Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Vandaag moet ik het stellen zonder bericht van JP naar mij gericht. De vrouw van Urbain, Frieda dus, kreeg er eentje van haar man en stuurde mij dit dan door, waarvoor dank. Zo kon ik toch iets kleins op de blog zetten.
Zoals verwacht vonden ze moeilijk een overnachtingsplaats.
Ze hebben een slaapplaats gevonden in een jeugdherberg, dit dankzij een vriendelijke spanjaard die hen dan tot daar bracht met de wagen. Naast de jeugdherberg is er een hotel waar ze een maaltijd konden nemen. We moeten ons op het thuisfront geen zorgen maken, ze trekken hun plan gelijk echte soldaten.
Vandaag bereikten 2 berichten het thuisfront die ik terug, na mijn namiddagshift, op de blog mag zetten.
1. 16u24'
Hallo Doortje,
We zijn goed aangekomen in Gernika. We slapen deze nacht in de plaatselijke jeugdherberg. Voor 18 krijgen we ook een ontbijt.
Vandaag wandelden we veel door modder, ook soms door water. We kregen de zon en ze voorspellen beter weer. Nu zo'n 21°.
Morgen zal het zoeken zijn om een slaapplaats te vinden want de albergues zijn nog niet open.
2. 20u36'
Het was een etappe van grote landschappelijke schoonheid. Het heuvelachtige terrein opent afwisselende doorkijkjes, tussendoor duikt het pad steeds weer het schaduwrijke bos in.
Daarbij passeert het slechts enkele kleine dorpjes, die de landelijke indruk eerder onderstrepen dan verstoren. Hebben vanavond goed gegeten en buiten is het nog 17°.
Groetjes vanuit de Camino.
Zoals je kan lezen stellen de pelgrims het nog steeds goed. Volgens het plan zijn ze al 120 km ver. Met het mooie weer in het vooruitzicht kan het alleen maar beter gaan. Wij duimen alvast.
Vandaag opnieuw 2 berichtjes ontvangen vanuit de camino. JP schrijft:
1.We zijn aangekomen in Markina-Xemein.We slapen in een privé albergue voor 15 met ontbijt. Het was alweer een lastige tocht met heel veel regen. We kunnen onze kleding wassen. Zal dan nog een bericht zenden. Groetjes.
2. Na het ontbijt vertrokken we met heel veel regen. Het beloofde een zware tocht te worden. Deze etappe was er één met veel op en neer. Vooral bij nat weer is het uitkijken. De paden zijn glibberig en stenig. Deze route buigt van de kust af naar het binnenland. Bijna de hele wandeling waren we in afzondering door velden en bossen. We slapen in een sobere albergue.
Vandaag terug een kuitenbijter. Gestart met lichte regen, daarna was het beter. Aangekomen in Deba rond 14 u. Moeten wachten voor inschrijving. Nu is het goed aan het regenen. Deze camino is toch zwaarder dan de vorige. De paadjes zijn ruiger en de zichten mooier. Heb reeds 300 foto's genomen.
Vandaag ben ik, Doortje, heel tevree. Heb 2 berichten ontvangen van de pelgrims en die mag ik met trots neerpennen op zijn blog. Als dat zo verder gaat krijg ik veel schrijfwerk ( per dag een berichtje supplement dan worden er dat 10 op dag 10). Dit doe ik natuurlijk met veel plezier.
Om 13u25' kreeg ik volgend bericht. We zijn aangekomen te Zarautz. Terug een serieuze tocht. Het is lastiger dan onze vorige camino. Ik, JP dus, wandelde al van 7u30' in shirt. Nu nog 23°. We overnachten in een primitieve albergue, dus geen internet. Morgen stappen we verder naar Deba. Groetjes, de pelgrims.
Om 18u06' had ik opnieuw een bericht. We zijn net terug van het uiteten en hebben nog een mooie strandwandeling gedaan en foto's genomen. Groetjes uit Zarautz.
Zo te lezen was het lastig maar kregen ze er niet genoeg van. Gelijk hebben ze, terwijl ze daar zijn kunnen ze maar beter ook hun ogen eens de kost geven.
Aangenaam op het thuisfront als je een berichtje krijgt, hoe klein ook maar. Zo weten we dat het voorlopig allemaal oké is.
Hier ben ik dan met een berichtje. Het was vandaag een hele zware tocht, met steile beklimmingen en afdalingen.De eerste 13 km kwamen we niks tegen, enkel hele mooie uitzichten en regelmatig de zee. Na zo,n 4u30' te hebben gewandeld kwamen we het eerste huisje tegen. Aangekomen in dit dorp moesten we een overzetje nemen, daar hebben we dan iets gegeten. Ondertussen was het al 11u30' en we aten dan ons ontbijt. Na deze kregen we dan meer dan 300 trappen te verwerken en ze waren niet van de poes. Stuk voor stuk ongelijkmatig en eenmaal boven kregen we een stukje plat en daarna terug een lastige afdaling. Dit is zeker even zwaar als de camino Duro, misschien nog iets lastiger. Toen we uiteindelijk in San Sebastian aankwamen kregen we dan af te rekenen met weinig markeringen, maar nen soldaat trekt zijne plan en we hebben het toch gevonden. We slapen in een mooie jeugdherberg. Ook vandaag hebben we uitmuntend weer gehad, zo'n 23°. Nu nog douchen en op zoek gaan om te eten. Tot later.
Deze avond bereikte het eerste bericht het thuisfront. Omstreeks 5u, deze morgen, bracht een goede vriend en clubgenoot Dany, hen naar het station te Rijsel. Daar konden ze om 7u19 de TGV nemen richting Bordeaux. In Bordeaux moesten ze overstappen om verder te sporen tot hun bestemming Irrun. Ze zijn goed aangekomen rond 19u en gingen meteen op zoek naar een overnachtingsplaats. De pelgrims vonden een plaatsje in een plaatselijke albergue. Na het installeren en verfrissen was het tijd om de innerlijke mens nog wat te versterken. Eenmaal terug in hun albergue zouden ze nog hun route voor de eerste stapdag overlopen en daarna was het tijd om hun lichaam de broodnodige nachtrust te gunnen. Vanaf morgen kan hun avontuur dus beginnen. Buen camino
Het is zover, het aftellen tot morgenvroeg is reeds begonnen. Vanavond neem ik afscheid van Doortje daar zij in de nachtploeg werkt en nog niet zal thuis zijn morgenvroeg als ik vertrek. Alles is klaar, nog wat tv kijken en dan onder de dekens, om met een frisse geest aan het avontuur te beginnen. Het zal weer wennen zijn om iedere avond in een zaal te slapen. Ik zal proberen indien, internet beschikbaar is, mijn wandelavonturen te verwoorden. Buen camino en tot...
Vandaag ging ik wandelen in Zottegem tezamen met Willy en Christiane. Het was een zomerse dag, we vertrokken vanuit de voetbalkantine van Zottegem voor een tocht van 22km. We gingen richting Leeuwergem via enkele rustige wegen en het domein Breivelde.
Eénmaal aangekomen in Leeuwergem maakten we daar een mooie lus. Nadien gingen we terug naar Zottegem langs enkele mooie paden en terug een andere kant van het domein Breivelde.
Start vanuit de voetbalkantine
Via enkele rustige wegen en paden gaan we richting het domein Breivelde.
Enkele mooie ver zichten.
Hier onze Willy met zijn vrouwke Christiane.
Aangekomen aan het domein Breivelde.
Mag ook een keer poseren.
Het domein van Breivelde is ruim 14ha groot en is een hedendaags voorbeeld van een park in de 19°-eeuwse landschappelijke stijl. Er is bij het kasteel in 1890 een tuin ontwikkeld die alle kenmerken bezit van deze typerende stijl in de tuinarchitectuur. Dicht bij het kasteel, op het zonneterras is er gewerkt met geometrische structuren die dienen als een soort van voet aan de woning en die als doel hebben om eenheid tussen tuin en huis te brengen. Voor de rest van de tuin is het bestaande landschap en de aard van het terrein.
Om het pittoreske karakter van de tuin te benadrukken worden er solitaire bomen of kleine boomclusters gebruikt. Ze springen in het oog en trekken je het landschap binnen. Ze wekken de nieuwsgierigheid op: zou er achter die bomengroep misschien een ander zicht zijn of is er iets verborgen achter die grote boom? Door dat de bomen ruim 100 jaar oud zijn, konden ze uitgroeien tot majestueuze exemplaren, vooral de coniferen zijn tientallen meters hoog. Er staan in het domein Breivelde enkele opmerkelijke coniferen die door manipulatie van de mens een vreemde takkenstructuur gekregen hebben. De onderste zijtakken hangen bijna tot tegen de grond, de kruin krijgt daardoor een brede uitgewaaierde vorm en dus niet de typische conische vorm die we bij coniferen gewoon zijn.
Hier zijn we aangekomen in Grotenberge waar we de centrale rustpost hadden.
We begonnen hier aan de lus die ons de richting Leeuwergem deden wandelen.
Ook hier kregen we afwisseling.
Kerk van Leeuwergem.
Binnenkant van een klein kapelletje.
Een magnolia in volle pracht
Terug aangekomen aan de rustpost. Nu was het de tijd om ons lekker stuk stokbrood met worst te eten.
Na de rust gingen we terug richting einde. Hier wilde deze kleine loopvogel mee
Ook hier kregen we tal van mooie veldwegels te verwerken.
Rustig om te wandelen.
Die hadden het op ons gemunt.
terug naar het domein Breivelde.
Je loopt in het park tussen moerascypressen met talrijke kniewortels die het park een arcadisch tintje geven. Maar ook van de atlasceders, apenbomen en mammoetbomen staan markante exemplaren van het domein een waardevol gebied maken. Het domein Breivelde is daarom erkend als bescherm landschap.
Heel mooi om door dit stuk domein te wandelen.
Nog een 5tal minuutjes te wandelen en we komen terug aan het begin van deze mooie wandeling. Er waren al 1500 deelnemers rond de klok van 14u.
Vanaf volgende week zal ik regelmatig wat nieuws neerpennen over mijn tocht naar Santiago. Ik vertrek volgende donderdag.
Vandaag ging ik naar Moorsele wandelen, de plaatselijke club bestaat precies 15jaar. Het beloofde een prachtige dag te worden. Iedere deelnemer kreeg na de wandeling 2 pannenkoeken tere ere van hun 15 jarig bestaan. na gisteren een teleurstellende wandeling, hoopte ik vandaag op een goede wandeling. De natuur stond vandaag centraal.
We verlieten de startzaal "De Stekke" en kregen al meteen een splitsing. We verlieten het Sint martenplein en wandelden tot aan het OC de brouwerij. Hier vervoegen we de 4km tot de vijver(menenhoeki). de kleinste afstand verliet ons hier en wij wandelden verder via enkele kleine steegjes tot we uiteindelijk de Heerweg bereikten. Nu stapten we richting 1° rustpost naar Gullegem via het domein "Bergelen"
Na de start al meteen de 1° splitsing
hier verliet de kleinste afstand en wij vervolgden onze weg richting het natuurdomein de "Bergelen"
Hier waren we aangekomen in het natuurdomein de "Bergelen".
Het Provincie domein Bergelen te Gullegem is gegroeid rond een kunstmatig aangelegde zandwinningsput van 10ha. het zand werd gebruikt voor de aanleg van de autoweg E403(A17) begin de jaren 70°.
De gemeente kocht deze put met omliggende gronden aan in de periode 1989-1995. verschillende plant acties en tal van beheerswerken werden uitgevoerd door het gemeentebestuur en de provincie West Vlaanderen in samenwerking met Natuurpunt. ondertussen is het gebied geëvolueerd tot een vijver met een mooie rietkraag. dit soort biotoop is vrij zeldzaam in West Vlaanderen. De natuur verrast ons dan ook af en toe met mooie waarnemingen. In 1996 werd de hoeve en de 29ha landbouwgrond eromheen aangekocht door de provincie en werden grote delen van het nieuw aangekochte gebied bebost. In 1999 sloot de provincie een erfpacht af met de gemeente voor het beheer van de Bergelenput en omgeving. Zo ontstond het provincie domein Bergelen waarvan de oppervlakte momenteel 47ha bedraagt.
Langs en door het domein loopt de Heulebeek, die daar nog een grotendeels natuurlijke loop heeft.
Hier zijn we dan aangekomen aan onze 1° rustpost te Gullegem. na iets te hebben gedronken, maakten de 30 en de 24km hier een mooie lus.
Via een aardeweg trokken we verder richting Bankbeekvallei(een mooi stukje natuur) en na een 5tal km kwamen we dan terug voor de 2°maal aan te Gullegem.
Dit was terug een mooi stukje natuur
Hier stapten we door het Steenbekebos, een klein maar ook heel mooi domeintje.
dit was ook een nieuw stukje parcours
Dit stukje kregen we na onze laatste rust in Wulfdam
Hier Franske (velodroomvrienden)
Een deel van mijn vroegere familie toen ik nog in Kuurne woonde. <
We waren dichtbij het vliegveld van Moorsele en het was voor de para's een ideale dag om te springen.
Aangekomen aan het groene lint
En hier kregen we een primeur om door de tuin van het kasteel te wandelen.
eventjes de moeite waard om er door te wandelen.
Heeft deze heer ook eens Compostela gewandeld?
> hier zijn we dan terug aangekomen aan de startzaal. het was een hele mooie tocht. proficiat aan de parcourbouweren ook aan de hele ploeg van de wandelclub de 7 mijlstappers.
Tijdens mijn laatste wandeling kwam ik in gesprek met wat mensen die al verscheidene malen naar Compostela waren geweest. Opeens kwam de vraag : waarom naar ginder? hier een korte samenvatting van hun gesprek.
De oudste reisroute van Spanje loopt van alle hoeken van Europa naar het bedevaartsoord Compostela, in het verre Galicië. Alleen al toeristisch gezien is het een schitterende tocht langs ruige kusten, prachtige bergen en mythische plaatsen. Maar vooral de pelgrim zoekt antwoorden op de vele vragen.Waarom?
Als het je allemaal te veel wordt, dan wil je nog maar één ding. WEG. Alles achter je laten en dat je maar weinig nodig hebt.Dit vormt de essentie van zoveel reizen, maar de pelgrimstocht naar Santiago is de reis om los te komen van alle beslommeringen en om antwoord te geven op vele vragen. Voor bepaalde wandelaars is dit een lijdensweg. Ook velen die deze tocht hebben ondernomen hebben dan ook een dagboek bijgehouden.
Waarom is het een bedevaartsoord? Santiago de Compostela betekent letterlijk "Sint Jacob van het sterrenveld". De naam verwijst naar de plek waar het graf van Sint Jacob rond 813 werd gevonden. Hij was apostel en reisde persoonlijk af naar het Iberisch schiereiland om het Christendom te verkondigen. Teleurgesteld keerde hij terug naar Jeruzalem. Na zijn dood, legden de volgelingen zijn lichaam in een bootje, dat uiteindelijk terecht kwam in een rivier in Galicië. Hier vlakbij werd hij begraven. Bij het graf verrees eerst een kerk, later een Kathedraal en uiteindelijk een hele stad. Door heel Spanje en Frankrijk werden routes gemaakt en honderden kerken, kloosters gebouwd voor de bedevaartgangers.
Ook de vraag kwam welke route moet je nemen?
Naar Rome leiden alle wegen, maar van de Pyreneeën naar Santiago zijn er maar 2. De Franse route die door het binnenland via Burgos en Leon loopt, en de Noordelijke route die grotendeels de kust volgt. Voor velen is de enige echte de Franse(Camino Frances). Dat komt vooral omdat de Noordelijke route(Camino Norte) voor sommige te ruig is. Onophoudelijk moet je klimmen en dalen over slingerwegen die langs rotsen, kliffen, inhammen en rivieren lopen en die niet zelden in een dichte mist zijn gehuld. Je hoeft niet katholiek te zijn om deze tocht aan te vangen. Al bezoek je meer herbergen dan de kerk, de kustroute(camino Norte) zal niet nalaten indruk te maken.
Santiago is voor sommige pelgrims het einde, andere gaan nog een stukje verder tot Fisterra, meest westelijk punt van Spanje. Ik zelf ging dan nog wat verder tot Muxia, voor mij persoonlijk , nog mooier.
Wat het weer betreft, denk niet dat Spanje altijd zonnig is. Vooral de groene kust, die je volgt als je de camino del Norte doet, kan je Belgische toestanden aantreffen. En waar slaap je dan? Speciaal voor de pelgrims is er een groot netwerk van refugio's aangelegd, herbergen waar je in een slaapzaal voor een paar euro's mag slapen. Maar langs de hele route vind je veel redelijk geprijsde alternatieven.
Je moet het eens meemaken. Binnenkort vertrek ik voor de 2°maal richting Compostela en deze keer bewandel ik de kustroute(camino del norte) gedeeltelijk en ga ik dan over naar de camino Primitivo , dwars door het Cantarisch gebergte. Weldra zal je op regelmatige tijdstippen het verloop van mijn tocht naar Santiago kunnen volgen.
Het is bijna zover, binnen een 14tal dagen vertrek ik naar Compostela.Alles is klaar, enkel nog de rugzak vullen. onze route is uitgestippeld en hopelijk kunnen we die afwerken. We vertrekken op de Camino Norte vanuit Irun en blijven die volgen tot Oviedo waar we overgaan op de Camino Primitivo. In Melide of Arzua komen we dan samen op de Camino Frances(veel drukker) die dan eindigt in Santiago.
Hier de kaart van Camino Norte, die we volgen tot Oviedo.
Een rustige en mooie prille lentetocht met veel zon. Was aangenaam verrast van het parcours. Er was veel afwisseling. Op het einde van de wandeling gingen alle afstanden door het spaarbekken.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.