaan. Mooie panorama Tijdens de afdaling tussen de koeien. Aangekomen bij de BBQ Onze kok was al aardig aan het werk. Genieten van een frisse pint Onze voorzitter hield ons in de gaten. Aan wat denken zij?
Heel mooi en rustig Deze padstappers voerden hun nummertje op Zingen en uitbeelden. Nog een laatste foto alvorens wij aan de beklimming begonnen
mooi koppelke hé
Terug aangekomen bij de kabekbaan
Hallo
Hier zijn we dan aangekomen in Grimentz voor een dorpswandeling. Dit zijn de kraantjes waar de brandweermannen hun slangen op aansluiten.
Onze gids vertelde heel wat over dit mooi dorpje
Bassin van de wasplaats. Dit bassin uit 1919 werdt gebruikt door de wasvrouwen van het dorp en men kwam er water halen. een reglement verbood om te komen wassen voor 8uur en na 16uur, zodat het water terug proper zou zijn wanneer het vee terugkwam.
Het kerkhof, dat dateert van 1934, hebben alle graven dezelfde afmetingen en zijn de kruisjes identiek. Dit verwijst ernaar dat we in het hiernamaals allen gelijkwaardig zijn. De enige uitzondering is het graf van de priester Alexandre Boitzy, dat 2 plaatsen inneemt. De bewoners hebben beslist om de enige priester die heir begraven ligt, op deze wijze te eren. Binnenkant kerk De parochiekerk van Grimentz, gewijd aan Sint Théodule is de meest recente uit de vallei. Ze werd gebouwd in 1828-1831 en herbouwd in 1950-1951, uit schrik dat-na de aardbeving van 1946 het gewelf zou instorten.
Het ketelplein. Dit pleintje dankt zijn naam aan de grote ketel. Voor de bouw van de stuwdam die afgewerkt werd in 1958, waren er twee alpenweiden in de vallei van Moiry: de 'Alpage de Torrent' op de linkeroever van de Gougra en de 'Alpage de Chateau-pré' op de rechteroever. Wanneer deze 2 Alpages opgeslokt werden door het water achter de stuwdam, ging men naar een hogere alp, die Moiry genoemd werd. De oude namen werden niet opnieuw gebruikt om geen mensen te beledigen die vroeger op de ene of andere Alpage zijn kudde liet grazen. De ketel van Chateau-Pré werd dan geschonken aan de Maatschappij ter Ontwikkeling van het dorp, die hem tentoon stelde op dit plein. Het was in deze ketel dat men kaas maakte.
Een snede van een lork
We verlieten terug Grimentz en namen opnieuw de PTT bus om af te reizen naar Zinal.
Na het middagmaal vertrokken we met de PTT bus richting Grimentz. Deze wandeling vertrok aan de post en we stapten deels door het oudste gedeelte van de gemeente Grimentz. Grimentz is een voormalige gemeente in het Kanton Wallis en maakt sinds 1 januari 2009 deel uit van de gemeente Anniviers. Grimentz is een bergdorp in de Val d'Anniviers, het dorp staat bekend om zijn mooi afgewerkte huizen, waar anno 2003 op iedere vensterbank wel een weelderige bloembak staat. De kranen waar de brandweer water uit put, zijn gemaakt in de vorm van een brandweermannetje. Nabij de gletsjer bevinden zich grotten en kelders voor Gletsjerwijn. We wandelden tot voorbij de kabelbaan, slaan links af en begonnen aan de afdaling richting Zinal. Deze afdaling verliep grotendeels door het bos. de paden wisselden elkaar af, we kregen soms brede en ook enkele smalle paden.
We vertrokken aan de parking van de post We stapten naar het oudste gedeelte van dit dorpje. Zicht op de kerk van Grimentz.
Willy aan het infokantoor van toerisme Overvolle bloembakken met mooie bloemen Dit kennen we uit de tocht naar Compostela Eventjes tijd maken voor een kiekje.
Heel mooi om er even te vertoeven
Hier waren we begonnen aan onze afdaling. Af en toe een glimp door het bos.
Hier wat uitleg van onze gids. Hele mooie panorama's
Nu op weg voor de laatste klim naar onze verblijfplaats in Zinal.
vandaag kozen we voor een voormiddagwandeling en een namiddagwandeling. De wandeling deze voormiddag was een plaatselijke toer naar een mooie uitkijkplatform. Na het oversteken van de Navisence klimmen we door het bos naar het uitzichtpunt boven de rotsblok. Tijdens deze korte klim stegen we 171m . We kregen daar een mooi zicht over Zinal en omliggende. Daarna dezelfde weg terug afdalen. Eénmaal beneden volgden we de Navisence tot aan een brugje die we moesten oversteken en keerden terug via Oud Zinal. Geniet even mee van de mooie beelden.
Het traject van de Belvedere
de gids nam de groep op sleeptouw Hier op het uitzichtpunt kregen we een kijk op Zinal
Mooi zicht over de omgeving Nog even bekomen van deze klim en daarna begonnen we aan de afdaling.
Hier wandelden we langs de Navisence tot aan de brug.
Zicht op het riviertje.
Hier ons keerpunt
Terug aangekomen in Zinal. Eerst nog iets eten om dan onze namiddag wandeling aan te vatten.
Vandaag gingen we naar de Gornergrat in Zermatt. We namen de bus tot Täsh, vandaar ging het met de trein, daar Zermatt geen auto's toelaat. Zermatt is een dorp en gemeente aan de voet van de Matterhorn in het Duitssprekende deel van het kanton Wallis. Het ligt op ongeveer 10km van de grens met Italië. Het dorp is autovrij, het vervoer binnen Zermatt vindt plaats met electgrische voertuigen. Zermatt is zeker één van de bekendste toeristenplaatsen van Zwitserland. Zermatt ligt aan het einde van het Matterdal, oog ing oog met de beroemde Matterhorn(4478)Eenmaal aangekomen in Zermatt konden de wandelaars kiezen uit een aantal varianten, een stadswandeling doen of een kijkje nemen tot de Gornergrat en terug naar Zermatt of hetzelfde doen en tevens de afdaling tot het middenstation op de Riffelberg. Wij verkozen de laatste optie. We namen het bergtreintje in Zermatt en kwamen na 45min aan op de Gornergrat. We kregen daar een heel mooi uitzicht over enkele vierduizendsters. We hadden ook een kijk op de Matterhorn, jammer dat we de top niet helemaal konden bewonderen.
Dit beeld kregen we te zien boven aan de Gornergrat. Hier Doortje met achter haar een uniek panorama op de Walliser Alpen, met de tweeling Castor en pollux en het hoogste punt van Zwitserland, de Dufourspitze(4634m)
De Gornergrat is een bergkam in de Walliser Alpen, in de nabijheid van de Matterhorn. De Gornergrat bevindt zich tussen de Gornergletscher en de Findelgletscher en biedt een zicht op meer dan 20 vierduizenders, waaronder de Monte Rosa, de Matterhorn en de Lyskamm. De Gornergrat is het eindstation van de in 1898 geopende Gornergratbahn, die vanaf Zermatt via de Riffelalp en Riffelberg gaat en daarbij een hoogteverschil van bijna 1500m doormaakt. Bij het eindstation op 3098m bevindt zich op de zuidwestelijke top een berghotel. We begonnen aan de afdaling, deze keer moesten we bijna 600m dalen tot aan het middenstation Riffelberg.
We kregen onder weg heel veel mooie zichten te zien.
onze groep
Hier een zicht op de Matterhorn die gedeeltelijk in de wolken verdwijnt. De Matterhorn is één van de bekendste bergen ter wereld. De berg is 4478m hoog, gelegen in de Walliser Alpen, op de grens van Zwitserland en Italië. In 1581 werd de Matterhorn de eerste keer onder de naam Mont Cervin genoemd, later kwamen ook nog Monte Silvio en Monte Servino voor. In 1682 werd de naam Matterhorn de eerste keer in een oorkonde vermeld. Van de kant van Zermatt heeft de Matterhorn een piramide vorm, het is bijna een toren. Dat maakt hem meteen moeilijk te beklimmen. De berg is een veel beklommen vierduizender in Europa. Bij deze beklimmingen zijn al meer dan 500 mensen omgekomen.
Terug aangekomen aan het middenstation Riffelberg, nog even wachten op de tadrad om naar Zermatt af te dalen. Nog vlug een blik op die mooie zichten.
Eénmaal aangekomen in Zermatt konden we de trein nemen naar Täsh waar onze bus ons stond op te wachten. We kregen terug een mooie wandeling.
Na het ontbijt vertrokken we met de bus richting St Luc, waar we aan het benedenstation de funiculaire(bergtreintje) namen richting Tignousa. De wandeling vertrok aan het bergstation van Tignousa. Het beloofde een prachtige hooggebergte wandeing te worden in de omgeving van de Bella Tola en de Touno. We moeten vandaag 697m stijgen en dalen. onderweg houden we halt bij de 3 meren.
Het eerste gedeelte van de tocht volgt hetzelfde parcours als de klim naar de Bella Tola. Op het punt waar de zigzag begint slaan we rechtsaf. Men bereikte vrijwel onmiddellijk het Lac de la Bella Tola. Een heel mooi bergpad leidde ons naar het Lac de l'Armina. bewonder de Bella Tola, de Meidspitz en de Touno. Nog eventjes wat klimwerk en we bereikten het hoogste punt, daar waar de klim naar de Meidspitz begint. Nu wat afdalen tot we aan het Lac du Combavert komen. we zien ook nog enkele andere meren die geen expliciete naam hebben. vanaf het Lac du Combavert gaat het vrij steil tot op het traject van de Planetenweg. Via Chalet Blanc wandelen we terug naar Tignousa waar men de funiculaire naar St Luc nemen.
het parcours van deze wandeling
Zicht vanaf het bergstation in Tignousa
Tijdens deze wandeling kregen we hele mooie panorama's te zien. de funiculaire(bergtreintje)
Af en toe een donkere wolk eventjes een pauze houden, na wat klimwerk.
hier kregen we wat uitleg over de verschillende toppen die we konden bewonderen. Afdalen naar het meertje, we moesten ook wat rotspartijen overwinnen hier een van de vele meertjes die geen naam hebben.
Nog even wat rusten. eventjes wat omkijken hoeveel mensen er achter bleven. Bij dit meertje aten we onze picknick, er viel wat gedruppel op dit tijdstip.
Daarna trokken we verder naar het volgende meer.
Hier aan het Lac de Combavert mochten we eens op de foto staan.
Nog een babbelke slaan alvorens men terug verder stapten. Mooi zicht
Hier nog een laatste blik op het gebergte alvorens men terug de funiculaire nam tot St.Luc. Dit was ook een hele mooie wandeling
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
